"Too much feeling " έγραφε ένα κιβώτιο έξω από τον Απόστολο στην τελευταία φωτογραφία της προηούμενης ανάρτησης. Τελικά αυτή η τυχαία φράση, ίσως να μην ήταν και τόσο τυχαία. Το αφιέρωμα σε αυτό το καράβι ξεπέρασε κάθε προηγούμενο επισκεψιμότητας. Η σελίδα μας δέχθηκε χιλιάδες κτυπήματα από αναγνώστες οι οποίοι συγκινήθηκαν, αναπόλησαν, νοστάλγησαν ενώ δεκάδες ήταν οι κοινοποιήσεις στο Facebook. Αποτέλεσμα αυτής της απροσδόκητης ανταπόκρισης ήταν η επισκεψιμότητα του blog να εκτιναχθεί στα ύψη. Και να σκεφθεί κανείς ότι όσο βρισκόταν στον Αργοσαρωνικό, αυτό το καράβι είχε γνωρίζει την απόλυτη απαξίωση και απόρριψη. Τελικά ο χρόνος λιαίνει τα συναισθήματα και τις διαθέσεις, αλλά ο νους πάντα γυρίζει πίσω στα χρόνια της νιότης ή σε περασμένες μέρες όπου το ταξίδι προς ή από Αίγινα μπορεί να μην διέθετε κυλιόμενες σκάλες και κλιματισμό αλλά είχε μπόλικη ανθρωπιά και κουβεντούλια στα σαλόνια και στα ρέλια του πλοίου.
Ας είναι. Μια καθυστερημένη τιμή και αναγνώριση για ένα πλεούμενο που ήταν πραγματικά μαχητής χειμώνα - καλοκαίρι.
Με επικεφαλίδα μια φωτογραφία από τις καλές του μέρες ανοιχτά της Αίγινας και με άλλες δύο από το ταξίδι του στον Ειρηνικό με εμφανή τα σημάδια της ταλαιπωρίας του. Τέλος στην αμμουδιά της Ζανζιβάρης μαζί με ένα άλλο φέρυ από τη Σαλαμίνα.
