Σήμερα το απόγευμα η Κυψέλη αποχαιρέτησε έναν παλιό και γνήσιο Κυψελιώτη. Ο Αντώνης Αξιώτης είναι από τους τελευταίους μιας γενιάς ανθρώπων που δημιούργησαν με την προσωπική τους εργασία, το ήθος και το ύφος τους την ταυτότητα της κωμόπολης του νησιού.
Ο "Κωλέτζης" όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι και παλαιότεροι Αιγινήτες, σφράγισε μια ολόκληρη εποχή με το μαγαζί του στην περιοχή του Λεόντι. Το όνομα του συνώνυμο του μαγαζιού αλλά και ταυτόσημο του καλού Κυψελιώτικου κρασιού.
Το μπακάλικο που ήταν και ταβέρνα μαζί ήταν στέκι των ανθρώπων που ήξεραν να διακρίνουν το καλό κρασί και αποζητούσαν τον σωστό μεζέ. Τα τραπεζάκια του γέμιζαν από γλεντζέδες που ήξεραν ότι εκεί θα βρουν το καλό κρασί. Το όνομα "Κωλέτζης ήταν και είναι εγγύηση για το γλυκόπιοτο κρασί.
Τίμιος και ακούραστος δουλευτής της γης ο Αντώνης Αξιώτης, ανύσταχτος εργάτης σε πολύ δύσκολες εποχές για την Αίγινα και την Ελλάδα γενικότερα δημιούργησε την επιχείρηση του και μια μεγάλη οικογένεια.
Καθημερινός ο αγώνας, μεγάλος ο μόχθος, ανείπωτος ο κόπος, ανομολόγητη η αγωνία να ευχαριστήσει τον καθένα, να τον περιποιηθεί.
Στο κελάρι του με τα ξύλινα βαρέλια ψηνόταν ο Αιγινήτικος μούστος και κάθε χρόνο τέτοια εποχή στηνόταν σωστό πανηγύρι όταν άνοιγε το γιωματάρι.
Το 2006 στα πλαίσια της εργασίας της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του 2ου Γυμνασίου Αίγινας για τα αμπέλια, επισκεφθήκαμε το μαγαζί του με μια ομάδα μαθητών κι εκείνος μας υποδέχτηκε με χαρά. Μας ξενάγησε στο μαγαζί και στο υπόγειό του και μας έδειξε τα ξύλινα βαρέλια του. Καμάρωνε γι' αυτά όπως και για τα παιδιά του. Μας κέρασε κρασί έφτιαξε μεζέδες. Αυτό ήταν ο Αντώνης Αξιώτης. Ένας άρχοντας!
Τα βαρέλια του ήταν τα παιδιά του. Έτσι τα έβλεπε, έτσι τα περιποιόταν, τα φρόντιζε, τα έπλενε. Γιατί από αυτά ζούσε. Το κρασί του μπάλσαμο. Με αυτό γλέντησαν τόσοι και τόσοι Αιγινήτες. Με αυτό τραγούδησαν, μέθυσαν, έκλαψαν. Τραγούδησαν τα πάθη τους, τους έρωτες τους, τα βάσανα τους, τον καημό τους, τον πόνο τους. Με αυτό το κρασί ευχήθηκαν αλλά και συλλυπήθηκαν στο ξόδι του αγαπημένου τους αδελφού.
Στην Κυψέλη σήμερα έκλεισε άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο της τοπικής κοινωνίας, της τοπικής ιστορίας με το φευγιό του Αντώνη Αξιώτη. Του Κωλέτζη.
Στην Κυψέλη σήμερα ήταν όλοι εκεί. Δεν έλειπε κανείς. Ένα ελάχιστο αντίδωρο σε έναν άνθρωπο που δεν κακοκάρδισε κανέναν, αλλά εύφραινε τις καρδιές τους με το εξαιρετικό ποίημα των χειρών του . Το κρασί του.
Έτσι θα θυμούνται όλοι τον Αντώνη Αξιώτη. Σαν έναν δικό τους άνθρωπο, σαν ένα πολύτιμο φίλο, σαν ένα άξιο Κυψελιώτη.
Την καλή παράδοση συνεχίζουν εδώ και χρόνια ο γιος του Νίκος και ο εγγονός του Αντώνης. Και η παράδοση αυτή είναι μεγάλη και βαριά, έχει πέσει όμως σε στιβαρά χέρια.
Δύο γενιές. Ο ένας έφυγε ο άλλος συνεχίζει την παράδοση.