
Το μικρό γραφικό εκκλησάκι που πανηγυρίζει σήμερα 17 Ιουλίου, στην άκρη του κόλπου και του οικισμού, έδωσε το όνομα του σε μια ολόκληρη περιοχή που έγραψε ιστορία στον τουριστικό χάρτη της Ελλάδας τις δεκαετίες του '50- '60 -'70 - '80.
Η λευκή εκκλησούλα προϋπήρχε του οικισμού της Αγίας Μαρίνας και στις παλιές φωτογραφίες των περιηγητών και πρώτων επισκεπτών της Αφαίας ξεχωρίζει με την άσπρη σιλουέτα του στο άσπρο - μαύρο του φακού.
Η Αγία Μαρίνα λοιπόν ήταν μια από τις πιο διάσημες παραλίες της Ελλάδας εκείνων των δεκαετιών. Μονοήμερος προορισμός για μπάνιο από τότε,αφού η αμμουδερή παραλία, η μεγαλύτερη σε έκταση αμμουδιά της Αίγινας έγινε γρήγορα γνωστή σε επισκέπτες και παραθεριστές.

Η Αγία Μαρίνα επίνειο - τρόπον τινά - του ναού της Αφαίας ήταν το αγκυροβόλιο για πολλές θαλαμηγούς ή μικρά κρουαζιερόπλοια και σκάφη αναψυχής που μετέφεραν μεγάλες προσωπικότητες που ήθελαν να επισκεφθούν το ναό της Αφαίας, ανάμεσα τους η Ελίζαμπεθ Τέηλορ, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Άλμπερ Καμύ κ.αλ. Μην ξεχνάμε επίσης πως ένα μεγάλο μέρος από το πασίγνωστο "Μυθιστόρημα των τεσσάρων" των Βενέζη, Καραγάτση, Μυριβήλη, Τερζάκη, εκτυλίσσεται στην Αφαία και στην Αγία Μαρίνα.
Ο μικρός οικισμός τότε δεν ήταν λοιπόν άγνωστος. Η ιστορικός Γωγώ Κουλικούρδη αναφέρει πως ο οικισμός αυτός με το όνομα "Αγία Μαρίνα" είναι γνωστός από το 1673. Μιλάμε όμως για μικρό αγροτικό οικισμό
Κι αν εκείνες τις δεκαετίες το εκκλησάκι είναι από τα ελάχιστα κτίσματα που δέσποζαν στον κόλπο, τα επόμενα χρόνια η ανοικοδόμηση των ξενοδοχειακών μονάδων έφερε το ξωκκλήσι σε δεύτερη μοίρα. Σήμερα στέκει κάτω από τη σκιά του μεγάλου ξενοδοχειακού φαντάσματος - σήμα κατατεθέν - μιας άπληστης και χωρίς υγιή προσανατολισμό τουριστικής "ανάπτυξης".

Περισσότερες αναφορές για την ιστορία της περιοχής στις αναρτήσεις μας όπως: "η Αγία Μαρίνα κάποτε".