Click .... στο Γυμνάσιο Μεσαγρού

 Την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Φιστικιού το Γυμνάσιο του Μεσαγρού παρουσίασε στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας, το πρόγραμμα που εκπόνησε την προηγούμενη σχολική χρονιά σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού με τίτλο: "Click .... στην ιστορία" δηλαδή  κλικ στην τοπική ιστορία του Μεσαγρού. Αποτέλεσμα αυτού του προγράμματος ήταν οι μαθητές να συλλέξουν στοιχεία για την τοπική ιστορία, τη λαογραφία, τον πολιτισμό, τα παλαιά επαγγέλματα του Μεσαγρού μαζί με πολύτιμο φωτογραφικό αρχειακό υλικό. Με ένα κινητό στο χέρι χορηγία της Vodaphone Hellas προς το Γυμνάσιο και το ΙΜΕ και μια φωτογραφική μηχανή πλησίασαν παλαιούς Μεσαγρίτες, έμαθαν για τα οχυρά του Τούρλου, το σπίτι του Ροδάκη, τους τελευταίους αγγειοπλάστες, το θησαυρό της Βαγίας.

   Στο πλευρό των μαθητών   εμψυχωτές, συντονίστριες και συνοδοιπόροι των παιδιών η διευθύντρια του σχολείου κ. Μπέση - Γκίνη Αναστασία και οι καθηγήτριες Λεούση Αννίτα και Σπυροπούλου Βασιλική. Μαζί με αυτό το πρόγραμμα στο σχολείο "έτρεξαν" και άλλα δύο προγράμματα, Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Πολιτισμού. Το τελευταίο με τίτλο: "Ταξιδεύοντας με τους μύθους και τους θρύλους της Πόλης" έδωσε στα παιδιά τη δυνατότητα να επισκεφθούν την Κωσταντινούπολη για ένα επταήμερο πέρσι τον Απρίλιο.

   Αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά, αλλά πρωτίστως στην Διευθύντρια κ. Μπέση και στους άξιους συνεργάτες της. Είναι αλήθεια ότι στο Γυμνάσιο Μεσαγρού πνέει άλλος άνεμος. Άνεμος δημιουργίας και χαράς. Και όπως φαίνεται θα έχουμε πολλά ακόμα να περιμένουμε από το συγκεκριμένο σχολείο. Γιατί - όπως από προσωπική πείρα γνωρίζουμε - το σχολείο απέκτησε καθηγητές που εκδαπανώνται για τα παιδιά,  και αφιερώνουν χρόνο πέρα από το σχολικό ωράριο.

   Καλή συνέχεια.

Γιάννης Santantonio

"Ψάχνοντας τη ζωγραφική, ψάχνεις τον εαυτό σου" μας εκμυστηρεύτηκε χθές Παρασκευή  στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας ο διακεκριμμένος ζωγράφος κ. Γ. Σανταντόνιο σε μια συνολική παρουσίαση του έργου του. Κι αυτό το ψάξιμο η αναζήτηση ξεκίνησε από το 1968 όταν τριτοετής φοιτητής  της Σχολής Καλών Τεχνών, εγκαταλείπει την Ελλάδα - λόγω χούντας - και εγκαθίσταται στο Παρίσι όπου έρχεται αντιμέτωπος με τις ιδέες και την αισθητική του Μάη του ΄68. Στο Παρίσι ανακαλύπτει νέες φόρμες, πειραματίζεται και προσπαθεί να αποτυπώσει την "απουσία". Δεν θέλει να βασανίζει τα μοντέλα που κάθονται επί ώρες ακίνητα. Ασχολείται με τη φωτογραφία και την επεξεργασία της στη ζωγραφική. Τα τελευταία χρόνια όπου ζει και εργάζεται στην Αίγινα έχει αναπτύξει την τέχνη του φωτορεαλισμού και έχει παρέμβει εικαστικά σε πολλά σκοτεινά σημεία του νησιού, ζωγραφίζοντας δεξαμενές στο δρόμο προς την Παχιοράχη.

  Ο συμβολισμός είναι έντονος αν κρίνουμε ότι επιλέγει χώρους και σημεία που έχουν να κάνουν με το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι κάτοικοι του νησιού. Σε αυτήν του την προσπάθεια όπως και πάλι εξομολογήθηκε στο κοινό, δεν τον έχει βοηθήσει καμία Δημοτική αρχή. Πρόσφατα εγκαινίασε άλλο ένα έργο του στην Αίγινα, ωστόσο μη ξεχνάμε την εικαστική φιστικιά με την οποία πλαισίωσε το 1ο Φεστιβαλ Φιστικιού. Όσοι δεν γνώριζαν το ίδιο και το έργο του η χθεσινοβραδινή παρουσίαση ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Ακολούθησε γόνιμη συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων σε μια αυλή που ήταν γεμάτη από ανθρώπους  του πνεύματος και της τέχνης.

Ας ρίξουμε μια ματιά στο βιογραφικό του:   Ο Γιάννης Santantonio είναι ζωγράφος και έχει επιλέξει να ζει στην Αίγινα τα τελευτά 20 χρόνια. Ασχολείται πολύ με τον φωτορεαλισμό, και γενικά αρέσκεται να δουλεύει πάνω σε φωτογραφία. Επίσης ζωγραφίζει δημόσιες τοιχογραφίες, πολλές φορές με δική του πρωτοβουλία, πιστεύοντας ότι η ζωγραφική πρέπει να βγαίνει “εκτός εργαστηρίου” πλησιάζοντας τον κόσμο. Έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις σε gallery του εξωτερικού.

Ιστορικό: Η ζωγραφική τέχνη τον κέρδισε από τα εφηβικά του χρόνια κιόλας. Εισήχθη στην Σχολή Καλών Τεχνών, την οποία και εγκατέλειψε το ’68 λόγω δικτατορίας. Βρέθηκε στη Γαλλία, βίωσε από κοντά το Γαλλικό Μάη του ’68, συνέχισε τις σπουδές του στην Beaux Art και έζησε για 15 χρόνια στο Παρίσι. Το 1983 αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση και εδώ και 20 χρόνια ζει με τη σύντροφό του, την επίσης ζωγράφο Kυριακή Xριστακοπούλου, στην Aίγινα.

Τι προβλήματα αντιμετώπισε: Δε δουλεύει πια τόσο πολύ. Επίσης, τον ενοχλεί το γεγονός ότι ενώ υπάρχουν τόσοι ζωγράφοι, δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους.

Τι σχέδια υπάρχουν για εμπλουτισμό της δραστηριότητας στο μέλλον: Στο μέλλον θέλει πολύ να ασχοληθεί περισσότερο με δημόσιες τοιχογραφίες, πιστεύοντας ότι η ζωγραφική πρέπει να έρθει κοντά στον κόσμο, βγαίνοντας από τα εργαστήρια και τις γκαλερί.

Τι προσφέρει στην τοπική κοινωνία: Ζωγραφίζει δημόσιους χώρους, όπως οι δεξαμενές νερού της Αίγινας για παράδειγμα, μετατρέποντάς τους σε έργα τέχνης. Και μάλιστα πολλές φορές εθελοντικά και αφιλοκερδώς.

Η φωτογραφία του Γ. Σανταντόνιο είναι από το φακό του Δ. Βλάϊκου

 

 

Η χαλκέντερη κυρία Φλώρα

   Όταν δημοσιεύτηκε η είδηση ότι η κυρία Φλώρα Αλυφαντή θα ήταν η νέα πρόεδρος της 4ης Γιορτής Φιστικιού, ήταν πολλοί αυτοί που είπαν, πως επιτέλους μπήκε ένας κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Και φυσικά επιβεβαιώθηκαν εκ του αποτελέσματος.

   Η κ. Φλώρα παλαιά επιχειρηματίας της Αίγινας με ένα βιβλιοπωλείο στέκι και σημείο αναφοράς για τους μαθητές του νησιού, με πολλές περγαμηνές στο ενεργητικό της από την ενασχόλησή της με τα πολιτιστικά δρώμενα εδώ και δεκαετίες. Πρωτοπόρος στην ίδρυση Συλλόγου Γυναικών. Πρωτεργάτης των παραδοσιακών χορευτικών  συγκροτημάτων, μια ενέργεια που πολλοί τη μιμήθηκαν από τότε. Συγγραφέας βιβλίου - οδηγού για την Αίγινα. Πάντοτε παρούσα σε κάθε εκδήλωση - ενέργεια - πρωτοβουλία για την προβολή της Αίγινας. Γενναιόδωρη και πρόθυμη, ποτέ δεν αρνήθηκε να βοηθήσει νέα παιδιά που έμπαιναν στο βιβλιοπωλείο της και της ζητούσαν βοήθεια για τις εργασίες τους. Θα περίμενε λοιπόν κάποιος, μετά από όλα αυτά κι εφόσον άφησε το κατάστημά της σε καλά χέρια , να ιδιωτεύσει και να απολαύσει τους καρπούς έργου δεκαετιών. Αντίθετα  δεν δηλώνει μόνο, αλλά παραμένει μάχιμη και πρόθυμη όπου κληθεί.

   Φέτος πραγματικά έκανε την υπέρβαση. Πρόσωπο κοινής αποδοχής, κατάφερε να υπερβεί δυσκολίες, αντίξοες καταστάσεις, να ξεπεράσει γκρίνιες και μιζέριες και να φέρει  σε πέρας ένα δύσκολο έργο, ίσως ακατόρθωτο, μέσα σε αυτή τη ζοφερή οικονομική συγκυρία. Δούλεψε αθόρυβα σιωπηρά και συστηματικά. Χωρίς δηλώσεις, τυμπανοκρουσίες και έπαρση. Συγκέρασε απόψεις. Επέλεξε και εμπιστεύτηκε πρόσωπα. Δεν φοβήθηκε το νέο και το διαφορετικό. Εργάστηκε με πείσμα υπομονή και επιμονή ανιδιοτελώς.

   Η  4η Γιορτή Φιστικιού αναμφίβολα  φέρει τη σφραγίδα της. Οι εκδηλώσεις που κόμισαν στη γιορτή έναν άλλον αέρα τιμούν τις επιλογές της. Δραστηριότητες με ποιοτικά χαρακτηριστικά και εναλλκτικό περιεχόμενο. Ας θυμηθούμε τη βύθιση των κανατιών, τη παιδική ψυχαγωγία, την εκδήλωση για τις αναβαθμίδες στο Λαογραφικό Μουσείο (από τους Ενεργούς πολίτες), την έκθεση κεραμικής στο Αρχαιολογικό Μουσείο, τις τελετές έναρξης και λήξης της γιορτής στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες Αιγινητόπουλα. Και μόνο το τελευταίο φτάνει για να επιβεβαιώσει την επιτυχία.

    Σε ένα επαρχιακό περιβάλλον όπου "ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις, το κατακρίνεις" και κυρίως δεν αντέχεις την καλή δουλειά  του συμπατριώτη σου, η περίπτωση της κ. Φ. Αλυφαντή ξεχωρίζει. Ευχόμαστε πάντα να είναι μάχιμη στις επάλξεις της προκοπής και της προβολής του τόπου μας.

   Σε ευχαριστούμε Φλώρα.

H πρώτη φωτογραφία της κ. Φ. Αλυφαντή είναι από το φακό του Δ. Βλάϊκου

Μετά το πανηγύρι

   Τα φώτα της μεγάλης γιορτής έσβησαν. Οι πάγκοι, οι τέντες μαζεύτηκαν μαζί τους και τα καλώδια, τα ηχητικά, τα τραπεζάκια και μόνο οι αφίσσες και τα μπάνερ έμειναν να θυμίζουν το 4ο Φεστιβάλ φιστικιού ή αν προτιμάτε, την 4η γιορτή φιστικιάς.

  Σιγά - σιγά θα αρχίσουν και τα φύλλα από τα δέντρα να πέφτουν ενώ ήδη κάποιοι εργάτες έχουν προχωρήσει και "μαδάνε" τα κοτσάνια από τα δέντρα. Ο λόγος για τη φιστικιά που για χάρη της κάθε χρόνο στήνεται τούτο το γιορτάσι. Μόνο που δυστυχώς ελάχιστοι τη θυμούνται κατά τη διάρκεια του πανηγυριού και κάνουν κάτι ουσιαστικό γι' αυτήν. Καλά τα χάπενινγκ, τα δρώμενα και οι δράκοι, οι εκθέσεις, τα ευφάνταστα και πρωτότυπα  μικροτεχνήματα που χρησιμοποιούν τσόφλια, κλαδιά, καρπούς και φύλλα φιστικιάς ή εμπνέονται από αυτήν, αλλά πάλι κάτι λείπει. 

  Αυτό το κάτι που θα μας κάνει να την πλησιάσουμε περισσότερο, να την αγαπήσουμε περισσότερο και να νοιαστούμε περισσότερο γι' αυτήν, εφόσον λέμε και ξαναλέμε ότι είναι ο θησαυρός μας και η ζωή μας.

   Αναρωτιέμαι αν από τότε που άρχισε το Φεστιβάλ εδώ και τέσσερα χρόνια,  έχει δοθεί ώθηση στην καλιέργεια του δέντρου;Αν έχουν φυτευτεί από τότε ή εξαιτίας αυτού του φεστιβάλ νέα δέντρα; Ή μήπως μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα έχουν κοπεί και ξεριζωθεί μετά τα 4 φεστιβάλ; Γιατί αν κάποια στιγμή μείνουμε χωρίς φιστικιές, τι νόημα θα έχουν οι γιορτές;

   Μήπως τελικά θα έπρεπε να τονώνουμε με την ευκαιρία του φεστιβάλ την καλλιέργεια του δέντρου; Μήπως θα έπρεπε να μοιράζονται σε κάποια γωνιά της παραλίας από το Δήμο ή από κάποιον άλλον φορέα μικρά δενδρύλια; Νομίζω πως μπορεί να βρεθεί στην παραλία κάποια γωνίτσα και για το ίδιο το δέντρο της φιστικιάς.

Fistiki Fest4.... η έναρξη

  Η φετινή έναρξη της γιορτής της Φυστικιάς έκανε τη διαφορά. Σε κείμενο και σκηνοθεσία του ηθοποιού Βασίλη Βασιλάκη παρουσιάστηκε ένα θεατρικό δρώμενο στην εξέδρα της παλαιάς προβλήτας. Μπορεί να περίμεναν κάποιοι την γνωστή παρέλαση της συγκομιδής που είχαν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να απολαμβάνουν καθήμενοι από τα παραλιακά καφέ, ωστόσο ο ενημερωμένος κόσμος που είχε συγκεντρωθεί μπροστά από την εξέδρα απήλαυσε ένα δροσερό καλοκαιρινό και κυρίως νεανικό θέαμα πλημμυρισμένο από ζωντάνια, κέφι, χαρά, εορταστική διάθεση, γεμάτο χιούμορ και μουσική.

   Η υπόθεση του δρώμενου αναφερόταν στον ερχομό της φυστικιάς στη γη του Αιακού, στις περιπέτειές της στο νησί μα κυρίως στη διαδικασία του κλαδέματος, της καλλιέργειας και της συγκομιδής.

   Παιδιά από την Αίγινα διαφόρων ηλικιών μέλη θεατρικών ομάδων, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, έχοντας δουλέψει αρκετά για βδομάδες πριν την έναρξη. Τους αξίζουν συγχαρητήρια για την προσφορά τους. Ένα γενναίο μπράβο στο δημιουργό και δάσκαλό τους Βασίλη Βασιλάκη, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του και τα παλαιά "Φυστικοκαμώματα" που είχαν παρουσιαστεί στο "F.F 2" με τρελή επιτυχία στο σινέ - Άνεσις.

 Οι φωτογραφίες από την κ. Ειρήνη Κουνάδη και κ. Ανέστη Κορνέζο τους οποίους ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση.

ΝΕΦΕΛΗ .... καλό ταξίδι

  Μετά από μια τρίμηνη προετοιμασία, η αγαπημένη των επιβατών  'Νεφέλη" έφυγε για πάντα από την Ελλάδα χθες το απόγευμα, χαράσσοντας ρότα  για  τη μακρινή Βενεζουέλα. Με το όνομα "La Galera" θα ταξιδεύει πλέον με νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Η "Νεφέλη"  όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα από την Κορέα δέχθηκε μια εντυπωσιακή αναβάθμιση η οποία την κατέστησε αγνώριστη, αγαπήθηκε πολύ και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στον Αργοσαρωνικό.

  Τον περασμένο Ιούνιο όταν κάναμε τη σχετική ανάρτηση η επισκεψιμότητα του blog αυξήθηκε ραγδαία, καί τα "κτυπήματα" για αυτή την ανάρτηση είναι καθημερινά πολλά. Σε σημείο να βρίσκεται στην πρώτη θέση αναγνωσιμότητας από την αρχή λειτουργίας του "blog". Μια δεύτερη απόδειξη της αγάπης των επιβατών προς τη "Νεφέλη" ζήσαμε στα πλαίσια της έκθεσης που διοργανώθηκε  στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης με τίτλο "Αυτά που μας ταξίδεψαν", όταν πολλοί επισκέπτες και ιδιαίτερα τα μικρά και νέα παιδιά κοιτούσαν με ενδιαφέρον για ώρα, τις φωτογραφίες από το παρελθόν της "Νεφέλης".

   Η "Νεφέλη"  έφυγε λοιπόν για πάντα, ας την αποχαιρετήσουμε με τις καλύτερες ευχές για καλά  ήρεμα μα πάνω από όλα "α... νέφελα" ταξίδια.

Eϋνάρδειο... προς κατεδάφιση

Η ιστορία – η προσφορά και η κατάληξη του πρώτου ανώτατου εκπαιδευτικού Ιδρύματος του νεότερου κράτους.

 Με αφορμή τις εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στο εγκαταλελειμένο Εϋνάρδειο της Αίγινας, χάρη στο "Λαγήνι workshop", πολλοί ήταν οι επισκέπτες  που με δέος διάβηκαν το κατώφλι του και θαύμασαν τις δημιουργίες και την έμπνευση των νέων αρχιτεκτόνων με μπροστάρη τον εμπνευστή των εκδηλώσεων  Αιγινήτη  εικαστικό και αρχιτέκτονα Γιάννη Δέδε. Σημαντική δουλειά, αξιοθαύμαστη πρωτοβουλία. Κυρίως όμως αξίζουν συγχαρητήρια γιατί ένα ιστορικό κτίριο της Αίγινας άνοιξε στο κοινό. Με την ευκαιρία αυτή πολλοί το είδαν "από μέσα" και αρκετοί εξ αυτών προβληματίστηκαν για τη μοίρα ενός άλλου Καποδιστριακού κτιρίου αλλά κυρίως για το μέλλον του.

  Με αφορμή λοιπόν το "Λαγήνι" ας θυμηθούμε την ιστορία του κτιρίου.

   Η  επιγραφή στον εξωτερικό τοίχο κανονικά θα έπρεπε  να γράφει: «Προσοχή, έτοιμο προς κατεδάφιση». Αντ’ αυτής κάποια δειλά συνθήματα και κάδοι  σκουπιδιών. Σπασμένα τζάμια, παράθυρα ανοιχτά χωρίς παντζούρια, πεσμένοι σοφάδες, ξερά αγριόχορτα, εγκαταλελειμμένες σαρκοφάγοι, σκουριασμένα κάγκελα, σπασμένα φανάρια, χρώματα που ξεθώριασαν όπως η μνήμη των νεοελλήνων. Ένα ρημαδιό.

  Αυτήν την εικόνα έχει να παρουσιάσει η πάλαι ποτέ «πρώτη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους» στον επισκέπτη του πρώτου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος του νεότερου κράτους. Αναφερόμαστε  στο Εϋνάρδειο που για όσους δεν μπορούν να θυμηθούν ή να προσανατολιστούν, είναι το κτίριο στην συμβολή των οδών Μητροπόλεως και Αντ. Πελεκάνου  στο προαύλιο του Μητροπολιτικού Ναού.

   Η  ιστορία του κτιρίου είναι μεγάλη και συνδέεται  με τη δράση πολλών πνευματικών ανθρώπων. Αρχίζει από τότε που ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας θέλησε να υλοποιήσει το όραμα του για την παιδεία. Πίστευε ο ίδιος  ότι αυτή αποτελεί τη βάση για την ανοικοδόμηση του κράτους. Έτσι με σχετικό ψήφισμα και Κυβερνητικό διάταγμα την 1^η Νοεμβρίου 1828, ιδρύεται το Κεντρικό Σχολείο της Αίγινας, το οποίο αρχικά στεγάζεται μέσα στο κτίριο του Ορφανοτροφείου. Επειδή όμως ο χώρος ήταν ανεπαρκής για τις ανάγκες, αποφασίστηκε η ανέγερση νέου κτιρίου. Στις 13 Μαΐου 1830 υπογράφτηκε το συμφωνητικό της ανοικοδόμησης, σύμφωνα με το οποίο οι εργασίες θα άρχιζαν στις 19 Μαΐου 1830 και το κτίριο θα παραδιδόταν έτοιμο «εις τα τέλη του ερχομένου Ιουλίου μηνός» [Γ.Α.Κ. Υπουργ. Παιδείας φεκ. 28,1830]. Προκειμένου να υλοποιηθεί η ανοικοδόμηση του Κεντρικού Σχολείου, οι κοινοτάρχες της Αίγινας ζήτησαν από τον Κυβερνήτη στις  15 Μαΐου 1830 να γίνει δεκτή η προσφορά ιδιόκτητης γης, που ανήκε στην  Εκκλησία της Θεοτόκου [Μητρόπολης Αίγινας]. Ο Κυβερνήτης την αποδέχθηκε με ευγνωμοσύνη και σε ανταπόδοση χάρισε στην εκκλησία το ποσόν των 320 φοινίκων του δημόσιου χρέους της προς το εθνικό ταμείο. Αρχιτέκτονες του κτιρίου ήταν ο Κλεάνθης και Σάουμπερ.

   Στις 10 Ιουνίου 1830 υπεύθυνος για την ανέγερση του κτιρίου ορίστηκε ο Α. Λουκόπουλος, ο οποίος πληροφορεί την Κυβέρνηση με έγγραφο του, ότι οι εργασίες προχωρούσαν και ήλπιζε ότι το έργο θα ολοκληρωνόταν σε συντομότερο από το προβλεπόμενο διάστημα. Η συνολική δαπάνη για την ανέγερση των δύο αιθουσών κατά τους υπολογισμούς των τεχνικών θα ανερχόταν σε 400 περίπου δίστηλα. Σύμφωνα όμως με την αναφορά του εφόρου του Κεντρικού Σχολείου Α. Μουστοξύδη στις 23 και 26 Μαΐου 1830, όπου δίνει και λεπτομερείς οδηγίες για τον τρόπο οικοδομής και προμήθειας υλικών, η δαπάνη δε θα υπερέβαινε τα χίλια τάλιρα. Σίγουρα πάντως  το νέο κτίριο του Κεντρικού Σχολείου κτίστηκε με χρηματοδότηση του  Ελβετού φιλέλληνα Ι.Γ. Ευνάρδου, στον οποίο οφείλει και το όνομα του. [Επιστολαί Ι. Καποδίστρια προς Εϋνάρδο, 9 Οκτωβρίου 1830: «…ότι το Κεντρικόν της Αιγίνης Σχολείον, κτισθέν και αυτό ταις δαπάναις σου και φέρον το όνομα σου, έχει επέκεινα των τριακοσίων μαθητών, επιδιδόντων θαυμάσια…»]

   Το νέο οικοδόμημα του Κεντρικού Σχολείου, όπως μας περιγράφει ο Α. Μουστοξύδης στην «Αιγιναία», εφημερίδα του 1831, κτίστηκε κατ’ απομίμηση του δωρικού ρυθμού. Είναι ένα απλό ορθογώνιο οικοδόμημα, που στην π΄ροσοψή του στη Βόρεια πλευρά, υπάρχει μια στοά με πεσσούς και οι δύο μικρές πλευρές του στολίζονται με αετώματα. Στην ανατολική πλευρά του μια επιγραφή μας πληροφορεί:

«Ο  ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ

ΤΗ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΕΟΛΑΙΑ

ΕΔΕΙΜΑΤΟ

ΕΝ ΕΤΕΙ ΧΙΛΙΑ ΟΧΤΑΚΟΣΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ

[1830]

Το κτίριο αποτελείτο από δύο μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας, από τις οποίες η μεγαλύτερη χωρούσε πάνω από 200 σπουδαστές. Στους τοίχους υπήρχαν προτομές των αρχαίων ποιητών, ρητόρων, ιστορικών, φιλοσόφων για να χρησιμεύουν ως πρότυπα στους μαθητές. Στο μικρότερο «ακροατήριον» θα στεγαζόταν το «Πρότυπον Σχολείον Αλληλοδιδακτικής», όπου θα μορφώνονταν οι δάσκαλοι, των οποίων η εκπαίδευση βασιζόταν στην αλληλοδιδακτική μέθοδο, επειδή δεν υπήρχαν ακόμη Πανεπιστήμια. Τα μαθήματα στο νέο κτίριο του Κεντρικού άρχισαν στις αρχές του Σεπτεμβρίου 1830 και μεταξύ των πρώτων δασκάλων του ήταν οι Γ. Γεννάδιος, Ι. Βενθύλος κ.αλ. Μεταξύ των διδασκομένων μαθημάτων περιλαμβάνονταν  μαθηματικά, φυσική, χημεία, ιχνογραφία, μουσική, γυμναστική, αρχαιολογία, μυθολογία, ανάγνωση χειρογράφων, ρητορική, ποίηση, φιλοσοφία, νεότερες γλώσσες[μία τουλάχιστον από τις ευρωπαϊκές], παιδαγωγική. Οι μαθητές ήταν υπότροφοι του κράτους. Από αυτό αποφοίτησαν  οι πρώτοι δάσκαλοι και κρατικοί υπάλληλοι. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, διορίζεται Σχολάρχης του Κεντρικού και Προκαταρκτικού Σχολείου ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, τον Ιούνιο του 1832. Το 1834, στο Εϋνάρδειο δίδασκε ο Ν. Δούκας, ένας από τους δασκάλους του γένους, ο οποίος και εξέδωσε τα βιβλία του στο τυπογραφείο Α. Κορομηλά που λειτουργούσε στην Αίγινα.

  Η λειτουργία του σχολείου το 1835 μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου και ονομάστηκε πρώτο Γυμνάσιο της Ελλάδας με διευθυντή τον Γ. Γεννάδιο.Το κτίριο του Εϋνάρδου στέγασε στα τέλη του 19^ου αιώνα το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων. Για ένα διάστημα στέγασε την Βιβλιοθήκη και μετέπειτα λειτούργησε ως Σχολαρχείο. Από το 1926 μέχρι το 1982 στέγασε το Αρχαιολογικό Μουσείο.

  Έκτοτε παραμένει κλειστό και εγκαταλελειμμένο. Όπως και όλα τα Καποδιστριακά κτίρια της Αίγινας. Μελέτες έχουν εκπονηθεί, έχει ολοκληρωθεί η μελέτη αναστήλωσης, αλλά  το Υπουργείο Παιδείας στο οποίο ανήκει το κτίριο, αγνοεί το Εϋνάρδειο. 

   (χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από παλαιότερο ανάλογο άρθρο στην εφημερίδα "Νέα Εποχή")

Porto Aegina...ο Θεός να το κάνει!

  Αυτό το τμήμα στεριάς που εικονίζεται στη φωτογραφία δεν είναι η άκρη του λιμανιού κάποιου νησιού της άγονης γραμμής, αλλά η άκρη του περιβόητου λιμανιού της Αίγινας. Η φωτογραφία αυτή όπως και οι επόμενες που ακολουθούν περιέχονται στο photo gallery του ιστότοπου "Ελληνική ακτοπλοΐα" και είναι από τις πρώτες του αφιερώματος στα λιμάνια της Ελλάδας. Τέσσερις φωτογραφίες από το πλημμυρισμένο από τον πουνέντη λιμάνι της Αίγινας, διαφημίζουν κατά το χειρότερο τρόπο στους ταξιδιώτες και επισκέπτες της Αίγινας, την "πύλη" του νησιού. Δεν φταίει ο φακός του φωτογράφου, ούτε το σάιτ που της δημοσιεύει και μάλιστα πρώτες - πρώτες, αλλά ο κακός μας εαυτός που δεκαετίες τώρα δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.

  Χθες Σάββατο, σκηνές πανικού και αγωνίας έζησαν εκατοντάδες επιβατών που λούστηκαν στην κυριολεξία θέλοντας να μπουν ή να βγουν από τα οχηματαγωγά πλοία. Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται διαρκώς θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των επιβατών.

Ο Σταυρός στην Παλαιά Χώρα της Αίγινας

  Στην Παλαιά Χώρα της Αίγινας διατηρείται ένα από τα μεγαλύτερα  και παλαιότερα πανηγύρια της Αίγινας, αυτό της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Προσκυνητές από όλη την Αίγινα συρρέουν από το βράδυ και συμμετέχουν στον πανηγυρικό εσπερινό αλλά και ανήμερα της εορτής στον Όρθρο και στη Θ. Λειτουργία. Στο προαύλιο χώρο του ναού στήνεται μεγάλο πανηγύρι με παραδοσιακά όργανα από ντόπιους κυρίως οργανοπαίχτες.

  Το εκκλησάκι του Σταυρού είναι το πρώτο που συναντά ο επισκέπτης ανηφορίζοντας το λόφο της Παλαιάς Χώρας. Θα λέγαμε καλύτερα ότι είναι αυτό που υποδέχεται τον επισκέπτη και προσκυνητή της Παλαιάς Χώρας, στην είσοδο του. Ο ναός μονόχωρη βασιλική είναι ίσως ο καλύτερα διατηρημένος ναΐσκος του λόφου κι αυτό οφείελται στο γεγονός ότι λειτουργείται συχνά. Ανήκει στην ενορία του Βαθέος. Συμπληρωματικά να αναφέρουμε ότι όλα τα εκκλησάκια της Παλαιάς Χώρας ανήκουν σε τρεις ενορίες, των Ασωμάτων, του Μεσαγρού και του Βαθέος.

  Με την εορτή του Σταυρού συνδέονται πολλά έθιμα. Ένα από αυτά είναι του "Λειδινού" στην Κυψέλη.

Πρώτη μέρα στο σχολείο

  Με το μυαλό στις διακοπές  του καλοκαιριού που ακόμα είναι εδώ και εξακολουθεί να μας γοητεύει με τις γλυκές ημέρες του Σεπτέμβρη, ξεκινούν σήμερα τα σχολεία. Το πρώτο κουδούνι θα ακουστεί σε όλα τα σχολεία της χώρας. Συγχρόνως θα είναι και το πρώτο κουδούνι της ζωής τους για πολλά πρωτάκια. Μια σημaδιακή μέρα η σημερινή που σημαίνει το τέλος και την αρχή. Το τέλος για τις διακοπές και την αρχή μιας νέας σχολικής χρονιάς. ΄Ετσι ήταν πάντα. Βέβαια παλιά οι προετοιμασίες στο σπίτι γι' αυτή την ημέρα ήταν μεγάλες. Έπρεπε να πλυθεί και να σιδερωθεί η μπλέ ποδιά και στην ανάγκη να μεταποιηθεί. Να γίνει το απαραίτητο κούρεμα στα αγόρια. Να αγοραστούν τα τετράδια, τα μολύβια, οι τσάντες, οι γομολάστιχες τα αριθμητήρια. Τώρα όλα αυτά είναι λαογραφικό υλικό.... ίσως.

  Η παιδεία το ύψιστο αγαθό για κάθε πολιτισμένη κοινωνία ας φροντίσουμε να την κρατήσουμε στη θέση που της αρμόζει. Έξω και μακρυά από πολιτικά παιχνίδια και κορώνες. Έξω από δυσκοίλια μνημόνια και ατελέσφορες περικοπές. Μακρυά από τη μιζέρια και τη γκρίνια. Ασφαλώς και θα είναι μια δύσκολη χρονιά, αλλά και πότε δεν υπήρχαν προβλήμματα στην παιδεία;

  Ας τα αφήσουμε λοιπόν για λίγο στην άκρη κι ας δώσουμε όλοι τον καλύτερό μας εαυτό γιατί πραγματικά αξίζει .... το ταξίδι της μάθησης.

Καλή χρονιά...........

Άνθος του γυαλού

Υπάρχουν βραδιές στη ζωή του ανθρώπου που η ποίηση, η μουσική και ο λόγος τις κάνουν μοναδικές, ξεχωριστές και ανεπανάληπτες. Υπάρχουν βραδιές που οι υποκριτικές ερμηνείες των "εθελοντών της τέχνης" σε γεμίζουν πληρότητα, αγαλλίαση και ευωχία. Αισθάνεσαι ανακούφιση, χαίρεσαι που είσαι άνθρωπος, έχει αγαπητική και συγχωρητική διάθεση για τον κάθε έναν. Είναι στιγμές που ο παράδεισος είναι εδώ. Και εσύ τον ζεις στο σήμερα. Και τότε καταλαβαίνεις πως είσαι ευλογημένος.

   Σπάνια μέσα από αυτό το σημειωματάριο (blog) έχουμε αναφερθεί ή έχουμε σχολιάσει εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Αίγινα τούτο το καλοκαίρι.Όμως δεν μπορούμε να μην παρεκλίνουμε από τη γραμμή μας ασχολούμενοι με τη παράσταση που παρουσιάστηκε στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας το Σάββατο 8 /9 /12 με τον τίτλο: "Άνθος του γυαλού". 

Τρία διηγήματα του σκιαθίτη Αλ. Παπαδιαμάντη (Το μοιρολόγι της Φώκιας, Έρως  - Ήρως και Άνθος του γυαλού), σε μια ενιαία παράσταση σε μορφή μονολόγου από τον Τάκη Χρυσικάκο σε σκηνοθεσία της Μάνιας Παπαδημητρίου. Σε ένα λιτό σκηνικό και με τη συνοδεία φυσαρμόνικας και λύρας από τον Λουδοβίκο των Ανωγείων σε μουσική επιμέλεια Λάμπρου Λιάβα.

   Μπροστά σε ένα εκλεκτό Αιγινήτικο θεατρόφιλο κοινό με πολλούς εκπαιδευτικούς ανάμεσά του, ο κ. Τ. Χρυσικάκος καθήλωσε με την ερμηνεία και την αμεσότητά του τους πάντες, κατεβάζοντας τα δύσκολα κείμενα του κυρ- Αλέξανδρου στην πλατεία.

  Η έκπληξη όμως που περίμενε τους θεατές ήταν ο ίδιος ο δημιουργός Λουδοβίκος από τα Ανώγεια της Κρήτης ο οποίος ταξίδεψε τους πάντες με τη μουσική το σοφό Κρητικό στίχο και την ζουμερή εμπειρία ζωής.
  Τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς. Ίσως μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές βραδιές του φετινού καλοκαιριού.

Σχολικά βιβλία στο ... ράφι.

Από την κ. Αννίτα Χαρτοφύλακα - Λεούση

Διακόσιοι πενήντα χιλιάδες τόνοι βιβλίων έμεναν αδιάθετοι στις αποθήκες των Οργανισμών του υπουργείου Παιδείας, στον Ασπρόπυργο, καθώς τα προηγούμενα χρόνια η Πολιτεία άλλα είχε ανάγκη και άλλα… τύπωνε. Όπως διαπιστώθηκε από ελέγχους που έκανε στην περιοχή η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδεία, σε πολλές περιπτώσεις τυπώνονταν περισσότερα βιβλία από όσα χρειάζονταν σε κάποια μαθήματα, ενώ σε άλλα υπήρχαν κενά. Κι αυτό, πιθανότατα, γιατί δεν γίνονταν οι σωστοί υπολογισμοί από τους αρμοδίους.Όπως αποφασίστηκε, όσα από τα βιβλία που υπήρχαν στις αποθήκες του Ασπρόπυργου ανταποκρίνονται στα τρέχοντα προγράμματα των σχολείων θα μεταφερθούν και θα μοιραστούν εφέτος, ενώ όσα είναι παλαιότερων ετών και δεν γίνεται πλέον να διδαχθούν θα πολτοποιηθούν.Πάντως, διαπιστώθηκε επάρκεια χαρτιού και για τους αναδόχους του επόμενου σχολικού έτους, οπότε και δεν αναμένεται να παρουσιαστούν πάλι φαινόμενα όπως τα περυσινά, με τις σχολικές αίθουσες χωρίς βιβλία, αλλά με… φωτοτυπίες.

«Στόχος εφέτος είναι η ταχύτητα στην διανομή αλλά και η οικονομία στο χαρτί ανάλογα με τις ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού» είπε ο κ. Παπαθεοδώρου. «Πάντως, τα βιβλία θα βρίσκονται στα σχολεία στον αγιασμό», συνέχισε.

πηγή: tovima.gr