Οι Άγιοι Απόστολοι στο Ποριατάδο της Κυψέλης.

    Εορτής Αγίων Αποστόλων συνέχεια  με το τελευταίο  ξωκλήσι  που είναι αφιερωμένοστη μνήμη των Αγίων Αποστόλων.    Διαμαρτυρήθηκαν  κάποιοι ότι το ξεχάσαμε αυτό το ταπεινό προσκυνητάρι. Το αφήσαμε όμως για  το τέλος, παραχωρώντας ευγενικά  τη θέση στα προηγούμενα που αναφέραμε.

   Μέσα σε μια καταπράσινη ρεματιά στον Ποριατάδο, στους πρόποδες του βουνού Δραγωνέρα στα ανατολικά της Κυψέλης, βρίσκεται  το άγνωστο από τους πολλούς ξωκκλήσι των Αγίων Αποστόλων που εορτάζει  στις 30 Ιουνίου. Το σημείο είναι πανέμορφο, εκεί στραγγίζει το νερό που κατεβαίνει από το βουνό, γι' αυτό στην περιοχή υπάρχουν αρκετές στέρνες και πηγάδια.
   Το εκκλησάκι είναι απλό - απέριττο, γνήσιο δείγμα νησιώτικου κτίσματος, κάτασπρο, θολωτό  συντροφεύεται από ένα κυπαρίσσι στο ιερό του. Κοντά του βρίσκεται και το άλλο μεγαλύτερο ξωκκλήσι της Ανάληψης. Για όσους θέλουν να σκαρφαλώσουν μέχρι εκεί θα πρέπει να ακολουθήσουν το δρόμο που φτάνει μέχρι την παλιά ταβέρνα "Κελάρι". Από κει βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 μέτρων.

   Από το σηεμίο αυτό πηγάζει και διασχίζει  την Κυψέλη και το Λεόντι ο χείμαρος  του Ποριατάδου ο οποίος καταλήγει στο λιμάνι του Λεοντίου. Παλαιότερα ο χείμαρος αυτός είχε προκαλέσει καταστροφές εξαιτίας  της μεγάλης ποσότητας νερού που "κατέβαζε".

 

Οι Άγιοι Απόστολοι στο γεφύρι του Κοντού.

   Μια μεγάλη εορτή σήμερα αυτή των Αγίων Αποστόλων. Άλλο ένα μεγάλο ξωκλήσι πανηγυρίζει σήμερα από αυτά  που μετρούν μέσα  στην καθημερινότητά μας.

   Αναπόσπαστη ψηφίδα  της εικόνας της  ενδοχώρας  του νησιού  της Αίγινας αλλά  και της ακτογραμμής  της είναι  η παρουσία πολλών όμορφων μικρών εκκλησιών. Τα  ξωκλήσια στην ελληνική ύπαιθρο στα  βουνά ή στα νησιά μας είναι σημεία αναφοράς  της ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου. Οικογένειες  ή ολόκληροι οικισμοί είχαν και έχουν  υπό  την προστασία  τους το μικρό ξωκλήσι  της αυλής τους. Του διορθώνουν  τους σοβάδες, μερεμετίζουν τις πεζούλες του, αλλάζουν τα κεραμίδια όταν στάζουν, τα ασβεστώνουν, τους ανάβουν τα καντήλια, τα θυμιατίζουν, τα λειτουργούν, τα πανηγυρίζουν. Η ζωή, οι λύπες και οι χαρές, οι γάμοι και τα βαφτίσια, τα πανηγύρια μέσα στον ετήσιο κύκλο είχαν σημείο αναφοράς πολλά  τέτοια εκκλησάκια. Κτίσματα μικρά, απλά  χωρίς  φτιασίδια και περιττά  στολίδια, προσιτά, προσαρμοσμένα στην ανθρώπινη κλίμακα, γι' αυτό και φιλικά και αγαπημένα.

   Αλήθεια  ποιά θα ήταν  η εικόνα  της ελληνικής υπαίθρου  χωρίς  τις λευκές αυτές πινελιές  που διακόπτουν ευχάριστα  το πράσινο των Σποράδων, το βαθυγάλαζο του Αιγαίου, τους κάμπους της Κρήτης ή τα σύνορα των Δωδεκανήσων; Σκαρφαλωμένα πάνω σε βράχια και σε πλαγιές σαν παλαιοί βιγλάτορες σημαίνουν  την ώρα  του εσπερινού και της πρωινής Θείας Λειτουργίας, αφήνοντας να κυματίζει δίπλα  στο ταπεινό καμπαναριό μια γαλανόλευκη σημαία ελληνική.

   Οι  Άγιοι Απόστολοι στο γεφύρι  του Κοντού, είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα ξωκλήσια  της Αιγινήτικης φύσης αφού βρίσκεται σε ένα σημείο όπου καθημερινά περνούν από εκεί οι διερχόμενοι ντόπιοι, επισκέπτες, παραθεριστές,προσκυνητές ανηφορίζοντας προς  Άγιο Νεκτάριο, Μεσαγρό, Αφαία, Αγία Μαρίνα. Το βλέμμα σου δεν μπορεί να μην συναντήσει το όμορφο ναΰδριο  με το ψηλό καμπαναριό και τα κυπαρίσια, ολόλευκο και καθαρό να στέκει στην άκρη  του δρόμου και να  υπενθυμίζει στους διερχόμενους  ότι ο  τόπος είναι ιερός και αγιοβάδιστος.

    Ο περιποιημένος αυλόγυρος μαρτυρεί  την αγάπη και την φροντίδα  των γειτόνων  του.

   Αναφέρεται πως παλαιότερα  ο ναός αυτός  μαζί με  τα διπλανά σπιτάκια αποτελούσαν ένα μικρό  μοναστηράκι  που ακολουθούσε  το παλαιό ημερολόγιο.

Φωτογραφίες  των μαθητών: Ηλία Γαλάνη - Βίκυς Κουνάδη.

Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος στα Πλακάκια

             Από τις πιό χαρακτηριστικές εικόνες της   Αίγινας. Από τα πιό αγαπημένα ξωκλήσια της Αίγινας. Τόπος και σημείο αναφοράς ενός νησιού, μιας καθημερινής διαδρομής, μιας κοντινής απόδρασης.   Χώρος τέλεσης μυστηρίων. Σημείο χαράς και ρεμβασμού.

    Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος είναι το πανέμορφο ξωκλήσι που συναντά το βλέμμα του ταξιδιώτη καθώς το πλοίο πλησιάζει προς το λιμάνι της Αίγινας. ένα γραφικό εκκλησάκι σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Εκείνης που πολλοί πρόσφυγες από τα κατεστραμμένα Ψαρά το 1822 κατέφυγαν στην γαλήνια αγκαλιά της Αίγινας. Και μεγαλούργησαν με την εργατικότητά τους και το φιλο- πρόοδο του χαρακτήρα τους. Μέσα στην εκκλησούλα ο απλός προσκυνητής θα διαβάσει πάνω από την πόρτα του ιερού ότι το μικρό τέμπλο είναι προσφορά της κοινότητας των Ψαριανών στην Αίγινα τα χρόνια εκείνα. Ένα από τα πολλά έργά τους, όπως και ο πρώτος φάρος που είχαν τοποθετήσει στον Αη - Νικόλα το Θαλασσινό. 

     Σήμερα το ναΰδριο έχει αποκατασταθεί  με τέτοιον τρόπο που αναδεικνύεται η αρχιτεκτονική του αλλά και η μαστοριά και ομορφιά της Αιγινήτικης Πέτρας.

 Ο ναός μαζί με τον εμβληματικό φάρο του "Μπούζα" και παλαιότερα με το σπίτι  του φαροφύλακα που υπήρχε ανάμεσα στο φάρο και την εκκλησία, αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο, μοναδικής ομορφιάς και αξίας.

   Σήμερα η εκκλησία των Πέτρου και Παύλου μαζί με το μοναχικό φάρο κατευοδώνουν τους ναυτικούς και τους ταξιδιώτες της Αίγινας, ενώ ο προαύλιος χώρος  τους είναι  αγαπημένος χώρος περιπάτου και ρεμβασμού.
   Στην επόμενη φωτογραφία αποτυπώνεται  στη σειρά  το σύνολο των κτισμάτων. Ο φάρος, το φαρόσπιτο και η εκκλησία χωρίς ίχνος οικοδομής  στο βάθος. Εξαιρετική φωτογραφία που αναρτήθηκε  στο διαδίκτυο. Παρακαλώ όποιος γνωρίζει την πηγή της να την αναφέρει ώστε  για λόγους δεοντολογίας να  την αναφέρουμε.

 

Ο Άγιος Πέτρος στο Σφεντούρι της Αίγινας

 Φωτογραφίες: Φωτεινή  Γιωτάκη από το Fb

 29 Ιουνίου αύριο και η γιορτή των δύο κορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου. 'Ενα από τα πολλά εκκλησάκια που πανηγυρίζουν  στην Αίγινα αύριο είναι  του Αγίου Πέτρου στο Σφεντούρι. 

 Το γαληνεμένο κάτασπρο εκκλησάκι καλωσορίζει τον επισκέπτη και τον κάτοικο  του χωριού. Βρίσκεται ακριβώς στην είσοδο  του οικισμού και η εικόνα του ανακουφίζει το διαβάτη που έχει περπατήσει στον ανηφορικό δρόμο. Παλιά όμως, τώρα ο δρόμος - εδώ και χρόνια - επιτρέπει  την πρόσβαση με αυτοκίνητο.

   Ο Άγιος Πέτρος είναι ένα χαρακτηριστικό νησιώτικο εκκλησάκι, ποτισμένο από άκρη σε άκρη με τον ασβέστη. Οι γραμμές  του λιτές ξεκάθαρες, χωρίς πολλά  παραθύρια και εξωτερικά ψιμύθια. Στέκεται διακριτικά στην άκρη του δρόμου και κοιτά  με  δέος  τη αντικρινή χερσόνησο των Μεθάνων και το Αγκίστρι.
   Ο  Άγιος Πέτρος είναι ένα από τα πολλά εκκλησάκια  του χωριού. Στο Σφεντούρι δεν υπάρχει ενοριακός ναός και οι λατρευτικές ανάγκες  των κατοίκων καλύπτονται από τον ιερέα  της γειτονικής Πέρδικας, όπου εκκλησιαστικά ανήκει το Σφεντούρι.

Εκδήλωση αποφοίτησης στο Γενικό Λύκειο Αίγινας

 Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες  στο Γενικό Λύκειο  της Αίγινας πραγματοποιείται η εκδήλωση αποφοίτησης από το σχολείο  των μαθητών  της  Γ΄  τάξης. Μια  εκδήλωση που λαμβάνει χώρα  τα τελευταία  χρόνια με ιδιαίτερη  επιτυχία και μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. 

   Την Πέμπτη 29 Ιουνίου  στις  8.30  το βραδάκι η αυλή  του Γενικού Λυκείου θα φιλοξενήσει  για τελευταία φορά  τους μαθητές  της Γ΄τάξης  και  θα τους ξεπροβοδίσει με καρδιακές ευχές  και συμβουλές  για μια  νέα πλατιά  ζωή  που ανοίγεται  μπροστά τους.

"Μήνις" η παράσταση του ΝΑΜΑ στην Κυψέλη

«Μῆνις»

*στα αρχαία ελληνικά σημαίνει θυμός, οργή.

    Επαναλαμβάνεται  την ερχόμενη Παρασκευή 30 Ιουνίου στις 9 το βράδυ στο προαύλιο του 2ου Γυμνασίου Αίγινας  στην Κυψέλη η χορο -θεατρική παράσταση από την ομάδα του  "ΝΑΜΑ"

   Είναι ακριβώς η ίδια παράσταση που είχε παρουσιαστεί στον ίδιο χώρο πέρσι στις 24 Ιουνίου με μεγάλη επιτυχία.

Χορογραφίες, σύλληψη και απόδοση κειμένου από την γυμνάστρια Ευαγγελία Ρεκλείτη και τον ηθοποιό - χορογράφο Βαγγέλη Πιτσιλό.
Επιμέλεια φωτισμών και φωτογραφίας: Βασιλική Ταντάουι.
Τεχνική υποστήριξη: Sound&Vision Νίκος Κωστάκος.

Ζώα στο νεκροταφείο Κυψέλης.

  Καταφύγιο  στο νεκροταφείο Κυψέλης έχουν βρει αυτήν την εποχή τέσσερα  ήμερα γατάκια.  Φυσικά δεν διάλεξαν από μόνα τους αυτό το "κατάλυμα". Κάποιοι φρόντισαν με αυτόν τον "ωραίο τρόπο" να τα ξεφορτωθούν από το σπίτι τους και να τα αφήσουν κάπου  στα σίγουρα  με το σκεπτικό ότι  πολλοί άνθρωποι που περνούν από εκεί θα  τα λυπηθούν  και θα τα σώσουν. Παλιότερα άφηναν ζώα έξω από σχολεία ή αν ήταν νεογέννητα τα έριχναν στα σκουπίδια.

   Βέβαια  δεν γνωρίζουμε αν ο παλιός ιδιοκτήτης  τους φρόντισε και για τη γατοτροφή και το νερό  ή κάποιοι που τα είδαν  ανέλαβαν  τη διατροφή τους.

   Το σκηνικό επαναλαμβάνεται συχνά και μαρτυρεί με  το χειρότερο τρόπο το επίπεδο του πολιτισμού μας. Πέρσι το καλοκαίρι  μια γέρικη σκυλίτσα  είχε στρατοπεδεύσει στο νεκροταφείο

και είχε προσελκύσει  τον οίκτο και τη συμπόνια πολλών περαστικών.Το ζώο με δυσκολία περπατούσε διότι τα μπροστινά του πόδια  όπως φαίνεται στη δεύτερη φωτογραφεία είχαν κάποιο πρόβλημα.

   Τέτοιες συμπεριφορές είναι γενικά αχαρακτήριστες και ειδικά σε χώρους ιερούς όπως είναι ένα κοιμητήριο.

   Μπορεί η Τοπική Κοινότητα να έχει φροντίσει το χώρο του κοιμητηρίου και να είναι καθαρός, ωστόσο κάποιοι θεωρούν ότι είναι ο κατάλληλος  τόπος για να αφήσουν εκεί  τα ζώα που δεν θέλουν με αποτέλσσμα να επιβαρύνεται ο χώρο με ακαθαρσίες και σκουπίδια.

Ο Αη - Γιάννης στον Κοντό.

  

    Συνδεδεμένο με δύο μεγάλες εκκλησιαστικές μορφές  της Αίγινας, είναι το ταπεινό ξωκλήσι του Αη - Γιάννη  που εόρταζε χθες 24 Ιουνίου. του Αγίου Ιωάννου  στην περιοχή του Κοντού.

   Το ξωκλήσι βρίσκεται στα δεξιά του δρόμου προς  τη  Χρυσολεόντισσα. Στο εκκλησάκι αυτό λειτουργούσε επί πολλά έτη ο αρχιμ. Ιωάννης Ηλιόπουλος, αλλά πολύ το ευλαβείτο και λειτουργούσε στην εορτή του ο Κυψελιώτης στην καταγωγή αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μαρμαρινός.   

   Ο Αη - Γιάννης γοητεύει  με την απλότητά του  Κάτασπρο, φροντισμένο από  τους κατοίκους της περιοχής, νοικοκυρεμένο, περιμένει  τον προσκυνητή να ασπαστεί τα λιγοστά εικονίσματά του και να ανάψει  κερί στη χάρη του.  Δεν έχει τοιχογραφίες επώνυμων αγιογράφων, δεν  κοσμείται  με έργα  ξυλογλυπτικής,  δεν κρύβει διακοσμητικούς θησαυρούς. Είναι  στολισμένο με  τις προσφορές, τα τάματα και  της λαϊκής τεχνοτροπίας εικόνες  των πιστών ανθρώπων της  καθημερινής βιοπάλης και του μόχθου. 

     Αν και βρίσκεται στη σκιά  του μεγάλου μοναστηριού και της Παλαιάς  Χώρας  το εκκλησάκι αυτό ξεχωρίζει μαζί με τα υπόλοιπα της περιοχής μέσα στα περιβόλια και στα λιόδεντρα αποτελώντας μικρή  όαση πνευματικής ανάτασης και αναψυχής  για  τους δουλευτές  των αγρών.

   Δεν διαφέρει  σε τίποτα από τα μικρά γραφικά ξωκκλήσια που συναντάμε  στην υπόλοιπη Αιγινήτικη ενδοχώρα αλλά  και  στην ελληνική ύπαιθρο. 

  Ένας  περίπατος  στο μικρό δρομάκι  που τέμνει τον οικισμό  και συνδέει τη μία άκρη  του  με την άλλη, από το γεφυράκι μέχρι το δρόμο προς τη Χρυσολεόντισσα, θα μας προσφέρει  μια άλλη θέαση  της αγροτικής Αίγινας. Θα  συναντήσουμε  έναν μικρό χείμμαρο, αλωνάκια, πηγάδια και νοικοκυρεμένες αυλές γεμάτες  λουλούδια κάθε είδους, κληματαριές και οικόσιτα ζώα.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν από  το μαθητή Ηλία Γαλάνη.

7ο Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών.

  Για  έβδομη συνεχή χρονιά διοργανώνεται απόψε Σάββατο 24 Ιουνίου στις 20.30 στο λιμάνι της Αίγινας το Φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών από  το Μορφωτικό Σύλλογο Αίγινας 'Ο Καποδίστριας"  και με τη συμμετοχή όλων των χορευτικών τμημάτων των συλλόγων της Αίγινας.

   Συμμετέχουν επίσης ο Σύλλογος Γυναικών Γαργαλιάνων, ο Σύλλογος Συμιακών Ελευσίνας "Ο Μιχαήλ Άγγελος" και χορευτικό τμήμα του Δήμου Κορυδαλλού.

   Μια  χορευτική παραδοσιακή πανδαισία με μουσικές, σκοπούς και χορούς από όλη την Ελλάδα για τους πιστούς θεατές  του είδους.

Στον Αη - Γιάννη στο πεύκο στην Κυψέλη

 Eορτάζει αύριο Σάββατο 24 Ιουνίου η όμορφη εκκλησούλα που βρίσκεται κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου αιωνόβιου πεύκου, ο  Αη - Γιάννης. Γι' αυτό οι παλαιότεροι  Κυψελιώτες την ονόμαζαν   "στον Αη- Γιάννη στο πεύκο". Είναι αφιερωμένη στο Γενέσιον του Ιωάννου του Προδρόμμου και εορτάζει στις 24 Ιουνίου. Ημέρα που σε πολλά σημεία της Ελλάδας ανάβουνε φωτιές ή γίνεται το έθιμο του Κλήδονα. Σήμερα φωτιές δεν επιτρέπονται ιδιαίτερα  σε  υπαίθριους χώρους όπου υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Το εκκλησάκι απολαμβάνει την ευλάβεια των κατοίκων που διαμένουν γύρω του αλλά και πολλών Κυψελιωτών. Σήμερα πολλές οικογένειες φροντίζουν την καθαριότητά και τησυντήρησή του όπως η οικογένεια Μούρτζη και Χατζόπουλου. Η συνήθεια αυτή , είναι πολύ παλαιά και ριζωμένη στους κατοίκους  των νησιών, το συναντάμε από παλιά  στην Παλιαχώρα. Οικογένειες να έχουν υπό την προστασία τους ένα ξωκκλήσι, να το καθαρίζουν να το ευπρεπίζουν και να το πανηγυρίζουν.

     Η θέα από το προαύλιο της φθάνει μέχρι τη θάλασσα του Λεοντίου, ενώ η ίδια βρίσκεται πάνω από το μικρό ποταμάκι που ξεκινά από τον Ποριατάδο και καταλήγει στο Λεόντι.

      Σήμερα ο ναός έχει επεκταθεί κατά  το συνήθη τρόπο σε αυτές  τις περιπτώσεις  προς τα δυτικά . Στο εσωτερικό του και ιδιαίτερα στο παλαιότερο τμήμα του διακρίναμε τόξα από πέτρα όπως αυτά που βλέπουμε σε εκκλησάκια της Παλαιάς Χώρας.

    Μια  χρήσιμη πληροφορία που αντλήσαμε από την κ.Διασενού είναι ότι το παλαιό κτίσμα φέρει σαν έτος ανέγερσής του το έτος 1880 και ότι το ναΰδριο αυτό είχε υπάρξει και ενοριακός ναός για όσο διάστημα ο μεγάλος ναός της Κυψέλης ήταν κατεστραμμένος.

                                            Φωτογραφίες από την κ.Κατερίνα Μούρτζη.

  

    

     

   

Στο καινούργιο λιμάνι της Αίγινας το '70

Φωτογραφία:  Γιάννης Κοτζιάς από το Fb.

  Δεκαετία  του '70  και  η Αίγινα προσπαθεί να επιταχύνει  το βηματισμό της  ώστε να προσελκύσει περισσότερους επισκέπτες. Η τουριστική προβολή και ανάπτυξη απαιτεί υποδομές πιό σύγχρονες. Από τις αρχές  της δεκαετίας  αρχίζει να υλοποιείται  ο σχεδιασμός και η δημιουργία του νέου λιμανιού  στο οποίο θα δένουν  τα φέρυ - μπωτ της εποχής αλλά και  τα μικρά κρουαζιερόπλοια. Η περιοχή που άλλοτε ανέβαζαν οι σφουγγαράδες  τα σκάφη τους και τα προετοίμαζαν για το μεγάλο ταξίδι, η περιοχή όπου υπήρχε το θερινό σινεμά "Γλάρος"  και  γενικά  ο χώρος  που ήταν καλυμμένος με χώμα, στρώνεται με μπετόν και δημιουργούνται όχι μόνο  οι θέσεις πρόσδεσης των πλοίων αλλά και μια καινούργια  αφετηρία  για τα λεωφορεία και τα ταξί. Μαζί και η πλατεία Εθνεγερσίας στην οποία μεταφέρεται το "Ηρώον".

   Η  αλλαγή στη  συμπεριφορά  των επιβατών μεγάλη και  δύσκολη  και συχνά ρωτούσαν που θα πιάσει  το καράβι  και εκείνοι τους έλεγαν : "θα πιάσει απέξω"  εννοώντας  στο καινούργιο λιμάνι. Βέβαια  το "Αίγινα" και το "Αφαία" συνέχιζαν  να διανυκτερεύουν στη γνώριμη  τους θέση μέσα στο λιμάνι για σιγουριά από το πουνέντη. Ομοίως και τα επιβατικά "Μυκήναι" "Καμέλια", "Πορτοκαλής Ήλιος" κ.ο.κ.

   Η  πολύ νοσταλγική φωτογραφία  που ανήρτησε στην προσωπική του σελίδα  στο Facebook ο κ.Γιάννης Κοτζιάς αποτυπώνει με λεπτομέρεια  την καινούργια πραγματικότητα. Και αυτή τραβηγμένη από το "Αφαία"  με επιβάτες να επιβιβάζονται και να ανεβαίνουν στην μπουκαπόρτα. Το λιμάνι  σχεδόν άδειο από παρκαρισμένα αυτοκίνητα με τις πράσινες μοτοσυκλέτες να πρωταγωνιστούν στις μεταφορές των αποσκευών  της εποχής εκείνης. Στο λιμάνι υπάρχουν κάγκελα και λίγος κόσμος στην αφετηρία  των ταξί. Ο παραλιακός δρόμος καινούργιος με τη νησίδα στο κέντρο να χωρίζει  τις λωρίδες κατεύθυνσης χωρίς φοίνικες ή πικροδάφνες. 

  Στη φωτογραφία δεσπόζει το γωνιακό κτίριο  του "Βογιατζή"  και η καφετέρια "Αφαία" με τις μπλε  τέντες. Στην πλατεία  το Ηρώον περιστοιχίζεται από τα αλησμόνητα πεύκα τα οποία  θυσιάστηκαν για να πάρει  η πλατεία  τη σημερινή μορφή της (!). Στο βάθος  της πλατείας κάποια νεοκλασσικά  σε καλή ακόμα κατάσταση.

   Ενδιαφέρον  παρουσιάζουν  τα  πλαστικά στέγαστρα  στην αφετηρία  των λεωφορείων  που είχαν  την υπογραφή  της μονάδας  Planaco που λειτουργούσε  τότε  στην Καβουρόπετρα  και έδινε δουλειά  σε πολλούς  Αιγινήτες.

   Αξίζει  να μεγενθύνετε τη  φωτογραφία και να ανακαλύψετε κι άλλες λεπτομέρειες σε αυτήν, από μια Αίγινα σχεδόν αθώα εκείνη την εποχή  αλλά και ανυποψίαστη  για αυτά  που θα ακολουθούσαν. Συγκρίνετε  την παραπάνω  εικόνα με τη σημερινή σε αυτή  μόνο την περιοχή και θα καταλάβετε γιατί το λέμε. Μια  περιοχή φορτωμένη με  πολλά σταθμευμένα αυτοκίνητα, πολύ κίνηση  τροχοφόρων και πολλές κακόγουστες ταμπέλες.

Ήρθαν τα νέα σχολικά βιβλία.

   Δεν είναι μόνο οι βροχές που δημιουργούν εικόνα φθινοπώρου είναι  και ο ερχομός  των βιβλίων για  τη νέα σχολική χρονιά  που ήδη έφθασαν στα σχολεία προς  ανακούφιση και ησυχασμό πολλών  μαθητών που αγωνιούσαν για την έγκαιρη άφιξη  τους !!!!

  Τα  τελευταία  χρόνια  η παραλαβή των βιβλίων της επόμενης σχολικής χρονιάς πραγματοποιείται έγκαιρα και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη σωστή διανομή τους στους μαθητές με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

   Ωστόσο από  τον κατάλογο  των βιβλίων λείπει  ακόμα το καινούργιο βιβλίο των Θρησκευτικών  γύρω από  το οποίο έχουν γίνει πολλές συζητήσεις.

Τα "παιδικά όνειρα" του Αντώνη.

   Όταν  τα παιδικά όνειρα παίρνουν σάρκα και οστά τότε η παράσταση αρχίζει.

   Οι προσκλήσεις ήταν πολλές αλλά και η ανταπόκριση των προσκεκλημένων μεγάλη. Ο Αντώνης Γκλαβάς στην αίθουσα  του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας ανέβασε μια ακόμα θεατρική παράσταση εμπνευσμένη από το βιβλίο  του Χρήστου Μπουζώτη:  ''Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας''.

   Ο  ταλαντούχος τελειόφοιτος μαθητής του Δημοτικού  Αντώνης μαζί με την παρέα  του, δούλεψαν με πολύ κέφι και ταλέντο και παρουσίασαν μια άρτια παράσταση στην οποία κυριαρχούσε η ευαισθησία, η τρυφερότητα, η ποίηση, το καλό γούστο.

   Με  έξυπνες λύσεις στα σκηνικά, ατμοσφαιρική μουσική, όμορφή κίνηση και πολύ κέφι όλοι οι μικροί ηθοποιοί κατόρθωσαν να κερδίσουν  το κοινό τους και να αποσπάσουν ένα δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα.

   Η ομάδα  τους με τον τίτλο "Παιδικά όνειρα"  υπόσχεται πολλά για  το μέλλον. Έχει κέφι, διάθεση συνεργασίας, διακρίνεται για τη συλλογικότητά  της, αρνείται τις ευκολίες (κάτι που διαπιστώσαμε από την αρχή ως το τέλος της παράστασης) , έχει έμπνευση και καλλιέργεια.

   Είναι θαυμάσιο να παρακολουθείς παιδιά τέτοιας ηλικίας  να δημιουργούν παίζοντας θέατρο, όχι για να προβληθούν, ούτε για να στηθούν μπροστά στην κάμερα, αλλά για να χαρούν. Δεν συναντάς συχνά σήμερα παιδιά  που συνεργάζονται στη διασκευή ενός έργου, στη συγγραφή διαλόγων, στην επιλογή της μουσικής, στην κατασκευή σκηνικών.

   Ευχόμαστε σε όλα  τα παιδιά  της ομάδας να έχουν καλή συνέχεια και  τα όνειρα  τους να φωτίζουν και να συντροφεύουν  τις θεατρικές νύχτες της Αίγινας.