«Το Σεπτέμβρη στάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε»

   Λυτρωτική φαντάζει η είσοδος του φετινού Σεπτέμβρη στη ζωή μας  μετά από έναν καυτό Αύγουστο που στην κυριολεξία τα είχε όλα και σε υπερβολικές δόσεις. Ο Αύγουστος μπορεί  να μας αποχαιρέτησε με σεισμούς και φωτιές σε πλοία και ανασχηματισμούς θέλει να κομπάζει πως δρομολόγησε την ανάπτυξη μετά  το τέλος  των μνημονίων. Ναι θέλει ο αφιλότιμος να φαντάζει ως ο μήνας  της μεγάλης εξόδου. Εμείς πάλι αυτό που είδαμε και νοιώσαμε για τα καλά ήταν η μεγάλη έξοδος των παραθεριστών σε  πλαγιές και ακρογιαλιές.

  Ο  Σεπτέμβρης όμως είναι εδώ και μας κλείνει το μάτι με τα πανηγύρια  του, την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, τις φεστιβαλικές εκδηλώσεις ανά  την Ελλάδα και τα γλυκά  του σταφύλια ....κυρίως.

  Εδώ στην Αίγινα ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του φιστικιού. Ο Σεπτέμβριος έχει ταυτιστεί με τις εργασίες που σχετίζονται με το φιστίκι. Έτσι συνηθιζόταν από παλιά μη κοιτάτε τώρα που το φιστίκι ωρίμασε πρόωρα. Ωστόσο η μεγάλη γιορτή του φιστικιού είναι προ  των πυλών στις 13 -14 -15 -16 Σεπτεμβρίου.

   Μαζί με το φεστιβάλ και τα πανηγύρια με κυρίαρχο ένα από τα παλαιότερα και μεγάλα  πανηγύρια της Αίγινας, αυτό  του Σταυρού στην Παλαιαχώρα στις 14  του μήνα.

  Πολλές ευχές λοιπόν για έναν όμορφο και γλυκό Σεπτέμβρη. Αρχή της Ινδίκτου, του Εκκλησιαστικού έτους. Αρχή πολλών εργασιών. Αλλαγή σκηνικού σε όλα τα επίπεδα. Ένας μήνας που σιγά - σιγά διαμορφώνει το κλίμα για να ξεκινήσουν οι δραστηριότητες του χειμώνα. Πολυτραγουδισμένος λογω μούστου, αλλά και εξαιτίας  της μελαγχολίας  που δημιουργεί σε πολλούς λόγω του τέλους  του καλοκαιριού.

   Εμείς πιστοί στην παράδοση της "Οδού Αιγίνης" δημοσιεύουμε το καλαντάρι του μηνός Σεπτεμβρίου έτσι όπως το καταγράφει η κ.Λ.Μπόγρη - Πετρίτου στο βιβλίο της "Τα λέμε και στην Αίγινα"  εμπλουτισμένο με πολλές  πληροφορίες  γύρω από  το μήνα που κάθε χρόνο γίνεται με τον ερχομό του τέλος και αρχή. Τέλος  του καλοκαιριού και αρχή  πολλών εργασιών κυρίως αγροτικών.  

            

 Ο Σεπτέμβρης, ένατος μήνας στο Γρηγοριανό ημερολόγιο, με 30 ημέρες, και «αρχή της ινδίκτου» για το εκκλησιαστικό έτος, ήταν ο έβδομος μήνας (septem= επτά) στο ρωμαϊκό δεκάμηνο ημερολόγιο. Με την προσθήκη του Ιανουάριου και του Φεβρουάριου στην αρχή του χρόνου πήρε την 9^η θέση, αλλά το όνομά του δεν άλλαξε ποτέ.

Για μας ο Σεπτέμβρης είναι ο Τρυγητής, ο Σταυρίτης, ο Άγιος … των σχολείων!

Με τη μεγάλη γιορτή του Σταυρού (14 Σεπτέμβρη), με το έθιμο του Λειδινού (δικό μας και κατάδικό μας), με το μεγάλο πανηγύρι του τρύγου.

Η παράδοση λέει, πως όταν η Αγία Ελένη αναρωτήθηκε πώς θα ξεχωρίσει τον Τίμιο Σταυρό μέσα από το πλήθος τόσων άλλων, μια ξεχωριστή μυρωδιά από ένα αρωματικό φυτό την οδήγησε εκεί που ήταν το αγιασμένο από το Θεϊκό μαρτύριο ξύλο. Ήταν ο βασιλικός, και από τότε το λέμε σταυρολούλουδο. Με τα φουντωτά κλαδάκια του ραντίζει με αγιασμό τους πιστούς ο παπάς. Με τον αγιασμό της ημέρας του Σταυρού και αλεύρι ετοιμάζουν το νέο προζύμι. Βάζουν πάνω του κι ένα κλωνί βασιλικό απ’ αυτά που μοίρασε ο παπάς, και κείνο φουσκώνει από μόνο του!

Την πρώτη φορά που θα ζυμώσουν μ’ αυτό, θα κάνουν πρόσφορο για την εκκλησία.

Τιμάται ο Τρυγητής Σεπτέμβρης από τα χρόνια τα παλιά στον τόπο μας. Στο χυμό των αμπελιών του, το κρασί, έβρισκαν παρηγοριά οι άνθρωποι από τα βάσανα μιας δύσκολης ζωής αλλά και ξεκούραση από τον κάματο της μέρας. Μαζί με το ψωμί και το λάδι ήταν κι αυτό ένα κομμάτι της καθημερινής διατροφής.

«Οίνος ευφραίνει καρδίαν…», λέει η Παλαιά Διαθήκη.

«Οίνον ουκ έχουσι», λέει η μητέρα του Χριστού, και Εκείνος κάνει το θαύμα στο γάμο της Κανά.

«Τούτο εστί το αίμα μου», λέει στους μαθητές του στο Μυστικό Δείπνο, σηκώνοντας το ποτήρι με το κόκκινο  κρασί.

Ο Όμηρος, ο Αριστοφάνης, ο Κρατίνος με την «Πυτίνη» του, ο Αλκαίος, παλιοί και σύγχρονοι ποιητές μας, λογοτέχνες, ζωγράφοι, ο Αρχέλαος με τη ζωή των βαρελοφρόνων στα σκίτσα του, ο λόγος του Κωστή Παλαμά, προτροπή στους νέους το 1940: «…μεθύστε με τ΄αθάνατο κρασί του ’21».

Ο κάματος του τρύγου δε λογιάζεται βαρύς στον γεωργό:

-Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.

-Τον Τρυγητή, τ’ αμπελουργού πάνε χαλάλι οι κόποι.

Ανάλογες και οι συμβουλές για τούτο το μήνα της γιορτής των αμπελιών:

-Αυλάκωσε τ ’ αμπέλια  σου να φας γλυκιά σταφίδα.

-Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη

  και το καράβι το καλό θέλει καραβοκύρη.

-Του Σταυρού σταύρωνε και δένε κι από νωρίς σε λιμνιώνα (λιμάνι),  συμβούλευαν οι παλιοί ναυτικοί και σταματούσανε τα μακρινά ταξίδια με τα ιστιοφόρα.

Κι αν έρθουν πρώιμα τα πρωτοβρόχια, τότε:

-Το Σεπτέμβρη στάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε.

-Αν ίσως βρέξει ο Τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο (θα ξαναβγεί χορτάρι στα βοσκοτόπια).

-Βοηθάει ο Άι Γιάννης κι ο Σταυρός, γιομίζει αμπάρι και ληνός.

-Μήνας που δεν έχει ρο ρίξε στο κρασί νερό, γιατί Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος, με τις ζέστες τους, θέλουν προσοχή ιδιαίτερη.

-Άλλος σκάφτει και κλαδεύει, κι άλλος πίνει και μεθάει, βγάζει το παράπονό του ο καλός εργάτης για τον επιτήδειο ακαμάτη και καταφερτζή.

Η συμβουλή στο νιο καλλιεργητή:

-Αμπέλι για την αφεντιά σου κι ελιά για τα παιδιά σου.

Και η απορία του μεθυσμένου:

-Κρασί σε πίνω για καλό και συ με πας στον τοίχο.

Θέλει σύνεση το… πιοτί, γιατί

-Είδε ο τρελός το μεθυσμένο και φοβήθηκε.

-Ο τρελός κι ο μεθυσμένος στην ανηφόρα τραγουδάνε.

Γι’ αυτό, ακόμα κι αν

-Αγαπάει ο κάπελας το μεθυσμένο, δεν τον κάνει και γαμπρό!

Έκθεση του Νεκτάριου Αποσπόρη στην Πάρο.

   Στην πολύβουη και άκρως τουριστική Νάουσα της Πάρου που ακόμα και τώρα, τέλος Αυγούστου, οι καλοκαιρινοί ρυθμοί είναι στο κόκκινο και η ζωή στα στενά και το λιμάνι είναι έντονη, εκθέτει ο Αιγινήτης εικαστικός κ. Νεκτάριος Αποσπόρης.

    Το φετινό καλοκαίρι του κ. Αποσπόρη καταγράφεται πολύ δημιουργικό και ενδιαφέρον. Μετά  την πετυχημένη έκθεση στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας και την αφίσα που φιλοτέχνησε για το 10ο Φεστιβάλ Φιστικιού και ένα βήμα πριν  την έκθεση του στην Ύδρα, δραπετεύει στη Νάουσα της Πάρου για την έκθεση των κεραμικών του τούτη τη φορά.

   Η κ. Ίρις Κρητικού επιμελήτρια των εκθέσεων του κ. Αποσπόρη γράφει  σχετικά στο δελτίο τύπου:

«Στον δημοτικό χώρο «Άγιος Αθανάσιος», στη Νάουσα της Πάρου, ο Νεκτάριος Αποσπόρης επιστρέφει για τρίτη χρονιά, παρουσιάζοντας μια πρωτότυπη σειρά κεραμικών αντικειμένων που δημιουργήθηκαν κατά την τελευταία διετία.

Οι κεραμικοί «Μικροί Παράδεισοι» του Αποσπόρη, εγκαταλείποντας τον γνώριμό τους καμβά, επιστρατεύουν μια νέα, γοητευτική επιφάνεια έκφρασης, σχεδιασμένοι ως τρισδιάστατες χρηστικές ή διακοσμητικές φόρμες και ζωγραφισμένοι από τον ίδιο, αποτελώντας μοναδικά συλλεκτικά αντικείμενα-έργα τέχνης.

Άνθη και καρποί της Μεσογείου, πλοχμοί, κάκτοι και θύσανοι, ευκίνητα πολύχρωμα ψάρια, λαμπεροί αστερίες και άλλοι γοητευτικοί κάτοικοι του βυθού, βραχύβιες πεταλούδες και πτερόεντα γαλάζια πουλιά, ζωγραφίζονται άλλοτε σε λευκό και άλλοτε σε μελανό βάθος, πλάθοντας γοητευτικούς ανεξίτηλους κόσμους και ακολουθώντας την εξερευνητική διάθεση, την επινοητική εικονοποιητική παράδοση και την αγάπη για την κεραμική ύλη των μεγάλων Ευρωπαίων ζωγράφων της Μεσογείου.

Δουλεύοντας με ενδελέχεια και υποστηρίζοντας με δεινή σχεδιαστική δεξιότητα κάθε διαφορετικό θεματικό στοιχείο που αποτελεί μέρος της τελικής σύνθεσης, ο Νεκτάριος Αποσπόρης δημιουργεί μικρές τρισδιάστατες αυτοτέλειες από ζωγραφισμένο στο χέρι πηλό, όπου η οικονομία της αφήγησης συνυπάρχοντας με την πυκνή δεινότητα της έκφρασης οδηγεί σε απολαυστική αισθητική και απτική ισορροπία».

Δημοτικός Χώρος Τέχνης Άγιος Αθανάσιος Νάουσα, Πάρος
Εγκαίνια: 31 Αυγούστου 2018, ώρα 20.00
Διάρκεια έκθεσης: 31 Αυγούστου- 8 Σεπτεμβρίου 2018
Ώρες λειτουργίας; 10:00-14:00 & 19:00-23:00

Ένα πανέμορφο ξύλινο σκαρί στην Πάρο.

    Κάτασπρη και περήφανη στην άκρη του λιμανιού καμαρώνει  η "Παναγία". Είναι ένα από τα ομορφότερα, ίσως παλαιότερα και καλοδιατηρημένα ξύλινα σκαριά  της Ελλάδας. Από αυτά που γλύτωσαν την καταστροφή που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση και έτρεξαν να υιοθετήσουν πολλοί επαγγελματίες της θάλασσας, έναντι  υψηλής αποζημίωσης.

      Στο λιμάνι  της Παροικιάς λοιπόν δίπλα στα "θηρία" της ακτοπλοΐας και  τις πολυτελείς θαλαμηγούς και κότερα, είναι δεμένη η "Παναγία" υπενθυμίζοντας τη ναυτοσύνη των Ελλήνων, την άψογη τέχνη της ξυλοναυπηγικής, την καλαισθησία  των παλαιότερων μαστόρων, την ιστορία  των νησιών του Αιγαίου.

   Γιατί εκτός από τα θέματα  της ναυτικής παράδοσης  των Ελλήνων, τούτο το σκαρί έρχεται να θυμίσει σε όλους τη δύσκολη ζωή των νησιωτών μας, τους αγώνες και την καθημερινή αγωνία για επιβίωση, για σύνδεση των νησιών μεταξύ τους, τη γενναιότητα που χρειαζόταν τότε για τη μεταφορά με αυτά τα πλεούμενα κάτω από δύσκολες καιρινές συνθήκες εμπορευμάτων και ανθρώπων.

  Το αλάτι  που έχει ποτίσει αυτά τα σκαριά, είναι το αλάτι της ζωής των νησιωτών. Οι προσπάθειες και οι αγώνες  τους να κρατηθούν σε αυτούς τους βράχους, να στήσουν τη ζωή τους και να προκόψουν.

   Να  γιατί τέτοια σκαριά επιβάλλεται να μην καταστρέφονται, αλλά να διατηρούνται.Έχουν γράψει ιστορία και έχουν δημιουργήσει πολιτισμό.

Άγιος Ιωάννης ο κρυφός στο δάσος της Αφαίας.

  Εορτάζει στις 29 Αυγούστου ο Άγιος Ιωάννης ο κρυφός στην Αγία Μαρίνα.

    Το δάσος  της Αφαίας  μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Δεν έδωσε καταφύγιο μόνο στην άφαντη Θεά (Αφαία) που ήρθε από την Κρήτη αλλά  και χώρο για να κτιστεί ένα χαριτωμένο ναΰδριο κρυμμένο και σκεπασμένο από πανύψηλα πεύκα. Είναι ο Άγιος Ιωάννης ο κρυφός γιατί είναι κρυμμένος μέσα στα πεύκα, γιατί πρέπει να ξέρεις  το μονοπάτι για να φθάσεις μέχρι την πόρτα του. 

     Για να φθάσει κάποιος στο εκκλησάκι πρέπει πρώτα να ανέβει ως το μοναστήρι του Αγίου Μηνά στην Αφαία. Μέσα στο πευκοδάσος ακολουθεί το μονοπάτι  που ξεκινά  από τη δυτική πύλη του μοναστηριού του Αγίου Μηνά και χάνεται μέσα στην πλούσια βλάστηση. Το φιδίσιο μονοπάτι μετά από λίγο μας σε οδηγεί  το μικρό εκκλησάκι  και  το πλάτωμα  του ασβεστωμένο και περιποιημένο. Εντύπωση μας προκάλεσε  το "πανηγυρόσπιτο", το οίκημα που εφάπτεται  της εκκλησίας  και χρησιμοποιείται  για την προετοιμασία  του πανηγυριού  του ναού. Ένα  στοιχείο  που συναντάμε έντονα  στις Κυκλάδες  και που εδώ στην Αίγινα βρίσκουμε  στον Άγιο Αντώνιο  ή στο Όρος, στην Ανάληψη. Οι παλαιότεροι φρόντιζαν δίπλα στα μακρινά εκκλησάκια που απείχαν χιλιόμετρα από  τους οικισμούς  τους,  να έχουν ένα οίκημα   που να  χρησιμοποιείται  ακόμα  και για  διανυκτέρευση. Σε  ένα χάραγμα  διακρίναμε  την ημερομηνία: 1959, χωρίς να διευκρινίζεται τι σημαίνει αυτό.

   Το  εκκλησάκι αυτό ανήκει  ως παρεκκλήσιο  στο μοναστήρι του Αγίου Μηνά.

    Ακολουθώντας  κανείς το μονοπάτι  μέσα  στο δάσος  οδηγείται  στον παραθεριστικό οικισμό της Αγίας Μαρίνας. 

Άγιος Ιωάννης ο νηστευτής στην Κυψέλη.

Αυτό  το πέτρινο αριστούργημα βρίσκεται στην Κυψέλη πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου ημέρα της αποτομής της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου. Βρίσκεται στα ψηλά  της Κυψέλης καισ τη σκιά της Δραγωνέρας στην οικία της οικογένειας Σακελλίων η οποία έχει και την φροντίδα του. Πρόκειται για μια μονόχωρη θολωτή εκκλησούλα, σε απόλυτα νησιώτικο στυλ που εδώ θα λέγαμε ότι έχει και στοιχεία από την Παλιαχώρα. Δεν διακρίνουμε τίποτε το περιττό στην εμφάνισή του ενώ εντυπωσιάζει το δίλοβο παράθυρο στην κόγχη του ιερού. 

  Στην Κυψέλη ωστόσο υπάρχει κι άλλος Άη - Γιάννης που εορτάζει σήμερα. Το γραφικό κάτασπρο ξωκκλήσι που γιορτάζει σήμερα βρίσκεται μέσα στους αγρούς στα σύνορα Κυψέλης και Ασωμάτων. Ιδιαίτερα  φροντισμένο πανηγυρίζει  στις 29 Αυγούστου ημέρα της Αποτομής της Κεφαλής  του Ιωάννου του Προδρόμμου και ημέρα αυστηρής νηστείας από την Εκκλησία.
   Ο Ιωάννης που  έζησε αυστηρή ασκητική ζωή στην έρημο αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη επειδή δεν σταμάτησε να στηλιτεύει δημόσια τη διαφθορά και την ανηθικότητα που επικρατούσε μέσα στο παλάτι. Αποτέλεσμα της δράσης  του και των κηρυγμάτων ήταν η σύλληψη και η φυλάκιση του και κατόπιν ο αποκεφαλισμός του μετά από απαίτηση της Ηρωδιάδος παράνομης γυναίκας του Ηρώδη.
   Στην Αίγινα υπάρχουν κι άλλα  εκκλησάκια  που εορτάζουν σήμερα. Άλλο ένα πολύ μικρότερο υπάρχει στην Κυψέλη καθώς επίσης και στην περιοχή  των Βροχείων.

Το συγγραφικό έργο του Γιώργου Καλού.

Από  το Saronic magazine

Η Χατζοπούλειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Πόρου συμμετέχοντας στο πένθος για την οδυνηρή απώλεια του Γιώργου Καλού, επίλεκτου τέκνου του νησιού μας και βασικού συντελεστή στην ίδρυσή της το 1977, παρουσιάζει συνοπτικά το συγγραφικό έργο του.
Πέρα από τη συγγραφή πλήθους επιστημονικών εργασιών, πολιτικών δοκιμίων και δημοσιευμάτων σε κεντρικά και τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης (διατηρώντας μάλιστα και μόνιμη στήλη στο περιοδικό ‘’Saronic Magazine’’), ο καταξιωμένος αυτός πνευματικός άνθρωπος του Πόρου ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία, προσφέροντας με τη γλαφυρή πένα του ένα πλούσιο έργο ποιημάτων, διηγημάτων, μυθιστορημάτων και άλλων μορφών του έμμετρου και του πεζού λόγου και εμπνευσμένων κυρίως από την ιστορία, τις παραδόσεις, την κοινωνική και πολιτιστική δράση και τις φυσικές καλλονές του νησιού μας. Τα τελευταία χρόνια στράφηκε και στην εκκλησιαστική λογοτεχνία, προσφέροντάς μας αριστοτεχνικές νεοελληνικές προσεγγίσεις στα ιερά κείμενα των Ψαλμών, των Ευαγγελίων και κάποιων αποστολικών περικοπών.
Τα βιβλία του που εκδόθηκαν σε πανέμορφες εκδόσεις έχουν παρουσιαστεί στο κοινό του Πόρου από το Δήμο μας, τη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Πόρου ‘’ΠΟΡΙΩΤΙΣΣΑ’’, το Σύνδεσμό των εν Αθήναις και Πειραιεί Τροιζηνίων (του οποίου και χρημάτισε επί σειρά ετών Πρόεδρος), ενώ έχουν παρουσιαστεί και σε άλλα μέρη.
Τα βιβλία του Γιώργου Καλού με τη σειρά έκδοσής τους είναι:
1. «Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ» (Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 2010) με διηγήματα/ιστορίες από τη νοσταλγική ζωή του νησιού, όπως τη βίωσε ο ίδιος τις τελευταίες 6 δεκαετίες.

2. «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΙΡΑΜΑ (εν CERN)» (Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 2010), μία ποιητική συλλογή, εμπνευσμένη από τις επιστημονικές προσπάθειες στο υπόγειο ερευνητικό κέντρο στο Cern της Ελβετίας για το Σύμπαν, αλλά και ποιήματα με θέμα τον Πόρο και τις ομορφιές του.

3. «ΑΠΟΨΕ ΜΑΓΕΙΡΕΨΑΜΕ ΑΛΛΙΩΣ» (Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, Αθήνα 2011) με ιεροτελεστίες γευστικών απολαύσεων και ήρωες που πολεμούν την καθημερινότητα με την αγάπη τους για εμπνεύσεις και δημιουργίες στην κουζίνα.

4. «Τροιζήνιος ΘΑΛΑΣΣΟ ΠΟΡΟΣ» (Εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, Αθήνα, 2012) κύκλος λυρικών και στοχαστικών ποιημάτων εμπνευσμένων από την ιστορία, την κοινωνική ζωή, τη λαογραφία και τις γραφικότητες του Πόρου και της ευρύτερης Τροιζηνίας.

5. «ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ» Ιστορική μυθιστορηματική τριλογία βασισμένη σε πραγματικά ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα του Πόρου και της ευρύτερης Τροιζηνίας από τα προεπαναστατικά χρόνια μέχρι και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή, με τους εξής τρείς τόμους:

1ος τόμος: «Τα ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ» (Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΗ, Αθήνα, 2013) για την περίοδο 1821-1827, όπου άνθρωποι απλοί από τον Πόρο και τα γύρω χωριά της Τροιζηνίας, στα πρώτα ελεύθερα εδάφη της πατρίδας μας, ζεύτηκαν με ενθουσιασμό το μεγάλο φορτίο της στήριξης του εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του ’21.

2ος τόμος: «Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ» (Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΗ, Αθήνα, 2013) για την κρίσιμη περίοδο 1827-1834, όπου οι Αφανείς ήρωες του απελευθερωτικού Αγώνα από τον Πόρο και την λοιπή Τροιζηνία, φθάνουν στην κατάκτηση της ελευθερίας και της πολιτικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας και βλέπουν μαγεμένοι τη γέννηση του νέου μικρού κράτους τους στην Γ’ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας.

3ος τόμος: «ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΕΙΟ» (Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΗ, Αθήνα 2014), όπου παρουσιάζεται η ιστορία μιας οικογένειας αγωνιστών, που πορεύτηκε κατά την περίοδο 1830-1944 με τους δικούς της στόχους και όνειρα, που πραγμάτωσαν περνώντας γενναία ανάμεσα από λογιών – λογιών συμπληγάδες, ίδιες μ’ αυτές που απειλούσαν διαρκώς την πορεία του ελληνικού Έθνους.

6. «ΚΥΡΙΕ …» (Εκδόσεις «ΚΕΔΡΟΣ», Αθήνα, 2015). Νεοελληνική ποιητική απόδοση των Ψαλμών του Δαβίδ, της υμνολογικής αυτής επικοινωνίας του Ανθρώπου με το Θεό, μεταγραμμένης σε ποιητική απόδοση στην νεοελληνική γλώσσα.

7 «Ο ΠΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ» (Έκδοση του καθεδρικού Ναού Αγ. Γεωργίου Πόρου 2016), ένα οδοιπορικό για το Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Γεωργίου, μέσα από την ιστορία του Πόρου και της Τροιζηνίας.

8. «ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ» (Εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, Αθήνα, 2017). Νεοελληνική ποιητική προσέγγιση Ευαγγελικών αναγνωσμάτων των Κυριακών.

9. «ΕΓΩ, Ο ΠΑΥΛΟΣ» (Εκδόσεις ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, Αθήνα, 2018). Νεοελληνική ποιητική προσέγγιση Αποστολικών αναγνωσμάτων των Κυριακών.
Να σημειωθεί επιπλέον ότι κάποια από τα ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί σε υπέροχα τραγούδια, όπως το ποίημα ‘’Νύχτες Λεμονοδάσους’’ από τη συλλογή «Τροιζήνιος ΘαλασσοΠόρος» που μελοποίησε η μουσικός Μαρία Ρουμάνη για τις ανάγκες σχετικής εκδήλωσης για το Λεμονοδάσος το 2014 και τραγουδάει η χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Πόρου «ΠΟΡΙΩΤΙΣΣΑ».

Η ηθοποιός Μαρία Ιωαννίδου στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης.

 Ολοκληρώθηκε με εντυπωσιακή προσέλευση επισκεπτών η έκθεση υποβρύχιας φωτογραφίας της κ. Ρένας Καρακατσάνη στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης. Η έκθεση άνοιξε το Σάββατο 18 Αυγούστου και στη διάρκεια της, την επισκέφθηκαν πολλοί επώνυμοι Αιγινήτες καθώς και φίλοι της οικογένειας Καρακατσάνη από τη Σουβάλα.

   Ανέμεσα  στους επισκέπτες και η επί χρόνια καρδιακή φίλη της οικογένειας, η ηθοποιός κ. Μαρία Ιωννίδου η οποία επισκέφθηκε  την έκθεση το Σάββατο 25/8. Αγαπημένη ηθοποιός και χορεύτρια  της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου και ειδικότερα των μιούζικαλ του Γ. Δαλιανίδη στα οποία μεσουράνησε πάντα στο πλευρό του Βαγγέλη Σειληνού, της Ρένας Βλαχοπούλου, του Κώστα Καρρά του Χρόνη Εξαρχάκου και πολλών αξέχαστων ηθοποιών.

   Η κ. Ιωαννίδου που κάνει ολιγοήμερες διακοπές στη Σουβάλα, θαύμασε τη δουλειά  της κ. Ρένας Καρακατσάνη και ενθουσιάστηκε με τα χρώματα του βυθού της Αίγινας

Με μέλη της οικογένειας στο εξοχικό στη Σουβάλα.

Τα σχολικά κτίρια της Αίγινας και ο Γ. Καλός.

  Η θητεία  του Γιώργου Καλού ως υφυπουργού Παιδείας είναι συνδεδεμένη με την ανέγερση και τον εγκαινιασμό σύγχρονων σχολικών μονάδων στην Αίγινα.

  Η πολιτιστική παρουσία  του στα νησιά  του Αργοσαρωνικού είναι μεγάλη. Συμμετείχε  σε πολλές εκδηλώσεις στην Αίγινα και στα υπόλοιπα νησιά. Καλοκαίρι  του 2001 μαζί με τον πρωτ. Εμμανουήλ Γιαννούλη οργανώνουν επετειακές εκδηλώσεις  στο προαύλιο χώρο του Μητροπολιτικού Ναού της Αίγινας. Από προηγούμενες χρονιές είναι γνωστή και η παρουσία του στις τιμητικές εκδηλώσεις  για το Σπύρο Αλεξίου.

  Όμως αν σε κάποιο τομέα ο Γιώργος Καλός θα μνημονεύεται  στην Αίγινα  για το έργο του, είναι για τα τρία υπερσύγχρονα σχολικά κτίρια που συνδέθηκαν με  την υπουργική του θητεία και σε συνεργασία με το Δήμο Αίγινας αποπερατώθηκαν και δόθηκαν σε χρήση από τους μαθητές  της Αίγινας.

   Αναφερόμαστε  κατά σειρά  φωτογραφιών στο Δημοτικό Σχολείο Βαθέος, στο Γυμνάσιο Μεσαγρού και στο κτίριο  του ΕΠΑΛ  στην πόλη της Αίγινας.

 Γυμνάσιο Μεσαγρού

 ΕΠΑΛ  Αίγινας.

Η Αίγινα του Δ. Πικιώνη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας.

    Για άλλο ένα καλοκαίρι το Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας γίνεται πόλος έλξης, συγκεντρώνοντας εκατοντάδες επισκέπτες εξαιτίας  της έκθεσης που διοργανώνει για άλλη μία φορά στις αίθουσες  του η Οργανωτική Επιτροπή  του Φεστιβάλ Φιστικιού.

   Κι αν η αρχή είχε  γιίνει παλαιότερα με την κεραμική της Αίγινας και συνεχίστηκε με τη μνημειώδη έκθεση  για το Γιάννη Μόραλη, σειρά φέτος είχαν τα σχέδια και η ζωγραφική  του Δημήτρη Πικιώνη. 

   Τα  εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν με κάθε επισημότητα  το βράδυ  του Σαββάτου 25 Αυγούστου συγκεντρώνοντας μεγάλο αριθμό επισκεπτών που σύμφωνα με τα λεγόμενα  των οργανωτών αγγίζει  τους 500.

   Τα εκθέματα,  που έχουν  τοποθετηθεί αρμονικά ανάμεσα στα μόνιμα εκθέματα του Μουσείου, αναφέρονται  στα δημιουργικά χρόνια  του αρχιτέκτονα και εικαστικού Πικιώνη στην Αίγινα  στις δεκαετίες του '30 και  του '40. Ανάμεσα στα άλλα  συναντάς φωτογραφίες, ζωγραφικούς πίνακες, σχέδια και  το περίφημο αρχιτεκτονικό σχέδιο για τη Σχολή Καλογραιών που επρόκειτο να ανοικοδομηθεί στην περιοχή ανάμεσα στο Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο και τη Φανερωμένη. Ένα σχέδιο που έμεινα απλά  στα χαρτιά και δεν  ωρίμασε.
   Στα εγκαίνια  βρέθηκαν πολλοί άνθρωποι  της τέχνης και των γραμμάτων  που ζουν στην Αίγινα. Στην έναρξη της εκδήλωσης των εγκαινίων μίλησαν οι:  κ.Στέλλα Χρυσουλάκη, διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων, ο κ. Γιώργος Μαγγίνης οικονομικός και επιχειρησιακός διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη και η πρόεδρος της ΚΕΔΑ και της Οργανωτικής Επιτροπής της 10ης Γιορτής Φιστικιού κ. Καίτη Σαλπέα και ο επιμελητής της Αναστάσης Παπαδάκης, αρχιτέκτονας, μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής της 10ης Γιορτής Φιστικιού Αίγινας.

   Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου, οπότε και λήγουν οι εκδηλώσεις  του Φεστιβάλ Φιστικιού, και σε ώρες  που το Μουσείο είναι ανοικτό, δηλαδή μέχρι τις  17.30 !

   Η  είσοδος δεν είναι δωρεάν. Ισχύει το εισιτήριο  εισόδου στο Μουσείο.