Ο νέος είναι μόλις..... 15

   Το ..  15   είναι ένα  νούμερο γεμάτο. Δεν το λες ούτε λίγο, ούτε πολύ.
  Αν είναι ηλικία, έχει τον ενθουσιασμό και την ανεπανάληπτη ομορφιά της εφηβείας, αλλά δεν μπορεί να ψηφίσει στις εκλογές που έρχονται.
   Αν είναι δεκαπεντάχρονο τότε θα περιμένει άλλα τρία χρόνια μέχρι την πολυπόθητη ενηλικίωση.
  Αν είναι θερμοκρασία είναι υποφερτή. Το βάζεις άνετα το κοντομάνικο.
  Αν είναι βαθμός σε έλεγχο προόδου είναι ικανοποιητικός με τάσεις βελτίωσης.
  Αν είναι ύψος, τότε δεν είσαι και το π΄ρωτο μπόι.
  Αν είναι βάρος που πρέπει να σηκώσεις τότε χρειάζεσαι κι ένα δεύτερο χέρι.
  Αν είναι κιλά που πρέπει να χάσεις .... τότε τα πράγματα είναι ζόρικα.
  Αν είναι μήκος, τότε είσαι .... πρωταθλητής.
  Αν είναι πίεση είναι επικίνδυνη
  Αν είναι τιμή είναι κάπως απαγορευτική.
  Αν είναι μισθός (δεκαπενθήμερο) είναι ευπρόσδεκτος.
  Αν είναι τέταρτο (δεκαπεντάλεπτο) περνάει γρήγορα. Μπορεί να είναι και το ακαδημαϊκό τέταρτο και έτσι δικαιολογούνται οι αργοπορημένοι. Μπορεί και διάλειμμα στο θέατρο, στο σχολείο, στο σινεμά. Μπορεί και μικρό ημίχρονο.
   Αν είναι πληθωρισμός είναι άστα να πάνε.
   Αν είναι ρυθμός ανάπτυξης θα χαιρόταν ακόμα και ο ...  Σαμαράς.

   Το 15  είναι όμως ο καινούργιος χρόνος που όλοι περιμένουμε απόψε  να υποδεχθούμε.
   Ας  ευχηθούμε να έχει λοιπόν τη φρεσκάδα ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού, την ορμή,  την εφηβική δύναμη, τον ενθουσιασμό την όρεξη για ζωή, για περιπέτεια για ανακαλύψεις και για μεγάλες κατακτήσεις αυτής της ηλικίας.

Χιόνια στο καμπαναριό

 

     Το 2014  τελικά δεν κατόρθωσε ούτε ένα χιόνι της προκοπής να μας ρίξει. Τελευταία μέρα και διάλεξε να μας ξεπαγιάσει και να μας πασπαλίσει με λίγη ζάχαρη άχνη. Λες και είμαστε βασιλόπιττες  της τελευταίας στιγμής. Σε  ότι όμως αφορά  τους φόρους τον Ενφια και τα διάφορα τέλη στάθηκε αρκετά γαλαντόμο.

 Χιόνια στο καμπααναριό λοιπόν έχουμε στα Μέθενα και στα γύρω βουνά - τα αντικρινά της Πελοποννήσου, αφού μέχρι στιγμής οι νυφάδες που έπεσαν στο 'Όρος" της Αίγινας είναι ελάχιστες και δεν κατάφεραν να το καλύψουν.

   Ας  ευχηθούμε αύριο ή τις επόμενες μέρες  να δούμε και στην Αίγινα κάποιο λευκό  τοπίο.

   Αρκετοί φωτογράφησαν την κορυφή του Όρους και έτσι βρήκαμε φωτογραφίες  στο Fb.

   Θα πρέπει να τους αναφέρουμε  όπως τον κ. Νίκο Γιαννούλη για  την πρώτη φωτογραφία, του Βάσω και Σπύρο από την Κυψέλη αλλά και την κ.Φωτεινή Γιωτάκη για  την υπέροχη φωτογραφία των βουνών των Μεθάνων από το σπίτι της στο Σφεντούρι.

 

 

Βράβευση επιτυχόντων από το Δήμο Αίγινας

     Από  το Aegina portal δανειζόμαστε την εικόνα  από  τη χθεσινοβραδυνή εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης. Θεσμός πλέον  αυτές τις μέρες η βράβευση  των μαθητών που εισήλθαν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση  την  σχολική χρονιά 2013 -14.

         Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες η ζεστασιά  στην αίθουσα, οι ευχές, τα χαμόγελα, οι χαιρετισμοί, από τα χείλη των επισήμων και μη, η μουσική και  τα τραγούδια κατόρθωσαν να δημιουργήσουν  την κατάλληλη   γιορτινή ατμόσφαιρα μέσα και έξω από την αίθουσα στη φωτισμένη εορταστικά πλατεία  της Κυψέλης. Μια εκδήλωση που φιλοξενείται παραδοσιακά  στην αίθουσα  του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης

     Απηύθυναν χαιρετισμούς ο Δήμαρχος Αίγινας κ. Δ. Μούρτζης, ο πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας κ. Ν. Οικονόμου και ο Διευθυντής του ΓΕΛ Αίγινας κ. Γ. Πούντος, ενώ προλόγισε ο Διευθυντής του Γυμνασίου Κυψέλης κ. Γ. Μπήτρος.

    Πενήντα βραβευθέντες, πενήντα σπουδαστές και φοιτητές πλέον. Πενήντα φωτεινές ελπίδες  για τον τόπο που τους γέννησε, τους ανάθρεψε και τώρα περιμένει από αυτούς την ανταπόκρισή τους για να βελτιωθεί και να προκόψει η ζωή στο νησί μας.

    Το καλλιτεχνικό μέρος κάλυψε το νεανικό συγκρότημα των Redstar αποτελούμενο από  τους Αντώνη Κάσση, Μαρίνη Μιχαέλα και Μαρία Λιούρκα.

    Στους επιτυχόντες απονεμήθηκε τιμητικός έπαινος που κοσμείται από πίνακα  του ζωγράφου Αλταμούρα που απεικονίζει το παλαιό λιμάνι της Αίγινας με το Μπούρτζι στην είσοδό του, ένα τεύχος του πολιτιστικού περιοδικού "Αιγιναία" , και μια ξύλινη κασετίνα με δύο στυλό από την Επιτροπή Παιδείας. 

    Επίσης κληρώθηκε ένα τάμπλετ που κέρδισε η κ. Κοντού Μαρία.

    Ακολούθησε κέρασμα προσφορά  του επιχειρηματία κ. Γιώργου Μούρτζη.

     Στους επιτυχόντες

5 ιστορίες για τις ημέρες των εορτών του Δωδεκαημέρου

Πέντε διηγήματα του Γ. Μπήτρου  έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια και μας κρατούν συντροφιά τις μέρες των εορτών με τη νοσταλγία και τις αναμνήσεις  των παιδικών ή παλαιότερων γιορτινών ημερών. Διηγήματα που αναμειγνύουν γλυκά  την παράδοση το χθές και το σήμερα που ταξιδεύουν  στην Αμοργό, τη Νάξο, την Αίγινα και τον Πειραιά. Ιστορίες ανθρώπων που θέλησαν ή αναγκάστηκαν να ζήσουν Χριστούγεννα, ενώ άλλα θα ήθελε η ψυχή τους. Ανάμεσά τους πολλά πλεούμενα, συνήθειες παλιές, τρόποι ζωής, γεύσεις, αρώματα και αποχρώσεις ημερών που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη.  Πρόκειται για τα "Μαίρη Christmas", "Χρυσαφένια",  "Δύο παρά είκοσι",  "Χαρά Θεού" και το τελευταίο που κυκλοφόρησε φέτος: "η Μπιρμπίλω"

Σύντομα αποσπάσματα παραθέτουμε:

από το "Μαίρη Christmas"

"..... Η μεσημεριανή βροχή στην πλατεία  δεν είχε μόνο ξεβρωμίσει τους δρόμους από τα υπολείμματα της απεργίας των υπαλλήλων καθαριότητας είχε ξεπλύνει μαζί με  τα πεζοδρόμια, τις στέγες τις οροφές των αυτοκινήτων και τις καρδιές από τα λιγοστά εναπομείναντα αισθήματα. Μια μεσημεριανή βροχή που  μούσκεψε μια αγάπη τεσσάρων χρόνων. Την έλιωσε σα σάπιο φθινοπωρινό φύλλο μουριάς. Γλίστρησε σα το νερό ανάμεσα σε πέτρες και βρύα και χάθηκε στην απλωσιά  του κάμπου. Πουλί του ανέμου, σύννεφο ελαφρύ που ο νοτιάς  το έσπρωξε μακριά, πέρα από τα βουνά  του ορίζοντα.

   Πως μπορούν τόσες στιγμές αγάπης να  παρασυρθούν από μια ξαφνική μεσημεριανή μπόρα; Σε μια πλατεία που κανείς δε στέκεται, σε χαζεύει, αλλά όλοι τρέχουν να προλάβουν το επόμενο μετρό;

   Η αγάπη έφυγε όπως ήρθε, εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη του 2008. Ξεπήδησε μέσα από το σιντριβάνι και  γλίστρησε με το νερό της βροχής. Τι είχε μεσολαβήσει;. Τι είχε αλλάξει από εκείνο το ζοφερό βράδυ; Για πού τράβηξαν οι ψυχές μας; Πόσο νερό χρειάστηκε για να ξεπλυθούν δυο καρδιές; Να στεγνώσουν; Να αφυδατωθούν; Να ξεραθούν και να μείνουν και πάλι μόνες; Πόσο αλύπητη και καταστροφική μπορεί να γίνει μια οικονομική κρίση; Πόσο αδίστακτοι μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι; Πόσο γρήγορα μπορεί να αχρηστευτούν τα αισθήματα, να κλωτσοπατηθούν;"   (από το διήγημα "Μαίρη Christmas" )

Από  το "Δύο παρά είκοσι"

    "Το "Αφαία" έφευγε για Αίγινα καθημερινά στις "δύο παρά είκοσι". Αυτό το δρομολόγιο διάλεξε η Σοφία για να πάει πρώτη φορά στην Αίγινα να επισκεφθεί τον πατέρα της που ήταν κρατούμενος στις φυλακές. Αυτό το πρώτο θαλασσινό ταξίδι της, έμελλε να είναι καθοριστικό για τη ζωή της αφού σ' αυτό γνώρισε τον άντρα της και τον ακολούθησε μετά από χρόνια στην Αίγινα.

  Δεκαετία του '70, μια Αίγινα που μόλις αρχίζει να στρώνει με πίσσα τους χωματόδρομούς της, στις φυλακές να φιλοξενούνται βαρυποινίτες και πολιτικοί κρατούμενοι, οι διαδρομές να  φαντάζουν ακόμα μεγάλες, η παραλία με τα μικρά μαγαζιά, τα πολλά μικρά καράβια της γραμμής, τα αμέτρητα καΐκια μέσα στο λιμάνι, οι απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τα παλιά λεωφορεία και ταξί."

  (από  το διήγημα "Δύο παρά είκοσι")

Από  τη "Χρυσαφένια"

  Η "Χρυσαφένια" είναι ένα τρεχαντήρι που "κτίστηκε" στη Σύμη,  και  ο κύρης του το ταξιδεύει στις Κυκλάδες. Αραγμένο στα Κατάπολα της Αμοργού, καμαρώνει αγέρωχο ανάμεσα στα άλλα πλεούμενα και οργώνει χειμώνα - καλοκαίρι τις γύρω θάλασσες μεταφέροντας προϊόντα, τουρίστες και βγαίνοντας για ψάρεμα όταν οι Κυκλάδες ησυχάζουν μετά το βουητό του καλοκαιριού. Η ζωή της "Χρυσαφένιας" κυλά όμορφα μέχρι που αποχωρίζεται τον κύρη της. Εγκαταλελειμένη πλέον στο λιμάνι περιμένει το τέλος της, ώσπου αναπάντεχα μια μέρα φορτώνεται στο "Blue Star" για την Αθήνα.

  Αράζει σε μια μεγάλη πλατεία της πόλης όπου άνθρωποι του Δήμου τη στολίζουν με εκατοντάδες φωτάκια βοηθώντας με την παρουσία της στα εορταστικά προγράμματα και στο ανάλογο ντεκόρ του Δήμου. Απολαμβάνει τη νέα της ζωή, μέχρι τη στιγμή που κάποιοι άστεγοι μετανάστες αποφασίζουν να την κάνουν σπίτι τους. Έτσι η "Χρυσαφένια"  γίνεται μια φάτνη................. (από το διήγημα "Χρυσαφένια" )

  Και  τα πέντε διηγήματα μπορείτε να τα προμηθευτείτε στα βιβλιοπωλεία της Αίγινας. 

Η Βασιλική Κουνάδη είναι η νεότερη Ραδιοερασιτέχνης της Ελλάδος

    Μαθήτρια  της Α΄  τάξης στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας,  η Βασιλική Κουνάδη χάρη στη συστηματικότητα και τη μεθοδικότητα που την διακρίνει κατόρθωσε μια ξεχωριστή πρωτιά. Να κατακτήσει με τη συμμετοχή της σε εξετάσεις  του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών να αποκτήσει Πτυχείο Ραδιοερασιτέχνη.

   Παραθέτουμε  το σχετικό δελτίο τύπου:

   «Με την ευκαιρία της πρωτιάς του Aegean VHF Contest θα ήθελα να αναφερθώ και σε μία άλλη πρωτιά της Ομάδος Ραδιοερασιτεχνών Αίγινας. Στις τελευταίες εξετάσεις για την απόκτηση Πτυχίου Ραδιοερασιτέχνη Β’ περιόδου την 9η  Δεκεμβρίου 2014, η νεαρά δεσποινίδα Βασιλική (Βίκυ) Κουνάδη, μετά από δύσκολες εξετάσεις, απέκτησε πτυχίο Ραδιοερασιτέχνη  entry lever από το Υπουργείο Μεταφορών & Επικοινωνιών. Η Βασιλική Κουνάδη είναι η νεότερη Ραδιοερασιτέχνης της Ελλάδος που σε ηλικία 12 ετών απέκτησε Πτυχίο και Άδεια, που της δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με όλο τον κόσμο, συνδυάζοντας την επιστημονική έρευνα και τον πειραματισμό στις τηλεπικοινωνίες και τα ηλεκτρονικά με την επικοινωνία μέσω του ασυρμάτου.

Με την ευκαιρία αυτή και επειδή ο κόσμος έχει παρεξηγημένη την έννοια του Ραδιοερασιτέχνη, θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι αδειούχοι ραδιοερασιτέχνες δεν έχουν καμία σχέση με την παραγωγή μουσικών προγραμμάτων, πολιτικών, θρησκευτικών σχολίων με τις εκπομπές τους. Έχουν σχέση με τον πειραματισμό, μελέτη, έρευνα και αυτοεκπαίδευση με άλλους συναδέλφους ανά τον κόσμο και σε περίπτωση εκτάκτων αναγκών, προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους. Οι αδειούχοι ραδιοερασιτέχνες, είναι ενταγμένοι στον Επιχειρησιακό Σχεδιασμό της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας σύμφωνα με το αρθ. 14 του Ν. 3013/2002 (ΦΕΚ 102Α1-5-2002) περί αναβάθμισης της Πολιτικής Προστασίας.»

Τις  φωτογραφίες και το δελτίο τύπου  έστειλε ο κ. Νεκτάριος Λαβούτας, παππούς της Βασιλικής και δάσκαλός της.

Άγιος Στέφανος στην Παλαιά Χώρα. Το θαύμα του Αγίου Νεκταρίου στον εργάτη που από άγνοια σήκωσε την Αγία Τράπεζα.

  Η ανέγερση της Εκκλησίας τοποθετείται στον 17ο - 18ο αιώνα, αλλά μετά  την εγκατάλειψη της Παλιαχώρας κατέπεσε σε ερείπια, όπως και πολλές άλλες εκκλησίες. Σε αυτήν την κατάσταση βρισκόταν ο ναός την εποχή που ο Άγιος Νεκτάριος ανήγειρε την εκκλησία  του μοναστηριού του (1904 -1908), την Αγία Τριάδα. Τότε μερικοί εργάτες είχαν πάει στις ερειπωμένες εκκλησίες  της Παλιαχώρας για να βρουν πωρόλιθους και ανάμεσα σε αυτούς και ο Κυψελιώτης Αγησίλαος Χατζόπουλος, ο οποίος βρήκε έναν ογκώδη πωρόλιθο, αλλά, ενώ προσπαθούσε να τον σηκώσει, έμεινε ακίνητος και έχασε και τη φωνή του. Οι συνάδελφοί του, μη μπορώντας να κάνουν τίποτε, ειδοποίησαν τον Άγιο, ο οποίος πήγε στον τόπο, του διάβασε μια ευχή και έγινε αμέσως καλά.

   Ο Άγιος Νεκτάριος, εξετάζοντας την πέτρα, αναγνώρισε πως είχε "εγκαίνια" και επομένως επρόκειτο για Αγία Τράπεζα ναού. Επειδή όλοι αγνοοούσαν την ονομασία  της Εκκλησίας, κάλεσαν τον γέροντα εφημέριο του Βαθέος Συμεών Καλαμάρα, που γνώριζε καλά την Παλιαχώρα, ο οποίος τους εξήγησε πως πρόκειται για την εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Ο  Χατζόπουλος από ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο για το θαύμα του, επισκεύασε την ερειπωμένη εκκλησία και τοποθέτησε τα "εγκαίνια" στη θέση τους.

    Το περιστατικό αυτό είναι γνωστό στην Αίγινα και το διασώζει στο βιβλίο του "Χριστιανική Αίγινα" ο κ. Σ. Δημητρακόπουλος.

    Το ναΰδριο του Αγίου Στεφάνου από τα πρώτα που συναντάμε  στα καλντερίμια της Παλαιάς Χώρας είναι και από τα πρώτα που συντηρήθηκαν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία το 1967. Σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση και στο εσωτερικό του διατηρούνται αρκετές αγιογραφίες. Είναι μονόχωρη βασιλική στραμμένη προς το Νότο και η είσοδός της κοιτά  το βορρά, ενώ το ιερό βήμα είναι τοποθετημένο εγκάρσια στο ναό.

Ταξιδεύοντας τα Χριστούγεννα με τον "Απόλλωνα"

     Θα μπορούσε να ήταν φράση ενός διηγήματος ή ταινίας. Γιατί  αυτές τις μέρες των εορτών ο "Απόλλωνας" θέλησε να κάνει γιορτές στο Σαρωνικό.

   Και πραγματικά,  όταν οι άλλοι δένουν ο "Απόλλωνας" λύνει κάβους και επιστρέφει στα γνώριμα λιμάνια  του. Αυτά  του Αργοσαρωνικού. Τον ξαναείδαμε για μια βδομάδα μετά  του Αγίου Νεκταρίου σε ένα σύντομο πέρασμα του, τον ξαναβλέπουμε αυτές  τις μέρες να εξυπηρετεί τη γραμμή, τώρα που όλοι έχουν δέσει.

   Λίγο πριν επιστρέψει στα δρομολόγιά του  στις Σποράδες η Hellenic Seaways επιστράτευσε τον "Απόλλωνα" για  τις ανάγκες της γραμμής στην περίοδο των εορτών. Βαρύ και σταθερό καράβι με μεγάλη χωρητικότητα αυτοκινήτων ιδανικό για τα νησιά μας, απαλλαγμένο από εξεζητημένες πολυτέλειες, καθαρή καραβίσια γραμμή, έχει υπηρετήσει με συνέπεια τα λιμάνια μας από το 1990 ως "Γεώργιος Ι"  τότε και επανήλθε μετά από μια μικρή απουσία  το 1999 ως "Απόλλων Ελλάς". Από τότε έχει διανύσει μίλια καλύπτοντας τις ανάγκες των νησιωτικών προορισμών του Σαρωνικού. Από πέρσι πήρε μετεγγραφή για τις Σποράδες με αναχωρήσεις από το λιμάνι του Βόλου και του Αγίου Κωσταντίνου.

   Ευχόμαστε στο πλήρωμά του καλά ταξίδια  για τη νέα χρονιά

Αισθητική αναβάθμιση στο Γυμνάσιο Μεσαγρού

   Συνεχίζεται η αισθητική αναβάθμιση των χώρων των δημόσιων σχολείων του νησιού μας με πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών και των μαθητών τους. Σειρά ετούτη τη φορά είχε το Γυμνάσιο Μεσαγρού στο οποίο δύο μητέρες έκαναν μια όμορφη ζωγραφική σύνθεση στην είσοδο του κτιρίου.

    Μετά τους εσωτερικούς χώρους που είδαμε πέρσι αρκετά αναβαθμισμένους, όπως της βιβλιοθήκης  και της αίθουσας πίνγκ - πόνγκ, σειρά είχε τώρα η είσοδος του κτιρίου. Η νέα Διευθύντρια κ. Μανούσου παίρνοντας τη σκυτάλη από την άξια προκάτοχό της κ. Μπέση Αν. συνεχίζει με αμείωτους ρυθμούς στην κατεύθυνση της εν γένει αναβάθμισης της σχολικής ζωής στο Γυμνάσιο Μεσαγρού, χάρη και στην αρωγή της υπερδραστήριας υποδιευθύντριας κ. Λεούση Αννίτας και του Συλλόγου των καθηγητών και των γονέων και κηδεμόνων.

              Παραθέτουμε το σχετικό ευχαριστήριο της κ. Μναούσου:

 "Η Διευθύντρια,ο Σύλλογος των καθηγητών και οι μαθητές του Γυμνάσιου Μεσαγρού Αίγινας, ευχαριστούν θερμά τις μητέρες κ. Μπήτρου Μαρίνα και κ.Χατζοπούλου Ευαγγελία, για το υπέροχο έργο τους στην είσοδο του σχολείου μας".

                                                                                                                   Η Διευθύντρια

                                                                                                                Μανούσου Ειρήνη

Χριστουγεννιάτικες νύχτες στην Αίγινα

   Γλυκές νύχτες Χριστουγέννων με φίλους ή με την οικογένεια,  με τη γνώριμη μυρωδιά του καμμένου ξύλου να αιωρείται στην ατμόσφαιρα, με  τα φωτισμένα μπαλκόνια και τους κήπους, με τα στολισμένα δέντρα να διακρίνονται πίσω από τα παράθυρα και ένα τραπέζι γεμάτο καλούδια, γλυκίσματα, πιοτά σπιτικά, γαλοπούλες ολόγιομες και οι ευχές να πέφτουν σαν βροχή.

    Στο κέντρο, στην πόλη που επιμένει να θέλει να στολίζεται σαν μεγαλούπολη, ενώ διαθέτει ένα από τα πιό όμορφα λιμάνια  της Ελλάδος, στολίδι αυθεντικό από μόνο του, τον χριστουγεννιάτικο τόνο δίνουν  τα φώτα και ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος των καφέ, οι διακριτικές φωτισμένες γιρλάντες στους φανοστάτες , η φωτισμένη φιγούρα του παραδοσιακού καϊκιού, η λάμπουσα πύλη Βαρώτσου, τα στολισμένα δέντρα των σχολείων στην παλιά προβλήτα. 

    Αν κάτι όμως κάνει τη διαφορά αυτό είναι ο παράλληλος δρόμος  από την παραλία όπου οι επαγγελματίες  του στενού έχουν από κοινού στολίσει τη... νύχτα. Λίγα φωτάκια και καλή εορταστική συνεργασία και το θαύμα έγινε. Ονειρικό το θέαμα. Και με πόση νοσταλγία δεν θυμόμαστε πριν χρόνια όταν  τα πλεούμενα στολίζονταν με πρωτοβουλία  των κατόχων τους και του Λιμενικού Ταμείου και έδιναν μια γιορτινή εικόνα στο λιμάνι.
   Πως να ξεχάσουμε επίσης και το δέντρο με τα όμορφα γυάλινα μπουκαλάκια  των ευχών από την ομάδα του Aegina Rising.

   Δεν θέλει και πολλά πράγματα ο άνθρωπος για να γιορτάσει, να αισθανθεί άνθρωπος, να αγαπήσει και να αγαπηθεί μέρες που είναι. Του φτάνει ένα χαμόγελο, μια χειραψία, ένα χάδι, ένας καλός λόγος. Όλα τα άλλα είναι ένα γυαλιστερό περιτύλιγμα που μετά από λίγο θα ξεθωριάσει και θα σβήσει. Η χαρά όμως και η αγάπη δεν ξεχνιούνται. Μένουν και γίνονται εφαλτήριο δημιουργίας και ζωής για τα επόμενα.
                                           Χρόνια πολλά.

Χριστούγεννα θα πεί..........

  Χριστούγεννα θα πεί:
Να ζεις με ελπίδα,
να δίνεις τα χέρια για συμφιλίωση,
να δέχεσαι ξένους,
να βοηθάς  να γίνεται το καλό,
να σκουπίζεις δάκρυα.
Κάθε φορά  που κάποιος χαρίζει σε κάποιον αγάπη,
όταν η ανάγκη του δύστυχου λιγοστεύει,
 όταν οι καρδιές είναι ευχαριστημένες και ευτυχισμένες,
όταν κατεβαίνει ο Θεός από τον ουρανό
 και φέρνει φως:
Τότε  είναι ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Με αυτό το ποίημα από τη μακρινή Ταϊτή  και  τις εικόνες  της Γέννησης από τον Ενοριακό Ναό της Παχείας Ράχης, σας ευχόμαστε Καλά και ειρηνικά Χριστούγεννα, γεμάτα υγεία, χαρά και αγάπη.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ο απών των Χριστουγέννων.

Του π. Θεοφίλου Δημητρίου από το Amen.gr

 Το ζήτημα της Θείας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, αποτελεί την κυρίαρχη στάση του Θεού, απέναντι σε ένα άνθρωπο παραβατικό, ξεροκέφαλο, εγωιστή και αυτοκαταστροφικό. Ο Θεός πατέρας επιλέγει να στείλει σε αυτό τον άκοσμο κόσμο, τον «προαιωνίως εξ’ αυτού γεννηθέντα, Μονογενή Υιό Του»2. Με ένα τρόπο εξαιρετικό, θαυμάσιο και αγαπητικό.

 Το όνομα του Χριστού γίνεται  σημείο αντιλεγόμενο, δημιουργώντας φίλους και εχθρούς έως και σήμερα. Γίνεται εύκολη υπόθεση λόγων, αλλά δύσκολη περιπέτεια έργων ζωής, για όσους τολμήσουν να τον ακολουθήσουν οντολογικά και όχι ονοματοκρατικά.

 Πέρασαν περισσότερα από δυο χιλιάδες χρόνια από τότε, μα η κατάσταση του κόσμου διόλου δεν άλλαξε, αφού συνεχίζουν άνθρωποι, να πεθαίνουν, να βασανίζονται, να πεινούν, να διψούν, να εξορίζονται, να εξουθενώνονται,  από χέρια και συμφέροντα ανθρώπινα.

 Για άλλη μια φορά έρχονται τα Χριστούγεννα, το ερώτημα είναι όμως, τι σημαίνουν για μας και πως μπορούμε να συμμετάσχουμε ουσιαστικά και όχι αναμνηστικά στο γεγονός της γέννησης του Θεανθρώπου.

 Ο πολιτισμός μας ξεψυχάει και συμπαρασύρει όλα τα νοήματα ζωής, στα οποία αντί να στηριχθεί, τα εμπορευματοποίησε και τα έκανε προϊόντα.

 Ο Χριστός σταυρώνεται και πάλι στη Γάζα της Παλαιστίνης από τους γνωστούς και αμετανόητους σταυρωτές Του…

 Ο Χριστός πεθαίνει μαζί με τα παιδιά Του στη Συρία, στο Ιράκ, στην Ουκρανία και όπου αλλού.

 Ο Χριστός  είναι πεινασμένος και άστεγος μαζί με τα κακοπαθημένα παιδιά Του, που αναζητούν τροφή στους «κάδους απορριμμάτων» και στέγη στα «παγκάκια» και στις «χαρτόκουτες».

 Πότε επιτέλους θα γεννηθεί ο Χριστός, στις σκληρές «κανιβαλικές» ανθρώπινες καρδιές;

 Το μήνυμα του ταπεινού βρώμικου και καταφρονεμένου στάβλου, που απετέλεσε σημείο Θεοφανίας, μάλλον δεν αφορά τον κόσμο μας, ούτε τον τότε αλλά ούτε και τον τώρα. Και δίκαια κάποιος θα σκεφτόταν, «καλά και τι άλλαξε στα ανθρώπινα πράγματα, με τον ερχομό του Θεανθρώπου στο κόσμο», η απάντηση, μετά από μια ματιά γύρω μας, ενδεχομένως και μέσα μας, είναι αβίαστη, τίποτε… Αυτό που άλλαξε είναι τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις, για όσους και όποιους αποφασίσουν να ζήσουν μαζί με τον Θεό και να τον αναγνωρίσουν ως πατέρα τους. Γιατί αντίθετα με τη νομοθεσία που επικρατεί στο οικογενειακό δίκαιο, όπου είναι προϋπόθεση να αναγνωριστούν τα παιδιά από το πατέρα, για να μετέχουν της νομής των περιουσιακών του στοιχείων, εδώ απαιτείται η αναγνώριση του Πατέρα από τα παιδιά του, για να συμμετάσχουν στο εσχατολογικό δείπνο της Βασιλείας Του. Η Βασιλεία ενώ είναι εντός μας, είναι ταυτόχρονα τόσο δυσεύρετη, όπως για κάποιον που ψάχνει τα γυαλιά του ενώ τα φοράει.

 Η γέννηση του Χριστού, δεν αποτελεί πράξη αναγκαστικής μετάνοιας, γεγονός αυτονόητης αποδοχής, ή ευκαιρία παγανιστικών παγκοσμιοποιημένων δράσεων, που απαξιώνουν το νόημα, και γελοιοποιούν τους συμμετέχοντες, σε ένα καταναλωτικό μείγμα,  ύλης και απόλαυσης.

 Τα Χριστούγεννα δεν σημαίνουν τίποτε, για όσους και για όποιους, τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, παραμένουν παγερά αδιάφοροι, από το γεγονός, ότι ένας Θεός γίνεται άνθρωπος, για να λυτρώσει από τα δεινά της, σύμπασα την ανθρωπότητα.

 Η γέννηση του Χριστού παραμένει νεκρή, για όλους όσους δεν διαθέτουν το απαραίτητο φιλότιμο, για να αναλογιστούν τα τόσα πολλά, που έχει κάνει ένας Θεός αγάπης, οικτιρμών και φιλανθρωπίας, για την ανθρώπινη ασημαντότητα και  εμπαθή ιδιοτροπία.  

 «Ὁ Στριγκάρος, σκυφτός, κοίταζε τὸ χῶμα. Κούνησε κάμποσο τὸ κεφάλι του, κι ἄνοιξε τὸ στόμα του κι εἶπε: Βρὲ παιδιά, καλὰ ἐσεῖς, γιορτάζετε τὴ χάρη Του, εἴσαστε καλοὶ ἄνθρωποι. Ἂμ ἐγώ, τί ψυχὴ θὰ παραδώσω, ποὺ σκότωσα καμιὰ  κοσαριὰ ἀνθρώπους; Ἀκόμα καὶ γυναῖκες ξεκοίλιασα, καὶ μωρὰ πράματα χάλασα! Κανένας δὲ μίλησε". (από το διήγημα του Φ.Κόντογλου "Γιάννης ο βλογημένος)

 Αυτό σημαίνει συναίσθηση, συντριβή, μετάνοια και ελπίδα «αβέβαιη», πως μπορεί και εμάς να μας λυπηθεί ο Θεός και να μας σώσει, όχι επειδή το αξίζουμε, αλλά γιατί μας αγαπάει. Η χριστιανική ελπίδα είναι ελπίδα «αβέβαιη», αν ξεκινάει φυσικά από την συναίσθηση της κατάντιας μας, την αδιέξοδη περιπέτειά μας μέσα στο κόσμο, και την προσμονή της παρουσίας Του.

 Από βεβαιότητες συνήθως διακατέχονται οι φαρισαίοι (παραβολή Τελώνη και Φαρισαίου)4, οι μωροί (ες) (παραβολή των 10 παρθένων)5 και οι φανατικοί (περιγραφή λιθοβολισμού της μοιχαλίδας, από τους «δήθεν» της εποχής της)6.

 Αν προσδοκούμε κάποια στιγμή (και αυτή η στιγμή είναι το τώρα, αφού μόνο αυτό ορίζουμε…), να πάρουμε στα σοβαρά την υπόθεση της σωτηρίας μας,  ας αφήσουμε στην άκρη τους αυτοσχεδιασμούς, την υπόδηση ρόλων, τις βεβαιότητες, τις πεποιθήσεις μας,  αλλά  κυρίως τηνανέντιμη ανυποληψία μας.

 Ας πλησιάσουμε στο «στάβλο», θεωρώντας τον ως τόπο φανέρωσης «του Φωτός της  Γνώσεως», με αγάπη, ειρήνη και προσμονή και τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε σε Εκείνον...

 

Η εικόνα της Γέννησης από την Ομορφοκλησιά της Αίγινας.

    Μια σπάνια και πανέμορφη εικόνα της Γέννησης δημοσιεύουμε σήμερα προ - παραμονή των Χριστουγέννων από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων ή αλλιώς "Ομορφοκλησιά" της Αίγινας. Η βυζαντινή αυτή εικόνα αποπνέει μια απλότητα και ταπείνωση με τις μορφές της να αντανακλούν τον λαϊκό τρόπο απόδοσης και σύλληψης τους από τον αγιογράφο. Εντυπωσιάζουν οι μορφές και δεν ενοχλούν οι ασυμετρίες και τα μεγέθη των εικονιζόμενων προσώπων. Αν κάτι όμως προκαλεί εντύπωση είναι η σκηνή του θηλασμού του Θείου Βρέφους από την Παναγία. Κάτι που δεν το συναντάμε σε ανάλογες εικόνες. Ίσως να αποτελεί και μια μοναδικότητα.

    Η Ομορφοκλησιά είναι το βυζαντινό κομψοτέχνημα που βρίσκεται στην περιοχή του Γενικού Λυκείου Αίγινας, στον Ασώματο λίγο πιό πάνω από την Αγία Βαρβάρα. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους είναι το καλύτερα διατηρημένο βυζαντινό μνημείο της Αίγινας που η ανέγερση του χρονολογείται στα τέλη του 12ου αιώνα. Σύμφωνα με επιγραφές του ναού, το κτίσμα συνδέεται με την οικογένεια Σαγομαλά ή Ζυγομαλά. Ο ναός αρχιτεκτονικά είναι μονόχωρη βασιλικού ρυθμού και στο εσωτερικό της είναι εικονογραφημένη  με τοιχογραφίες που καλύπτουν όλο το εορτολογικό κύκλο του Εκκλησιαστικού έτους. Οι αγιογραφίες οι οποίες χρονολογούνται από τα τέλη του 13ου αιώνα σήμερα διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση χάρη στην σωτήρια επέμβαση που υπέστησαν το 1966 με καθαρισμό και σταθεροποίηση του κονιάματος. Οι αγιογραφίες αυτές έχουν αξιολογηθεί από τον καθηγητή Γ.Σωτηρίου (1925) και έχουν εκτιμηθεί ως αξιολογώτατα μνημεία βυζαντινής αγιογραφίας.

"Γουτού Γουπατού" στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2ου Γυμνασίου

 "Γουτού Γουπατού" σημαίνει του Χριστού και του Άη - Βασιλιού. "Γουτού - Γουπατού" είναι και ο τίτλος του χριστουγεννιάτικου διηγήματος  του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που επέλεξε η Θεατρική Ομάδα  του 2ου Γυμνασίου να παρουσιάσει στα πλαίσια της χριστουγεννιάτικης γιορτής σήμερα Τρίτη 23 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων  του σχολείου.

   Το διήγημα διαπραγματεύεται την ιστορία  του Μανωλιού που η παρέα  τον αποκαλούσε "χταπόδι". Παρακολουθούμε δύο παρέες παιδιών που λένε τα κάλαντα παραμονή πρωτοχρονιάς  στους δρόμους της πόλης. Η συμπλοκή ανάμεσα στις δύο ομάδες δεν αργεί να έρθει με μήλο της έριδας την είσπραξη από τα κάλαντα.. Ξύλο, τσακωμοί, κλωτσιές μέχρι να επικρατήσει όχι ο δυνατός αρχηγός  της κακιάς παρέας αλλά η λογική και η καλωσύνη  των ημερών.     

    Μια ιστορία για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή του παιδιού με  ιδιαίτερες ικανότητες.

    Στα πλαίσια  της γιορτής παρουσιάστηκαν εικόνες  της εορτής των Χριστουγέννων από όλο τον κόσμο, μαθήτριες  της Γ΄ Γυμνασίου διάβασαν κείμενα και σκέψεις, ενώ  φρέσκοι λουκουμάδες πασπαλισμένοι με μπόλικο μέλι και αμύγδαλο  - κάτι που το συνηθίζουμε κάθε τέτοια μέρα - γλύκαναν τις ευχές μας για  τις μέρες που έρχονται και έκλεισαν με τον πιό ζεστό τρόπο την τελευταία ημέρα του σχολείου.

Διάκριση για το Γενικό Λύκειο Αίγινας

Οι επιτυχίες για τα σχολεία της Αίγινας συνεχίζονται. Μετά τη διάκριση του Γυμνασίου Μεσαγρού σειρά πήρε το Γενικό Λύκειο Αίγινας που κατέκτησε την 3η θέση σε διαγωνισμό του μαθήματος της Βιολογίας. Η επιτυχία οφείλεται στους μαθητές αλλά και στους υπεύθυνους καθ΄ύλη καθηγητές που εφαρμόζουν καινοτόμες δράσεις και προγράμματα  πέρα από το καθιερωμένο πρόγραμμα ύλης, και τις γνωστές παλαιές μεθόδους διδασκαλίας. Γιατί το παιχνίδι πλεόν δεν βρίσκεται στον μαυροπίνακα και στο στεγνό διαγώνισμα, αλλά  στα  φύλλα εργασίας, στους διαδραστικούς πίνακες και στις καινοτόμες δράσεις.

   Αντιγράφουμε το Δελτίο τύπου

"Το Σάββατο 6  Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία ο Τοπικός Προκριματικός Διαγωνισμός για τη  «13η Ολυμπιάδα Επιστημών -  European Union Science Olympiad – EUSO 2015», στα εργαστήρια  του ΕΚΦΕ  Καλλίπολης.

Στο διαγωνισμό  συμμετείχαν 19 Λύκεια του Πειραιά:

Οι  ομάδες   των σχολείων διαγωνίστηκαν σε πειράματα Φυσικών Επιστημών που απαιτούσαν  επιστημονική  μεθοδολογία για την επίλυση διεπιστημονικών θεμάτων.  Οι μαθητές του σχολείου μας , αν και έλαβαν πρώτη φορά μέρος σε τέτοιο  διαγωνισμό, ανταποκρίθηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία στην όλη διαδικασία .

Στη βιολογία το σχολείο μας κατέκτησε την 3η θέση ανάμεσα στα 19 σχολεία του Πειραιά.

Για την ιστορία στην  ομάδα του σχολείου μας  συμμετείχαν οι παρακάτω μαθητές:

1. Κατσαρού Ισιδώρα
2. Ρακίπη  Τισιάνο
3. Ροδίτης Γιώργος

Οι μαθητές συντονίστηκαν από την καθηγήτρια βιολογίας του σχολείου μας  κ. Λάμπρου Βασιλική.

Θερμά συγχαρητήρια και πάντα επιτυχίες!"

Ο Διευθυντής  & ο Σύλλογος Καθηγητών του ΓΕΛ   Αίγινας

ΕΓΩ θέλω γαλήνη

χρήσιμες σκέψεις  στην πορεία προς τα Χριστούγεννα

"Ποιος καλός άνεμος σε φέρνει εδώ ; "ρώτησε ο σοφός ερημίτης τον οδοιπόρο που ζητούσε απεγνωσμένα να τον συναντήσει.

"Εγώ θέλω γαλήνη" απάντησε μελαγχολικά εκείνος.
Ο ερημίτης πήρε ένα ξύλο κι έγραψε στο χώμα :

Εγώ θέλω γαλήνη...
"Κοίταξε τώρα πόσο απλό είναι" είπε στον οδοιπόρο και
Διέγραψε με μια κίνηση το «Εγώ».
"Σβήνεις πρώτα το εγώ. Είναι αδύνατον να βρει γαλήνη αυτός που πιστεύει ότι είναι αποκομμένος από τον Θεό και τους συνανθρώπους του.
Το εγώ πάντα νιώθει ότι απειλείται κι έτσι φοβάται και αντιστέκεται."
Με μια δεύτερη κίνηση διέγραψε το «θέλω»
"Το θέλω δηλώνει επιθυμία, ανάγκη και προσκόλληση.
Όταν τρέχεις πίσω από τις επιθυμίες σου ποτέ δε θα γίνεις
ευτυχισμένος. Είναι η γνωστή «επίδραση του κουνουπιού».
Αν σε ένα δωμάτιο υπάρχουν δέκα κουνούπια κι εσύ σκοτώσεις τα εννιά, το δέκατο κουνούπι δε θα σε αφήσει να κοιμηθείς.
Έτσι είναι και οι επιθυμίες. Όσες και να ικανοποιήσεις πάντα θα υπάρχει κάποια που δε θα σε αφήνει να κοιμηθείς."
Ο οδοιπόρος κοιτώντας την δυνατή εικόνα στο χώμα λένε πως βίωσε την πρώτη του αφύπνιση.
Είχαν σβηστεί το «Εγώ» και το «θέλω» και

είχε μείνει η ... Γαλήνη...