2000 βιβλία στο Γυμνάσιο Μεσαγρού.

   Μια  μεγάλη προσφορά έρχεται να σφραγίσει τη σχολική ζωή του Γυμνασίου Μεσαγρού. Ο ιστορικός συγγραφέας και εν αποστρατεία αξιωματικός  του Λιμενικού Σώματος κ. Κωσταντίνος Σταμάτης δώρισε στη βιβλιοθήκη του Γυμνασίου Μεσαγρού 2000 βιβλία από την ιδιωτική του βιβλιοθήκη. Μια κίνηση  αναγνώρισης για την καλή δουλειά  που γίνεται τα τελευταία  χρόνια  στο σχολείο  του Μεσαγρού, αλλά  και μια  ουσιαστική προσπάθεια  ώστε να δημιουργηθεί στην περιοχή ένας πνευματικός πνεύμονας  που θα βοηθήσει  στην πολιτιστική αναγέννηση  του τόπου. Ο κ. Σταμάτης με τον τρόπο αυτό ανταποκρίθηκε στην έκκληση που είχε απευθύνει το Γυμνάσιο Μεσαγρού για τη συγκέντρωση βιβλίων με σκοπό τη δημιουργία Δανειστικής Βιβλιοθήκης.

Παραθέτουμε  το δελτίο  τύπου της Διευθύντριας του Γυμνασίου κ. Μανούσου Ειρήνης:

 

"Την Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015 το σχολείο μας βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να δεχτεί τη μεγάλη προσφορά του κ. Κώστα Σταμάτη σε βιβλία. Ο κ. Σταμάτης πρόσφερε περίπου 2.000 βιβλία ποικίλου περιεχομένου, τα οποία θα τοποθετηθούν σε νεοκατασκευασθείσα αίθουσα η οποία έγινε με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την πώληση του βιβλίου « η Ντοπιολαλιά του Μεσαγρού », το οποίο συντάχθηκε από την Πολιτιστική Ομάδα του σχολείου των ετών 2012-14, υπό την καθοδήγηση της π. Διευθύντριας του σχολείου κ. Μπέση- Γκίνη Αναστασίας. Στην αίθουσα κατόπιν πρότασης του σχολείου και απόφασης της Σχολικής Επιτροπής του Δήμου της Αίγινας και εισήγησης του κ. Ν. Οικονόμου θα δοθεί το όνομα « Κώστας Μ. Σταμάτης» σε αναγνώρισης της προσφοράς του στο σχολείο αλλά και της εν γένει προσφοράς του στον πολιτισμό και την παιδεία του νησιού μας.
Αν και δεν είναι Αιγινήτης, αγάπησε την Αίγινα, την οποία θεωρεί δεύτερη πατρίδα του και για την ιστορία της οποίας έγραψε δύο βιβλία Αίγινα (2008) και Αίγινα (2009).
Με σπουδές στις Πολιτικές Επιστήμες και στη Νομική, σταδιοδρόμησε ως αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος και αποστρατεύτηκε (1992) με το βαθμό του Υποναυάρχου Λ.Σ. Στα Ελληνικά Γράμματα ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, το διήγημα, τη νουβέλα, τη μελέτη, την ιστορία, τη βιογραφία, τις μεταφράσεις. Είναι μέλος πολλών διεθνών Ακαδημιών και Λογοτεχνικών Σωματείων, καθώς και μέλος του "Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός", του "Πειραϊκού Συνδέσμου", του "Συνδέσμου Ελλήνων Ιστορικών Συγγραφέων", της "Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών" κ.ά. Κριτικές, αφιερώματα και ειδικές μονογραφίες για το έργο του συνέγραψαν Έλληνες και ξένοι κριτικοί και άνθρωποι των Γραμμάτων.
Με την απλότητα και τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού, μαζί με τον κ. Σπύρο Γαλάρη, την Πρόεδρο και μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και πολλόυς μαθητές συμμετείχε στη μεταφορά των βιβλίων στο χώρο που θα εκτεθούν.
Πραγματικά τον ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε τα καλύτερα για τον ίδιο και την οικογένειά του".

Για τη Σχολική Κοινότητα
Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ
ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΝΟΥΣΟΥ

Τα παιδιά της παρέλασης ή όταν η παραλία γεμίζει από παιδιά.

 Οι  μαθητικές παρελάσεις είναι το αντικείμενο των συζητήσεων  σε κάθε  Εθνική Εορτή. Πέρα από τις γνωστές απόψεις για την κατάργησή τους ή όχι, πέρα από τα  θέματα  της εμφάνισης  του συγχρονισμού και της ομοιομορφίας, υπάρχει  το μεγάλο  και πρωτεύον θέμα  της συμμετοχής των μαθητών και μαθητριών.

   Άσχετα  λοιπόν από  τους κατά καιρούς και πολιτικές καταστάσεις προβλημματισμούς, όλοι μας πρέπει  να παραδεχθούμε  ότι η συμμετοχή  των παιδιών σε αυτές  τις εκδηλώσεις είναι αθρόα. Και αυτό  το συναντάμε  τόσο  στις μεγάλες πόλεις όσο και  στην επαρχία. Ιδιαίτερα  το μέγεθος  της συμμετοχής  εντυπωσιάζει αν υπολογίσουμε  ότι μια οικογένεια  με τις δεδομένες  οικονομικές δυσκολίες  δεν μπορεί να σηκώσει το έκτακτο  βάρος  -  έξοδο  της  αγοράς επιπλέον  ενδυμάτων ή αξεσουάρ, όταν μάλιστα  έχει πάνω από ένα παιδί στο σχολείο.

   Στην Αίγινα  εκτός  από  τις δύο παρελάσεις  στις Εθνικές εορτές, οι μαθητές και οι μαθήτριες συμμετέχουν  τιμητικά και  στις λιτανείες  του Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Διονυσίου. Ιδιαίτερα  στην πρώτη  η συμμετοχή των παιδιών - εν πομπή - είναι κάτι που εντυπωσιάζει και πολλές φορές  συγκινεί τους επισκέπτες και προσκυνητές  της ημέρας αυτής.

   Το παρόν σημείωμα  γράφεται με αφορμή  τη μεγάλη και εντυπωσιακή παρέλαση  της 28ης Οκτωβρίου στην παραλία  της  Αίγινας. Δεν θα σταθούμε  στην εμφάνιση ή στο συγχρονισμό  των μαθητών. Θα  τονίσουμε  τη μεγάλη συμμετοχή των παιδιών. Στην Αίγινα λειτουργούν:  2 Λύκεια, 3 Γυμνάσια, 7 Δημοτικά και ανάλογα Νηπιαγωγεία. Η παραλία γέμισε  από παιδικά χαμόγελα και νειάτα κι αυτό  έδωσε  στην ηλιόλουστη ημέρα  έναν  τόνο αισιοδοξίας, χαράς και ελπίδας. Γι΄αυτό όλοι καμαρώνουμε και χαιρόμαστε.

   Μπράβο σε όλους. Και  ασφαλώς  θα ήταν μεγάλη παράλειψη να  μην αναφέρουμε  την καθολική σχεδόν συμμετοχή  των μαθητών και μαθητριών  του ΓΕΛ  Αίγινας  στην παρέλαση, που στάθηκε και η αφορμή γι αυτό το σημείωμα. Συμμετοχή με άποψη και θέση. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους. 

Εκδήλωση για τα Ναυτικά Οχυρά και Παρατηρητήρια της Αίγινας.

Η Ομάδα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με αφορμή την εορτή της 28ης Οκτωβρίου, παρουσιάζει την εργασία της με τίτλο: "Ναυτικά Οχυρά και Παρατηρητήρια στην Αίγινα". Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 31 Οκτωβρίου και ώρα 20.00 μ. μ. στην αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας και θα πλαισιωθεί με φωτογραφικό υλικό της Αίγινας των χρόνων της Γερμανικής Κατοχής. 

 

   Η εργασία  των μαθητών περιλαμβάνει στοχεία, πληροφορίες και μαρτυρίες για τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής στην Αίγινα και αναφορές στα οχυρά του Τούρλου, της Πέρδικας και στα παρατηρητήρια της Μονής, της Κυψέλης και του Αγίου Αντωνίου.

     Το υλικό είναι μια κατάθεση στην τράπεζα  της νεότερης τοπικής ιστορίας ιδιαίτερα τα σημεία  στα οποία καταγράφονται μαρτυρίες και εμπειρίες από τους ανθρώπους που έζησαν ή δούλεψαν στα οχυρά του νησιού μας.

Η 28η Οκτωβρίου στην Κυψέλη.

   Γιορτινή η πλατεία  της Κυψέλης σήμερα. Σημαιοστολισμένη καθαρή και με ασπρισμένα τα πεζοδρόμια υποδέχθηκε τους εκατοντάδες των εορταστών της σημερινής ημέρας. Ο πρώτος λόγος στους ήρωες του ' 40 μέσα από μια μεστή και πυκνή νοημάτων ομιλία της διδασκάλισσας της Δ' Δημοτικού και το τρισάγιο στο Ηρώον από τον εφημέριο π. Νεκτάριο Κουκούλη. Ακολούθησαν οι καταθέσεις στεφάνων από το Τοπικό Διαμέρισμα, τα σχολεία και τους συλλόγους της περιοχής.

   Στους ήχους των τυμπάνων των ναυτοπροσκόπων βημάτισε η παρέλαση  του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Σχολείου και του 2ου Γυμνασίου. Ο δρόμος κατακλύστηκε από νέα παιδιά και γονείς οι οποίοι καμάρωσαν τα παιδιά  τους που με την παρουσία  και τη συμμετοχή τους σκόρπισαν ελπίδα και ψυχική ανάταση.
   Το Δήμο Αίγινας εκπροσώπησε η Δημοτική Σύμβουλος και γραμματέας  του Δημ. Συμβουλίου κ. Καίτη Σαλπέα καθώς και ο Δημ. Σύμβουλος κ. Θανάσης Λορέντζος.

Αιγινήτες αγωνιστές στον πόλεμο του '40 και την Αντίσταση.

   Αν μας  ενδιαφέρει   η εορτή αυτού του ΕΘΝΟΥΣ   είναι  γιατί πέρα από την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη που πρέπει να  νοιώθουμε για εκείνους   που έδωσαν τη ζωή  τους προκειμένου εμείς σήμερα να αναπνέουμε πιο  ελεύθερα, οι αγωνιστές  τότε μας δίδαξαν ήθος και μας άφησαν αιώνιο παράδειγμα για το πώς πρέπει να στεκόμαστε κι εμείς πάντοτε απέναντι σε κάθε κίνδυνο που έρχεται να απειλήσει την ανεξαρτησία  της πατρίδας μας αλλά και  τα ιδεώδη, τις αξίες, τις παραδόσεις, την κληρονομιά, την αξιοπρέπειά μας.

   Κοινοί άνθρωποι σαν όλους εμάς ήταν και οι μαχητές του ’40 μέχρι την εποχή που ξέσπασε ο πόλεμος. Με  τους ίδιους  φόβους τις ίδιες αγωνίες  τις ίδιες ανασφάλειες  που έχει κάθε απλός άνθρωπος. Φαίνεται όμως πως το αδύναμο σωματικά και ψυχικά αυτό  πλάσμα, σε κρίσιμες ώρες που διακυβεύονται τα ιδεώδη και τα οράματά του μεταμορφώνεται και γίνεται γίγαντας.

   Ας  γνωρίσουμε τους δικούς μας αγωνιστές,  τους παππούδε και προπαππούδες μας που αγωνίστηκαν ο καθένας από το δικό του μετερίζι, όπως τους καταγράφει ο ιστορικός Κ. Σταμάτης στο βιβλίο  του ΑΙΓΙΝΑ ΙΙ 

ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ  ΤΟΥ 40 -41

ΛΑΖΑΡΟΥ     ΓΙΩΡΓΟΣ    ΧΑΛΔΑΙΟΣ    ΙΩΑΝΝΗΣ    ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ      Κ ΩΣΤΑΣ

ΚΟΥΜΠΕΝΑΣ     ΝΙΚΟΣ   ΠΟΥΝΤΟΣ      ΚΥΡΙΑΚΟΣ   ΚΑΜΨΑΚΟΣ    ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΠΑΝΤΑΖΗΣ     ΜΙΧΑΗΛ    ΜΑΡΓΑΡΩΝΗΣ     ΝΙΚΟΛΑΟΣ   ΣΟΡΡΟΣ    ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΧΑΤΖΗΣ     ΣΑΡΑΝΤΗΣ   ΧΕΛΙΩΤΗΣ     ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ   ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ    ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΑΛΤΕΖΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΗΣ   ΛΑΔΑΣ    ΧΡΗΣΤΟΣ

ΣΤΗΝ  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΡΟΔΑΚΗΣ  ΔΗΜΗΤΡΗΣ   ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ    ΣΩΤΗΡΗΣ   ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ    ΑΝΤΩΝΗΣ

ΛΑΔΑΣ   ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ   ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ   ΒΑΣΙΛΗΣ   ΡΟΔΑΚΗΣ  ΛΑΜΠΡΟΣ

ΣΑΚΚΙΩΤΗΣ  ΜΗΝΑΣ   ΣΑΚΚΙΩΤΗΣ  ΣΩΖΟΣ

 

ΣΤΟ ΗΡΩΟ  ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ

ΠΟΥΝΤΟΣ     ΙΩΑΝΝΗΣ    ΜΠΑΚΟΜΗΤΡΟΣ     ΙΩΑΝΝΗΣ   ΜΠΗΤΡΟΣ     ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΑΠΟΣΠΟΡΗΣ    ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ   ΠΑΝΤΑΖΗΣ      ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 Αιωνία η μνήμη αυτών.

Ξεφυλλίζοντας την ιστορία των χρόνων της Κατοχής στην Αίγινα

   Πλησιάζοντας προς  την 28η Οκτωβρίου  θεωρήσαμε χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι κυκλοφορούν  στα βιβλιοπωλεία  της Αίγινας βιβλία  που αναφέρονται με θαυμαστή ενάργεια  στα γεγονότα του πολέμου του 1940 και ιδιαίτερα  στα πέτρινα χρόνια  της Γερμανικής Κατοχής.

   Τα βιβλία προέρχονται από τη γραφίδα  των κ. Κώστα Χάνου και του αείμνηστου Αργύρη Φορτούνα οι οποίοι με  το δικό  τους τρόπο και το προσωπικό στυλ καταθέτουν  τις εμπειρίες  τους από τη ζωή στην Αίγινα τα  χρόνια εκείνα. Παράλληλα αναδεικνύεται μια ολόκληρη εποχή  γεμάτη στερήσεις, δυστυχία, πραγματική  φτώχεια και πείνα. Δύσκολες  διαπροσωπικές  σχέσεις και αντίξοες συνθήκες διαβίωσης. Δεν πρόκειται απλά  για τρία βιβλία  που γράφουν για την Αίγινα αλλά για ιστορικές μαρτυρίες πλαισιωμένες από  παλιές  φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο των δύο οικογενειών.

Η φιλόλογος και ιστορικός Γωγώ Κουλικούρδη θυμάται τα χρόνια της Κατοχής.

[ το  υλικό  αυτό  παραχώρησε  η Γωγώ Κουλικούρδη  σε μια φιλική  κουβέντα  που είχε  με ομάδα παιδιών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας που την επισκέφτηκε  στο σπίτι  της  , το Σάββατο    25  Νοεμβρίου  2000].

 

…………Στην  Αίγινα από τα αρχαία χρόνια υπήρχε  η ανάγκη  να φρουρούν πάνω  σε υψώματα  για να βλέπουν εάν έρχεται κάποιο εχθρικό πλοίο κι έτσι να προλαβαίνουν  να κρύβονται  ή να ετοιμάζονται  να  αντιμετωπίσουν τον εχθρό.

  Στην  Αίγινα υπάρχουν  πολλά τοπωνύμια  όπως ‘Βίγλα’, ‘Βιγλατούρι’, όπου  υπήρχαν σκοπιές  , φρουρές. Υπάρχουν και  βουνά  με αυτό το όνομα.

   Ψηλά  στην πόλη της Αίγινας η περιοχή λέγεται ‘Βάρδια’ που σημαίνει την φρουρά  και ‘Βαρδιάνος’ σημαίνει στα βυζαντινά ο φρουρός.

   Επίσης  στην περιοχή του Αγίου Νικολάου στο Μούλος ή Μώλος ή Μύλος [Καβουρόπετρα]  υπήρχε  αρχαίο παρατηρητήριο, φρούριο.

   Στην  νεώτερη εποχή, κατασκευάστηκαν οχυρά στην Αίγινα  λίγο  πριν  τον πόλεμο. Τα  έφτιαξαν  διότι επρόκειτο να αρχίσει ο πόλεμος  και επειδή απέναντι υπάρχει το λιμάνι του Πειραιά, και έπρεπε να προστατευθεί ο Πειραιάς  και όλος ο Σαρωνικός.

  Με  αυτήν την ευκαιρία φτιάχτηκαν δρόμοι  στην Αίγινα με άσφαλτο, μέχρι τότε ήταν με χώμα, για να πηγαίνουν στα οχυρά. Έτσι φτιάχτηκε ο δρόμος προς την Αφαία  και την Πέρδικα. Οι  δρόμοι  ήταν  μέχρι τότε πολύ άσχημοι και μάλιστα αναφέρεται  ότι  ο  Άγιος Νεκτάριος  έβγαινε  και κοίταζε όταν έφευγαν οι επισκέπτες του  για να δει αν πηγαίνουν καλά. Τόσο άσχημοι   και επικίνδυνοι ήταν οι δρόμοι.

   Έπρεπε λοιπόν  να υπάρχει επαφή  με τα οχυρά  γι’αυτό φτιάχτηκαν αυτοί οι δρόμοι με άσφαλτο……

……Εκεί  που υπάρχει  ο λόφος απέναντι από την Πέρδικα,  υπήρχε η παλιά Εκκλησία του Αη – Σώστη. Οι  Αιγινήτες  και μάλιστα πολλοί Περδικιώτες  πολέμεησαν  κατά του Δράμαλη στα στενά , στα  Δερβενάκια  στο  πλευρό  του Νικηταρά. Σε  ένα από τα δύο στενά  που  οδηγεί προς Κόρινθο υπήρχε μοναστήρι του Αη –Σώστη. Το άλλο στενό ήταν το Αγιονόρι. Έτσι  όταν επέστρεψαν από κει  οι Περδικιώτες  έκτισαν εκκλησσάκι προς τιμήν του Αη –Σώστη  για την μεγάλη τους νίκη κατά του Δράμαλη……..

…….Τον  καιρό  του πολέμου  κάναμε μια ομάδα παιδιών – πριν έρθουν οι Γερμανοί-  και  ετοιμάζαμε θεατρικές παραστάσεις  με μουσική  και χορό, ένα είδος επιθεωρήσεων  της εποχής, προσπαθώντας έτσι  να δώσουμε χαρά  και κουράγιο στους μεγαλύτερους. Ανεβάσαμε δύο έργα, ένα επιθεώρηση και μετά το έργο: ‘Ζει το Μεσολόγγι’. Για σκηνή χρησιμοποιούσαμε  φύλλα  από πόρτες.Τώρα  πως χορεύαμε πάνω εκεί , ούτε που μπορώ να καταλάβω. Θυμάμαι  την Κατερίνα την Θανοπούλου  που έκανε την λύκαινα. Είχε φορέσει  μια γούνα της μαμάς της  και έβριζε  [μέσα στο νούμερο της] το Ρωμύλο και τον Ρώμο  και έλεγε: ‘ εγώ  σας βύζαξα, εγώ σας μεγάλωσα  και εσείς  έρχεστε  τώρα να κτυπήσετε την Ελλάδα;’

    Μάλιστα  είχαμε φτιάξει επιγραφές  με συνθήματα πατριωτικά  με κόκκινα μεγάλα γράμματα και τα είχαμε βάλει  στους δρόμους. Όταν  ακούστηκε  πως  έρχονται οι Γερμανοί, ο αστυνόμος μας παρακίνησε να τα βγάλουμε  και να τα κρύψουμε. Πήγαμε λοιπόν στο Λιβάδι  που είχαμε ένα αμπέλι και τα κρύψαμε σε μια σπηλιά. Χάθηκαν όμως. Τώρα πως χάθηκαν  δεν ξέρω. Πήγε η μητέρα  μου και τα μετακόμισε σε πιο ασφαλές  μέρος δεν ξέρω. Πάντως είναι κρίμα, γιατί ανάμεσα σε αυτά υπήρχαν  και γράμματα  των στρατιωτών που μας  έστελναν. Α  …ξέχασα  να σας πω  , πως μια άλλη ομάδα παιδιών γράφαμε  γράμματα και τα στέλναμε στους Αιγινήτες στρατιώτες που είχαν πάει  στον πόλεμο. Και αυτοί μας απαντούσαν. Υπήρχαν πολλά τέτοια  γράμματα, και είναι κρίμα που χάθηκαν, γιατί ήταν θησαυρός. Μας έγραφαν πως πέρναγαν, τα νέα του πολέμου. Και εμείς προσπαθούσαμε να τους εμψυχώσουμε. Τους στέλναμε πακέτα. Κρίμα…..

……… Ένα  άλλο μεγάλο θέμα  της εποχής  ήταν η πείνα.  Όταν  περπατούσες στο δρόμο έβλεπες  μέσα στα μάτια των ανθρώπων  τον φόβο  του θανάτου, καταλάβαιναν ότι ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν, δεν είχαν να φάνε, πέθαιναν από ασιτία…..Δεν θα ξεχάσω  την έκφραση αυτών που πέθαιναν από πείνα, έβλεπες στα μάτια τους ένα …’γιατί’. Στην  Κυψέλη  πέθανε πολύς κόσμος.

Στην  Αίγινα  ήταν δύσκολα τα πράγματα,  ήμασταν  αποκλεισμένοι γύρω – γύρω.

Πολλοί Αιγινήτες που είχαν καίκια , πήγαιναν στην Κρήτη  και στην Πελοπόννησο  και έφερναν  σιτάρι – λάδι – όσπρια. Αυτοί – οι περισσότεροι – ήταν μαυραγορίτες. Άλλοι δεν ήταν, πούλαγαν κανονικά. Όμως έτσι σώθηκε πολύς κόσμος από την πείνα. Μερικοί έχασαν τα καίκια  τους, τα τορπίλισαν οι Γερμανοί. Γιατί όμως; Υποψιάζομαι  πως μετέφεραν  φυγάδες  ή  αντιστασιακούς……

………Περισσότερα  στοιχεία  για την εποχή εκείνη  θα γνωρίζει η Δέσποινα η Φορτούνα η Μπράουν  η οποία ήταν διερμηνέας  των Γερμανών και μένει από κει στον Φάρο. Το  ξενοδοχείο  του Μπράουν ήταν  διοικητήριο των Γερμανών , ενώ το Κυβερνείο  ήταν στρατώνας………

………Οι  Γερμανοί  φέρθηκαν  καλά, δεν έκαναν πολλά. Οι  φρούραρχοι   δεν  ήταν  των Ες –Ες, δεν ήταν τόσο φανατικοί……

………Κάποτε  κάτι έγινε, μάλλον κάτι έκλεψαν από τα οχυρά. Τότε ακούστηκε ότι οι Γερμανοί σφάζουν. Έτρεχαν  λοιπόν οι Αιγινήτες να κρυφτούν, άλλοι έφευγαν, μερικοί πήγαν στις Λαούσες και έμειναν εκεί μερόνυχτα, χωρίς φαί και νερό. Οι  Γερμανοί βλέποντας τους Αιγινήτες να τρέχουν, άρχισαν να  τρέχουν κι αυτοί, γιατί  νόμιζαν ότι   έγινε απόβαση  των  Άγγλων……Εμείς  κρυφτήκαμε  στο επάνω σπίτι, όπως μας είπε ο πατέρας  μας………

………Βομβαρδισμοί   δεν έγιναν  στο νησί. Μόνο όταν  φόρτωναν  οι Γερμανοί τα πράγματα τους στο λιμάνι, όταν έφευγαν πιά, τότε τους  είδαν από αεροπλάνο οι Άγγλοι και  τους βομβάρδισαν. Έπεσαν τρεις  οβίδες  να πέφτουν. Η  μία  έπεσε  στο Λιβάδι, η άλλη κοντά στο εκκλησάκι του Αη – Νικόλα. Ευτυχώς δεν πληγώθηκε  κανείς. Στον  Πειραιά  βέβαια  έγινε μεγάλο κακό, θυμάμαι  βομβάρδισαν την Αγία Τριάδα, το σχολείο των καλογραιών. Η  μάνα μου που ήταν στον Πειραιά , αναγκάστηκε μαζί με άλλους να έρθουν με τα πόδια  στην Αθήνα………

  ………Βέβαια  κατά  την διάρκεια του πολέμου  κτύπησαν  και το ΥΔΡΑ, το Υδράκι  το  πολεμικό  στην Λαούσα. Όταν  έγινε η επίθεση ήταν κάτι το φοβερό, να βλέπεις ανθρώπους κτυπημένους, κομματιασμένους από τις οβίδες……. Αυτούς  τους έφεραν  στο Νοσοκομείο που ήταν  στο σημερινό ξενοδοχείο το ‘Μιράντα’. Εκεί  νοσοκόμες ήταν πολλές  Αιγινήτισσες κοπέλες, ανάμεσα  τους και η Λιλή Μαίλη, η οποία  γνωρίζει πολλά  για την εποχή εκείνη. Στο  τέλος  όταν  ήταν να φύγουν οι τραυματίες  τους  κάναμε μια εκδήλωση  με το Σύλλογο  που είχαμε  με τα παιδιά. Τους κάναμε τραπέζι, βράσαμε ψάρι, τους προσφέραμε λουλούδια, τους τραγουδήσαμε  τραγούδια  στα οποία είχαμε αλλάξει  τα λόγια. Κάναμε  μεταποίηση. Και όλα αυτά  πριν  έρθουν οι Γερμανοί………

………Ξέχασα  βέβαια  να σας πω , πως εκείνη την εποχή ήταν εδώ ο Καζαντζάκης, μιλάμε  για το 1941. Δούλευε  στο σπίτι του. Διάβαζε πολύ. Σηκωνόταν από το πρωί  και διάβαζε  λαογραφία. Έκανε  τότε μαζί με τον Κακριδή  την μετάφραση  του Ομήρου, ήταν και ο Κακριδής εδώ. Διάβαζε λοιπόν πολύ λαογραφία  και ποίηση  και σημείωνε λέξεις για την μετάφραση , επειδή  ήθελε να   είναι  ποιητικός ο λόγος. Εγώ  πήγαινα  σχεδόν κάθε  ημέρα εκεί. Ήταν  φοβερός στη δουλειά  του. Υπήρχε  πνευματική κίνηση  εκείνα  τα χρόνια στην Αίγινα………

………Υπήρχε  όμως  και Αντίσταση. Υπήρχε  το Ε.Α.Μ. στην Αίγινα, ήταν κάποιος Λαζάρου, δεν γνωρίζω όμως αν ζει ή αν πέθανε. Οι  Εαμίτες  συναντιόντουσαν στο Λιβάδι, αλλά  εκεί ήταν το σπίτι του Καζαντζάκη….

………Μια  μέρα  όμως  δόθηκε  διαταγή από την Αθήνα  να συλλάβουν 5 – 10  Αιγινήτες  και να τους κρατήσουν για ομήρους. Ο  φρούραρχος  της Αίγινας όμως ήταν αντιχιτλερικός. Ρώτησε  λοιπόν, ποιοι  είναι  οι πιο  χειρότεροι  για  να γράψει 5 – 6 ονόματα. Ανάμεσα  σε αυτούς  έπιασε και τον Καζαντζάκη  και κάποιους  άλλους. Έτσι έπιασαν  κι εμάς. Ήρθαν  στο σπίτι  μας το έψαξαν, μας   αναστάτωσαν   και στο τέλος  βρήκαν κάτι κροτίδες από αυτές που ρίχνουμε το Πάσχα. Μάλιστα ο πατέρας μου, τους άναψε μία.

   Ο   Βέλτερ, που έχει γράψει  το βιβλίο για την Αίγινα , είπε  στον Φρούραρχο: ‘Αυτούς  πιάσατε, αυτοί δεν είναι κομμουνιστές, είναι εθνικοσοσιαλιστές. Εθνικοσοσιαλιστές δεν  ήμαστε  και εμείς;’

  Και  έτσι άφησαν τον Καζαντζάκη  που τον τραβολογούσαν  άδικα……

………Βέβαια πολέμησαν και Αιγινήτες. Υπήρχε κάποιος, ο πατέρας της  Άννας  της Αλυφαντή. Αυτός  έλεγε ότι πολέμησε, αλλά  δεν τον πολυπίστευαν  γιατί  του άρεσε και λίγο το κρασί. Κάποτε πριν πεθάνει  τον ρώτησα : ‘για πες  μου τι έγινε με τον  ‘Ανδρία’;’  Ο  ‘Ανδρίας’  ήταν  το πολεμικό εκείνο  καράβι  που  το βομβάρδισαν οι Γερμανοί και του έκοψαν την πλώρη, αλλά  το  πλήρωμα  του  κατόρθωσε  να το οδηγήσει  μέχρι  την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Έλεγε  λοιπόν  πως  ήταν μέσα σε αυτό το  καράβι………

  Όμως   σας  ζάλισα  με την  φλυαρία  μου, ξέρετε  εμείς  οι γριές  είμαστε  φλύαρες, ή  μήπως  είμαστε  συνομήλικοι, έτσι νομίζουμε  όταν μιλάμε  με  δεκαπεντάχρονα παιδιά………

   Οι σπάνιες φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Αργύρη Φορτούνα και δημοσιεύονται στο βιβλίο του: "ΑΙΓΙΝΑ στα χρόνια  της Γερμανικής Κατοχής".

Στους Άη- Δημήτρηδες της Κυψέλης

  Με χειμερινή ώρα αλλά και έναν επίμονο κρύο βοριά, φθάσαμε πλέον και στην εορτή του Αγίου Δημητρίου προπομπό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Με αυτά και άλλα πολλά μπαίνουμε στον μεγάλο κύκλο των ονομαστικών εορτών  που ζεσταίνουν  την φθινοπωρινή ατμόσφαιρα.

   Κι ενώ αυτή τη στιγμή σιδερώνονται πουκάμισα, φούστες και παντελόνια για την επερχόμενη κάθοδο  στις παρελάσεις, η αυριανή εορτή του Αγίου Δημητρίου θα φέρει  στο επίκεντρο των ευχών τους Δημήτρηδες, Δημητρούλες, Δήμητρες, Μήτσους, Μίμηδες κ.ο.κ.

   Πολλές  οι εκκλησίες μικρές και μεγάλες  που εορτάζουν αύριο ενώ  σε κεντρικούς ναούς Αθηνών - Πειραιώς και περιχώρων στήνονται εορτές με το βαρύγδουπο αλλά άκρως εκκλησιαστικό  τίτλο: "Δημήτρια"  που παραπέμπουν  στους ανάλογους εορτασμούς της Θεσσαλονίκης που αυτές τις μέρες έχει την τιμητική της και δικαιολογημένα άλλωστε.

    Στα καθ' ημάς ο Άγιος Δημήτριος πανηγυρίζει σε ξωκκλήσια   της Αιγινήτικης υπαίθρου.

    Ο ναός  στην πρώτη φωτογραφία βρίσκεται στα όρια  των οικισμών του Λεοντίου και της Κυψέλης, στη στάση Παυλινέρη. Πρόκειται για ένα πολύ παλαιό εκκλησάκι, μεγάλων διαστάσεων μετά τις συνήθεις προσθήκες σε αυτές  τις περιπτώσεις προς  τα δυτικά. Το ενδιαφέρον όμως βρίσκεται στην αρχιτεκτονική του ναού και ιδιαίτερα  στο εσωτερικό του όπου συναντάμε τόξα με πέτρα όπως αυτά των εκκλησιών της Παλαιάς Χώρας. Η εγγύτητα των εκκλησιών ίσως ή η μικρή χρονική απόσταση της κατασκευής των ναών μπορεί να επέδρασε προς αυτή την κατεύθυνση.

    Ο δεύτερος ναός απ΄όπου και η επόμενη φωτογραφία βρίσκεται στα ψηλά της Κυψέλης, στην περιοχή "Σαρακίνα", μετά τις οικίες Περατικού και Κουζούπη. Είναι ένα πολύ παλαιό εκκλησάκι το οποίο έχει εγκαινιασθεί από τον Μητροπολίτη Ύδρας Προκόπιο. Στον περίβολό του υπάρχουν τάφοι αλλά και ένα αλώνι. Η εκκλησούλα είναι ευδιάκριτη και από το απέναντι βουνό από το δρόμο που οδηγεί προς Άγιο Νεκτάριο, Αφαία, Αγία Μαρίνα. Περιττό να αναφέρουμε πως η θέα  που απλώνεται μπροστά  στα μάτια  του επισκέπτη είναι μοναδική. Το βλέμμα αγκαλιάζει όλη την πόλη της Αίγινας, τον Ασώματο, την Κυψέλη και φθάνει μέχρι τα αντικρινά βουνά  της Πελοποννήσου.

Απόβαση στο Λαογραφικό Μουσείο.

   Θα  μπορούσε να είναι ένας ευρηματικός τίτλος για την έκθεση που φιλοξενείται αυτές τις μέρες  στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας  με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. 18 πίνακες πολεμικών πλοίων κάθε τύπου και μεγέθους της Στέλλας Κάππου μας ταξιδεύουν στον κόσμο του Πολεμικού Ναυτικού και στις θάλασσες  του Αιγαίου.

   Μια σπάνια δουλειά που εκπλήσσει με  το ρεαλισμό και την πιστή αποτύπωση κάθε λεπτομέρειας του πλοίου. Τα  χρώματα της θάλασσας και ο κυματισμός είναι μοναδικά. Απορεί κανείς πως η Στέλλα Κάππου, μια γυναίκα, εμπνεύστηκε για αυτή τη δουλειά. Ποιά ήταν η αιτία και η αφορμή για να ασχοληθεί με αυτό το θέμα, όταν μας έχει αφήσει εκατοντάδες πίνακες κυρίως με θέματα από την Αιγινήτικη φύση. Μια  γυναίκα να έχει λατρέψει όχι απλά το πλοίο που δουλεύει ο γιός, ο σύζυγος, ο αδελφός ή κάποιο πλοίο που οδήγησε στην ξενιτειά  τον αγαπημένο της, αλλά ένα βαρύ ρωμαλέο, ετοιμοπόλεμο πολεμικό σκάφος.

   Οι πίνακες είχαν εκτεθεί παλαιότερα στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος στον Πειραιά και τον Οκτώβριο του 2008 στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης.

   Είναι πολλοί οι λόγοι λοιπόν που θα πρέπει να οδηγήσουν τα βήματά μας μέχρι την έκθεση του Λαογραφικού Μουσείου η οποία εγκαινιάστηκε χθες Παρασκευή και ώρα 20.00 μ.μ. συγκεντρώνοντας αρκετό κόσμο σε μια  βροχερή βραδιά.

    Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή  μέχρι  το Σάββατο 31 Οκτωβρίου.

Κυκλοφοριακό αλαλούμ στην Κυψέλη.

   Εικόνες σαν κι αυτές εκτυλίχθηκαν σήμερα το μεσημέρι στους δρόμους έξω από τα σχολεία της Κυψέλης λόγω της βροχής και της παρουσίας πολλών αυτοκινήτων από γονείς που είχαν σταθμεύσει περιμένοντας να σχολάσουν οι μαθητές.

   Το πρόβλημα είναι καθημερινό αλλά οξύνεται τις ώρες και μέρες που βρέχει όταν ο αριθμός των τροχοφόρων διπλασιάζεται. Μαζί με τους γονείς αλλά και τους εκπαιδευτικούς που αποχωρούν από τα σχολεία υπάρχουν και κάποιοι διερχόμενοι που ανυποψίαστοι για το πρόβλημα περνούν από τους δύο δρόμους.

    Στα τρία σχολεία της Κυψέλης, Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο φοιτούν 300 περίπου μαθητές και μαθήτριες. Στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές  γραπτές προτάσεις  για μονοδρόμηση  των οδών Γ. Λυκούρη και Ευαγγελιστρίας. Οι προτάσεις είχαν κατατεθεί  στο Δήμο και ήταν ένα κείμενο που είχαν υπογράψει απο κοινού οι Διευθυντές και οι δάσκαλοι και καθηγητές καθώς και οι δύο Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού και του Γυμνασίου.

   Η  παρουσία των σχολικών  τροχονόμων στο Δημοτικό έχει βοηθήσει στην κατεύθυνση της γρήγορης στάθμευσης των οχημάτων μπροστά στο Δημοτικό και στη ροή των αυτοκινήτων. Επίσης από τους δύο Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων έχει κυκλοφορήσει σχεδιάγραμμα ώστε οι οδηγοί τις ώρες προσέλευσης των μαθητών (8.00 - 8.30) και αναχώρησης τους από τα σχολεία (12.30 - 14.00) να ακολουθούν μία κατεύθυνση κυκλοφορίας. Η πρόταση αυτή βρήκε πολλούς δέκτες και αρκετοί συνέβαλαν θετικά.

   Το πρόβλημα όμως είναι εδώ. Υπάρχει και θα υπάρχει και χρειάζεται μια συνολική και οριστική λύση, από το Δήμο, την Επιτροπή Παιδείας, το Αστυνομικό τμήμα, την Τοπική Κοινότητα, τους φορείς  που εμπλέκονται σε αυτό δηλαδή τα Σχολεία και τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων.