"Καλή Παναγιά" εύχονται στα νησιά.

"Η Παναγιά  τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά  της. τη Σίκινο, την Αμοργό και τα άλλα τα παιδιά της".

                                                    Οδ. Ελύτης

  Καθώς μικρά και μεγάλα πλεούμενα μεταφέρουν τους παραθεριστές  του Αυγούστου σε νησιά θαλασσοδαρμένα και αφροστόλιστα, η Παναγιά, η κάθε Παναγιά ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους πανηγυριστές  της κατάσπρη και στολισμένη με μπουκαμβίλιες και γιασεμιά πάνω σε βράχια, σε ακρογιαλιές ή σε βουνοπλαγιές.

   Ο Αύγουστος είναι ο κατεξοχήν μήνας των Ελλήνων. Ο Αύγουστος είναι της Παναγιάς της Θαλασσινής, της Κατευοδώτρας, της Κανάλας, της Μεγαλόχαρης, της Κατοπολιανής και της Εκατονταπυλιανής, της Μεγαλόχαρης, της Πολίτισσας, της Λιόχαρης, της Χοζοβιώτισσας και τόσων άλλων καθώς κάθε  τόπος, κάθε νησί, κάθε πλαγιά  έχει την Παναγιά  του.

   Και καθώς  ο Αύγουστος ξημερώσει  δεν ακούς άλλη ευχή, από τη φράση "Καλή Παναγιά" σε αυτά τα μέρη  που τις μέρες  του Αυγούστου συγκεντρώνονται όλες οι οικογένειες "επί το αυτό", ξενιτεμένοι, φοιτητές, άνθρωποι της πόλης επιστρέφουν στις πατρογονικές εστίες  για να μπολιαστούν από την παράδοση, από τη ζωή του τόπου τους και να συνεχίσουν.

   Καλή Παναγιά  λοιπόν.

 Οι μικρές  εκκλησιές με τη σειρά  από πάνω προς τα κάτω είναι από  την Ανάφη, τη Σέριφο, η Παναγιά η Θαλασσινή της Άνδρου, η Χρυσοπηγή της Σίφνου, η Παναγία η Νικούς της Κύθνου.

Τα νέα ιπτάμενα δελφίνια.

 Πηγή: "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" και ellinikiaktoploia.gr

   Τα γνώριμα  ιπτάμενα δελφίνια  έχουν μπει στη ζωή των νησιωτών του Αργοσαρωνικού και όχι μόνο, από τα τέλη της δεκαετίας  του '70 αλλάζοντας  τη ζωή στα νησιά μας προσφέροντας ταχύτητα, άνεση και γρήγορη εξυπηρέτηση καθόλη τη διάρκεια  του χρόνου. Οι υπηρεσίες τους είναι ανεκτίμητες. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται συχνές βλάβες, καθυστερήσεις και εκφράζονται συνεχώς παράπονα από τους επιβάτες. Είναι προφανές ότι ο στόλος  τους είναι κουρασμένος και χρειάζεται ανανέωση.

   Στη Ρωσία αυτές  τις μέρες καθελκύστηκε το νέας γενιάς ιπτάμενο δελφίνι τύπου "Kometa 120M" και από την 1η Αυγούστου ξεκινά  τα δρομολόγια  του. Ας ευχηθούμε σύντομα να δούμε και στις γραμμές μας το υπερσύγρονο σκάφος που το διακρίνει η ομορφιά  στις ναυπηγικές του γραμμές, διαθέτει μεγάλα παράθυρα ενώ αναπτύσσει ταχύτητα 35 κόμβων.

Ας  διαβάσουμε  τη δημοσίευση:

"Στη Σεβαστούπολη έγινε σήμερα η καθέλκυση του πρώτου ιπτάμενου δελφινιού νέας γενιάς «Κομέτα 120Μ», παρουσία του Ρώσου πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Το νέο «ιπτάμενο δελφίνι» θα πραγματοποιεί από 1ης Αυγούστου το δρομολόγιο Σεβαστούπολη – Γιάλτα. Το νέο σκάφος που έχει αεροπορικά καθίσματα θα μπορεί να μεταφέρει 120 επιβάτες, ενώ θα έχει πενταμελές πλήρωμα. Το μήκος του είναι 35 μέτρα, το πλάτος και το ύψος 10 μέτρα. Το πλοίο μπορεί να αναπτύσσει ταχύτητα 35 κόμβων ( περίπου 65 χιλιομέτρων ) ανά ώρα, χάρη στις δύο μηχανές ντίζελ και τα πτερύγια που διαθέτει.Το νέο εξελιγμένο «δελφίνι» μπορεί να κινείται αυτόνομα επί 8 ώρες συνεχώς και να διανύσει μια απόσταση 150 χιλιομέτρων, χωρίς ενδιάμεσο σταθμό".

^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ}

Το Αρχοντικό της Ζηνοβίας στην πόλη της Αίγινας.

   Μπορεί η "Ζηνοβία" από το γνωστό  τραγούδι  του Μίκη Θεοδωράκη να έχει περάσει στο πάνθεο των ηρωίδων του Κώστα Βάρναλη, για την Αίγινα όμως δεν παύει να είναι μια προσωπικότητα που άφησε  το στίγμα  της  στην κοινωνική και καλλιτεχνική ζωή του νησιού  και συχνά αναφέρεται στις συζητήσεις  των σημερινών Αιγινητών.

   Μια έντονη παρουσία, μια  δυνατή και ανεξάρτητη προσωπικότητα, μια  "Γεωργία Σάνδη" της Αίγινας έτσι όπως την έχει  χαρακτηρίσει η κ. Μαίρη Γαλάνη - Κρητικού σε άρθρα της στο περιοδικό "Αιγιναία".

  Σήμερα  ο ιστορικός κινηματογράφος "Αφαία" δεν λειτουργεί. Στο ίδιο κτίριο στεγάζονται τα Συστεγασμένα Φαρμακεία (Αφαίας 5). Το σπίτι της όμως διατηρείται έχοντας αλλάξει χρήση. Αναφερόμαστε  στο "Αιγινήτικο Αρχοντικό" που στέκει αγέρωχο βαμμένο με  τα παλιά  χρώματα  της Αίγινας  πάνω από την πλατεία  του πύργου του Μάρκελου,  και πίσω από το ιερό  του Αγίου Νικολάου.

  Το  "Αιγινήτικο Αρχοντικό"  είναι ένας μοναδικός παραδοσιακός ξενώνας  στο κέντρο  της Αίγινας. Σήμερα ανήκει  στον κ. Φ. Βουλγαράκη. Από  την πρώτη ματιά  ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από  το διάκοσμο, την αισθητική και  τη  μυρωδιά  της ατμόσφαιρας  της παλιάς  αρχοντικής  Αίγινας. Παντού μέσα  στους χώρους αισθάνεσαι  τη  γοητεία  της  Ζηνοβίας Αρχιμανδρίτου - Μπήτρου, η οποία  κατοίκησε επί δεκαετίες σε  αυτό το σπίτι.

   Ένα  πραγματικό αρχοντικό με παλιά όμορφα έπιπλα  και  σερβίτσια, ζωγραφιστές οροφές, επιζωγραφισμένους  τοίχους, μπιμπελό και πίνακες.

   Η  φιλόξενη κ. Ρένα  ψυχή του "Αρχοντικού" είναι  αυτή που φροντίζει για την άψογη παραμονή  των επισκεπτών, σερβίροντας αναρίθμητα καλούδια  που έχει φτιάξει η ίδια από τα χαράματα, όπως πίτες και γλυκά.

Επισκεφθήκαμε  το αρχοντικό την Πέμπτη 19 Ιουλίου  στα πλαίσια  των γυρισμάτων της εκπομπής  της  ΕΤ1  "Από πέτρα και χώμα" που  θα μεταδοθεί  τον  Οκτώβριο.

  Πραγματικό στολίδι για την Αίγινα  το "Αρχοντικό", βγαλμένο μέσα από τις σελίδες  του Κώστα Βάρναλη  και  της ανέμελης ζωής  που χαίρονταν τότε  .... η Κατερίνα, η Ζωή, το Αντιγονάκι, η Ζηνοβία.

 Σύμφωνα  με μαρτυρίες  του κ. Φ. Βουλγαράκη, στο σπίτι αυτό  είχε  φιλοξενηθεί για λίγο και ο Άγιος Νεκτάριος.

Η θρυλική  Ζηνοβία  Αρχιμανδρίτου - Μπήτρου.

Οι Αιγινήτες Άγιοι εόρτασαν στο Λιβάδι της Αίγινας

 

  Η  30η Ιουλίου είναι η  ημέρα  μνήμης των ένδεκα Αιγινητών Αγίων στο Λιβάδι, στο ναό που φέρει το όνομα τους . Δυστυχώς η συνήθεια  έχει επιβληθεί και όλος ο κόσμος αποκαλεί το ναό αυτό ως "Άγιο Θωμά". Είναι λάθος. Στη μνήμη του Αγίου Θωμά έχει κτιστεί το παρακείμενο μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται στο προαύλιο του σημερινού ναού.

Ο μεγάλος ναός των Αιγινητών Αγίων ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί πλέον ενορία και με τη φροντίδα, τον κόπο και την συμπαράσταση των ενοριτών αποτελεί ένα κόσμημα για την περιοχή, ενώ η καλαισθησία, και η αισθητική του προηγούμενου εφημερίου πρωτ. Ιωάννη Βλάχου τον  καθιστούν υπόδειγμα εκκλησιαστικής τέχνης και διακόσμησης. Άριστες αγιογραφίες, αυστηρά επιλεγμένα χρώματα, ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο, οι πολυέλαιοι, τα φωτιστικά και κάθε αντικείμενο μαρτυρούν την αγάπη και την προσήλωση όχι απλά στο καλό γούστο αλλά και στο σεβασμό στην παράδοση και στον εκκλησιαζόμενο.  

   Ο ναός εορτάζει λοιπόν την 30η Ιουλίου την σύναξη των Αιγινητών Αγίων, δηλαδή των Αγίων που πέρασαν, έζησαν ή τελείωσαν τη ζωή τους στην Αίγινα. Των Αγίων Κρίσπου του αποστόλου της Αίγινας, Αγίου Λεοντίου από την περιοχή της Κυψέλης, των αδελφών ιεραποστόλων από την Παχειά Ράχη Ιούλιου και Ιουλιανού, της Οσίας  Αθανασίας, Θεοδώρας, Θεοπίστης, του Οσίου Λουκά του εν Στειρίω, του Αγίου Διονυσίου του εκ Ζανύνθου, του Αγίου  Νεκταρίου και του μαθητή του Σάββα του Καλύμνιου.

   Για τη ζωή και το έργο των Αγίων αυτών μορφών έχει κυκλοφορήσει εδώ και χρόνια και διατίθεται στα βιβλιοπωλεία  της Αίγινας  το βιβλίο "Αγιοβάδιστα νησιά" με κείμενα των Γ. Μπήτρου - Χρ. Γελαδάκη

Το μικρό φέρυ "Άγιος Νεκτάριος" στη Σουβάλα.

 Μια εξαιρετικά σπάνια  φωτογραφία από το λιμάνι  της Σουβάλας. Είναι ασπρόμαυρη αλλά  είναι από τη δεκαετία  του '80 καθώς όπως μπορεί να διακρίνει κάποιος έχει ήδη τελειώσει η προβλήτα όπου δένουν  τα φέρυ - μπωτ.

   Στο σημείο αυτό είναι δεμένο  το φέρυ - μπωτ  "Άγιος Νεκτάριος"  που ταξίδευε τότε  από Πέραμα  για Παλούκια Σαλαμίνας, σε μια γραμμή όπου συνέχισε  μέχρι αρχές  της δεκαετίας  του ' 90. Είναι  το ίδιο πλοίο που βλέπουμε και στις επόμενες  φωτογραφίες. Στην πρώτη  στη Σουβάλα  έχει μετασκευαστεί και επιμηκυνθεί.

   Το "Άγιος Νεκτάριος" είναι ένα από τα πρώτα μικρά οχηματαγωγά που έκαναν  τη γραμμή Πειραιάς - Αίγινα  στις αρχές της δεκαετίας  του '60 πριν τη ναυπήγηση  του "ΑΙΓΙΝΑ" και  του "ΑΦΑΙΑ"..

   Στην  τρίτη  φωτογραφία  το βλέπουμε στο λιμάνι  του Πειραιά δίπλα  στο μεγαλύτερο  τότε "ΑΙΓΙΝΑ". 

  Σημαντική η συνεισφορά  και αυτού  του πλοίου  τότε  στην ανάπτυξη  της Αίγινας, όταν  τα εμπορεύματα μέχρι πριν από λίγο μεταφέρονταν με τα καΐκια. Μετά, όταν  ήρθαν τα μεγαλύτερα φέρυ το "Άγιος Νεκτάριος" δρομολογήθηκε στη Σαλαμίνα όπως προαναφέραμε.

  Δεν γνωρίζουμε το λόγο  για τον οποίο βρέθηκε στη Σουβάλα.

   Σήμερα  αυτό το πλοίο όπως και πολλά άλλα της γενιάς  του δεν υπάρχει, όπως δεν  υπάρχει και φέρυ - μπωτ  πλέον για  τη Σουβάλα.

Άννα Χιτζανίδου, μια αληθινή αρχόντισσα της Αίγινας.

Την Πέπτη 19  Ιουλίου το συνεργείο της ΕΤ1  εισέβαλε μέσα  στον κήπο  της οικίας  Περόγλου στο Ακρογιάλι. Η  εκπομπή "Από πέτρα και χώμα"  ολοκλήρωνε το τρίτο επεισόδιο  της σειράς για  την Αίγινα, ψάχνοντας και καταγράφοντας με το φακό, τα παλαιά αρχοντικά  της Αίγινας. 

   Αν και η ώρα ήταν προχωρημένη για μεσημέρι καλοκαιριού και η κ. Αννα Χιτζανίδου είχε μόλις επιστρέψει από το θαλάσσιο λουτρό της, δέχθηκε να ανοίξει το αρχοντικό της και να μιλήσει με αφοπλιστική ευγένεια  στον παρουσιαστή  της εκπομπής κ. Ελευθέριο Ελευθεριάδη. Διηγήθηκε στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των  ανέμελων χρόνων  των παιδικών της καλοκαιριών σε αυτό το σπίτι, μίλησε  για τη  φιστικιά, μίλησε για  τους ανθρώπους που έχουν φιλοξενηθεί στο σπίτι, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αρχιτεκτονική του σπιτιού και να τονίσει ότι ο αρχιτέκτονας στα σχέδια του μιμήθηκε τα Νορμανδικά σπίτια , γι' αυτό και το οίκημα διαφέρει από τη συνήθη αρχιτεκτονική των σπιτιών  της Αίγινας.

   Η ευγένεια, η καλοσύνη, η απλότητα  και η αρχοντιά  της κ. Χιτζανίδου εντυπωσίασε τους ανθρώπους  της εκπομπής που συνομίλησαν αρκετά μαζί της και μετά  το πέρας  των γυρισμάτων.

    Τα  επεισόδια  της εκπομπής  θα  μεταδοθούν από την ΕΤ1 τον προσεχή Οκτώβριο.

  Η κ. Άννα Χιτζανίδου είναι εγγονή του ανθρώπου που εισήγαγε την οργανωμένη καλλιέργεια της φυστικιάς στο νησί, του Νίκου Περόγλου, η Άννα Χιτζανίδου, εξοικειώθηκε από μικρή με την διαδικασία της καλλιέργειας του πολύτιμου αυτού δένδρου που είναι πλέον για πολλούς ταυτόσημο με το νησί μας. Η εξοικείωση αυτή την ώθησε αργότερα να σπουδάσει φυτοπαθολογία, να γίνει δηλαδή «γιατρός των φυτών». Μετά από εξαιρετικές σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, προσλήφθηκε ως ερευνήτρια στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο. Εκεί εργάσθηκε επί τριανταπέντε χρόνια – τα πέντε τελευταία ως διευθύντρια του φημισμένου αυτού επιστημονικού ιδρύματος.

Το ερευνητικό της έργο υπήρξε σημαντικό, και ένα μεγάλο κομμάτι του επικεντρώθηκε στην κατανόηση και την αντιμετώπιση των ασθενειών της φυστικιάς. Πριν από λίγα χρόνια μάλιστα κυκλοφόρησε ένας εξαιρετικός πρακτικός οδηγός με τίτλο «Ασθένειες και Εντομολογικοί Εχθροί της Φιστικιάς στην Ελλάδα», σε συνεργασία δική της με τον Π. Α. Μουρίκη και τον Κ. Δ. Χολέβα: μια ανεκτίμητη προσφορά στους καλλιεργητές της φυστικιάς, τόσο στην Αίγινα όσο και σε ολόκληρη την χώρα μας. Η προσφορά της στην Αίγινα περιλαμβάνει και την εξαιρετική έκθεση «Δρόμοι της Φιστικιάς», που διοργάνωσε σε δύο φάσεις, στα πλαίσια του Α΄ και του Β΄ Φεστιβάλ Φιστικιού της Αίγινας, μέσα στον ίδιο χώρο που φιλοξένησε χθες και την εκδήλωση προς τιμήν της.

Απόσπασμα από  το blog Aeginafirst Η Αίγινα εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στην Άννα Χιτζανίδου (21 -11-11)

Μια παράσταση για τους πυρόπληκτους την Κυριακή 29 Ιουλίου.

   Σύμφωνα με  δελτίο  τύπου που απέστειλε ο κ. Τ. Μπλάτζιος, υπεύθυνος της παράστασης του έργου "Πεθαίνω σα χώρα" του Δ. Δημητριάδη, που πρόκειται να παρουσιαστεί στην Αίγινα και στα πλαίσια  του 8ου Φεστιβάλ Θεάτρου την Κυριακή 29 Ιουλίου, τα έσοδα από την παράσταση θα διατεθούν  για τους πυρόπληκτους της Αττικής.

  Τα  εισιτήρια προπωλούνται στο Κέντρο Τύπου Αίγινας και στο Φιστικοπωλείο "Εν πλω" στις τιμές προπώλησης 8 και 5 Ευρώ.

   Ότι έστω και λίγο  μπορεί  να προσφέρει κάποιος σε  μια ΧΩΡΑ  που  ματώνει κάθε μέρα.

Ο Άγιος Παντελεήμων στο δάσος του Μεσαγρού.

   . Εορτάζει σήμερα ο Άγιος Παντελεήμων και το γραφικό εκκλησάκι μέσα στο δάσος του Μεσαγρού, στον οποίο είναι αφιερωμένο. Μεγάλος αριθμός προσκυνητών όχι μόνο από το Μεσαγρό αλλά και από όλη την Αίγινα καταλήγουν εκεί ως ευλαβείς προσκυνητές στη χάρη του με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται σε ένα από τα μεγαλύτερα καλοκαιρινά πανηγύρια της Αίγινας. Στη σκιά  των πεύκων, διακριτικό αν και κατάλευκο, το μικρό ξωκλήσι με τον μιρκό περίβολο προσμένει  κάθε χρόνο τους προσκυνητές του. Κι εκείνοι πρόθυμοι παρακολουθούν τον εσπερινό, τον όρθρο και τη Θ.Λειτουργία σκαρφαλωμένοι στις γύρω πλαγιές.

φωτογραφίες Aeginalight

  Ένας πνεύμονας οξυγόνου, ένα ήρεμο φυσικό τοπίο από τα λίγα που έχουν απομείνει ακόμα στο νησί. Το εκκλησάκι για όσους δεν το γνωρίζουν βρίσκεται στο δρόμο προς τις Άλωνες αφού στρίψουμε από το νεκροταφείο Μεσαγρού στα δεξιά. Παλαιότερα η πηγή που υπάρχει εκεί - από τις πιό ξακουστές στην Αίγινα - δρόσιζε τους κατοίκους του Μεσαγρού και όχι μόνο. 

   Η τοποθεσία προσφέρεται επίσης για περίπατο μέσα στο δάσος. Ιδανική διαδρομή είναι αυτή προς τα δυτικά ακολουθώντας το χωματόδρομο μέχρι τον Άη - Στάθη, τον οποίο οι κυνηγοί της Αίγινας έχουν ως προστάτη. Μοναδική τοποθεσία  και χώρος ξεκούρασης μέσα στο δάσος με θέα την αντικρινή Παλαιοχώρα.

Η κ. Αλεξάνδρα Παλαιολόγου απόψε στο Φεστιβάλ Θεάτρου.

  Η αγαπημένη ηθοποιός Αλεξάνδρα Παλαιολόγου εμφανίζεται σήμερα 26  Ιουλίου στο 8ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας  στο έργο  της Λιλής Ζωγράφου: "Επάγγελμα πόρνη" σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη.

Κομψή, φιλοσοφημένη, εκκεντρική, εστέτ, μαγκιόρα, σκληρή, τρυφερή η Λιλή Ζωγράφου περνάει δια πυρός και σιδήρου και βγαίνει νικήτρια μιας και η ουσία της δεν αλλοιώνεται καταμαρτυρώντας πως η ζωή νικά.

Έχοντας το μότο αυτό ως πηγή έμπνευσης, ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στο κεφάλαιο «Ιστορίες Της Χούντας», του βιβλίου «Επάγγελμα Πόρνη», της Λιλής Ζωγράφου. Δύο ιστορίες, αυτοβιογραφικές, που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα-ορόσημο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης: μίας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας. Σε κάθε καθεστώς που εξαθλιώνει την ανθρώπινη υπόσταση και σε κάθε αυτεπάγγελτη εξουσία που στερεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου

Ιστορία πρώτη         
Χούντα. Στη συγγραφέα απαγορεύεται να εξέλθει της χώρας λόγω πολιτικών πεποιθήσεων με πρόφαση τη μη άσκηση του επαγγέλματος της δημοσιογραφίας  που αναγράφεται στο διαβατήριό της. Η Ζωγράφου πολεμώντας με χιούμορ το παράλογο καθεστώς, αλλάζει ιδιόγραφα το επάγγελμα της σε «Πόρνη – ελευθερίων ηθών» με συνέπειες τραγελαφικές.

Ιστορία δεύτερη

1973. Μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της, παραμονές πρωτοχρονιάς, νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες της απάνθρωπης συμπεριφοράς του προσωπικού, που φτάνει στα όρια του εξευτελισμού. Η συγγραφέας, δεμένη στο κρεβάτι, πέφτει θύμα βιασμού από νυχτερινούς φύλακες. Εντούτοις δεν αποδυναμώνεται. Η τραυματική της εμπειρία την εξωθεί στην κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ιθύνοντες και την καταγγελία της σαθρής λειτουργίας του νοσηλευτικού οργανισμού.           

  

Ο Ένκε Φεζολλάρι παρουσιάζει με τη δική του διεισδυτική ματιά τις εξομολογήσεις της Λιλής Ζωγράφου: ενός συνειδητοποιημένου-σκεπτόμενου πολίτη, μιας αντισυμβατικής συγγραφέως και ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει την ελευθερία σαν τόσο υψηλό αγαθό ώστε αποφασίζει να θέσει τέλος στη ζωή της για να απαλλαγεί από τη δουλοπρέπεια της πείνας.

Η οξύτητα της γραφής της, το σαρκαστικό και γλυκόπικρο χιούμορ της, η αφηγηματική της ορμητικότητα, η αφοπλιστική και έντιμη ειλικρίνεια αποκτούν λόγο επί σκηνής με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου και αναδεικνύονται με τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Μία παράσταση σύγχρονη, που γκρεμίζει τα δόγματα και τους μύθους που τροφοδοτούσε η

Τα ξωκλήσια της Αγίας Παρασκευής στην Αίγινα.

   Μεγάλη και έντονη η παρουσία της Αγίας Παρασκευής στην Αίγινα. Κατάσπαρτο το νησί από ξωκλήσια αφιερωμένα στη χάρη της Αγίας. Την Αγία Παρασκευή ευλαβούνται πολύ οι Αιγινήτες και αυτό αποδεικνύεται από τα πολλά εκκλησάκια που είναι αφιερωμένα στη χάρη της, σχεδόν σε όλους τους οικισμούς  του νησιού με προεξάρχοντα το μεγάλο ναό στον Μεριστό. Μεγάλη λοιπόν η ευλάβεια των ανθρώπων στο πρόσωπό της που προσέρχονται και αποθέτουν στο εικόνισμά της το δάκρυ, το στεναγμό, το αίτημα τους. Αυτή η ευλάβεια και μόνο αυτή είναι η αιτία της ύπαρξης τόσων πολλών εκκλησιών αφιερωμένων στη χάρη της Αγίας. Κάθε άλλη ερμηνεία που επιχειρείται σε ομιλίες  με σκοπό να συνδεθεί η Αγία με την τοπική λαογραφία ή με ατυχήματα, στραβοπατήματα (το πέσιμο της γριάς) ή ακόμα και με βάγια, με το Λάζαρο και με αρχαίους τάφους είναι επιεικώς αφελής και επιστημονικά αβάσιμη. Ερμηνείες που αγγίζουν τα όρια  της αφέλειας. Οι κατά  τόπους ομιλητές ας λάβουν κάποια στιγμή υπόψιν τους ότι αυτοί που τους ακούν δεν είναι πάντα αγράμματοι ούτε αφελείς.
   Ας  επιστρέψουμε όμως στην περιπλάνηση και γνωριμία μας με τα ξωκκλήσια που πανηγυρίζουν σήμερα 26 Ιουλίου.

Α. Στην Κυψέλη στην περιοχή "Κορέα"
 Ένα απο τα μεγαλύτερα καλοκαιρινά πανηγύρια της Κυψέλης είναι αυτό της Αγίας Παρασκευής στην περιοχή "Κορέα". Συγκεκριμμένα στον εσωτερικό  δρόμο που συνδέει την Κυψέλη  με τη Χλόη και το Λιβάδι. Ιδιαίτερα περιποιημένο το ξωκκλήσι αυτό συγκεντρώνει πλήθη πιστών όχι μόνο από την Κυψέλη αλλά και από άλλες περιοχές  της Αίγινας.
   Β. Στους Καπότηδες

   Ένας από τους παλαιότερους  αγροτικούς οικισμούς της Αίγινας είναι οι "Καπότηδες". Όπως συμβαίνει και με άλλους αγροτικούς- κτηνοτροφικούς οικισμούς του νησιού, " Γιαννάκηδες" , "Αποσπόρηδες", 'Μπενάκηδες", "Μαργαρώνηδες", "Λαζάρηδες", έτσι και οι 'Καπότηδες" παίρνουν την ονομασία τους από την κύρια οικογένεια που ίδρυσαν τον οικισμό και τον κατοίκησαν. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με την οικογένεια "Καπότα" ή "Καποτά". Στον ναό του Αγίου Διονυσίου στην Παχειά Ράχη συναντούμε στο δάπεδο του ναού, αφιέρωση της οικογένειας Καπότα. Οι Καπότηδες απέχουν ελάχιστα από την Παχειά Ράχη. Οι κάτοικοι της ήταν αγρότες και κυρίως κτηνοτρόφοι. Το όνομα της οικογένειας έχει σχέση με την καπότα το βαρύ εξωτερικό ρούχο που φορούσαν οι βοσκοί. Μέχρι το 1960 υπήρχαν εκεί πέντε σπίτια. Στην απογραφή του 2001 αναφέρθηκαν 3 μόνιμοι κάτοικοι.

   Στον οικισμό αυτό δεσπόζει η εκκλησούλα της Αγίας Παρασκευής   Είναι χαρακτηριστική η καμπάνα της εκκλησίας η οποία μάλλον προέρχεται από κάποιο καράβι. Υπάρχει λοιπόν στην καμπάνα ανάγλυφη η επιγραφή "Hollywood".

   Στους Καπότηδες μπορεί κάποιος να κατηφορίσει από την Παχειά Ράχη ή να ανηφορίσει από τον Μαραθώνα.

  Γ. Στον Κοντό (στης γριάς το πήδημα)
Δύο εκκλησάκια συναντά ο διαβάτης ανεβαίνοντας το δρόμο προς τον Άγιο Νεκτάριο. Μετά το σημείο  που αποκαλείται "Της γριάς το πήδημα" εκεί που ο δρόμος κάνει δυο μεγάλες στροφές συναντούμε δύο εκκλησάκια στα δεξιά όπως ανεβαίνουμε. Το δεύτερο που βρίσκεται και πιό χαμηλά στη ρεματιά είναι της Αγίας Παρασκευής που εορτάζει σήμερα. Την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του έχει η ενορία των Αγίων Ασωμάτων.

   Λιτό, απέριττο, κάτασπρο να ξεχωρίζει μέσα στην Αιγινήτικη φύση μαγνητίζει το βλέμμα  του διαβάτη. Για να  το προσεγγίσουμε θα πρέπει να ακολουθήσουμε ένα χωμάτινο μονοπάτι από τη μεγάλη λεωφόρο ως το κατώφλι του. Η θέα  που απλώνεται μπροστά  στα μάτια του επισκέπτη είναι μοναδική. Κάτω από το βλέμμα  του παρατηρητή το χωριό της Κυψέλης και η θάλασσα μέχρι τα Διαπόρια.

   Σύμφωνα με πληροφορίες  παλαιών κατοίκων το εκκλησάκι αποτελεί απομεινάρι του ομώνυμου παλαιού μικρού αγροτικού οικισμού που υπήρχε στην περιοχή.

 Δ.  Στους Λαζάρηδες

  Ένα από τα πιό πραδοσιακά και γνήσια θρησκευτικά πανηγύρια της Αίγινας είναι αυτό της Αγίας Παρασκευής στον παραδοσιακό οικισμό των Λαζάρηδων στα βουνά της Αίγινας. Ένας οικισμός άγνωστος για το πλατύ παραθεριστικό κοινό του νησιού αλλά αγαπημένος προορισμός όσων λατρεύουν τα βουνά της Αίγινας, την ιστορία, την παράδοση και τα παλαιά μονοπάτια του νησιού.

  Τι γνωρίζουμε όμως για τους Λαζάρηδες;

Δύο   δρόμοι οδηγούν στους Λαζάρηδες. Ο  επισκέπτης μπορεί να ακολουθήσει το δρόμο από την Αίγινα  που οδηγεί προς Τζίκηδες, Παχειά Ράχη, Ανιτσαίο ή  να ανέβει  το  δρόμο προς την Χρυσολεόντισσα  και πριν από το Μοναστήρι  να στρίψει αριστερά  στο χωματένιο,  κακοτράχαλο δρόμο. Ένα είναι σίγουρο, ότι και οι δύο διαδρομές θα αποζημιώσουν  τον  επισκέπτη,  γιατί  θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει την θέα  και  προς τη  δυτική πλευρά του Αργοσαρωνικού [εάν ακολουθήσει την πρώτη διαδρομή] αλλά και προς την ανατολική πλευρά του Αργοσαρωνικού και το Αιγαίο [εάν ακολουθήσει τη  δεύτερη διαδρομή].

   Ο  οικισμός Λαζάρηδες  έχει το   μεγαλύτερο υψόμετρο [ 320μ.] από όλους τους οικισμούς της Αίγινας. Βρίσκεται βόρεια  του οικισμού  του Ανιτσαίο   και σε μικρή απόσταση από αυτόν.

   

   Η  θέση  του μικρού αυτού χωριού  είναι μαγευτική. Ο επισκέπτης μπορεί να αγναντέψει  την ανοικτή θάλασσα  προς το Αιγαίο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι το μεγάλο λατομείο που συναντάμε  στα αριστερά, πριν μπούμε  στον οικισμό ,  επίσης   το παλαιό πούλμαν,  που έχει μετατραπεί  σε κατοικία,  αλλά  και  οι αναρίθμητες κεραίες  κινητής  τηλεφωνίας  και κάποιων σταθμών που έχουν εγκατασταθεί  στην περιοχή, αλλοιώνοντας  τη  φυσιογνωμία του τοπίου με  τα «κοντέινερ»  και  τις κακόγουστες  κατασκευές.

    Οι  Λαζάρηδες είναι ένα γνήσιο παραδοσιακό χωριουδάκι  με χαμηλά σπιτάκια  [περίπου δώδεκα] και λιγοστούς κατοίκους  που ασχολούνται με τη γεωργία , τα ελαιόδεντρα,  ενώ κάποιοι εργάζονται και στο λατομείο στην είσοδο του χωριού. Σήμερα υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα  και τηλέφωνο  αλλά όχι δίκτυο ύδρευσης. Οι λιγοστοί αυτοί κάτοικοι  από  παλιά  συγκέντρωναν το βρόχινο νερό σε δεξαμενές  [στέρνες – σουβάλες ]που κατασκεύαζαν οι ίδιοι. Οι  στέρνες αυτές και  οι σουβάλες βρίσκονταν κάτω από την επιφάνεια  του εδάφους,   είχαν σχήμα ακανόνιστο   και  καλύπτονταν   με ειδικό  κτίσιμο  όπως  οι  παλαιοί  φούρνοι. Παρόμοιες  στέρνες  αλλά  και σουβάλες  υπάρχουν  και σήμερα   στους Λαζάρηδες, στα βόρεια του οικισμού  και οι κάτοικοι  χρησιμοποιούν  το νερό τους για  το πότισμα των ζώων.

   Στους Λαζάρηδες αξίζει κανείς να επισκεφθεί τη   γραφική εκκλησούλα της Αγίας Παρασκευής. Στο χωριό αυτή την ημέρα αλλά και από την παραμονή στήνεται ολόκληρο πανηγύρι στο  οποίο συμμετέχει πολύς κόσμος. Τον  υπόλοιπο χρόνο οι επισκέπτες είναι ελάχιστοι, γιατί λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη του οικισμού αλλά και την   αρχαιολογική  αξία του.

   Στην απογραφή του 1981 καταγράφηκαν  27 κάτοικοι,   του 1991 17 κάτοικοι και του 2001  μόνον  10.