Το όνειρο της κ. Σωζίας Αποσπόρη πραγματοποιήθηκε.

    "Ήταν ένα όνειρο χρόνων" μας  εξομολογήθηκε, η κ. Σωζία, η δημιουργία αυτής  της Δανειστικής βιβλιοθήκης στο Δημοτικό Σχολείο της Πέρδικας. Πλέον το όνειρο αυτό έγινε πραγματικότητα και αποτελεί μια μεγάλh πνευματική επένδυση για τους νέους και τα παιδιά  της Πέρδικας.

   Η νέα  βιβλιοθήκη έρχεται να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες  σχολικές  βιβλιοθήκες  της Αίγινας.

Πρόκειται  για  τη βιβλιοθήκη  του Δημοτικού Σχολείου της Πέρδικας που βρήκε  στέγη σε μια καινούργια κατασκευή που πρόσφερε το Υπουργείο Παιδείας. Η διευθύντρια  του Σχολείου κ. Σωζία Αποσπόρη κατά τη διάρκεια  του αγιασμού  την προηγούμενη σχολική χρονιά  παρουσία  του Υπουργού Παιδείας  κ. Κ. Γαβρόγλου είχε εκφράσει  το αίτημα  για  τη στέγαση  σε σύγχρονο χώρο της  βιβλιοθήκης  του σχολείου, τονίζοντας με έμφαση  τη σπουδαιότητα  της λειτουργίας  Δανειστικής Βιβλιοθήκης  για την τοπική κοινωνία. Ο Υπουργός άκουσε  με ενδιαφέρον την κ. Αποσπόρη  και σήμερα  ήδη υλοποιείται  το αίτημα  του σχολείου. Μια σύγχρονη, λειτουργικά και σύγχρονη αίθουσα είναι στη διάθεση  των μαθητών του σχολείου, ενώ τα  ράφια  της είναι  γεμάτα από μεγάλο αριθμό  βιβλία.

Saronic magazine

Τα ξύλινα σκαριά του Χριστόδουλου

  Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αγαπούν την παράδοση και έχουν βαλθεί με πείσμα  να τη συνεχίσουν. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με μεράκι και ζήλο  για κάθε τι μου μυρίζει Ελλάδα. Είναι όλοι εκείνοι που μέσα από τη δουλειά ή το χόμπι τους κρατούν αναμμένη τη δάδα  και την αλυσίδα μιας μακραίωνης παράδοσης.

  Τα ξύλινα σκαριά και η ναυπηγική  τους είναι ένα θέμα που τα τελευταία χρόνια έρχεται διαρκώς στην επικαιρότητα, λόγω της καταστροφής πολλών παραδοσιακών αλιευτικών σκαφών. Στον αντίποδα αυτής της πρακτικής,άνθρωποι φωτισμένοι και ευαίσθητοι προσπαθούν με άρθρα και δημοσιεύσεις, με εκδηλώσεις και παρεμβάσεις να σταματήσουν αυτή την καταστροφή.

  Στην Αίγινα υπήρχε η  παράδοση  του σχεδιασμού και της ναυπηγικής πολλών ξύλινων σκαριών, ιδιαίτερα στην περιοχή  της Αύρας. Μερικά ακόμα και σήμερα κατασκευάζονται.

  Δίπλα σε αυτή την τέχνη καρποφόρησε  και η τέχνη της μικροναυπηγικής με κορυφαίο εκπρόσωπό της το Θοδωρή Δρακάκη. Σήμερα  την παράδοση συνεχίζει ένας άξιος διάδοχος της ο κ. Χριστόδουλος Καμπουρογιάννης. Η τέχνη του είναι  γνωστή και τον περασμένο Ιούλιο η εφημερίδα "Καθημερινή"  του έκανε ένα όμορφο αφιέρωμα. Ας  το διαβάσουμε.

Από την «Καθημερινή» 19-7-2018

Της  Βίκυς Κατεχάκη

Μέσα στο μικρό υπόγειο εργαστήρι του, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το λιμάνι της Αίγινας, ο Χριστόδουλος Καμπουρογιάννης μού δείχνει την τελευταία του δουλειά. Είναι ένα σκάφος μικρής κλίμακας, ακριβές αντίγραφο του καϊκιού της Νεκταρίας, της πιο γνωστής μανάβισσας του νησιού, που πουλάει τα φρούτα της στο λιμάνι. Με τα λεπτεπίλεπτα εργαλεία του, φτιάχνει τη γάστρα, δηλαδή το κάτω μέρος του σκάφους. Το έργο του είναι ακόμη στην αρχή. Θα χρειαστεί να φτιάξει το κατάστρωμα και έπειτα τις δεκάδες λεπτομέρειες πάνω στο σκάφος. Άλλωστε στη μικροναυπηγική, κάθε έργο –όπως εξηγεί– μπορεί να χρειαστεί από 300 έως 500 ώρες εργασίας μέχρι το τελείωμα, αφού όλες οι λεπτομέρειες δουλεύονται αποκλειστικά στο χέρι.

Ο μικροναυπηγός της Αίγινας, ο τελευταίος στο νησί και ένας από τους λίγους πλέον στην Ελλάδα, ασχολείται με αυτή την τέχνη εδώ και 30 χρόνια.

«Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός και από μικρός έμπαινα στο καΐκι του για να κάνουμε ταξίδια στο Αιγαίο. Είχα αγαπήσει τα καράβια και σκεφτόμουν να γίνω ναυπηγός. Τελικά, όμως, τα πράγματα ήρθαν λίγο διαφορετικά κι έτσι ασχολήθηκα με τη μικροναυπηγική», λέει ο ίδιος.

Στάθηκε τυχερός. Όταν ήταν 20 ετών γνώρισε τον Θεόδωρο Δρακάκη, έναν από τους πιο γνωστούς μικροναυπηγούς του νησιού, που προτού πεθάνει του δίδαξε όλα όσα γνώριζε για την ιδιαίτερη αυτή τέχνη. «Ήξερα τις ώρες που δούλευε, λίγο το πρωί και λίγο το απόγευμα, και πήγαινα στο εργαστήρι του, που ήταν κοντά στο σπίτι μου. Ήθελε γεμάτος ενθουσιασμό να μου δείξει, αλλά “διψούσα” κι εγώ να μάθω. Έτσι, μου έδειξε πώς χτίζεται ένα κανονικό σκάφος», διηγείται και εξηγεί πόσο πολύτιμη ήταν η εμπειρία που κέρδισε από αυτόν τον σπουδαίο μικροναυπηγό της Αίγινας. «Επί 40 χρόνια, πήγαινε στα καρνάγια, παρατηρούσε, ρωτούσε και μάθαινε όλα τα μυστικά από τους ναυπηγούς. Τον εμπιστεύονταν όμως γιατί γνώριζαν πως εκείνος δεν έφτιαχνε μεγάλα σκάφη κι έτσι δεν θα τους “έκλεβε” την τέχνη», λέει.

 Τα πρώτα χρόνια ο Χριστόδουλος Καμπουρογιάννης κατέβαινε στο λιμάνι και περιεργαζόταν τα σκάφη. Αυτή η δουλειά θέλει παρατηρητική ματιά, εξηγεί στην «Κ». Με τον καιρό κατάφερε να φτιάξει το πρώτο του σκάφος, ένα τρεχαντήρι. Ακολούθησαν σφουγγαράδικα, ποταμόβαρκες, ψαράδικα, περάματα. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει επιλέξει να κατασκευάζει αυτούς τους τύπους σκαφών, χρησιμοποιώντας ξύλα κυρίως από πεύκο για το σκαρί και χαλκό για τα εξαρτήματα. «Μέσα από τη μικροναυπηγική διατηρούμε ζωντανά πολλά σκάφη που χρόνο με τον χρόνο αποσύρονται. Σε μερικά χρόνια, πολλά από αυτά που κατασκευάζω σήμερα θα είναι περιζήτητα, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις τριήρεις», εξηγεί.

Για συλλέκτες και ναυτικoύς

Τον ρωτάω ποιο είναι το αγαπημένο του σκάφος ανάμεσα στα δεκάδες που έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. «Όλα είναι εξίσου σημαντικά για εμένα, τα έχω σαν παιδιά μου», απαντά. Θυμάται ωστόσο την κατασκευή για την οποία αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο. «Ήταν ένα μεγάλο καραβόσκαρο με δύο κατάρτια και ελλειψοειδή πρύμνη, που έπρεπε να γίνει με μια ιδιαίτερη, αρκετά δύσκολη τεχνική. Κάποια από τα σκάφη αυτά έγιναν πιο εύκολα και άλλα πιο δύσκολα, αλλά οπωσδήποτε όλα έγιναν με το ίδιο μεράκι και το ίδιο πάθος», τονίζει ο κ. Καμπουρογιάννης. Τα τελευταία χρόνια οι παραγγελίες αυξήθηκαν, με τους ενδιαφερόμενους να είναι είτε συλλέκτες είτε συνταξιούχοι ναυτικοί. «Είναι εκείνοι που έχουν ζήσει “στο πετσί τους” ένα σκάφος και θέλουν όταν αφήσουν τη θάλασσα να μπορούν να έχουν το ίδιο αυτό σκαρί κάθε μέρα μέσα στο σπίτι τους», εξηγεί ο μικροναυπηγός.

Οι μαθητές

Τριάντα χρόνια μετά, ο Χριστόδουλος Καμπουρογιάννης λέει ότι δεν έχει σταματήσει να μελετά και να εξελίσσει την τέχνη. Έχει δύο μικρά αγόρια που έχουν επισκεφθεί πολλές φορές το εργαστήρι του για να παρακολουθήσουν τη δουλειά του. Έχουν χρησιμοποιήσει ακόμη και κάποια ελαφριά εργαλεία, για να μάθουν πώς δουλεύονται πάνω στο ξύλο. «Εάν τα παιδιά μου στο μέλλον θελήσουν να ακολουθήσουν αυτό που κάνω, θα τα στηρίξω με όλη μου τη δύναμη, αλλά ποτέ δεν θα τα πιέσω. Δεν είναι εύκολο να κάθεσαι με τις ώρες να επεξεργάζεσαι ένα ξυλαράκι. Η μικροναυπηγική θέλει αγάπη, υπομονή και επιμονή. Μόνο με αυτόν τον τρόπο το αποτέλεσμα σε δικαιώνει».

Βράβευση αριστούχων μαθητών στην εκδήλωση για τους Τρεις Ιεράρχες.

                  Από  το Saronic magazine

Την καθιερωμένη εκδήλωση προς τιμήν των Τριών Ιεραρχών οργάνωσε η τοπική Εκκλησία της Αίγινας με σκοπό να τιμήσει τους εκπαιδευτικούς του νησιού. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 29 Ιανουαρίου και 19.00  στο Νεανικό Κέντρο της Μητροπόλεως στο κέντρο της πόλης της Αίγινας.

Κατάμεστη η αίθουσα από εκπαιδευτικούς, πολλοί εκ των οποίων δεν είναι πλέον εν ενεργεία, αλλά και από συνεργάτες της Εκκλησίας.

Ο αναπληρωτής καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θωμάς Ιωαννίδης ανέπτυξε το θέμα: "Οι Τρεις Ιεράρχες και η αγωγή των νέων". Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ύδρας κ.κ. Εφραίμ ευχαρίστησε τους εκπαιδευτικούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Εκκλησίας, τους ευχαρίστησε επίσης για το έργο και τον καθημερινό αγώνα τους και κατέθεσε τις σκέψεις του για την εκπαίδευση. Να  υπενθυμίσουμε ότι ο Μητροπολίτης Εφραίμ είναι άριστος γνώστης των εκπαιδευτικών θεμάτων. Έχει υπάρξει καθηγητής στην Τεχνική Σχολή της Αίγινας  και μέλος επί πολλά έτη της Επιτροπής Παιδείας  του Δήμου Αίγινας, ενώ τα τελευταία  χρόνια μετέχει στην ειδική Συνοδική Επιτροπή της Εκκλησίας για τις αλλαγές στο μάθημα  των Θρησκευτικών.

Ακολούθησε η βράβευση των αριστούχων μαθητών των σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αίγινας, των τριών Γυμνασίων και των δύο Λυκείων του νησιού. Τη βράβευση έκανε ο ίδιος ο Σεβασμιώτατος, ενώ η Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου προσέφερε  χρηματικό ποσό για κάθε έναν από τους βραβευόμενους.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με δεξίωση στην οποία οι συνδαιτημόνες είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις και ευχές σε ένα ζεστό και φιλικό περιβάλλον.

 

Η εικόνα των Τριών Ιεραρχών στην Κυψέλη της Αίγινας.

Ο αρχιμανδρίτης  και δάσκαλος Ιωάννης Ηλιόπουλος  του Δημοτικού Σχολείου της Κυψέλης είχε φροντίσει ώστε  να αποκτήσει η  ενορία  του χωριού εικόνα  των  Τριών Ιεραρχών  για  την ημέρα  της εορτής τους. Η  εικόνα φέρει  επιγραφή στο κάτω  μέρος που αναφέρει  πως προέρχεται από δωρεά των μαθητών και δασκάλων του Δημοτικού Σχολείου 'Χαλασμένης" Αιγίνης  το έτος 1936.

   Άλλοι καιροί .... σαφώς και άλλες προτεραιότητες. Όταν  η μνήμη  των Τριών Ιεραρχών προστατών της ελληνικής παιδείας είχε  άλλη βαρύτητα και αίγλη.  Σε  εποχές  δύσκολες, με  μεγάλα  προβλήματα διαβίωσης οι άνθρωποι δεν ξεχνούσαν και δεν υποτιμούσαν  τους  Αγίους  τους. Θεωρούσαν την εορτή τους σημαντική ημέρα όχι μια αργία αλλά ημέρα γιορτής, ημέρα που θα έτρωγαν θα έπιναν, θα τραγουδούσαν και θα χόρευαν μαζί. Ημέρα όμως προβλημματισμού και αναστοχασμού.

   Η εικόνα αυτή χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα την ημέρα  του  εκκλησιασμού των σχολείων  της ενορίας  και αποτελεί  μια  υπενθύμιση  σε όλους εμάς σήμερα, πως δεν πρέπει να ξεχνάμε  τις παραδόσεις μας , εκπαιδευτικές, εκκλησιαστικές, πολιτιστικές.

   

"Λόγω βλάβης" στο Δημοτικό Θέατρο Αίγινας

Το  Θεατρικό έργο  του Γ.  Μπήτρου «Λόγω βλάβης» ανεβαίνει  την Παρασκευή  1 Φεβρουαρίου στη σκηνή του  Δημοτικού Θεάτρου Αίγινας.

 

Λίγα λόγια  για την υπόθεση  του έργου από τον Ανέστη Κορνέζο:

   Δύο ταξιδιώτες προβάλουν στο λιμάνι αργά τη νύχτα με σκοπό να πάρουν το τελευταίο πλοίο για Πειραιά. Δύο αδέρφια, ο Πέτρος και ο Παύλος, με βαριές αποσκευές στα χέρια τους και με ακόμα πιο ογκώδη απωθημένα στην ψυχή.

   Έχουν έρθει στην Αίγινα για μια οικογενειακή υπόθεση. Εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, και για αυτό τόσο ταιριαστοί, αρχίζουν με τη στιχομυθία τους να φωτίζουν πτυχές και πρόσωπα από τα παλιά. Από τα παιδικά χρόνια στο νησί, έως τις τελευταίες ημέρες των κοντινών τους ανθρώπων. Στο βάθος της ιστορίας τους, μέσα στην πάχνη της χειμερινής υγρασίας, σκιαγραφούνται οι Φυλακές της Αίγινας, οι κρατούμενοι, τα μυστικά που δεν ξεστόμισαν ποτέ ο ένας στον άλλον. Στιγμές βγαλμένες μέσα από ένα κίτρινο, φθαρμένο τετράδιο με τον "Φοίνικα" στο οπισθόφυλλο. Ερωτήματα που ακόμα πλανιούνται, αλήθειες που απαιτούν δικαίωση.

Και η αναμονή για το πλοίο, είναι μονάχα η πρόφαση.

Τους δύο ρόλους  του έργου ερμηνεύουν οι: 

Νίκος Νικολάου και Λευτέρης Βατικιώτης.

Μουσικές επιλογές και φωτογραφία: Ανέστης Κορνέζος.

Μέρες  παραστάσεων: κάθε Παρασκευή – Σάββατο και Κυριακή μέχρι  τις 17 Φεβρουαρίου.

 Ώρα έναρξης  20.30.

Είσοδος ελεύθερη.

Το έργο είχε  παρουσιαστεί  για πρώτη φορά  στο χώρο "Γράμμα" σε σκηνοθεσία Βασίλη Βασιλάκη με τους Ανέστη Κορνέζο και Νίκο Νικολάου.

Τα ονομαστήρια του Σεβ. Μητροπολίτου Ύδρας κ.κ. Εφραίμ.

  Με ιδιαίτερη κατάνυξη αλλά και τη δέουσα λαμπρότητα τελέστηκαν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ύδρας τα ονομαστήρια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας Σπετσών Αιγίνης Ερμιονίδος και Τροιζηνίας κ.κ. Εφραίμ, σήμερα Δευτέρα 28 Ιανουαρίου όπου η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.

 Την  πανηγυρική Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος πλαισιωμένος από πολλούς ιερείς των περιοχών της Μητροπόλεως, πολλοί εκ των οποίων έχουν χειροτονηθεί από τον ίδιο. Παρόντες οι αρχές  της νήσου ΄Ύδρας, και μεγάλος αριθμός πιστών που προσήλθαν να συμπροσευχηθούν και να ευχηθούν στο Σεβασμιώτατο.

   Ακολούθησε δεξίωση στο αρχονταρίκι  του ναού όπου εκεί ο Σεβασμιώτατος δέχθηκε ευχές.

191 χρόνια μετά. Οι μαθητές τιμούν τον Κυβερνήτη.

  Είναι από τις εικόνες  που σηκώνουν ψηλά  την ελπίδα,  που δεν σε αφήνουν να απογοητεύεσαι, που  χαλυβδώνουν  τη θέληση, που σε κάνουν ακόμα να ονειρεύεσαι.

Οι μαθητές  της Αίγινας συνοδευόμενοι από τους εκπαιδευτικούς  των σχολείων τους κυκλώνουν  το άγαλμα  του πρώτου Κυβερνήτης Ιωάννη Καποδίστρια.

Μια μεγάλη τιμή για αυτά  τα παιδιά!

191  χρόνια μετά  αυτοί οι νέοι  στέκονται δίπλα  στο άγαλμα  του οραματιστή Κυβερνήτη που έπεσε από αδελφικό χέρι.

191  χρόνια μετά  η ψυχή  του Ιωάννη θα αγάλλεται  διότι οι κόποι, οι αγωνίες, τα όνειρά  του δεν αφήνουν αδιάφορους κάποιους, έστω και λίγους.

191  χρόνια μετά  ο Ιωάννης Καποδίστριας εμπνέει και διδάσκει με  τη ζωή, το έργο, το ήθος και την εντιμότητά  του.