Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας που όλοι περιμένουμε.

                                       

  Με  τους υπέροχους πίνακες  της κ. Άννας Αγγελοπούλου  ας ξεκινήσουμε το  Δεκέμβρη.

   Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας  που όλοι περιμένουμε. Μπορεί σήμερα  να μην περιμένουμε δώρα και το 13ο μισθό, όμως τη γοητεία και  τις  μυρωδιές  του μήνα αυτού  κανένας τεχνοκράτης δεν μπορεί  να μας τις στερήσει.
   Αυτό το μήνα γιορτάζουν πολλοί όπως ο Νίκος, ο Σάββας, η Βαρβάρα, η Άννα, ο Λευτέρης, ο Σπύρος, ο Διονύσης, η Αναστασία, ο Χρήστος και η Χριστίνα, η Ευγενία, ο Στέφανος και αν ψάξουμε ακόμα θα βρούμε κι άλλους όπως τον Κρίσπο (εδώ στην Αίγινα). Μήνας λοιπόν εορτών  ευχών και δώρων. Μήνας χαράς και αγάπης. Μήνας ανθρωπιάς.

   Ο  μήνας  της ζεστασιάς, του χιονιού, του κρύου βοριά, του τζακιού και του χονδρού πουλόβερ. Τα κασκόλ και τα γάντια  απαραίτητα  αξεσουάρ  σε κάθε  έξοδο.
   Ο μήνας στο αστερισμό του μελομακάρονου και του κουραμπιέ, της γεμιστής γαλοπούλας  ή   του γουρουνόπουλου αν προτιμάτε.
Ο μήνας που  τα σχολεία κλείνουν, η εποχή των πολλών φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και της μνήμης πολλών ξεχασμένων προσώπων της ζωής μας.

  Ο μήνας  με την προσδοκία  των διακοπών, με τη λαχτάρα ενός οικογενειακού τραπεζιού, ενός στολισμένου σπιτικού με θολά τζάμια από την αγάπη και την ειρήνη. Είναι ο μήνας  που οι ψυχές  γλυκαίνουν και συγχωρούν. Είναι ο μήνας με τις  μεγαλύτερες αλλά πιο  φωτεινές  νύχτες.

   Είναι εντέλει ο μήνας  του Θεού  που γεννιέται  και  των ανθρώπων  που γιορτάζουν.

   Ο μήνας  της επιστροφής  στην πατρογονική εστία, του φοιτητή, του ναυτικού, του ξενιτεμένου.

  Ο  μήνας  που ίσως  - αν θέλεις - μπορείς να θυμηθείς και να ξανανιώσεις άνθρωπος.

  

Ο Άγιος Ανδρέας στην κορυφή του βουνού.

 

 Μοναδικές οι φωτογραφίες  της κ. Καλλιρρόης Μπέση από τον  Άγιος Ανδρέα. Και το λέμε αυτό γιατί πολύ δύσκολα  μπορεί  να ανέβει κάποιος εκεί. Γι' αυτό την ευχαριστούμε πάρα πολύ που της δημοσίευσε στη προσωπική της σελίδα  στο Fb  και έτσι μπορούμε κι εμείς να απολαμβάνουμε αυτή την ομορφιά.
   Του Αγίου Ανδρέα λοιπόν σήμερα τελευταία ημέρα  του Νοέμβρη των βροχών και των πολλών εορτών. Η λαϊκή παράδοση θέλει  να από σήμερα να αντριεύει το κρύο.

  Σκαρφαλώνοντας προς το Μοναστήρι της Χρυσολεόντισσας, ένα από τα χαρακτηριστικά  του τοπίου είναι η ύπαρξη πολλών  μικρών  εξωκλησιών. Συγκεκριμένα στα δεξιά καθώς πλησιάζουμε προς το μοναστήρι διακρίνουμε το ύψωμα του Αγίου Ανδρέα, όπου στην κορυφή του υψώνεται το ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα που εορτάζει σήμερα  30 Νοεμβρίου.

   Το ξωκλήσι βρίσκεται  στα βορειοδυτικά  του μοναστηριού.  Σήμερα  με την ενασχόληση πολλών ομάδων και συλλόγων με τα μονοπάτια  της Αίγινας, το ύψωμα αποτελεί έναν από τους πεζοπορικούς προορισμούς της Αίγινας.
    

  Άλλα  εκκλησάκια αφιερωμένα  στον Άγιο Ανδρέα  εντοπίζουμε στο Βαθύ και στο Μαραθώνα της Αίγινας.

Αντριεύει το κρύο του Αγίου Αντρέα.

                                  

  Τελικά  οι λαικές ρήσεις και η σοφία  του λαού είναι πάνω από προγνωστικά και προβλέψεις του καιρού. Κι ενώ όλοι πιστεύαμε πως ο χειμώνας  θα αργήσει, τελικά ήρθε ακριβώς στην ώρα του σύμφωνα πάντα με τις παρατηρήσεις των σοφών  ανθρώπων που είχαν παρατηρήσει πως ο καιρός αγριεύει  από  του Αγίου Αντρέα.

Ο χειμώνας λοιπόν είναι εδώ!!!

   Ο Νοέμβρης θέλησε να φανεί πιστός στις παραδόσεις  που τον ήθελαν  να φέρνει μπόλικο κρύο ειδικά την τελευταία του μέρα που είναι και εορτή του Αγίου Ανδρέα. Και τελικά το πρώτο κρύο ήρθε από τις  παραμονές του Αγίου Ανδρέα  και μάλιστα με μπόλικη βροχή που τόσο μας έλειψε. Ας υποδεχτούμε λοιπόν επιτέλους το χειμώνα.

    Οι παλαιότεροι είχαν συνδυάσει  τον ερχομό του χειμώνα με το όνομα του τελευταίου Αγίου του Νοεμβρίου.  Κυρίως ήθελαν να τονίσουν, πέρα από τις εκάστοτε παραξενιές του καιρού, πως ο χειμώνας οριστικά έχει έρθει και  δεν χωρούν άλλες αναβολές στην προετοιμασία του σπιτιού για τα μεγάλα κρύα.

   Η κ. Λίνα Μπόγρη – Πετρίτου μας διαφωτίζει σχετικά στο βιβλίο της:  «Τα λέμε και στην Αίγινα»: 

Το κρύο δυναμώνει και ο τελευταίος Άγιος, ο Άγιος Ανδρέας, κλείνει το μήνα:

 -Του Άγιου Αντρέα, το κρύο αντριεύει.

Και η συμβουλή των γεωργών, αφού οι δουλειές τέλειωσαν:

-Ο Νοέμβρης έκλεισε; Τα ζευγάρια είναι στο στάβλο.

Το φθινόπωρο τελειώνει με το Νοέμβρη, τα σημάδια της λαμπερής Πούλιας  χάνονται με τη δύση της στον ουρανό και μένουν τα λόγια του παππού του γεροντάκου για όλα τούτα:

«Ανήμερα του Άι Φιλίππου, κορικάτσι μου, η Πούλια κατεβαίνει τσαι φιλεί τη γης, τσαι λάμπει όλος ο τόπος όπου κατεβαίνει, τσαι επειδή το φως είναι μπόλικα μοιρασμένο ολούθε, δεν είναι καλό να βγαίνουνε όξω οι ανθρώποι. Λένε ότι βγαίνουνε οι ανεράιδες στα τρίστρατα τσαι στήνουνε το χορό…»

Εορτάζει ο Άγιος Ανδρέας στην Παλαιά Χώρα.

                                 

     Στη  βόρεια άκρη της Παλαιάς  Χώρας  σφηνωμένος μέσα  στην πλαγιά  βρίσκεται  ο πάλλευκος  Άγιος Ανδρέας  που  εορτάζει σήμερα.  Κρυμμένος, θα έλεγε κάποιος από τα αδιάκριτα βλέμματα και στη σκιά  της Μεσαιωνικής πολιτείας τον συναντάμε μετά τον πασίγνωστο Άγιο Φανούριο που στην εορτή του στα τέλη Αυγούστου συγκεντρώνει πλήθη πιστών.

Ο Άγιος Ανδρέας ντυμένος  στα λευκά του διατηρεί  την αρχιτεκτονική των ναών της Παλαιάς Χώρας. Μονόχωρη, θολωτή βασιλική με  την είσοδο του προς  τα δυτικά βρίσκεται  σε ένα σημείο με θέα  προς  το Βαθύ και την περιοχή της Σουβάλας. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό  που δεν συναντάμε συχνά σε παρόμοια εκκλησάκια είναι το μικρό  φροντισμένο προαύλιο, η αυλή  της Εκκλησίας που είναι και αυτή καλό ασβεστωμένη.

Ο  κ. Σοφοκλής Δημητρακόπουλος  στο βιβλίο του "Χριστιανική Αίγινα" δεν συμπεριλαμβάνει το εκκλησάκι αυτό  στον οικισμό της Παλαιάς Χώρας, όπως άλλωστε και το γειτονικό του Αγίου Φανουρίου. Εκκλησιαστικά και οι δύο ναοί ανήκουν στην ενορία  του Βαθέος.

Τέλος πολύ καλή εντύπωση  προκαλεί  η καθαριότητα, η ευπρέπεια  του χώρου τόσο  εξωτερικά όσο και εσωτερικά κάτι που μαρτυρεί  την φροντίδα  των ενοριτών.

Τις φωτογραφίες μας παραχώρησε  ο κ. Χρήστος Νεστορίδης  τον οποίο ευχαριστούμε πολύ.

Τραυματισμός μαθητών στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Η Υπεύθυνη των Πολιτιστικών Προγραμμάτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά  κ. Ανθή Γουρουντή δημοσίευσε φωτογραφίες  στη προσωπική της σελίδα στο Fb  από την υποχώρηση τμήματος  της σκηνής  στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς  τη στιγμή που εκεί βρίσκονταν μαθητές εκ των οποίων κάποιοι τραυματίστηκαν.

Για άλλη μια  φορά αξίζει  να υπογραμμίσουμε ότι προέχει η ασφάλεια  όλων μας κυρίως δε των μαθητών και μαθητριών εντός και εκτός σχολείου.

 

Ρεκόρ διακίνησης επιβατών το πρώτο δεκάμηνο του 2022

 Μεγάλα ρεκόρ καταγράφονται στην κίνηση  των επιβατών προς όλους τους προορισμούς  του Σαρωνικού  μέχρι  30 /10 για το 2022. Κίνηση που άνετα συγκρίνεται με χρονιές  όπως το 2018 ή το 2019.

Ο κ. Μιχάλης Ρούσσος που παρακολουθεί τα ακτοπλοϊκά θέματα και συχνά δημοσιεύει στατιστικά  της κίνησης των επιβατών και των οχημάτων  για πολλά πλοία  και προορισμούς, δημοσιεύει στο site isalos  αλλά  και στη σελίδα  του κ. Παντελή Φύσσα στο fb εντυπωσιακά στοιχεία που αφορούν τις επιβιβάσεις και αποβιβάσεις στα πλοία  για Αργοσαρωνικό από το λιμάνι  του Πειραιά.

Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία  του κ. Μ. Ρούσσου  το πρώτο δεκάμηνο  του 2022 διακινήθηκαν από Πειραιά:

Επιβιβάστηκαν σε κάθε κατηγορία πλοίων:  1.086.836 επιβάτες και αποβιβάστηκαν  1.077.670 επιβάτες ενώ διακινήθηκαν 150.576 οχήματα εκ των οποίων 956 λεωφορεία.

Τα  στοιχεία αυτά  θα διαφοροποιηθούν μόλις ενσωματωθούν  και οι δύο τελευταίοι μήνες  του 2022  με  την αυξημένη κίνηση επιβατών και λεωφορείων λόγω της εορτής  του Αγίου Νεκταρίου.

Η κίνηση λοιπόν επιβατών από και προς τα νησιά ξεπέρασε  τους 2.000.000 επιβάτες. Νούμερο άκρως εντυπωσιακό.

Γιάννης Πούντος. Ένας χρόνος μετά.

Το πέρασμα ενός χρόνου από το φευγιό του Γιάννη δεν μπορεί να σβήσει στο παραμικρό το φως του προσώπου του και την αύρα  του χαρακτήρα του.

Θυμόμαστε το Γιάννη ως άνθρωπο, ως καθηγητή, ως συνάδελφο και συχνά έρχεται στις συζητήσεις μας  η μορφή του και οι ενέργειες του. Η προσφορά  και η αφοσίωσή του στο εκπαιδευτικό και κοινωνικό έργο.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν την ευλογία ή να θέλετε το χάρισμα να κερδίζουν την αιωνιότητα μέσα από την μικρή παρουσία  τους πάνω στη γη, εξαιτίας  της μεγάλης τους αγάπης.

Και ο Γιάννης κέρδισε  την αιωνιότητα, διότι συνεχώς είναι παρών στη ζωή μας με όλα όσα εκείνος δημιούργησε και άφησε πίσω του.

Η μνήμη του  και η προσφορά  του παρακαταθήκη για όλους μας.

Ένας χρόνος μπορεί να πέρασε, αλλά είναι σαν να μην πέρασε.

 

Αρχαίος Ελαιώνας. Η άλλη Αίγινα.

Αρχαίος Ελαίωνας. Η άλλη Αίγινα. 

Εκεί  που  οι ελιές  μετρούν αιώνες ζωής και τα ίχνη των ζώων είναι νωπά  στο χώμα. 

Εκεί που η πέτρα κυριαρχεί και η άγρια χαμηλή βλάστηση καλύπτει τη γη.

 Εκεί  στη σκιά  του Όρους  της Αίγινας. Εκεί που ο δρόμος είναι χωμάτινος και δύσκολος. Εκεί που τα μονοπάτια  οδηγούν σε χωριά, οικισμούς, προορισμούς.

Εκεί στην κτηνοτροφική και αγροτική Αίγινα.

Σε αυτό το σημείο σε περιμένει η άλλη Αίγινα, η άγνωστη, η απρόσμενη, η ατόφια, η ανεπιτήδευτη, η γνήσια, η όμορφη.

Ένας τέλειος προορισμός δίπλα σε μια πολυσύχναστη παραλία, αυτή του Μαραθώνα. Αρκεί να θελήσεις να περπατήσεις και να ανακαλύψεις την αληθινή Αίγινα. 

Πολλοί τρόποι υπάρχουν για να πας, από το Μαραθώνα, από την Παχεία Ράχη, από την Αιγινήτισσα, ακόμα και κατηφορίζοντας από το Όρος.

Φωτογραφίες από τη σημερινή επίσκεψη (27/11) μελών  της Ομάδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

 

Στον Άγιο Στυλιανό στην Παλαιά Χώρα.

                                                

Εορτάζει σήμερα ο Άγιος Στυλιανός. Άλλη μια εορτή του Νοεμβρίου, καθώς είχαμε πει από την αρχή του μήνα, πως ο Νοέμβρης είναι κατεξοχήν ο μήνας με τις πολλές εορτές. Ο Άγιος Στυλιανός θεωρείται ο προστάτης των μικρών παιδιών και ευλαβείται ιδιαίτερα από τις μητέρες μικρών παιδιών.

Στη βόρεια ράχη του λόφου της Παλαιάς Χώρας  στέκεται περήφανος αν και αποκομμένος από  τα υπόλοιπα κτίσματα της Χώρας, ο Άγιος Στυλιανός.

Εντυπωσιακό κτίσμα με φανερά τα σημάδια  της εγκατάλειψης τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Η  γενική εικόνα μπορεί να ξεγελάσει τον επισκέπτη, όμως με την είσοδο στο εσωτερικό αμέσως η πρώτη εικόνα αλλάζει.

Ο Άγιος Στυλιανός βρίσκεται σχετικά κοντά  στην είσοδο  της Παλαιάς Χώρας. Αν ανηφορίσουμε προς τον Άγιο Γεώργιο τον Καθολικό και ακολουθήσουμε το μικρό μονοπάτι στα αριστερά  θα συναντήσουμε την εκκλησία  που είναι πνιγμένη στη βλάστηση. Ο επισκέπτης θα καθυστερήσει να μπει στο ναό, γιατί η θέα από αυτό το σημείο αυτό κόβει την ανάσα. Όλη η βόρεια πλευρά  της Αίγινας απλώνεται κάτω από τα πόδια σου ενώ η ματιά χάνεται μέχρι τον Πειραιά, τη Σαλαμίνα και την Αττική.

Η είσοδος  του ναού βρίσκεται στη νότια πλευρά για να είναι προφυλαγμένη από το βοριά. Στη δυτική πλευρά πάνω από το παράθυρο υπάρχει ανάγλυφος περίτεχνος σταυρός μέσα σε τετράγωνο πλαίσιο. Σύμφωνα με τον κ. Σοφοκλή Δημητρακόπουλο στο χώρο του ναού έχουν βρεθεί αρχαία μαρμάρινα μέλη ανθρώπινου σώματος.

 

Το εσωτερικό  του ναού είναι απογοητευτικό. Η υγρασία έχει διαπεράσει  τους τοίχους. Η σκεπή είναι θολωτή και ο ναός είναι μονόχωρος. Δύο αψίδες στηρίζουν τη νότια και βόρεια πλευρά  του ναού και υποβαστάζουν την οροφή. Το πάτωμα με μια φανερή κλίση προς τα νότια.

      Ο  ασβέστης στους τοίχους ίσως κάλυψε κάποιες  αγιογραφίες που υπήρχαν.

    Ο μοναχικός  Άγιος Στυλιανός στο βορeιότερο σημείο του λόφου σπάνια έχει  τη χαρά να δέχεται επισκέπτες  διότι πολλοί  αγνοούν την ύπαρξη του αλλά και από το γεγονός ότι δεν είναι ευδιάκριτος από τα βασικά μονοπάτια της Χώρας.

 

 

 

Ο Άγιος Στυλιανός εορτάζει σήμερα στην περιοχή "Ογδόντα"

                                

  Εορτάζει ο Άγιος Στυλιανός σήμερα  26 Νοεμβρίου με πολλούς φίλους γνωστούς και συγγενείς να έχουν την ονομαστική  τους εορτή η οποία περιορίζεται σε ανταλλαγή μηνυμάτων και ευχών από απόσταση  λόγω πανδημίας.

  Σήμερα ας θυμηθούμε λόγω εορτής και το ταπεινό ξωκλήσι του Αγίου Στυλιανού στην περιοχή "Ογδόντα"  κοντά  στο Κέντρο Υγείας.  Ανάμεσα σε ελιές  και φιστικιές ξεχωρίζει  η άσπρη φιγούρα της εκκλησίας  που εορτάζει σήμερα 
  Μια μικρή όαση για όλους εκείνους που περνούν βιαστικοί από την πολύβουη λεωφόρο Α. Λεούση  και  το προτείνουμε σε όσους περαστικούς θελήσουν να "ξεκαβαλικεύσουν"  για να προχωρήσουν μέσα στα χωράφια για να φτάσουν μέχρι την πόρτα του ταπεινού Αγίου Στυλιανού, προστάτη Αγίου των μωρών και των μικρών παιδιών. 

  

   Το αρχικό κτίσμα έχει δεχθεί πολλές προσθήκες κυρίως προς  τα νότια με αποτέλεσμα να παρουσιάζει μια ιδιαίτερη εικόνα. Λόγω της χειμωνιάτικης εορτής του έχει  δημιουργηθεί στη νότια πλευρά ένα πρόσθετο δωμάτιο με τζαμαρία και ένας σκεπαστός χώρος με κεραμίδια (ευτυχώς), για τους πιστούς  που δεν χωρούν την ημέρα της πανήγυρης στον κυρίως ναό η θέλουν να προστατευτούν από το κρύο και τη βροχή.

   Η καθαριότητα και ο στολισμός ωστόσο μαρτυρούν την αγάπη των ενοριτών και των γειτόνων  του.

   Η εκκλησούλα  του Αγίου Στυλιανού στην περιοχή αυτή είναι η δεύτερη που υπάρχει στο νησί μετά  την πρώτη στην Παλαιά Χώρα, όπως έχουμε αναφέρει σε παλαιότερη σημείωσή μας.

 

Η "μικρούλα" Αγία Αικατερίνη στην Παλαιά Χώρα.

                               

   Δεν θα την συναντήσεις εύκολα  στο μονοπάτι "7" της  Παλαιάς Χώρας  τη μικρή Αγία Αικατερίνη. Είναι καλά  κρυμμένη και χρειάζεται να ξέρεις καλά  το μονοπάτι.

                                                   

  Πίσω ακριβώς από την εικονιζόμενη  Αγία Άννα, αρκετά προφυλαγμένη από τους διαβάτες  της Παλαιάς Χώρας είναι η εκκλησούλα της Αγίας Αικατερίνης. Λες και υιοθετεί τη στάση από τη ζωή της Αγίας που έτρεχε να κρυφτεί από τον ειδωλολάτρη πατέρα της που την κυνηγούσε επειδή ήταν χριστιανή.

 Ο ναός αυτός είναι ίσως από τους λιγότερο γνωστούς του λόφου αλλά ταυτόγχρονα και από  τους καλύτερα  διατηρημένους. Για να τον ανακαλύψεις θα χρειαστεί να περπατήσεις  το μονοπάτι  που ξεκινά από το Σταυρό και οδηγεί στα χαμηλά  του λόφου προς τον Άγιο Στέφανο και τις υπόλοιπες εκκλησίες. Η Αγία Αικατερίνη δεν βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι. Δεν θα τη συναντήσεις  στο δρόμο σου, παρά  μόνον αφού περάσεις  τον Άγιο Δημήτριο, στα αριστερά ακριβώς θα ακολουθήσεις ένα μικρό μονοπατάκι  που θα σε οδηγήσει  στην  Αγία Άννα. Πίσω ακριβώς από την Αγία  Άννα (εικονίζεται στην πρώτη φωτογραφία με τα παιδιά) βρίσκεται η Αγία Αικατερίνη. Πραγματικά καλά κρυμμένη!

Το κτίσμα είναι από τα παλαιότερα  της Παλαιάς Χώρας και σύμφωνα με την επιγραφή που συναντάμε η ανέγερση της τοποθετείται το πολύ μακρινό 1225.

Ο ναός έχει δεχθεί πολλές ανθρώπινες επεμβάσεις. Έχει πρόσφατα σοβαντιστεί  το εσωτερικό  του, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν τοιχογραφίες, αλλά και το δάπεδο  έχει τσιμενταριστεί.

Διακρίνονται αυτά  που αναφέρουμε  στην παρακάτω φωτογραφία  όπως επίσης και τα χαλιά με τα οποία είναι στρωμένος ο ναός. Το τέμπλο  είναι κτιστό  και έχει ένα αψιδωτό άνοιγμα.

Πάνω από την εξωτερική πόρτα μέσα σε κύκλο διακρίνουμε έναν  χαραγμένο σταυρό και κάποια  γεωμετρικά σχήματα.

Η  εσωτερική εικόνα του ναού  που διαφέρει κατά πολύ από τη συνήθη  των εκκλησιών της Παλαιάς Χώρας μας οδηγεί να αναλογιστούμε μέχρι ποιο σημείο επιτρέπεται να επεμβαίνει κάποιος  σε ένα τόσο παλαιό βυζαντινό μνημείο, ακόμα και στο όνομα  της ευλάβειας και της αγάπης για αυτόν το χώρο!

Ας ελπίσουμε ότι σύντομα  θα λυθούν αυτά  τα ζητήματα!