Ιούλιος ο αλωνάρης μήνας

    Η ευχή που δέσποζε τέτοιες μέρες  στις συζητήσεις μέχρι πέρσι τέτοια εποχή ήταν "καλό καλοκαίρι" ... "καλές διακοπές". Ήταν διάχυτη παντού η χαρά  του επερχόμενου καλοκαιριού και των διακοπών. Ήταν διάχυτη  η προσδοκία μιας εποχής ξένοιαστης και απαλλαγμένης από άγχος, σκοτούρες, πολύ δουλειά. Σε αυτό βοηθούσε βέβαια  και  η καλοκαιρία και οι υψηλές θερμοκρασίες.

    Φέτος  ο καιρός είναι αναποφάσιστος  και αυτός ο ίδιος. Μπόρες, ψύχρες, καταιγίδες  μέσα σε έναν Ιούνιο που θα μας μείνει από κάθε άποψη αξέχαστος.

    Οι ελπίδες μας  είναι στον Ιούλιο. Έναν αγαπημένο μήνα   του χρόνου  που είναι πραγματικά ο πρίγκηπας του καλοκαιριού, ενώ ο επόμενος ο Αύγουστος αποκαλείται ο βασιλιάς. Μετά το θεριστή, σειρά έχει ο "αλωνάρης" μήνας ο Ιούλιος, όπου κατά παράδοση οι αγρότες πέρναγαν το μεγαλύτερο μέρος του μήνα στα αλώνια, όπου αλώνιζαν και ξανέμιζαν τον καρπό τους. Με τα αλώνια ήταν συνδεδεμένη η ζωή των αγροτών, τα οποία χρησιμοποιούσαν και για άλλες γεωργικές ασχολίες. Σήμερα ο ερχομός του Ιούλη σηματοδοτεί και την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών. Όμως ας προσθέσουμε κι άλλες χρήσιμες πληροφορίες για το μήνα αυτό.
     Ιούλος στα ελληνικά ονομάζεται το πρώτο χνούδι που φαίνεται στα μάγουλα των αγοριών. Είναι ο ενδέκατος μήνας κατά το Εκκλησιαστικό ημερολόγιο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, και ο πέμπτος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Quintilis(Πέμπτος).
     Λέγεται και Άι - Λιάτης (γιατί στις 20 γιορτάζουμε τον Προφήτη Ηλία).Σύμφωνα, πάντως, με τα έθιμα του αλωνισμού δεν κάνει να έρθει στο αλώνι γυναίκα με ρόκα γνέθοντας γιατί «είναι ξωτικιά και διώχνει τον άνεμο και δεν μπορούν να ανεμίσουν (λιχνίσουν)». Πολλά από τα έθιμα αυτά προέρχονται μάλιστα από τα αρχαιοελληνικά Θαλύσια, προς τιμήν της Δήμητρας.

Οι Άγιοι Απόστολοι στα Πλακάκια

    Από τις πιό χαρακτηριστικές εικόνες της Αίγινας. Από τα πιό αγαπημένα ξωκλήσια της Αίγινας. Τόπος και σημείο αναφοράς ενός νησιού, μιας καθημερινής διαδρομής, μιας κοντινής απόδρασης.

    Χώρος τέλεσης μυστηρίων. Σημείο χαράς και ρεμβασμού.

    Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος είναι το πανέμορφο ξωκλήσι που συναντά το βλέμμα του ταξιδιώτη καθώς το πλοίο πλησιάζει προς το λιμάνι της Αίγινας. ένα γραφικό εκκλησάκι σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Εκείνης που πολλοί πρόσφυγες από τα κατεστραμμένα Ψαρά το 1822 κατέφυγαν στην γαλήνια αγκαλιά της Αίγινας. Και μεγαλούργησαν με την εργατικότητά τους και το φιλο- πρόοδο του χαρακτήρα τους. Μέσα στην εκκλησούλα ο απλός προσκυνητής θα διαβάσει πάνω από την πόρτα του ιερού ότι το μικρό τέμπλο είναι προσφορά της κοινότητας των Ψαριανών στην Αίγινα τα χρόνια εκείνα. Ένα από τα πολλά έργά τους, όπως και ο πρώτος φάρος που είχαν τοποθετήσει στον Αη - Νικόλα το Θαλασσινό. 

     Σήμερα το ναΰδριο έχει αποκατασταθεί  με τέτοιον τρόπο που αναδεικνύεται η αρχιτεκτονική του αλλά και η μαστοριά και ομορφιά της Αιγινήτικης Πέτρας.

 Ο ναός μαζί με τον εμβληματικό φάρο του "Μπούζα" και παλαιότερα με το σπίτι  του φαροφύλακα που υπήρχε ανάμεσα στο φάρο και την εκκλησία, αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο, μοναδικής ομορφιάς και αξίας.

   Σήμερα η εκκλησία των Πέτρου και Παύλου μαζί με το μοναχικό φάρο κατευοδώνουν τους ναυτικούς και τους ταξιδιώτες της Αίγινας, ενώ ο προαύλιος χώρος  τους είναι  αγαπημένος χώρος περιπάτου και ρεμβασμού.

Τοποθετήθηκαν οι Διευθυντές των σχολείων της Αίγινας

   Ανακοινώθηκαν επίσημα από την Περιφέρεια οι κατάλογοι με τις τοποθετήσεις των Διευθυντών των σχολικών μονάδων μετά  τις προβλεπόμενες διαδικασίες του νέου νόμου για την ανάδειξη Διευθυντών. Η θητεία  των Διευθυντών έληγε  τον Ιούλιο του 2015 μετά  την τετραετή θητεία  τους από το 2011.

   Ο νέος  τρόπος ανάδειξης προέβλεπε πέρα από τα τυπικά προσόντα  και την προυπηρεσία, την επιλογή δια ψηφοφορίας από το  Σύλλογο διδασκόντων κάθε σχολείου, του νέου Διευθυντή.

   Η νέα  θητεία  έχει διάρκεια  δύο ετών. 

    Στο Γενικό Λύκειο Αίγινας τοποθετείται ο κ. Γ. Πούντος. 

    Στο ΕΠΑΛ Αίγινας ο κ. Ι. Αγγελόπουλος.

    Στο ΣΕΚ Αίγινας η κ. Στέλλα Σώρρου.

    Στο  1ο Γυμνάσιο Αίγινας ο κ. Δ. Βαλωμένος.

    Στο  2ο Γυμνάσιο Αίγινας ο κ. Γ. Μπήτρος

    Στο Γυμνάσιο Μεσαγρού  η κ. Ε. Μανούσου.

    Στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας  η κ. Ε. Μπόγρη.

    Στο 2ο  Δημοτικό Σχολείο Αίγινας ο κ. Αντ. Ντελής

    Στο Δημοτικό Σχολείο Κυψέλης η κ. Ε. Λεούση

    Στο  Δημοτικό Σχολείο Αγ. Ασωμάτων ο κ. Π.Ιωάννου.

    Στο  Δημοτικό  Σχολείο Μεσαγρού η κ. Α. Ντάφη.

Να  ευχηθούμε καλή δύναμη και πλούσια καρποφορία στο  παιδαγωγικό έργο τους.

  

Οι Άγιοι Απόστολοι στον Ποριατάδο της Κυψέλης

Μέσα σε μια καταπράσινη ρεματιά στον Ποριατάδο, στους πρόποδες του βουνού Δραγωνέρα στα ανατολικά της Κυψέλης, βρίσκεται  το άγνωστο από τους πολλούς ξωκκλήσι των Αγίων Αποστόλων που εορτάζει  στις 29 Ιουνίου. Το σημείο είναι πανέμορφο, εκεί στραγγίζει το νερό που κατεβαίνει από το βουνό, γι' αυτό στην περιοχή υπάρχουν αρκετές στέρνες και πηγάδια. Το εκκλησάκι είναι απλό - απέριττο, γνήσιο δείγμα νησιώτικου κτίσματος, κάτασπρο, θολωτό  συντροφεύεται από ένα κυπαρίσσι στο ιερό του. Κοντά του βρίσκεται και το άλλο μεγαλύτερο ξωκκλήσι της Ανάληψης. Για όσους θέλουν να σκαρφαλώσουν μέχρι εκεί θα πρέπει να ακολουθήσουν το δρόμο που φτάνει μέχρι την παλιά ταβέρνα "Κελάρι". Από κει βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 μέτρων.

   Από το σηεμίο αυτό πηγάζει και διασχίζει  την Κυψέλη και το Λεόντι ο χείμαρος  του Ποριατάδου ο οποίος καταλήγει στο λιμάνι του Λεοντίου. Παλαιότερα ο χείμαρος αυτός είχε προκαλέσει καταστροφές εξαιτίας  της μεγάλςη ποσότητας νερού που "κατέβαζε".

 

Ο π. Ελευθέριος στο Φεστιβάλ Τεχνών του Εδιμβούργου.

    Για  τρίτη φορά ο πατήρ Ελευθέριος Κουμασίδης ταξίδεψε ως το Εδιμβούργο για να δώσει ένα ακόμη ρεσιτάλ πιάνου στην ενορία του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή. Προσκεκλημένος από την κοινότητα του Allnmouth συμμετείχε στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ Τεχνών  της κοινότητας με έργα Μέντελσον, Λιστ, Τσαικόφσκι, Αλμπένιθ και Β. Δέλλιου. Η παράσταση δόθηκε την Κυριακή 21 Ιουνίου σε μια κατάμεστη εκκλησία.

   Ο πατήρ Ελευθέριος έχει κατορθώσει με τις εμφανίσεις του και την ερμηνεία  του να αποκτήσει το  δικό  του κοινό  το οποίο ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα  του Φεστιβάλ και γέμισε ασφυκτικά  την εκκλησία  του Αγίου Ιωάννη.

    Το έχουμε επισημάνει και παλαιότερα  και μπορεί να γινόμαστε  κουραστικοί. Η Αίγινα έχει ένα δυνατό πολιτιστικό και πνευματικό δυναμικό, που χρειάζεται όμως σωστή στήριξη, αξιοποίηση και προβολή από  τους επίσημους φορείς.

Σημείωση:  στο μονόστηλο της Αγγλικής εφημερίδας αναγράφεται η είδηση για το ρεσιτάλ  του π. Ελευθερίου.

Η "Μούσα" γοήτευσε τους φίλους της.

    Η "Μούσα" έχει καταφέρει να  αποκτήσει με το καινούργιο της ξεκίνημα πολλούς και φανατικούς φίλους οι οποίοι  ανταποκρίνονται ζωηρά σε κάθε εμφάνισή της. Χθες βράδυ και υπό την απειλή της βροχής μέσα στην αυλή του Κέντρου Νεότητας της Μητροπόλεως, που θύμιζε θερινό σινεμά, κατόρθωσε να ενθουσιάσει το πολυπληθές κοινό της με ένα πρόγραμμα στηριγμένο σε έργα  του Μάνου Χατζιδάκι και του Δ. Σαββόπουλου.

   Με  μια μοντέρνα διασκευή των μουσικών κομματιών η μαέστρος κ. Ελένη Αθανασοπούλου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον  των ακροατών με ένα πρόγραμμα 35 λεπτών. Το άκουσμα μεστό, ώριμο απέδειξε  τη σοβαρή δουλειά  που έχει γίνει όλον αυτόν τον καιρό. Πολλά παλαιά και νέα μέλη έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Πολλά νέα παιδιά, νέα μέλη της φιλαρμονικής συνεχίζουν την παράδοση που ξεκίνησε  το 1993   και όπως είπε η μαέστρος έχει να παρουσιάσει πλέον πολλούς επαγγελματίες πτυχιούχους μουσικούς.

   Φέτος η 'Μούσα"  δεν περιορίστηκε στις συνήθεις επετειακές εμφανίσεις  της αλλά προχώρησε και σε παρουσιάσεις  της δουλειάς  της σε σχολεία όπως στο 2ο Γυμνάσιο και στο Γενικό Λύκειο, δίνοντας έτσι την αφορμή και σε νέα παιδιά να την γνωρίσουν και να ακολουθήσουν τα βήματά της.

   Από την πλευρά μας οφείλουμε να πάρουμε στα σοβαρά  τέτοιες πολιτιστικές προσπάθειες που γίνονται στο νησί μας, αν θέλουμε τα  παιδιά  να στραφούν και να διοχετεύσουν το δυναμισμό τους σε άλλα  ενδιαφέροντα κανάλια.

Αίγινα, Μάρτιος 1976

    Δεν είναι κάποια ιστορική ημερομηνία, κάποια επέτειος. Είναι απλά ο χρόνος  λήψης αυτής της έγχρωμης φωτογραφίας. Μεγάλο κατόρθωμα αλλά και πλεονέκτημα για όσους ιδιώτες κατείχαν τότε έγχρωμες φωτογραφικές μηχανές.

    Οι παλιές φωτογραφίες  της Αίγινας μας γοητεύουν. Τούτη εδώ δεν είναι τόσο παλιά όσο άλλες που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο, ωστόσο έχει την ομορφιά και την αξία που της αναλογεί.

    Το ήσυχο λιμάνι της Αίγινας έχει πάρει  τη μορφή που σχεδόν έχει και σήμερα όσον αφορά τις προβλήτες. Δεσπόζουσα θέση κατέχει η υδροφόρα, η οποία στάθμευε μετά την παλιά προβλήτα. Δεμένη δίπλα στην  πλωτή δεξαμενή στην οποία αδειάζει το νερό της. Λιγοστά σκάφη, άλλωστε είναι χειμώνας ακόμα, δεν υπάρχουν πλωτές προβλήτες  στο εσωτερικό του λιμανιού και ο δεσπόζων Άγιος Νικόλαος στο βάθος. Τα  χρώματα, το ελαφρύ ρυτίδιασμα της θάλασσας, η ατμόσφαιρα γενικότερα που εικονίζεται γαληνεύουν το νου και τις αισθήσεις μας.

   Μια νοσταλγική φωτογραφία για να καταλαγιάσει ο τηλεοπτικός χθεσινοβραδινός κονιορτός.

   Καλό  Σαββατοκύριακο.

   Η φωτογραφία είναι  του κ. Ισίδωρου Ρούσσου.

Αλλάζει χέρια το «Ποσειδών Ελλάς»

                Η είδηση είναι της τελευταίας στιγμής, από  το site: ellinikiaktoploia

   Την προσεχή Παρασκευή αναμένεται να υπογραφούν τα συμβόλαια πώλησης του ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΕΛΛΑΣ, από την HELLENIC SEAWAYS στην 2WAYFERRIES, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που έχουμε στην διάθεση μας. Σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, το ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΕΛΛΑΣ θα παραμείνει στον Αργοσαρωνικό, με την 2WAYFERRIES να έχει πουλήσει ήδη το ΑΧΑΙΟΣ στο εξωτερικό και να το παραδίδει στο τέλος της σεζόν.

    

Στον Αη - Γιάννη στον Κοντό της Αίγινας

   Συνδεδεμένο με δύο μεγάλες εκκλησιαστικές μορφές  της Αίγινας, είναι το ταπεινό ξωκλήσι του Αη - Γιάννη  που εορτάζει σήμερα. του Αγίου Ιωάννου  στην αρχή της ανηφοριάς  

   Το ξωκλήσι βρίσκεται στα δεξιά του δρόμου προς  τη  Χρυσολεόντισσα. Στο εκκλησάκι αυτό λειτουργούσε επί πολλά έτη ο αρχιμ. Ιωάννης Ηλιόπουλος, αλλά πολύ το ευλαβείτο και λειτουργούσε στην εορτή του ο Κυψελιώτης στην καταγωγή αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μαρμαρινός.   

   Ο Αη - Γιάννης γοητεύει  με την απλότητά του  Κάτασπρο, φροντισμένο από  τους κατοίκους της περιοχής, νοικοκυρεμένο, περιμένει  τον προσκυνητή να ασπαστεί τα λιγοστά εικονίσματά του και να ανάψει  κερί στη χάρη του.  Δεν έχει τοιχογραφίες επώνυμων αγιογράφων, δεν  κοσμείται  με έργα  ξυλογλυπτικής,  δεν κρύβει διακοσμητικούς θησαυρούς. Είναι  στολισμένο με  τις προσφορές, τα τάματα και  της λαϊκής τεχνοτροπίας εικόνες  των πιστών ανθρώπων της  καθημερινής βιοπάλης και του μόχθου. 

    Αν και βρίσκεται στη σκιά  του μεγάλου μοναστηριού και της Παλαιάς  Χώρας  το εκκλησάκι αυτό ξεχωρίζει μαζί με τα υπόλοιπα της περιοχής μέσα στα περιβόλια και στα λιόδεντρα αποτελώντας μικρή  όαση πνευματικής ανάτασης και αναψυχής  για  τους δουλευτές  των αγρών.

   Δεν διαφέρει  σε τίποτα από τα μικρά γραφικά ξωκκλήσια που συναντάμε  στην υπόλοιπη Αιγινήτικη ενδοχώρα αλλά  και  στην ελληνική ύπαιθρο.

    

  Ένας  περίπατος  στο μικρό δρομάκι  που τέμνει τον οικισμό  και συνδέει τη μία άκρη  του  με την άλλη, από το γεφυράκι μέχρι το δρόμο προς τη Χρυσολεόντισσα, θα μας προσφέρει  μια άλλη θέαση  της αγροτικής Αίγινας. Θα  συναντήσουμε  έναν μικρό χείμμαρο, αλωνάκια, πηγάδια και νοικοκυρεμένες αυλές γεμάτες  λουλούδια κάθε είδους, κληματαριές και οικόσιτα ζώα.

   Οι πρώτες φωτογραφίες είναι από την Παναγία Ελεούσα στην ίδια περιοχή, ενώ αυτές που ακολουθούν είναι από τον Άγιο Ιωάννη.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από  το μαθητή Ηλία Γαλάνη.

Στον Αη Γιάννη στο πεύκο στην Κυψέλη.

 η φωτογραφία είναι της κ. Καλλιρρόης Μπέση από το fb

  Eορτάζει σήμερα 24 Ιουνίου η όμορφη εκκλησούλα που βρίσκεται κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου αιωνόβιου πεύκου, ο  Αη - Γιάννης. Γι' αυτό οι παλαιότεροι  Κυψελιώτες την ονόμαζαν   "στον Αη- Γιάννη στο πεύκο". Είναι αφιερωμένη στο Γενέσιον του Ιωάννου του Προδρόμμου και εορτάζει στις 24 Ιουνίου. Ημέρα που σε πολλά σημεία της Ελλάδας ανάβουνε φωτιές ή γίνεται το έθιμο του Κλήδονα. Σήμερα φωτιές δεν επιτρέπονται ιδιαίτερα  σε  υπαίθριους χώρους όπου υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Το εκκλησάκι απολαμβάνει την ευλάβεια των κατοίκων που διαμένουν γύρω του αλλά και πολλών Κυψελιωτών. Σήμερα πολλές οικογένειες φροντίζουν την καθαριότητά και τησυντήρησή του όπως η οικογένεια Μούρτζη και Χατζόπουλου. Η συνήθεια αυτή , είναι πολύ παλαιά και ριζωμένη στους κατοίκους  των νησιών, το συναντάμε από παλιά  στην Παλιαχώρα. Οικογένειες να έχουν υπό την προστασία τους ένα ξωκκλήσι, να το καθαρίζουν να το ευπρεπίζουν και να το πανηγυρίζουν.

     Η θέα από το προαύλιο της φθάνει μέχρι τη θάλασσα του Λεοντίου, ενώ η ίδια βρίσκεται πάνω από το μικρό ποταμάκι που ξεκινά από τον Ποριατάδο και καταλήγει στο Λεόντι.

      Σήμερα ο ναός έχει επεκταθεί κατά  το συνήθη τρόπο σε αυτές  τις περιπτώσεις  προς τα δυτικά . Στο εσωτερικό του και ιδιαίτερα στο παλαιότερο τμήμα του διακρίναμε τόξα από πέτρα όπως αυτά που βλέπουμε σε εκκλησάκια της Παλαιάς Χώρας.

    Μια  χρήσιμη πληροφορία που αντλήσαμε από την κ.Διασενού είναι ότι το παλαιό κτίσμα φέρει σαν έτος ανέγερσής του το έτος 1880 και ότι το ναΰδριο αυτό είχε υπάρξει και ενοριακός ναός για όσο διάστημα ο μεγάλος ναός της Κυψέλης ήταν κατεστραμμένος.

Το έθιμο του Κλήδονα στην Αίγινα

    "Ανάβουνε φωτιές  στις γειτονιές  του Αη - Γιάννη απ' όσα ξέρεις  και μου λες...."

    Το τραγούδι μιλά  για  τις παλιές  γειτονιές όπου την παραμονή του Αη - Γιάννη 22 Ιουνίου άναβαν φωτιές  και οι πιό τολμηροί περνούσαν από πάνω κάνοντας ένα θεαματικό  σάλτο στον αέρα  προσπαθώντας  να  εντυπωσιάσουν  το άλλο φύλο ή να παραβγούν  στον αντίπαλο της παρέας. 

    Οι  φωτιές  του Αη - Γιάννη ή αλλιώς  το έθιμο  του Κλήδονα έχει βαθιές  τις  ρίζες  του στην αρχαία Ελλάδα. Είναι από αυτά τα παγανιστικά έθιμα που η νέα  θρησκεία  μη μπορώντας να τα ξεριζώσει από την καθημερινότητα  των απλών ανθρώπων, τα συμπεριέλαβε  στο εορτολόγιό της προσθέτοντας  και τη δική της πινελιά.

     Τα  έθιμα του Αη - Γιάννη του Κλήδονα έχουν τις ρίζες  τους στην κληρομαντεία της ομηρικής εποχής, που λεγόταν και ¨Οσσα ή Φήμη καθώς και στους κληδονισμούς των βυζαντινών, απ' όπου πήραν και το όνομά  τους. Αποτελούν είδος λαϊκής μαντείας, όπου ερμηνεύονται οι τυχαίοι λόγοι που λέγονται.

   Στην Αίγινα  την παραμονή του Αη - Γιάννη, οι κοπέλες και οι μεγαλύτερες γυναίκες έπαιρναν ένα κανάτι, το "άσυρτο", στο οποίο δεν είχαν ξαναβάλει νερό. Έβαζαν νερό στο κανάτι, "το αμίλητο νερό" από το πηγάδι. Λέγεται  "αμίλητο", γιατί, εάν κάποιος μιλήσει στις κοπέλες ήαυτές πέσουν και κτυπήσουν, δε θα μιλήσουν, επιδή κρατούν  το νερό. Στη συνέχεια έριχναν στο κανάτι τα ριζικά που ήταν προσωπικά αντικείμενα, όπως παραμάνες, φουρκέτες, δακτυλήθρες, κουμπιά, φρούτα κι άλλα. Μερικές φορές το κανάτι μπορούσε να το γεμίσει με νερό και ένα μικρό παιδί "που είχε μάνα και πατέρα" , ενώ οι άνδρες που δεν μπορούσαν να συμμετέχουν, έδιναν στις μητέρες ή συζύγους τους προσωπικά αντικείμενα να τα ρίξουν στο κανάτι και να μάθουν το ριζικό τους. Σκέπαζαν το κανάτι, συνήθως με ένα κόκκινο πανί και το σφράγιαζαν, αφήνοντάς το όλη τη νύχτα έξω, κάτω από τα άστρα και το έπαιρναν ανήμερα του Κλήδονα, προτού να βγει ο ήλιος.

Όπως αναφέρει η Ασπασία Γκίκα  στον "Κήρυκα της Αίγινας", στην Κυψέλη συνήθιζαν να φτιάχνουν αρμυροκούλουρα, δηλαδή κουλούρια με πολύ αλάτι, τα οποία αφού τα έψηναν, τα έτρωγαν χωρίς να πιούν νερό. Πήγαιναν για ύπνο κατόπιν και ήλπιζαν να δουν στον ύπνο τους αυτόν τον γαμπρό που θα τις ξεδιψάσει. Λογικό - μετά από τόσο αλάτι - να έβλεπαν κάποιον νερουλά ή ιδιοκτήτη πηγαδιού με πολύ και καλό - χωνευτικό νερό!!!

   Υπάρχουν ιδιαίτερα έθιμα σε πολλά χωριά  της Αίγινας, ακόμα και στα πιό ορεινά. Έθιμα που πάντα είχαν να κάνουν με την τύχη των ανύπαντρων κοριτσιών, οι οποίες έτρεχαν  στο κοντινό πηγάδι, έριχναν μέσα σε αυτό λουλούδια, το σκέπαζαν  με ένα  κόκκινο πανί και κάποια μεγαλύτερη γυναίκα κοιτώντας μέσα  στο πηγάδι  τους έλεγε ποιόν θα παντρευτούν.

     Οι φωτογραφίες προέρχονται από την περσινή αναβίωση του εθίμου από το Σύλλογο Γυναικών Αίγινας

Εκδημία π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου εφημέριου Ι.Μ. Αγίου Νεκταρίου

  

   Του κ. Δημοσθένη Παπαλεονάρδου
Με συγκίνηση πληροφορηθήκαμε την εις Κύριον εκδημία του Αρχιμ. π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου ,του γνωστού σε όλους τους Αιγινήτες παπά Κώστα. Ο π. Κωνσταντίνος υπήρξε επί χρόνια κληρικός της Ι.Μ. Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης αφού υπηρέτησε στην Ύδρα, στον Ι.Ν. Τιμίου Προδρόμου Κρανιδίου και στην Αίγινα ως εφημέριος αρχικά της Ι.Μ .Αγίου Νεκταρίου αλλά και ως εφημέριος για πολλά χρόνια στον ενοριακό Ναό Αγίου Νικολάου .Είχαμε την ιδιαίτερη ευλογία να τον γνωρίσουμε στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια και να θαυμάσουμε το πλούσιο ποιμαντικό του έργο και την αφοσίωση του στην οικογένεια του. Τον γνωρίσαμε ως κατηχητή,ως εξαίρετο πνευματικό πατέρα στο πετραχήλι του οποίου βρήκαν ανάπαυση πολλοί Αιγινήτες, ως καλό οικογενειάρχη αφού με τα πέντε παιδιά του βρεθήκαμε στο σχολείο και στη γειτονιά. Λυπηθήκαμε όταν έφυγε νωρίς η ακούραστη παπαδιά ,η Ασπασία και σταθήκαμε κοντά τους μέχρι την αναχώρηση της οικογενείας για το Αίγιο. Ήταν ένας αγωνιστής και ταπεινός κληρικός. Το έργο του στον Άγιο Νικόλαο σπουδαίο.Ένα αληθινό μελίσσι προσφοράς. Λειτουργικό έργο, κατηχητικά σχολεία, πνευματική ζωή και πλούσιο φιλανθρωπικό έργο. Μειλίχιος άριστος λειτουργός,τηρητής των κανόνων ,αυστηρός στο τρόπο της ζωής του. Στο Αίγιο παρουσίασε επίσης ένα πολυσχιδές εκκλησιαστικό και κοινωνικό έργο και ζούσε ως μοναχός μέσα στον κόσμο.
Ο παπα-Κώστας γεννήθηκε στην Κρήνη Αιγιαλείας το 1936. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1960 και χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος το 1963. Από την μακαριστή πρεσβυτέρα Ασπασία (που έφυγε νέα από τη ζωή το 1976) απέκτησε 5 παιδιά και πολλαπλάσια εγγόνια. Υπηρέτησε σε Ύδρα, Κρανίδι, Αίγινα, Μονή Αγίου Νεκταρίου και επί 24 χρόνια στον Ι.Ν. Αγίας Άννης στον Συνοικισμό Νικολάου Πλαστήρα Αιγίου. Μερίμνησε για την επέκταση και αγιογράφηση του ναού στον οποίο υπηρέτησε, όπως και φρόντισε για την αποπεράτωση του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λόγγου. Όταν συνταξιοδοτήθηκε, επιδόθηκε στη μελέτη και συγγραφή ιστορικών και εκκλησιαστικών βιβλίων και άρθρων, με ιδιαίτερη έμφαση στην ιεραποστολή και στον αντιαιρετικό αγώνα. Υπήρξε υπεύθυνος της Ομάδας Συμπαραστάσεως Εξωτερικής Ιεραποστολής, όπως και της Επιτροπής Ανεγέρσεως του Ι.Ν. Οσίου Λεοντίου του εν Αχαΐα στο Αίγιο. Επίσης ήταν κτήτωρ του Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου του θαυματουργού στο Μικρόνι Κρήνης Αιγιαλείας, όπου θα γίνει η ταφή του μετά την εξόδιο ακολουθία.Ο π. Κωνσταντίνος εκοιμήθη την 20η Ιουνίου 2015 σε ηλικία 79 ετών.Θα θυμόμαστε το πέρασμα του από το νησί μας ,την αγωνία του για το ποιμνιο του και το σπουδαίο του έργο στον Άγιο Νικόλα. Ας έχουμε την ευχή του!!!

Το Φραγκίσκο Κάππο τιμά φέτος το Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας

Την Πέμπτη, 10 Μαΐου 2012, η οικογένειά του και οι φίλοι του συνόδευσαν τον Φραγκίσκο Κάππο στην τελευταία του κατοικία, στο Κοιμητήριο της Αίγινας, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι δεν είναι πια εδώ.
Ζωγράφος με πλούσιο έργο, ο δικός μας Τζέκος γεννήθηκε στην Αίγινα το 1938, αλλά, τελειώνοντας το εξατάξιο γυμνάσιο «χωρίς δραχμή στην τσέπη» –όπως έγραφε ο ίδιος στο βιογραφικό του–, έφυγε για την Αθήνα, σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία, η «αναδουλειά» τον έστειλε στο εξωτερικό, για να καταλήξει στο Μιλάνο, όπου –εργαζόμενος παράλληλα στο ελληνικό προξενείο και ως δημοσιογράφος-ανταποκριτής Ιταλίας σε αθηναϊκές εφημερίδες– σπούδασε ζωγραφική και ενδυματολογία.

Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων

Επέστρεψε όμως στην Αθήνα και εργάστηκε ως ενδυματολόγος στο Εθνικό Θέατρο, διδάσκοντας συγχρόνως ενδυματολογία σε πέντε αθηναϊκές σχολές. Παρά την επιτυχημένη πορεία του, ο Φραγκίσκος εγκατέλειψε το Εθνικό, βρέθηκε στο Λονδίνο και πάλι πίσω στην Αθήνα. Με τη Λίμπα, την Τσέχα σύζυγό του, καθηγήτρια της γερμανικής και της γαλλικής φιλολογίας –άλλοτε αστέρι του μπάσκετ στην πατρίδα της–, έζησε κάποια χρόνια και στη Γερμανία, αλλά φαίνεται πως η σκέψη της Αίγινας τον βασάνιζε διαρκώς. Έτσι, εδώ και περίπου 20 χρόνια, εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του, για να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη ζωγραφική, μακριά από κυκλώματα και δήθεν δόξες.
Παρ’ όλα αυτά, οι εκθέσεις του Φραγκίσκου Κάππου –είτε στην Αίγινα είτε στη Γερμανία είτε στην Πράγα– αποτελούσαν πάντα εικαστικό γεγονός. Χρησιμοποιώντας χρώματα από την παλέτα της Αίγινας, όπως τόνιζε, αποτυπώνει στον καμβά την ηπιότητα του χαρακτήρα του, δώρο του νησιού στα παιδιά του –σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του Φραγκίσκου–, χάρη στην ηρεμία που εξασφαλίζει το τοπίο. «Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων» μας έλεγε έναν χρόνο πριν.
- See more at: http://www.saronicmagazine.com/?p=13094#sthash.VD8FdvXh.dpuf

  Τρία χρόνια μετά το θάνατό του, το 5ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας που θα πραγματοποιηθεί από 12 Ιουλίου - 2 Αυγούστου στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας, τιμά τον διακεκριμμένο Αιγινήτη εικαστικό, ενδυματολόγο και σκηνογράφο Φραγκίσκο Κάππο. Έναν άνθρωπο που δούλεψε στον Εθνικό Θέατρο και όσο ζούσε στην Αίγινα παρακολουθούσε με έκδηλο ενδιαφέρον τα θεατρικά δρώμενα  του νησιού.

   Το φετινό Φεστιβάλ Θεάτρου είναι αφιερωμένο στη μνήμη και το έργο του ως ένα μικρό αντίδωρο τιμής για όσα προσέφερε στο νησί μέσα από τους πίνακες αλλά και τα βιβλία του.

Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από  το άρθρο της κ Σίλας Αλεξίου από το περιοδικό Saronic Magazine.

"....Την Πέμπτη, 10 Μαΐου 2012, η οικογένειά του και οι φίλοι του συνόδευσαν τον Φραγκίσκο Κάππο στην τελευταία του κατοικία, στο Κοιμητήριο της Αίγινας, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι δεν είναι πια εδώ.
Ζωγράφος με πλούσιο έργο, ο δικός μας Τζέκος γεννήθηκε στην Αίγινα το 1938, αλλά, τελειώνοντας το εξατάξιο γυμνάσιο «χωρίς δραχμή στην τσέπη» –όπως έγραφε ο ίδιος στο βιογραφικό του–, έφυγε για την Αθήνα, σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία, η «αναδουλειά» τον έστειλε στο εξωτερικό, για να καταλήξει στο Μιλάνο, όπου –εργαζόμενος παράλληλα στο ελληνικό προξενείο και ως δημοσιογράφος-ανταποκριτής Ιταλίας σε αθηναϊκές εφημερίδες– σπούδασε ζωγραφική και ενδυματολογία.

Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων

   Επέστρεψε όμως στην Αθήνα και εργάστηκε ως ενδυματολόγος στο Εθνικό Θέατρο, διδάσκοντας συγχρόνως ενδυματολογία σε πέντε αθηναϊκές σχολές. Παρά την επιτυχημένη πορεία του, ο Φραγκίσκος εγκατέλειψε το Εθνικό, βρέθηκε στο Λονδίνο και πάλι πίσω στην Αθήνα. Με τη Λίμπα, την Τσέχα σύζυγό του, καθηγήτρια της γερμανικής και της γαλλικής φιλολογίας –άλλοτε αστέρι του μπάσκετ στην πατρίδα της– έζησε κάποια χρόνια και στη Γερμανία, αλλά φαίνεται πως η σκέψη της Αίγινας τον βασάνιζε διαρκώς. Έτσι, εδώ και περίπου 20 χρόνια, εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του, για να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη ζωγραφική, μακριά από κυκλώματα και δήθεν δόξες.
      Παρ’ όλα αυτά, οι εκθέσεις του Φραγκίσκου Κάππου –είτε στην Αίγινα είτε στη Γερμανία είτε στην Πράγα– αποτελούσαν πάντα εικαστικό γεγονός. Χρησιμοποιώντας χρώματα από την παλέτα της Αίγινας, όπως τόνιζε, αποτυπώνει στον καμβά την ηπιότητα του χαρακτήρα του, δώρο του νησιού στα παιδιά του –σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του Φραγκίσκου–, χάρη στην ηρεμία που εξασφαλίζει το τοπίο. «Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων» μας έλεγε έναν χρόνο πριν".

www.saronicmagazine.com

Την Πέμπτη, 10 Μαΐου 2012, η οικογένειά του και οι φίλοι του συνόδευσαν τον Φραγκίσκο Κάππο στην τελευταία του κατοικία, στο Κοιμητήριο της Αίγινας, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι δεν είναι πια εδώ.
Ζωγράφος με πλούσιο έργο, ο δικός μας Τζέκος γεννήθηκε στην Αίγινα το 1938, αλλά, τελειώνοντας το εξατάξιο γυμνάσιο «χωρίς δραχμή στην τσέπη» –όπως έγραφε ο ίδιος στο βιογραφικό του–, έφυγε για την Αθήνα, σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία, η «αναδουλειά» τον έστειλε στο εξωτερικό, για να καταλήξει στο Μιλάνο, όπου –εργαζόμενος παράλληλα στο ελληνικό προξενείο και ως δημοσιογράφος-ανταποκριτής Ιταλίας σε αθηναϊκές εφημερίδες– σπούδασε ζωγραφική και ενδυματολογία.

Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων

Επέστρεψε όμως στην Αθήνα και εργάστηκε ως ενδυματολόγος στο Εθνικό Θέατρο, διδάσκοντας συγχρόνως ενδυματολογία σε πέντε αθηναϊκές σχολές. Παρά την επιτυχημένη πορεία του, ο Φραγκίσκος εγκατέλειψε το Εθνικό, βρέθηκε στο Λονδίνο και πάλι πίσω στην Αθήνα. Με τη Λίμπα, την Τσέχα σύζυγό του, καθηγήτρια της γερμανικής και της γαλλικής φιλολογίας –άλλοτε αστέρι του μπάσκετ στην πατρίδα της–, έζησε κάποια χρόνια και στη Γερμανία, αλλά φαίνεται πως η σκέψη της Αίγινας τον βασάνιζε διαρκώς. Έτσι, εδώ και περίπου 20 χρόνια, εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του, για να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη ζωγραφική, μακριά από κυκλώματα και δήθεν δόξες.
Παρ’ όλα αυτά, οι εκθέσεις του Φραγκίσκου Κάππου –είτε στην Αίγινα είτε στη Γερμανία είτε στην Πράγα– αποτελούσαν πάντα εικαστικό γεγονός. Χρησιμοποιώντας χρώματα από την παλέτα της Αίγινας, όπως τόνιζε, αποτυπώνει στον καμβά την ηπιότητα του χαρακτήρα του, δώρο του νησιού στα παιδιά του –σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του Φραγκίσκου–, χάρη στην ηρεμία που εξασφαλίζει το τοπίο. «Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων» μας έλεγε έναν χρόνο πριν.
- See more at: http://www.saronicmagazine.com/?p=13094#sthash.VD8FdvXh.dpuf

Ν. Καζαντζάκης,132 χρόνια από τη γέννησή του.

Φέτος  συμπληρώνονται 132 χρόνια από τη γέννησή του. Με την ευκαιρία αυτή  ο Μορφωτικός Σύλλογος Αίγινας «Ι. Καποδίστριας» διοργανώνει  σήμερα Παρασκευή 19/6/2015 και ώρα 8.30 μ.μ στο εντευκτήριο του Συλλόγου (Νοσοκομείου και Αγίου Νεκταρίου).

  Ομιλήτριες η φιλόλογος εκπαιδευτικός κ. Αναστασία Μπέση  θα αναφερθεί  στο θέμα: "Η γυναίκα στη ζωή και το έργο του"  και η μαθηματικός  κ. Αννίτα Λεούση  στο θεατρικό του έργο: "Ιωάννης Καποδίστριας".  Αποσπάσματα από το έργο του διαβάζει η Μαίρη Σταυρίδου.

 

Θα ακολουθήσει προβολή με αποσπάσματα του έργου του «ο Καποδίστριας»,παραγωγής του Μορφωτικού Συλλόγου (1983).

1971: Επισκέψεις Πατριαρχών στην Αίγινα.

1971: Επίσκεψη των Πατριαρχών Ρωσίας και Ρουμανίας στη Μονή Αγίας Τριάδας - Αγίου Νεκταρίου.

Με  αφρομή τη δημοσίευση  του κ.Νεκτάριου Κουκούλη σχετικής φωτογραφίας  στο ιστολόγιο  του παίρνουμε αφορμή να δημοσιεύσουμε παρόμοιες  φωτογραφίες  από  το αρχείο  του αείμνηστου αρχιμανδρίτη και εφημέριου Κυψέλης  π.Νεκταρίου Πανταζή, τις οποίες μας έχει εμπιστευτεί ο ανηψιός του αξιωματικός του Π.Ν. κ. Νίκος Πανταζής.

   Διακρίνονται πολλά πρόσωπα  στις φωτογραφίες. Ιδιαίτερα στις τελευταίες αναγνωρίζουμε  τον πρώην μητροπολίτη Καστορίας κυρό Γρηγόριο Παπουτσόπουλο πρώην ηγούμενο της Ι.Μονής Ζωοδόχου Πηγής Πόρου,  στην προτελευταία, τους μακαριστούς αρχιμανδρίτες π.Δαμασκηνό Χόντο, π. Νεκτάριο Πανταζή και τον π. Δημήτριο Μαλτέζο.

  Σύμφωνα με σχόλιο του κ. Δημ. Παπαλεονάρδου στο Fb  διακρίνονται: Ο μακαριστός Ύδρας κυρός Ιερόθεος υποδέχεται στο λιμάνι της Αίγινας τους μακαριστούς Πατριάρχες Ρουμανίας κυρόν Ιουστινιανόν, Βουλγαρίας κυρόν Μάξιμον ,τον Σεβασμ. Μητροπολίτην Λενινγκραντ κυρόν Νικόδημον με τις συνοδείες τους στα 1971. Δεξιά του Μητρ. Ύδρας ο Ελεθερουπόλεως κυρός Αμβρόσιος και οπίσω αυτού ο Αρχιμ. Χριστόδουλος Παρασκευαίδης μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και στο μέσον ο Μητρ. Μυτιλήνης κυρός Ιάκωβος
   Οι φωτογραφίες αναφέρονται στον εορτασμό του Αγίου Νεκταρίου 9 -11 -1971.

  Η Αίγινα χάριν του Αγίου έχει αξιωθεί των επισκέψεων πολλών  και μεγάλων προσωπικοτήτων από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, αλλά και πολιτικών και από το χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.

 Μητροπολιτικός ναός Αιγίνης. Ίσως υποδοχή Αγίου Φωτός