Οι Άγιοι Απόστολοι στο γεφύρι του Κοντού.

  Αναπόσπαστη ψηφίδα  της εικόνας της  ενδοχώρας  του νησιού  της Αίγινας αλλά  και της ακτογραμμής  της είναι  η παρουσία πολλών όμορφων μικρών εκκλησιών. Τα  ξωκλήσια στην ελληνική ύπαιθρο στα  βουνά ή στα νησιά μας είναι σημεία αναφοράς  της ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου. Οικογένειες  ή ολόκληροι οικισμοί είχαν και έχουν  υπό  την προστασία  τους το μικρό ξωκλήσι  της αυλής τους. Του διορθώνουν  τους σοβάδες, μερεμετίζουν τις πεζούλες του, αλλάζουν τα κεραμίδια όταν στάζουν, τα ασβεστώνουν, τους ανάβουν τα καντήλια, τα θυμιατίζουν, τα λειτουργούν, τα πανηγυρίζουν. Η ζωή, οι λύπες και οι χαρές, οι γάμοι και τα βαφτίσια, τα πανηγύρια μέσα στον ετήσιο κύκλο είχαν σημείο αναφοράς πολλά  τέτοια εκκλησάκια. Κτίσματα μικρά, απλά  χωρίς  φτιασίδια και περιττά  στολίδια, προσιτά, προσαρμοσμένα στην ανθρώπινη κλίμακα, γι' αυτό και φιλικά και αγαπημένα.

   Αλήθεια  ποιά θα ήταν  η εικόνα  της ελληνικής υπαίθρου  χωρίς  τις λευκές αυτές πινελιές  που διακόπτουν ευχάριστα  το πράσινο των Σποράδων, το βαθυγάλαζο του Αιγαίου, τους κάμπους της Κρήτης ή τα σύνορα των Δωδεκανήσων; Σκαρφαλωμένα πάνω σε βράχια και σε πλαγιές σαν παλαιοί βιγλάτορες σημαίνουν  την ώρα  του εσπερινού και της πρωινής Θείας Λειτουργίας, αφήνοντας να κυματίζει δίπλα  στο ταπεινό καμπαναριό μια γαλανόλευκη σημαία ελληνική.

   Οι  Άγιοι Απόστολοι στο γεφύρι  του Κοντού, είναι από τα πλέον αναγνωρίσιμα ξωκλήσια  της Αιγινήτικης φύσης αφού βρίσκεται σε ένα σημείο όπου καθημερινά περνούν από εκεί οι διερχόμενοι ντόπιοι, επισκέπτες, παραθεριστές,προσκυνητές ανηφορίζοντας προς  Άγιο Νεκτάριο, Μεσαγρό, Αφαία, Αγία Μαρίνα. Το βλέμμα σου δεν μπορεί να μην συναντήσει το όμορφο ναΰδριο  με το ψηλό καμπαναριό και τα κυπαρίσια, ολόλευκο και καθαρό να στέκει στην άκρη  του δρόμου και να  υπενθυμίζει στους διερχόμενους  ότι ο  τόπος είναι ιερός και αγιοβάδιστος.

    Ο περιποιημένος αυλόγυρος μαρτυρεί  την αγάπη και την φροντίδα  των γειτόνων  του.

   Αναφέρεται πως παλαιότερα  ο ναός αυτός  μαζί με  τα διπλανά σπιτάκια αποτελούσαν ένα μικρό  μοναστηράκι  που ακολουθούσε  το παλαιό ημερολόγιο.

Φωτογραφίες  των μαθητών: Ηλία Γαλάνη - Βίκυς Κουνάδη.

Οι Άγιοι Απόστολοι στον Ποριατάδο της Κυψέλης

   Μέσα σε μια καταπράσινη ρεματιά στον Ποριατάδο, στους πρόποδες του βουνού Δραγωνέρα στα ανατολικά της Κυψέλης, βρίσκεται  το άγνωστο από τους πολλούς ξωκκλήσι των Αγίων Αποστόλων που εορτάζει  στις 30 Ιουνίου. Το σημείο είναι πανέμορφο, εκεί στραγγίζει το νερό που κατεβαίνει από το βουνό, γι' αυτό στην περιοχή υπάρχουν αρκετές στέρνες και πηγάδια. Το εκκλησάκι είναι απλό - απέριττο, γνήσιο δείγμα νησιώτικου κτίσματος, κάτασπρο, θολωτό  συντροφεύεται από ένα κυπαρίσσι στο ιερό του. Κοντά του βρίσκεται και το άλλο μεγαλύτερο ξωκκλήσι της Ανάληψης. Για όσους θέλουν να σκαρφαλώσουν μέχρι εκεί θα πρέπει να ακολουθήσουν το δρόμο που φτάνει μέχρι την παλιά ταβέρνα "Κελάρι". Από κει βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 μέτρων.

   Από το σηεμίο αυτό πηγάζει και διασχίζει  την Κυψέλη και το Λεόντι ο χείμαρος  του Ποριατάδου ο οποίος καταλήγει στο λιμάνι του Λεοντίου. Παλαιότερα ο χείμαρος αυτός είχε προκαλέσει καταστροφές εξαιτίας  της μεγάλης ποσότητας νερού που "κατέβαζε".

 

"ΑΙΓΙΝΑ - Σπίτια και άνθρωποι" παρουσίαση βιβλίου.

Το Σαββατο 2  Ιουλίου θα παρουσιαστεί στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας στις 8.30 μμ. το βιβλίο:

 “Αίγινα – Σπίτια και Άνθρωποι”.

Από θαυμασμό και αγάπη για την Αίγινα δημιουργήθηκε το νέο βιβλίο,

«ΑΙΓΙΝΑ- ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»

    Η Αθηνά Γκιόκα επιμελήθηκε μια πολύπτυχη έκδοση και κατέγραψε ιστορίες σπιτιών και ανθρώπων της Αίγινας.  Η Ιωάννα Νικολαρείζη φωτογράφισε μια επιλογή 62 σπιτιών, ιστορικών, μοντέρνων ή παραδοσιακών, μαζί και αρκετών καλλιτεχνών συνθέτοντας ένα λεύκωμα 300 πολύχρωμων σελίδων.

    Kύριοι ομιλητές  θα είναι :

Ο  κ. Γιώργος Καλόφωνος, ιστορικός - βυζαντινολόγος και Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής  της 8ης Γιορτής Φιστικού Αίγινας και ο  

 Γiώργος Μπήτρος,  Θεολόγος - εκπαιδευτικός  Διευθυντής του 2ου Γυμνασίου Αίγινας. 

Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος στα Πλακάκια

    Από τις πιό χαρακτηριστικές εικόνες της Αίγινας. Από τα πιό αγαπημένα ξωκλήσια της Αίγινας. Τόπος και σημείο αναφοράς ενός νησιού, μιας καθημερινής διαδρομής, μιας κοντινής απόδρασης.

   Χώρος τέλεσης μυστηρίων. Σημείο χαράς και ρεμβασμού.

    Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος είναι το πανέμορφο ξωκλήσι που συναντά το βλέμμα του ταξιδιώτη καθώς το πλοίο πλησιάζει προς το λιμάνι της Αίγινας. ένα γραφικό εκκλησάκι σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Εκείνης που πολλοί πρόσφυγες από τα κατεστραμμένα Ψαρά το 1822 κατέφυγαν στην γαλήνια αγκαλιά της Αίγινας. Και μεγαλούργησαν με την εργατικότητά τους και το φιλο- πρόοδο του χαρακτήρα τους. Μέσα στην εκκλησούλα ο απλός προσκυνητής θα διαβάσει πάνω από την πόρτα του ιερού ότι το μικρό τέμπλο είναι προσφορά της κοινότητας των Ψαριανών στην Αίγινα τα χρόνια εκείνα. Ένα από τα πολλά έργά τους, όπως και ο πρώτος φάρος που είχαν τοποθετήσει στον Αη - Νικόλα το Θαλασσινό. 

     Σήμερα το ναΰδριο έχει αποκατασταθεί  με τέτοιον τρόπο που αναδεικνύεται η αρχιτεκτονική του αλλά και η μαστοριά και ομορφιά της Αιγινήτικης Πέτρας.

 Ο ναός μαζί με τον εμβληματικό φάρο του "Μπούζα" και παλαιότερα με το σπίτι  του φαροφύλακα που υπήρχε ανάμεσα στο φάρο και την εκκλησία, αποτελούν ένα αρχιτεκτονικό σύνολο, μοναδικής ομορφιάς και αξίας.

   Σήμερα η εκκλησία των Πέτρου και Παύλου μαζί με το μοναχικό φάρο κατευοδώνουν τους ναυτικούς και τους ταξιδιώτες της Αίγινας, ενώ ο προαύλιος χώρος  τους είναι  αγαπημένος χώρος περιπάτου και ρεμβασμού.

6ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας. Το πρόγραμμα

     Αγαπημένοι  ηθοποιοί   του Ελληνικού Θεάτρου, παλαιότεροι και νέοι  θα   φιλοξενηθούν  φέτος στο 6^ο Φεστιβάλ Θεάτρου που οργανώνει η ΚΕΔΑ  του  Δήμου Αίγινας στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου.

     Το Φεστιβάλ Θεάτρου  που οραματίστηκε και οργάνωσε για πρώτη φορά στην Αίγινα  το 2011  η ηθοποιός κ. Άννα  Γεραλή  φιλοδοξεί και  φέτος να προσφέρει  βραδιές καλού θεάτρου στους κατοίκους, στους επισκέπτες και στους παραθεριστές  της Αίγινας. Εκτός  των καταξιωμένων ηθοποιών το Φεστιβάλ συνεχίζει  την παράδοση των τελευταίων ετών  δίνοντας βήμα  σε νέους επαγγελματίες ηθοποιούς και νεανικά σχήματα.

    Το πρόγραμμα  των παραστάσεων ξεκινά την  Παρασκευή 22 Ιουλίου και ολοκληρώνεται το Σάββατο 13 Αυγούστου.

    Φιλοξενούνται  οι παραστάσεις:

• «Συμβολαιογράφος»  με την Υρώ Μανέ (22 – 7 -16)
• «Λωξάντρα»  με την Άννα  Βαγενά  (23 – 7 - 16)
• «Δεν φοβάμαι, δεν ελπίζω… είμαι»  μια παράσταση  αναφορά  στον Ν.Καζαντζάκη (25 – 7 -16)
• «Πιτσιμπούργκο» (27 – 7 -16)
• «Μεταξύ συρμού και αποβάθρας» με  τους  Δ.Γιαννούλη και Β. Πιτσιλό (29-7-16)
• «Το μήλο»  με  τους Κ.Βουτσά, Γ.Κωσταντίνου, Ν. Δραγούμη, Α. Λουδάρο (30 -7 -16)
• «Η  φαλακρή  τραγουδίστρια» Β. Βασιλάκης (31 – 7 -16)
• «Η  φαλακρή   τραγουδίστρια» Β. Βασιλάκης (  1 – 8  – 16)
• «Il trovatore» μουσική παράσταση από  την Φανή Παλιούρα (6-8-16)
• «Η απολογία  του Σωκράτη»  (7-8-16)
• «Η  απολυμένη»  με την Κ.Διδασκάλου ( 12 – 8 -16)
• «Η πόρνη από πάνω» με την Κ. Διδασκάλου (13 – 8 -16)

    Για  τυχόν αλλαγές  που μπορεί να προκύψουν στο πρόγραμμα θα υπάρχει έγκαιρη ενημέρωση.

Με τον "Πορτοκαλή Ήλιο" στην Αίγινα

Το καλοκαίρι  είναι εδώ.

   Είναι οι μέρες  που περισσότερο από όλους χαίρονται τα παιδιά. Ιδιαίτερα όσα από αυτά αμπαλάρουν τα πράγματά τους για να πάνε κατασκήνωση ή να πάνε  στα  σπίτια  των παππούδων ή γιαγιάδων σε κάποιο χωριό ή σε κάποιο νησί γαι τους επόμενους δύο μήνες μέχρι να πλησιάσει η "αποφράδα" ημέρα  της έναρξης των σχολείων.

   Καλοκαιρινές διακοπές λοιπόν και τα παιδικά παιχνίδια  στην ημερήσια διάταξη. Ασφαλώς δεν αναφερόμαστε σε αυτά των tablet  ή των κινητών αλλά  στα ομαδικά  στις παραλίες, στις πλατείες, στα καλντερίμια, στςι κατασκηνώσεις. Εκεί που φτιάχνονατι οι παρέες  που κτίζονται οι φιλίες που ματώνουν τα γόνατα από  το πέσιμο  του ποδηλάτου.

    Παιδικά καλοκαίρια  στην Αίγινα. Με  την πρωϊνή αναχώρηση  του "Πορτοκαλή Ήλιου", έτσι όπως μας τη διηγείται η Ζωρζ Σαρρή  στις σελίδες  του "Θησαυρού της Βαγίας".

Ας  ταξιδέψουμε μαζί με εκείνη την παρέα.

"Ο Πορτοκαλής Ήλιος ξεμάκραινε από το λιμάνι του Πειραιά. Οχτώ το πρωί και η ζέστη κιόλας ίδρωνε το κορμί, κολλούσε πάνω στο δέρμα. Η θάλασσα ασάλευτη θα ' μοιαζε αληθινό γυαλί, αν δεν ήταν οι άσπροι αφροί που ξεσήκωνε το καράβι χαράζοντάς την. Κόσμος πολύς, περισσότερες γυναίκες και παιδιά, που ξεκινούσαν για κάποιο νησί του Σαρωνικού, την Αίγινα, τον Πόρο, την Ύδρα ή τις Σπέτσες. Τα σχολεία είχαν κλείσει κι οι μητέρες είχαν ετοιμάσει τις καλοκαιριάτικες αποσκευές, βατραχοπέδιλα, μάσκες, σαγιονάρες, ψάθινα ή πάνινα καπέλα.... Στο κατάστρωμα οι πολυθρόνες ήταν όλες  πιασμένες κι ούτε ένα σκαμνί αδειανό. Στα σαλόνια έκανε τόση ζέστη, που όλοι οι επιβάτες προσπαθούσαν να βολευτούν έξω, με την ελπίδα να δροσιστούν από τον αέρα της θάλασσας. Σε μια άκρη της κουπαστής, δύο αγόρια, θα ήταν δεκατεσσάρων χρονών, κοιτούσαν στ' ανοιχτά και συζητούσαν.

- Πέρσι , την ίδια ακριβώς μέρα ταξιδεύαμε με το ΚΑΜΕΛΙΑ.Τούτο το καράβι φαίνεται πιό μεγάλο, πιό καλό, έλεγε ο Κλου ο σγουρόξανθος, ψηλός με ωραία μελιά μάτια.

-Ναι αλλά πέρσι πηγαίναμε στον Πόρο, ενώ φέτος.....

.... στα μεγάφωνα ακούστηκε μια φωνή: "Παρακαλούνται οι κύριοι επιβάτες  που προορίζονται για την Αίγινα να ετοιμαστούν για την αποβίβαση, το πλοίο θα αναχωρήσει αμέσως". Ο ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ ΗΛΙΟΣ έμπαινε στο λιμάνι......................................" 


 

Κάτι γίνεται στο "σπίτι του Ροδάκη" στο Μεσαγρό.

 Από την προσωπική σελίδα του κ. Ν.Κουκούλη στο fb

   "Ένα ευχάριστο συναίσθημα ένιωσα, καθώς περνούσα από το μνημείο σήμερα και το αποθανάτισα. Ο ιδιοκτήτες, μετά την σιωπή των τελευταίων μηνών, έκαναν έμπρακτα αισθητή την παρουσία τους. Το σπίτι ασφαλίστηκε και καθαρίστηκε επιμελημένα, προφανώς από κάποιο συνεργείο, γιατί υπάρχουν εργαλεία. Δείτε, αποκαλύφθηκε και το πλακόστρωτο της αυλής. Καλοδεχούμενη κίνηση. Ελπίζουμε και σε συνέχεια. Όπως ξέρουν είμαι στη διάθεσή τους, πάντα. Θέλω να πιστεύω ότι και η πρόσφατη δημόσια παρέμβασή μου έπαιξε το ρόλο της".

Ο θυμός, η έκφραση, το ταλέντο, η λύτρωση σε μια παράσταση.

 Φωτογραφίες Ειρήνη Κουνάδη - Ανέστης Κορνέζος

Μια  εμπνευσμένη στιγμή. Μια κατάθεση ταλέντου και επίπονης δουλειάς μηνών. Ο χορός ήταν η αφορμή, οι "Τρωάδες" όμως στάθηκαν η αιτία ή ανα προτιμάτε η πηγή έμπνευσης  για να στηριχθεί το εγχείρημα της χθεσινοβραδινής παράστασης που παρακολούθησαν πάνω από 300 θεατές που πλημμύρισαν από νωρίς το προαύλιο του 2ου Γυμνασίου Αίγινας.

  Ο  λόγος για την καθιερωμένη παράσταση του γυμναστηρίου "Νάμα"  της κ. Ε. Ρεκλείτη που σε συνεργασία με τον ηθοποιό και χορευτή κ. Βαγγέλη Πιτσιλό πρόσφεραν μια εξαιρετική παράσταση που ξεχείλιζε από νειάτα, ομορφιά, ζωντάνια, δροσιά αλλά και ταλέντο. Πολύ ταλέντο.

   Το κείμενο των "Τρωάδων"  του Ευρυπίδη που κυνηγημένες, αναγκάζονται να φύγουν ως άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες σε άλλη γη μετά την καταστροφή  της Τροίας από τους Έλληνες ενέπνευσαν την κ. Ε. Ρεκλείτη  η οποία συνέθεσε ένα μωσαϊκό από στιγμές  της Τραγωδίας κάνοντας σαφείς αναφορές στο σήμερα. Η  παράσταση πλαισιώθηκε, ντύθηκε θα λέγαμε καλύτερα από  τις χορογραφίες του ευρηματικού Β.Πιτσιλού ο οποίος κατόρθωσε να κινήσει και να συντονίσει μια πολυπληθή ομάδα γυναικών.

   Στο θέατρο πέρα από το κείμενο, την κίνηση, την ερμηνεία, μεγάλο ρόλο και πολλές φορές πρωταγωνιστικό παίζει ο φωτισμός  τον οποίο εδώ χειρίστηκε με πολύ σύνεση και προσήλωση η κ. Βασιλική Ταντάουϊ. Οι όμορφες μουσικές επιλογές που συνόδευσαν την κίνηση σε όλη τη διάρκεια της παράστασης συνέβαλαν στη δημιουργία μιας καθηλωτικής ατμόσφαιρας.

    Πως να μην ξεχωρίσει την επιβλητική παρουσία  της κ. Στέλλας Πάσχα ή το τραγούδι της Λασκαρίνας Τζίτζη  καθώς και τις παρουσίες της Σταυρούλας Λαγιάκου και της Χρυσαΐδας.

   Από τα μικρά χαριτωμένα κοριτσόπουλα μέχρι τις μεγαλύτερες κυρίες που συμμετείχαν η λύτρωση και η ευφορία μετά το πέρας της παράστασης ήταν εμφανής.Δούλεψαν επίμονα και επίπονα καθημερινά και εξαντλητικά, ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες.

   Το πολυπληθές κοινό αγκάλιασε  με θερμά χειροκροτήματα όλους τους συντελεστές. Ένα κοινό που τα τελευταία χρόνια έχει μάθει να "βλέπει" και παραστάσεις  διαφορετικές καθόλου συμβατικές, ειλικρινείς στις προθέσεις  τους αλλά και με άποψη και καλαισθησία.

   Ανάμεσα  στο κοινό πέρα από φίλους, συγγενείς, γονείς διακρίναμε πολλούς εκπαιδευτικούς και ανθρώπους του Αιγινήτικου θεάτρου και της τέχνης όπως τον κ. Ζαν Ζακ, την κ. Λ. Μαστρογιαννίδου, τον κ. Μ. Τοπκαρά, την κ. Μ. Σταυρίδου, τον κ. Γ. Βρυζάκη, την κ. Αρχ. Γεωργοπούλου, την κ. Ε. Κουνάδη και τον κ. Αν. Κορνέζο, την κ. Κ.Γιάννακα, τον κ. Ι. Δέδε κ.αλ.

   Να  συγχαρούμε  όλους  τους εμπνευστές και συντελεστές  της παράστασης και ιδιαίτερα  τους Ε.Ρεκλείτη και Β.Πιτσιλό για τις επιλογές  τους.

Στον Αη - Γιάννη στον Κοντό της Αίγινας

   Συνδεδεμένο με δύο μεγάλες εκκλησιαστικές μορφές  της Αίγινας, είναι το ταπεινό ξωκλήσι του Αη - Γιάννη  που εορτάζει σήμερα. του Αγίου Ιωάννου  στην αρχή της ανηφοριάς  

   Το ξωκλήσι βρίσκεται στα δεξιά του δρόμου προς  τη  Χρυσολεόντισσα. Στο εκκλησάκι αυτό λειτουργούσε επί πολλά έτη ο αρχιμ. Ιωάννης Ηλιόπουλος, αλλά πολύ το ευλαβείτο και λειτουργούσε στην εορτή του ο Κυψελιώτης στην καταγωγή αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μαρμαρινός.   

   Ο Αη - Γιάννης γοητεύει  με την απλότητά του  Κάτασπρο, φροντισμένο από  τους κατοίκους της περιοχής, νοικοκυρεμένο, περιμένει  τον προσκυνητή να ασπαστεί τα λιγοστά εικονίσματά του και να ανάψει  κερί στη χάρη του.  Δεν έχει τοιχογραφίες επώνυμων αγιογράφων, δεν  κοσμείται  με έργα  ξυλογλυπτικής,  δεν κρύβει διακοσμητικούς θησαυρούς. Είναι  στολισμένο με  τις προσφορές, τα τάματα και  της λαϊκής τεχνοτροπίας εικόνες  των πιστών ανθρώπων της  καθημερινής βιοπάλης και του μόχθου. 

    Αν και βρίσκεται στη σκιά  του μεγάλου μοναστηριού και της Παλαιάς  Χώρας  το εκκλησάκι αυτό ξεχωρίζει μαζί με τα υπόλοιπα της περιοχής μέσα στα περιβόλια και στα λιόδεντρα αποτελώντας μικρή  όαση πνευματικής ανάτασης και αναψυχής  για  τους δουλευτές  των αγρών.

   Δεν διαφέρει  σε τίποτα από τα μικρά γραφικά ξωκκλήσια που συναντάμε  στην υπόλοιπη Αιγινήτικη ενδοχώρα αλλά  και  στην ελληνική ύπαιθρο.

    

  Ένας  περίπατος  στο μικρό δρομάκι  που τέμνει τον οικισμό  και συνδέει τη μία άκρη  του  με την άλλη, από το γεφυράκι μέχρι το δρόμο προς τη Χρυσολεόντισσα, θα μας προσφέρει  μια άλλη θέαση  της αγροτικής Αίγινας. Θα  συναντήσουμε  έναν μικρό χείμμαρο, αλωνάκια, πηγάδια και νοικοκυρεμένες αυλές γεμάτες  λουλούδια κάθε είδους, κληματαριές και οικόσιτα ζώα.

   

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από  το μαθητή Ηλία Γαλάνη.

 

"Μήνις" στην Κυψέλη με δημιουργικό θυμό.

«Μῆνις»

*στα αρχαία ελληνικά σημαίνει θυμός, οργή.

    Τα τελευταία βράδια οι νύχτες της Κυψέλης φωτίζονται από τα φώτα μιας παράστασης που ετοιμάζει η ομάδα του 'Νάμα" της κ. Ε. Ρεκλείτη και του Β. Πιτσιλού. 

    Τα τελευταία βράδια οι νύχτες της Κυψέλης χρωματίζονται από τα κοστούμια και τα  χαμόγελα των γυναικών  που συμμετέχουν στην παράσταση.
    Τα  τελευταία  βράδια  ένα σμάρι γυναικών κάθε ηλικίας αφήνουν τα πάντα, ξεχνούν τη ζέστη και την κούραση της ημέρας και πειθαρχούν υπομονετικά στις υποδείξεις και τα νεύματα  του σκηνοθέτη Βαγγέλη Πιτσιλού.

    Άλλη μια παράσταση από το γυμναστήριο "Νάμα" , άλλη μια εκρηκτική δουλειά  του Βαγγέλη Πιτσιλού.

 Απόψε  Παρασκευή 24 Ιουνίου και ώρα 21:00   στον φιλόξενο προαύλιο χώρου του 2^ου Γυμνασίου Αίγινας στην Κυψέλη. 
Χορογραφίες, σύλληψη και απόδοση κειμένου από την γυμνάστρια Ευαγγελία Ρεκλειτη και τον χορογράφο Βαγγέλη Πιτσιλό.
Επιμέλεια φωτισμών και φωτογραφίας: Βασιλική Ταντάουι.
Τεχνική υποστήριξη: Sound&Vision Νίκος Κωστάκος.

Το πανηγύρι στον Αη - Γιάννη στο πεύκο στην Κυψέλη

                                            Φωτογραφίες από την κ.Κατερίνα Μούρτζη.

  Ένα μικρό πανηγύρι στήθηκε απόψε μετά τον εσπερινό στον Άη -Γιάννη στο πεύκο, όπως χαρακτηριστικά λέγεται ο Άη - Γιάννης  κοντά στο σπίτι του Δημάρχου κ. Δημήτρη Μούρτζη Ένα ιδιαίτερα προσεγμένο ναΰδριο το οποίο βρίσκεται σε μια πανέμορφη γωνιά της Κυψέλης 

   Η όμορφη εκκλησούλα άλλοτε βρισκόταν κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου αιωνόβιου πεύκου.. Γι' αυτό οι παλαιότεροι  Κυψελιώτες την ονόμαζαν   "στον Αη- Γιάννη στο πεύκο". Είναι αφιερωμένη στο Γενέσιον του Ιωάννου του Προδρόμμου και εορτάζει στις 24 Ιουνίου. Ημέρα που σε πολλά σημεία της Ελλάδας ανάβουνε φωτιές ή γίνεται το έθιμο του Κλήδονα. Σήμερα φωτιές δεν επιτρέπονται ιδιαίτερα  σε  υπαίθριους χώρους όπου υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Το εκκλησάκι απολαμβάνει την ευλάβεια των κατοίκων που διαμένουν γύρω του αλλά και πολλών Κυψελιωτών.

    Σήμερα πολλές οικογένειες φροντίζουν την καθαριότητά και τησυντήρησή του όπως η οικογένεια Μούρτζη και Χατζόπουλου. Η συνήθεια αυτή , είναι πολύ παλαιά και ριζωμένη στους κατοίκους  των νησιών, το συναντάμε από παλιά  στην Παλιαχώρα. Οικογένειες να έχουν υπό την προστασία τους ένα ξωκκλήσι, να το καθαρίζουν να το ευπρεπίζουν και να το πανηγυρίζουν.

     Η θέα από το προαύλιο της φθάνει μέχρι τη θάλασσα του Λεοντίου, ενώ η ίδια βρίσκεται πάνω από το μικρό ποταμάκι που ξεκινά από τον Κοντό και καταλήγει στο Λεόντι

      Σήμερα ο ναός έχει επεκταθεί κατά  το συνήθη τρόπο σε αυτές  τις περιπτώσεις  προς τα δυτικά . Στο εσωτερικό του και ιδιαίτερα στο παλαιότερο τμήμα του διακρίναμε τόξα από πέτρα όπως αυτά που βλέπουμε σε εκκλησάκια της Παλαιάς Χώρας.

    Μια  χρήσιμη πληροφορία που αντλήσαμε από την κ.Διασενού είναι ότι το παλαιό κτίσμα φέρει σαν έτος ανέγερσής του το έτος 1880 και ότι το ναΰδριο αυτό είχε υπάρξει και ενοριακός ναός για όσο διάστημα ο μεγάλος ναός της Κυψέλης ήταν κατεστραμμένος.

    Τα κεράσματα πρόσφερε  η οικογένεια Μούρτζη. Ήταν εκεί πολλοί φίλοι ανάμεσά  τους ο αντιδήμαρχος κ. Κ. Γεννίτσαρης, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ν. Οικονόμου, η αντιπρόεδρος της ΚΕΔΑ κ. Κ.Σαλπέα και οι πρόεδροι των τοπικών συμβουλίων Κυψέλης και Βαθέος κ. Κ.Λορέντζος και Γρυπαίος  αντίστοιχα.

                                                                                   

  η φωτογραφία είναι της κ. Καλλιρρόης Μπέση από το fb