Το Σεπτέμβρη στάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε.

   Λυτρωτική φαντάζει η είσοδος του φετινού Σεπτέμβρη στη ζωή μας  μετά από έναν καυτό Αύγουστο που στην κυριολεξία τα είχε όλα και σε υπερβολικές δόσεις.  Μας αποχαιρέτησε με καύσωνα αλλά και με έντονες ανησυχίες  για  την εξέλιξη της πανδημίας.
 Ήταν ένας διαφορετικός Αύγουστος που δεν θα θέλαμε  και πολύ να θυμόμαστε.

  
Ο  Σεπτέμβρης όμως είναι εδώ και μας κλείνει το μάτι με τα πανηγύρια  του, την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, τις φεστιβαλικές εκδηλώσεις σε κάποια σημεία  στην Ελλάδα και τα γλυκά  του σταφύλια ....κυρίως.

  Εδώ στην Αίγινα ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του φιστικιού. Ο Σεπτέμβριος έχει ταυτιστεί με τις εργασίες που σχετίζονται με το φιστίκι. Έτσι συνηθιζόταν από παλιά μη κοιτάτε τώρα που το φιστίκι ωρίμασε πρόωρα. Ωστόσο η μεγάλη γιορτή του φιστικιού δεν θα πραγματοποιηθεί για τους γνωστούς λόγους.

   Μαζί με το φεστιβάλ και τα πανηγύρια με κυρίαρχο ένα από τα παλαιότερα και μεγάλα  πανηγύρια της Αίγινας, αυτό  του Σταυρού στην Παλαιαχώρα στις 14  του μήνα.

  Πολλές ευχές λοιπόν για έναν όμορφο και γλυκό Σεπτέμβρη. Αρχή της Ινδίκτου, του Εκκλησιαστικού έτους. Αρχή πολλών εργασιών. Αλλαγή σκηνικού σε όλα τα επίπεδα. Ένας μήνας που σιγά - σιγά διαμορφώνει το κλίμα για να ξεκινήσουν οι δραστηριότητες του χειμώνα. Πολυτραγουδισμένος λόγω μούστου, αλλά και εξαιτίας  της μελαγχολίας  που δημιουργεί σε πολλούς λόγω του τέλους  του καλοκαιριού.

   Εμείς πιστοί στην παράδοση της "Οδού Αιγίνης" δημοσιεύουμε το καλαντάρι του μηνός Σεπτεμβρίου έτσι όπως το καταγράφει η κ.Λ.Μπόγρη - Πετρίτου στο βιβλίο της "Τα λέμε και στην Αίγινα"  εμπλουτισμένο με πολλές  πληροφορίες  γύρω από  το μήνα που κάθε χρόνο γίνεται με τον ερχομό του τέλος και αρχή. Τέλος  του καλοκαιριού και αρχή  πολλών εργασιών κυρίως αγροτικών.  

            

 Ο Σεπτέμβρης, ένατος μήνας στο Γρηγοριανό ημερολόγιο, με 30 ημέρες, και «αρχή της ινδίκτου» για το εκκλησιαστικό έτος, ήταν ο έβδομος μήνας (septem= επτά) στο ρωμαϊκό δεκάμηνο ημερολόγιο. Με την προσθήκη του Ιανουάριου και του Φεβρουάριου στην αρχή του χρόνου πήρε την 9^η θέση, αλλά το όνομά του δεν άλλαξε ποτέ.

Για μας ο Σεπτέμβρης είναι ο Τρυγητής, ο Σταυρίτης, ο Άγιος … των σχολείων!

Με τη μεγάλη γιορτή του Σταυρού (14 Σεπτέμβρη), με το έθιμο του Λειδινού (δικό μας και κατάδικό μας), με το μεγάλο πανηγύρι του τρύγου.

Η παράδοση λέει, πως όταν η Αγία Ελένη αναρωτήθηκε πώς θα ξεχωρίσει τον Τίμιο Σταυρό μέσα από το πλήθος τόσων άλλων, μια ξεχωριστή μυρωδιά από ένα αρωματικό φυτό την οδήγησε εκεί που ήταν το αγιασμένο από το Θεϊκό μαρτύριο ξύλο. Ήταν ο βασιλικός, και από τότε το λέμε σταυρολούλουδο. Με τα φουντωτά κλαδάκια του ραντίζει με αγιασμό τους πιστούς ο παπάς. Με τον αγιασμό της ημέρας του Σταυρού και αλεύρι ετοιμάζουν το νέο προζύμι. Βάζουν πάνω του κι ένα κλωνί βασιλικό απ’ αυτά που μοίρασε ο παπάς, και κείνο φουσκώνει από μόνο του!

Την πρώτη φορά που θα ζυμώσουν μ’ αυτό, θα κάνουν πρόσφορο για την εκκλησία.

Τιμάται ο Τρυγητής Σεπτέμβρης από τα χρόνια τα παλιά στον τόπο μας. Στο χυμό των αμπελιών του, το κρασί, έβρισκαν παρηγοριά οι άνθρωποι από τα βάσανα μιας δύσκολης ζωής αλλά και ξεκούραση από τον κάματο της μέρας. Μαζί με το ψωμί και το λάδι ήταν κι αυτό ένα κομμάτι της καθημερινής διατροφής.

«Οίνος ευφραίνει καρδίαν…», λέει η Παλαιά Διαθήκη.

«Οίνον ουκ έχουσι», λέει η μητέρα του Χριστού, και Εκείνος κάνει το θαύμα στο γάμο της Κανά.

«Τούτο εστί το αίμα μου», λέει στους μαθητές του στο Μυστικό Δείπνο, σηκώνοντας το ποτήρι με το κόκκινο  κρασί.

Ο Όμηρος, ο Αριστοφάνης, ο Κρατίνος με την «Πυτίνη» του, ο Αλκαίος, παλιοί και σύγχρονοι ποιητές μας, λογοτέχνες, ζωγράφοι, ο Αρχέλαος με τη ζωή των βαρελοφρόνων στα σκίτσα του, ο λόγος του Κωστή Παλαμά, προτροπή στους νέους το 1940: «…μεθύστε με τ΄αθάνατο κρασί του ’21».

Ο κάματος του τρύγου δε λογιάζεται βαρύς στον γεωργό:

-Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.

-Τον Τρυγητή, τ’ αμπελουργού πάνε χαλάλι οι κόποι.

Ανάλογες και οι συμβουλές για τούτο το μήνα της γιορτής των αμπελιών:

-Αυλάκωσε τ ’ αμπέλια  σου να φας γλυκιά σταφίδα.

-Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη

  και το καράβι το καλό θέλει καραβοκύρη.

-Του Σταυρού σταύρωνε και δένε κι από νωρίς σε λιμνιώνα (λιμάνι),  συμβούλευαν οι παλιοί ναυτικοί και σταματούσανε τα μακρινά ταξίδια με τα ιστιοφόρα.

Κι αν έρθουν πρώιμα τα πρωτοβρόχια, τότε:

-Το Σεπτέμβρη στάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε.

-Αν ίσως βρέξει ο Τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο (θα ξαναβγεί χορτάρι στα βοσκοτόπια).

-Βοηθάει ο Άι Γιάννης κι ο Σταυρός, γιομίζει αμπάρι και ληνός.

-Μήνας που δεν έχει ρο ρίξε στο κρασί νερό, γιατί Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος, με τις ζέστες τους, θέλουν προσοχή ιδιαίτερη.

-Άλλος σκάφτει και κλαδεύει, κι άλλος πίνει και μεθάει, βγάζει το παράπονό του ο καλός εργάτης για τον επιτήδειο ακαμάτη και καταφερτζή.

Η συμβουλή στο νιο καλλιεργητή:

-Αμπέλι για την αφεντιά σου κι ελιά για τα παιδιά σου.

Και η απορία του μεθυσμένου:

-Κρασί σε πίνω για καλό και συ με πας στον τοίχο.

Θέλει σύνεση το… πιοτί, γιατί

-Είδε ο τρελός το μεθυσμένο και φοβήθηκε.

-Ο τρελός κι ο μεθυσμένος στην ανηφόρα τραγουδάνε.

Γι’ αυτό, ακόμα κι αν

-Αγαπάει ο κάπελας το μεθυσμένο, δεν τον κάνει και γαμπρό!

Τελευταία διανυκτέρευση πλοίου για φέτος.

 Η όμορφη εικόνα του φωτισμένου πλοίου στο λιμάνι να στολίζει  τις βραδινές βόλτες και την παραλία  της Αίγινας, δεν  θα υπάρχει από αύριο. Σύμφωνα με  τον πίνακα δρομολογίων απόψε  31η Αυγούστου είναι η τελευταία  διανυκτέρευση πλοίου στο λιμάνι  της Αίγινας. Αυτό συνεπάγεται ότι από μεθαύριο δεν θα υπάρχει  το πρώτο δρομολόγιο πλοίου προς Πειραιά στις 07.30 π. μ..

Σιγά - σιγά  το καλοκαίρι  μαζεύεται  και οι όμορφες  εικόνες  του μας αποχαιρετούν.

"Χριστούγεννα τον Αύγουστο" μια καλοκαιρινή ιστορία με άρωμα γιορτών.

 Όχι. Δεν τρελάθηκαν οι εποχές ούτε βιαστήκαμε  να κατεβάσουμε  τα χριστουγεννιάτικα από το πατάρι.

Θυμηθήκαμε αυτή την ιστορία τώρα  που τελειώνει ο Αύγουστος.Ένας Αύγουστος που έγραψε τη δική του περίεργη ιστορία. Μέρες Αυγούστου , μέρες πανδημίας, μέρες ανησυχίας και αμφιβολίας.

Καθόλου δεν θύμιζαν  τις "ήσυχες μέρες  του Αυγούστου" τις ξένοιαστες και λαμπερές άλλων  εποχών.

Ας είναι.

Η ιστορία που  φέρει τον τίτλο "Χριστούγεννα τον Αύγουστο" λαμβάνει χώρα έναν Αύγουστο που ο καιρός έκανε τα δικά  του τερτίπια. Με πολλές βροχές, μελτέμια και αρκετή συννεφιά που μπέρδεψε την ηρωίδα της ιστορίας μας και την οδήγησε σε λάθος συμπεράσματα.

  Μια αλλιώτικη χριστουγεννιάτικη  ιστορία που ξεκινά από τη δεκαετία του ’70 και φθάνει ως τις μέρες μας, έχοντας ως κεντρική ηρωίδα  τη Ρίτα, μια παλιά ταξιθέτρια του κινηματογράφου «Σπλέντιτ» στο Πασαλιμάνι του Πειραιά. Η ιστορία μιας αγαθής και απλής ψυχής που κάποια στιγμή αποφασίζει  να γιορτάσει Χριστούγεννα τον Αύγουστο.

Η ιστορία ξεκινά από την Παλιά Κοκκινιά  και την οδό Θηβών, περνά από το Πασαλιμάνι και καταλήγει - μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα  - στην Αίγινα. Παρακολουθούμε τους ήρωες της ιστορίας μας από τη δεκαετία  του '70 έως τις μέρες μας παράλληλα με τα σημαντικά γεγονότα που σφράγισαν αυτές  τις εποχές.

 Η  Ρίτα από βοηθός  στο κουρείο του πατέρα της στην Οδό Θηβών καταλήγει ταξιθέτρια  σε ένα από τα μεγαλύτερα σινεμά στο Πασαλιμάνι. Ταυτίζει τη ζωή της με αυτό ώσπου συναντά το Θόδωρο σε ένα δρομολόγιο  του "Γεώργιος Διόγος" προς Αίγινα.

Οι ζωές  τους συναντιούνται και ενώνονται. Ζουν τα δικά  τους Χριστούγεννα, άλλα ευτυχισμένα και άλλα.... σημαδεμένα.

Οι δυο τους φτιάχνουν το δικό τους παράδεισο  στην Αίγινα και ζουν έτσι όπως ονειρεύτηκαν. Μόνο που στη ζωή της Ρίτας όταν  της συνέβαινε κάτι, ήταν....  Χριστούγεννα! Και έφτασε ένας Αύγουστος να σημαδέψει τη ζωή της για πάντα...............

 Κυκλοφορεί  στο βιβλιοπωλείο "Λυχνάρι" της Αίγινας.

Εξώφυλλο: Το καφενείο της κ. Τασίας Γαλάρη στην παραλία της Αίγινας.

Οι μικροί ήρωες της σχολικής χρονιάς του κορονοϊού.

Αναδημοσίευση από το Saronic magazine

Του Γ. Μπήτρου.

Η επιτυχία  που κατέγραψαν οι μαθητές  με την είσοδό  τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ειδικά φέτος δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.

Σήμερα Παρασκευή 28  Αυγούστου ανακοινώθηκαν οι βάσεις εισόδου σε κάθε Ανώτατη και Ανώτερη Σχολή. Σύμφωνα με την απόφαση της προηγούμενης ηγεσίας  του Υπουργείου Παιδείας  δεν ανακοινώνονται  οι λίστες με τα ονόματα  των επιτυχόντων μαθητών και μαθητριών στους πίνακες ανακοινώσεων κάθε σχολείου, παρά μόνο ο  κωδικός  του κάθε υποψήφιου. Έτσι μόνο αυτός γνωρίζει αν πέρασε στη σχολή της επιλογής  του.

Τα νέα πλέον μαθαίνονται από «στόμα σε στόμα» μέσω μηνυμάτων ή αναρτήσεων στους τοίχους του Face book.

Ιδιαίτερα όμως φέτος  το γεγονός αυτό, που άλλες χρονιές ήταν το πρώτο στα δελτία ειδήσεων φέτος παλεύει  λόγω κορονοϊού και Ελληνοτουρκικών στην  δεύτερη ή στη τρίτη ακόμα και στην τέταρτη θέση.

Η είδηση της επιτυχίας που σκορπά χαμόγελα και αισιοδοξία  δεν θα πρέπει λοιπόν να περάσει στα «ψιλά». Και το επισημαίνουμε αυτό διότι οι φετινοί διαγωνιζόμενοι ανεξάρτητα από το βαθμό επιτυχίας τους, την κατολίσθηση ή καθίζηση των βάσεων στις «καλές» σχολές, πέτυχαν κάτι πάρα πολύ δύσκολο που ίσως λίγους μήνες πριν φάνταζε ακατόρθωτο και άπιαστο.

Και εδώ πρέπει να εστιάσουμε.

Οι « εν δυνάμει» φοιτητές  λοιπόν της ακαδημαϊκής χρονιάς που θα αρχίσει το επόμενο διάστημα, είναι οι μικροί ήρωες  της εκπαίδευσης. Κατόρθωσαν να δαμάσουν το φόβο, τον πανικό που ίσως τους δημιούργησε μια πρωτόγνωρη για αυτούς κατάσταση. Ο εγκλεισμός λόγω της πανδημίας.

Στερήθηκαν τηνκαθημερινή προετοιμασία  στο σχολείο. Δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν στα φροντιστήρια. Πέρα από τη μελέτη μπήκε στη ζωή τους πολύ γρήγορα η διαδικασία  της εξ αποστάσεως (σύγχρονης και ασύγχρονης διδασκαλίας), έμειναν μόνοι στο σπίτι τους χωρίς τη στήριξη των φίλων, τη συνεργασία τους, τη συναδελφικότητα τους. Έχασαν το ρυθμό τους. Για κάποιο διάστημα αποσυντονίστηκαν. Δεν πήγαν κάποιοι από αυτούς την καθιερωμένη πενταήμερη εκδρομή.  Ο κόπος τους αυξήθηκε, η αγωνία και το άγχος  στο ζενίθ μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον που το καθόριζε η αβεβαιότητα  της επόμενης μέρας, η αγωνία του ορισμού της ημερομηνίας  των εξετάσεων τους.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως τούτα τα παιδιά πέρασαν «δια πυρός και σιδήρου». Τελικά τα κατάφεραν. Πέτυχαν. Είναι οι μεγάλοι νικητές μιας προσπάθειας, ενός αγώνα με πολλά απρόβλεπτα εμπόδια.

Γι’ αυτό  η νίκη  τους είναι μεγάλη. Γι’ αυτό η επιτυχία τους έχει  μια άλλη βαρύτητα. Η ψυχική δύναμη και οι αντοχές  τους είναι αξιοσημείωτες και αξίζει να μελετηθούν από όσους ασχολούνται με την παιδαγωγική των εξετάσεων, από ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς.

Ασφαλώς μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας τους οφείλεται και στη ψυχολογική στήριξη που δέχτηκαν από το οικογενειακό περιβάλλον και τη σχολική κοινότητα.

Μην ξεχνάμε στο σημείο αυτό τον αγώνα πολλών καθηγητών της Γ΄ Λυκείου να συνεχίζουν τα μαθήματα και την προετοιμασία διαδικτυακά.

Η γενιά αυτών των μαθητών με το πείσμα και την ορμή τους,  μας έδειξε  την αξία  της στοχοπροσήλωσης και της ψυχικής δύναμης που δεν μπορεί να δαμάσει και να σταματήσει κανένας κορονοϊός.

Από το ΓΕΛ Αίγινας ανακοινώθηκε ότι εισήλθαν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση 56 μαθητές  και από το ΕΠΑΛ 3. Εκφράζουμε  τα θερμά μας συγχαρητήρια και τις ευχές μας για καλή και καρποφόρα φοίτηση.

Το καθημερινό ραντεβού με τον Άγιο.

 Η ώρα πλησιάζει  14.30. Καταμεσήμερο. Η θάλασσα ήσυχη από τους κολυμβητές που ήδη έχουν αποτραβηχτεί σε βεράντες και κουζίνες για  το μεσημεριανό τους.

Σε λίγο θα ξεκινήσει η καθιερωμένη σιέστα, απαραίτητη καλοκαιρινή  στιγμή που χαρακτηρίζει  τα ελληνικά καλοκαίρια. Η ώρα που το τραγούδι των τζιτζικιών δυναμώνει και οι ανεμιστήρες δουλεύουν στο φουλ.

Είναι η ώρα που η κοφτερή πλώρη του "Άγιου" ξεπροβάλει από την Αιγινήτικη άκρη κάπου εκεί στα Πλακάκια. Κάθε μέρα, την ίδια πάντα ώρα, η φιγούρα του πλοίου  ταξιδεύει ήσυχα, σταθερά  στα νερά του Σαρωνικού στο καθημερινό δρομολόγιο των 14.15  από  το λιμάνι της Αίγινας προς Πειραιά.

Έχουν περάσει οι εποχές που τα πλοία  της γραμμής είχαν σταθερά καθημερινά δρομολόγια. Τότε οι απλοί άνθρωποι του νησιού τα είχαν  για ρολόι, σημάδια  της μέρας με τα οποία όριζαν ακόμα και τις δουλειές  τους.

Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κι όμως ο "Αγιος Νεκτάριος" έχει κάτι από εκείνη την εποχή. Εδώ και πολλά χρόνια διατηρεί  τα ίδια δρομολόγια χειμώνα - καλοκαίρι. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής είναι και η επιτυχία  του. Οι επιβάτες ξέρουν σίγουρα ότι από τον Πειραιά  θα φύγει  στις 08.20 στις 12.15 και στις 16.15. Ενώ από Αίγινα  στις 10.15, 14.15 και  18.15 καθημερινά.

 Και  τα χρόνια αυτά δεν είναι λίγα.

Συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από τότε που κατηφόρισε από τις Σποράδες που ήταν αρχικά δρομολογημένο  στο Σαρωνικό.

Είκοσι λοιπόν ολόκληρα χρόνια δουλεύει συνεχώς, αθόρυβα, ακούραστα, σταθερά.

Πιστός στο καθημερινό ραντεβού του με τους πιστούς επιβάτες  του οι οποίοι δεν τον αλλάζουν εύκολα.

Ας είναι πάντα ήρεμα και γαλήνια  τα ταξίδια  του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο "κρυφός" στο δάσος της Αφαίας.

  Εορτάζει στις 29 Αυγούστου ο Άγιος Ιωάννης ο κρυφός στην Αγία Μαρίνα.

    Το δάσος  της Αφαίας  μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Δεν έδωσε καταφύγιο μόνο στην άφαντη Θεά (Αφαία) που ήρθε από την Κρήτη αλλά  και χώρο για να κτιστεί ένα χαριτωμένο ναΰδριο κρυμμένο και σκεπασμένο από πανύψηλα πεύκα. Είναι ο Άγιος Ιωάννης ο κρυφός γιατί είναι κρυμμένος μέσα στα πεύκα, γιατί πρέπει να ξέρεις  το μονοπάτι για να φθάσεις μέχρι την πόρτα του. 

     Για να φθάσει κάποιος στο εκκλησάκι πρέπει πρώτα να ανέβει ως το μοναστήρι του Αγίου Μηνά στην Αφαία. Μέσα στο πευκοδάσος ακολουθεί το μονοπάτι  που ξεκινά  από τη δυτική πύλη του μοναστηριού του Αγίου Μηνά και χάνεται μέσα στην πλούσια βλάστηση. Το φιδίσιο μονοπάτι μετά από λίγο μας σε οδηγεί  το μικρό εκκλησάκι  και  το πλάτωμα  του ασβεστωμένο και περιποιημένο. Εντύπωση μας προκάλεσε  το "πανηγυρόσπιτο", το οίκημα που εφάπτεται  της εκκλησίας  και χρησιμοποιείται  για την προετοιμασία  του πανηγυριού  του ναού. Ένα  στοιχείο  που συναντάμε έντονα  στις Κυκλάδες  και που εδώ στην Αίγινα βρίσκουμε  στον Άγιο Αντώνιο  ή στο Όρος, στην Ανάληψη. Οι παλαιότεροι φρόντιζαν δίπλα στα μακρινά εκκλησάκια που απείχαν χιλιόμετρα από  τους οικισμούς  τους,  να έχουν ένα οίκημα   που να  χρησιμοποιείται  ακόμα  και για  διανυκτέρευση. Σε  ένα χάραγμα  διακρίναμε  την ημερομηνία: 1959, χωρίς να διευκρινίζεται τι σημαίνει αυτό.

   Το  εκκλησάκι αυτό ανήκει  ως παρεκκλήσιο  στο μοναστήρι του Αγίου Μηνά.

    Ακολουθώντας  κανείς το μονοπάτι  μέσα  στο δάσος  οδηγείται  στον παραθεριστικό οικισμό της Αγίας Μαρίνας. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο νηστευτής στην Κυψέλη της Αίγινας.

Αυτό  το πέτρινο αριστούργημα βρίσκεται στην Κυψέλη πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου ημέρα της αποτομής της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου. Βρίσκεται στα ψηλά  της Κυψέλης καισ τη σκιά της Δραγωνέρας στην οικία της οικογένειας Σακελλίων η οποία έχει και την φροντίδα του. Πρόκειται για μια μονόχωρη θολωτή εκκλησούλα, σε απόλυτα νησιώτικο στυλ που εδώ θα λέγαμε ότι έχει και στοιχεία από την Παλιαχώρα. Δεν διακρίνουμε τίποτε το περιττό στην εμφάνισή του ενώ εντυπωσιάζει το δίλοβο παράθυρο στην κόγχη του ιερού. 

  Στην Κυψέλη ωστόσο υπάρχει κι άλλος Άη - Γιάννης που εορτάζει σήμερα. Το γραφικό κάτασπρο ξωκκλήσι που γιορτάζει σήμερα βρίσκεται μέσα στους αγρούς στα σύνορα Κυψέλης και Ασωμάτων. Ιδιαίτερα  φροντισμένο  πανηγυρίζει  στις 29 Αυγούστου ημέρα της Αποτομής της Κεφαλής  του Ιωάννου του Προδρόμμου και ημέρα αυστηρής νηστείας από την Εκκλησία.

   Ο Ιωάννης που  έζησε αυστηρή ασκητική ζωή στην έρημο αποκεφαλίστηκε από τον Ηρώδη επειδή δεν σταμάτησε να στηλιτεύει δημόσια τη διαφθορά και την ανηθικότητα που επικρατούσε μέσα στο παλάτι. Αποτέλεσμα της δράσης  του και των κηρυγμάτων ήταν η σύλληψη και η φυλάκιση του και κατόπιν ο αποκεφαλισμός του μετά από απαίτηση της Ηρωδιάδος παράνομης γυναίκας του Ηρώδη.

   Στην Αίγινα υπάρχουν κι άλλα  εκκλησάκια  που εορτάζουν σήμερα. Άλλο ένα πολύ μικρότερο υπάρχει στην Κυψέλη καθώς επίσης και στην περιοχή  των Βροχείων.

Σχολείο Ειδικής Αγωγής στην Αίγινα.

 Στην Αίγινα λειτουργούν επτά (07) Δημοτικά  Σχολεία, τρία (03) Γυμνάσια  και  δύο (02) Λύκεια Γενικό και ΕΠΑΛ. Ο αριθμός των μαθητών είναι αρκετά μεγάλος και αυτό δηλώνει και η λειτουργία  τόσων σχολείων.Πολλές  φορές  το μαθητικό δυναμικό  του νησιού ενισχύεται και από μαθητές που μετεγγράφονται στο νησί είτε από το Λεκανοπέδιο της Αττικής είτε από άλλες περιοχές.

Σε όλη την Αίγινα και συγκεκριμένα  στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση λειτουργούν τμήματα ένταξης για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες  στο 2ο Δημοτικό, στο Δημοτικό της Κυψέλης  και του Μεσαγρού καθώς και προγράμματα  παράλληλης στήριξης για πολλούς μαθητές.

Ο  αριθμός αυτών των μαθητών καθώς ανεβαίνουν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση απορροφούνται συνήθως από το 2ο Γυμνάσιο Αίγινας στο οποίο λειτουργεί από το 2007  τμήμα ένταξης.

Αυτό που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια είναι η αύξηση του αριθμού των μαθητών με μαθησιακά προβλήματα, για πολλούς και διαφορετικού λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναπτυχθεί, καθώς και οι μαθητές που χρήζουν παράλληλης στήριξης χωρίς να ξεχνάμε ότι κοντά σε αυτούς υπάρχουν και μαθητές που έχουν διαγνωσθεί από το ΚΕΣΥ ότι πρέπει να φοιτήσουν σε Ειδικό σχολείο. Κάτι που δεν επιτυγχάνεται λόγω της μη λειτουργίας τέτοιου σχολείου στην Αίγινα.

Η απόφαση  της Επιτροπής Παιδείας να προβεί στη δημιουργία και ίδρυση Σχολείου Ειδικής Αγωγής στην Αίγινα για  την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση έρχεται όχι μόνο να καλύψει ένα κενό, μια ανάγκη της  τοπικής εκπαίδευσης αλλά και να αναβαθμίσει την παρεχόμενη εκπαίδευση δίνοντας μέσα από τη στελέχωση με έμπειρο και κατάλληλο προσωπικό (κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους) την ευκαιρία σε όλους  τους μαθητές και τις μαθήτριες να φοιτήσουν κανονικά, να κοινωνικοποιηθούν, να αποκτήσουν δεξιότητες και να καλλιεργήσουν τα χαρίσματα τους.

Ας στηρίξουμε όλοι αυτή  την προσπάθεια   που δεν είναι απλά προσπάθεια  ενός Δήμου ή μιας επιτροπής αλλά προσπάθεια όλων  για ένα καλύτερο μέλλον όλων των παιδιών.

Ή ώρα της φιστικιάς.

  Κάθε πράγμα  στο καιρό του. Έτσι και για το φιστίκι που είναι πλέον έτοιμο για τη συγκομιδή του. Κόκκινο ή μελανό γυαλίζει πάνω στα κλαδιά  της φορτωμένης φιστικιάς και προσμένει την ώρα να απελευθερωθεί από την αγκαλιά  της, να πέσει  σε καλά χέρια και να γεμίσει  τις πάνες, τα τσουβάλια...  τα σπίτια μας και τα σημεία  των καταστημάτων πώλησης.

   Ζουμερό γεμάτο χυμούς ολόφρεσκο  πραγματικά σκέτος πειρασμός προκαλεί τους περαστικούς να το κόψουν, να το ξεφλυδίσουν να  το γευτούν.

Είναι η ώρα της φιστικιάς λοιπόν. Παραδοσιακά  οι τελευταίες μέρες  του Αυγούστου και οι πρώτες  του Σεπτέμβρη είναι η εποχή της συγκομιδής  του. Έτσι γινόταν από παλιά. Τα τελευταία χρόνια έτυχε πολλές φορές λόγω κλίματος το φιστίκι  να είναι έτοιμο και πριν το Δεκαπενταύγουστο. Φέτος όμως επέστρεψε στην .... κανονικότητα.

Και  μια που μιλάμε για παράδοση και για παλιές συνήθειες  να αναφέρουμε πως η συγκομιδή του ήταν μια ολόκληρη ιεροτελεστία - γιορτή για  την οικογένεια που αχάραγα σηκωνόταν και ξεκινούσε το μάζεμα με κοντάρια  για το τίναγμα των κλώνων, με πάνες  που στρώνονταν γύρω από τον κορμό της, με τσουβάλια  για να  το συγκεντρώνουν αλλά και με πολλά κουβαδάκια  που μέσα έβαζαν τη "χαμάδα" δηλαδή αυτά  τα φιστίκια που έπεφταν κάτω στο χώμα αλλά εκτός πάνας. Μια δουλειά που ανέθεταν πάντα στα μικρότερα παιδιά.

Και  μη ξεχνάμε ότι ο καθαρισμός  του ήταν μια επίπονη διαδικασία  που έπαιρνε ολόκληρη μέρα ή και περισσότερο γιατί το φιστίκι καθαριζόταν στο χέρι. Ακολουθούσε το  άπλωμα  στο λιακό ή στις αυλές για να λιαστεί και να ξεραθεί από τον ήλιο για τρεις ολόκληρες μέρες.

Μεγάλη διαδικασία, πολύ δουλειά, μεγάλος κόπος που γινόταν όμως με πολύ χαρά γιατί  για πολλά σπιτικά  και παραγωγούς, το φιστίκι ήταν  βασική πηγή εσόδων.

Αυτά  πολύ παλαιά. Τώρα ο καθαρισμός και το στέγνωμα έχουν απλοποιηθεί λόγω των σύγχρονων μηχανημάτων που έχουν κάνει αυτές  τις δουλειές πολύ πιο εύκολες και σύντομες.

Ο Άγιος Φανούριος στη σκιά της Παλαιάς Χώρας.

   

Δεν συγκαταλέγεται στα γνωστά και αναγνωρίσιμα εκκλησάκια της Παλιαχώρας  που βλέπουμε από το δρόμο. Για να συναντήσουμε τον Άγιο Φανούριο πρέπει να κατηφορίσουμε από το Σταυρό προς Σουβάλα. 

   Βρισκόμαστε λοιπόν στη βόρεια πλευρά της Παλιαχώρας, σε μια ρεματιά  όπου για να φθάσουμε μέχρι  την πόρτα της εκκλησίας θα πρέπει να διανύσουμε προσεκτικά το μονοπάτι και τις αναβαθμίδες της περιοχής. Το εκκλησάκι κάτασπρο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα του λόφου της Παλιαχώρας εορτάζει κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου και στο πανηγύρι του συγκεντρώνει πλήθη πιστών κυρίως από το Βαθύ και τη Σουβάλα.
Εκκλησιαστικά ανήκει στην ενορία  του Βαθέος.

   Από το σημείο αυτό αρχίζει να πυκνώνει η βλάστηση  του πευκοδάσους  που φθάνει μέχρι τα πρώτα σπίτια  της Σουβάλας και των Αγίων.

   Η περιοχή τα παλαιότερα χρόνια είχε αρκετό νερό και αυτό μαρτυρείται όχι μόνο από την πηγή του Κουρέντη αλλά και από  την είσοδο μιας υπόγειας στοάς  στην περιοχή, της οποίας η αρχή βρίσκεται στο υδραγωγείο του παλαιού οικισμού της Παλιαχώρας. Η είσοδος της στοάς είναι σήμερα ασφαλισμένη.

  Η εκκλησία είναι κατά πολύ νεότερη των εκκλησιών της Παλιαχώρας γι΄αυτό και δεν συγκαταλέγεται στον κατάλογο  των εκκλησιών  του λόφου και δεν αναφέρεται στις μελέτες  για  τα κτίσματα της Παλιαχώρας.

Η τελευταία φωτογραφία προέρχεται από σχετική ανάρτηση  του Aeginaportal. gr το 2009

"Θησέας και Μινώταυρος" από την Θεατρική ομάδα "Παιδικά όνειρα"

Ένας  μύθος από  την αρχαία Κρήτη έρχεται στο "Κτήμα Κολάτου" από  τη Θεατρική Ομάδα "Παιδικά Όνειρα"  του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας.

Οι παραστάσεις  θα δοθούν τη Δευτέρα 31  Αυγούστου, Τρίτη 1 και Τετάρτη  2 Σεπτεμβρίου στο "Κτήμα Κολάτου" με ελεύθερη είσοδο  και ώρα έναρξης  στις  19.30.

23 Αυγούστου 1990: Ένα ναυτικό ατύχημα στο λιμάνι της Αίγινας

                                                    Ο   ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ  ΕΞΩΚΟΙΛΕ

Ήταν 23 Αυγούστου του 1990  γύρω στις οκτώ το βραδάκι. Ο ουρανός ξαφνικά σκοτείνιασε επικίνδυνα. Τρία πλοία έρχονταν από Πόρο Μέθανα προς Αίγινα. Ένα δυνατό μπουρίνι όμως άλλαξε το σκηνικό και έφερε τα χειρότερα. Ο «Σαρωνικός» προσπάθησε να δέσει στην προβλήτα πίσω από τα ταξί. Ο ολοκαίνουργιος (νεότευκτος) «Γεώργιος» προσπάθησε να δέσει εκεί που σήμερα προσεγγίζουν τα φέρυ μποτ. Το τρίτο πλοίο το «Άγιος Νεκτάριος» συνέχισε προς Πειραιά χωρίς να μπει στη διαδικασία να πιάσει στην Αίγινα.

Ο καιρός αγρίεψε επικίνδυνα και οδήγησε τα δύο πλοία σε πρόσκρουση στις προβλήτες. Ο μεν "Σαρωνικός" στην προβλήτα  των ταξί κτύπησε και ακούμπησε στα ρηχά του βυθού από τα νερά που εισήλθαν ακόμα και στο γκαράζ του, ο δε "Γεώργιος" (σημερινό Απόλλων Ελλάς)  υπέστη μικρότερα ρήγματα στο πλαϊνό του μέρος, που όμως του επέτρεψαν να  φύγει την επόμενη μέρα. Ο "Σαρωνικός" παρέμεινε ημιβυθισμένος για κάποιες ημέρες με εγκλωβισμένα αυτοκίνητα στο γκαράζ του. Η  ταλαιπωρία των επιβατών  τεράστια που βγήκαν από το πλοίο με σκάλες  κάτω από άσχημες καιρικές συνθήκες.

Η δύναμη του καιρού έφερε  μπλακ αουτ στην Αίγινα και οι επιβάτες  του «Σαρωνικού» απεγκλωβίστηκαν με τη βοήθεια  του πληρώματος  και των Λιμενικών.

  Ο  ανελέητος ανταγωνισμός των πλοίων παραλίγο να οδηγήσει σε ναυτική τραγωδία.     Οι φωτογραφίες αδιάψευστοι μάρτυρες  του γεγονότος αλλά και της   ακαταλληλότητας  και την επικινδυνότητας του λιμανιού (!) της  Αίγινας.

 Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο  του αείμνηστου Γρηγόρη Συριώτη.

Ένα διαφορετικό πλοίο στη ράδα του Πειραιά.

 Εντυπωσιάζει η φιγούρα του πλοίου που εδώ και μία εβδομάδα βρίσκεται αγκυροβολημένο στη ράδα  του Πειραιά, στο σημείο όπου κι άλλα πλοία είναι αγκυροβολημένα έξω από  το λιμάνι. Ο όγκος  του ο εξοπλισμός  του, ο σχεδιασμός του, η εξέδρα για την προσγείωση ελικοπτέρου, αλλά κυρίως ο πανύψηλος πύργος  του είναι ορατός μέχρι την Αίγινα.

Ο ερχομός  του πλοίου προκαλεί πολλά σχόλια  και υποθέσεις. Μερικοί αναφέρουν πως πρόκειται για θαλάσσιο γεωτρύπανο. Κάποιοι άλλο λένε πως θα δουλέψει  για την επέκταση του λιμένα Πειραιώς προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θέσεις για πρόσδεση κρουαζιερόπλοιων.

Αναμένουμε λοιπόν τις επόμενες κινήσεις  του.Ως τότε είτε από την ξηρά είτε ως επιβάτες  των διερχόμενων πλοίων ας θαυμάζουμε το "μυστήριο" αυτό σκάφος  που για πρώτη φορά αντικρίζουμε στον Πειραιά.

 Φωτογραφίες από  τον προσωπικό λογαριασμό της κ. Αντριάνας Πολίτου στο Face book

Πανηγύρισε ο ναός του Αγίου Διονυσίου στο Νοσοκομείο Αίγινας

 Πανηγύρισε ο ναός  του Αγίου Διονυσίου στο Νοσοκομείο Αίγινας. Χθες παραμονή της εορτής με παρόντες όλους σχεδόν τους ιερείς της Αίγινας και πλήθος κόσμου τελέστηκε Αρχιερατικός Πανηγυρικός εσπερινός στον οποίο χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Ύδρας Σπετσών Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας κ.κ. Εφραίμ.

Το θείο λόγο κήρυξε ο  νέος πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως αρχιμ. Νεκτάριος Δαρδανός ο οποίος μίλησε εμπνευσμένα πάνω στο διαχρονικό θέμα  της μετάνοιας και της συγχώρησης έχοντας ως αφορμή τη ζωή του Αγίου Διονυσίου. Ο π. Νεκτάριος στη σύντομη ομιλία στήριξε αγιογραφικά την ομιλία  του αλλά και το παράδειγμα ζωής του Αγίου Διονυσίου.

Παρόντες ο Δήμαρχος Αίγινας κ. Ι. Ζορμπάς, ο αντιδήμαρχος κ. Δ. Καραγιάννης και ο δημοτικός σύμβουλος κ. Φ. Τζίτζης.

  

 Ο απλός και απέριττος ναός που βρίσκεται  στον περίβολο του Νοσοκομείου Αιγίνης είναι ένα κτίσμα με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που ξεφεύγει από τα συνήθη σχήματα και μορφές των Ναών του νησιού. Οι γωνίες και τα τόξα μαρτυρούν επιρροή από τη Δύση, χωρίς αυτό να είναι όμως εξακριβωμένο. Ο ευρύχωρος εσωτερικός χώρος του ναού έχει τρία κλίτη ενώ το τέμπλο του διακοσμείται από αξιόλογες εικόνες.

   Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Ναός αφιερώθηκε στον Άγιο Διονύσιο Επίσκοπο Αιγίνης, ο οποίος στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν της επιδρομής του Μπαρμπαρόσσα στην Παλαιά Χώρα, εμψύχωσε και παρηγόρησε  τους πληγωμένους κάτοικους του νησιού και συνέβαλε στην πνευματική ανόρθωση τους.

   Ο Άγιος Διονύσιος είναι προστάτης του Νοσοκομείου Αιγίνης το οποίο ίδρυσε ο αρχιμ. Παντελεήμων Φωστίνης. Στον περίβολο του υπάρχει ο Ιδρυματικός αυτός Ναός τον οποίο έκτισε ο γέροντας Ιερώνυμος Αποστολίδης και στον οποίο ιερουργούσε.

    Σήμερα ο ναός εκτός από την ημέρα της εορτής του λειτουργείται τακτικά  κατά τη διάρκεια του έτους.