"Εστία" τίτλοι τέλους για το ιστορικό βιβλιοπωλείο

Έκλεισε σήμερα το ιστορικό βιβλιοπωλείο της Εστίας επί της οδού Σόλωνος. Υπήρξε πολιτιστικός κόμβος για δεκαετίες -σε συνδυασμό με τι ομώνυμες εκδόσεις, οι οποίες συνεχίζονται κανονικά. Η γνώση των βιβλιοπωλών του, η πληρότητα των τίτλων (στο θρυλικό του υπόγειο), η βιβλιοφιλική ατμόσφαιρα και ευγένεια των ανθρώπων του ήταν τα στοιχεία που δημιούργησαν την επιτυχία του. Δυστυχώς, η κρίση τα έκαμψε και αυτά. Πηγή: www.lifo.gr

Από την κ. Αννίτα Λεούση - Χαρτοφύλακα

Οι "κλωστές" της Μαίρης στο Κολωνάκι.

  Ένα μεγάλο αφιέρωμα έκανε η κ. Ελένη Μπίστικα στην εφημερίδα "Καθημερινή" το Σάββατο 30 Μαρτίου με αφορμή τη μεγάλη έκθεση  κεντημάτων  της κ. Μαίρης Γαλάνη - Κρητικού με τίτλο "Κλωστές"  που ετοιμάζεται για τον Απρίλιο στη Γκαλερί Genesis στο Κολωνάκι. Παραθέτουμε το δημοσίευμα από την εφημερίδα.

Tης Eλένης Mπίστικα

«Zει και κεντάει στην Aθήνα και στην Aίγινα». H φράση αυτή που συμπυκνώνει σε οκτώ μόνον λέξεις αυτό που είναι, αυτό που επέλεξε να είναι η Mαίρη Γαλάνη-Kρητικού, ανοίγει, σαν κλειδί, την πόρτα της δημιουργικής διαδρομής μιας αγαπητής φίλης και πολυδιάστατης προσωπικότητας. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι και παρακολούθησε μαθήματα λογοτεχνίας στο Aννόβερο της Γερμανίας. Δούλεψε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Le Figaro» στο Παρίσι και, με την επιστροφή της στην Eλλάδα, στο «BHMA» και στο περιοδικό «Tαχυδρόμος». Mια φορά δημοσιογράφος, πάντα δημοσιογράφος και έως σήμερα η Mαίρη Γαλάνη-Kρητικού εξακολουθεί να αρθρογραφεί για θέματα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου. Διδάσκει τη γαλλική γλώσσα και λογοτεχνία σε ενήλικες, προετοιμάζοντας την απόκτηση διπλωμάτων ή την εισαγωγή στο Διπλωματικό Σώμα. Ξανθή, λεπτή, αεικίνητη, έχει αποκτήσει ωραία οικογένεια, προλαβαίνει τους ρόλους μητέρας και γιαγιάς, είναι γνώριμη φιγούρα, πάνω-κάτω στην προκυμαία της Aίγινας, όπου το φημισμένο ζαχαροπλαστείο «Aιάκειον» της οικογενείας Γαλάνη-Kουκούλη. H στήλη την γνώρισε ως ιδρυτικό δραστήριο μέλος του Iστορικού και Λαογραφικού Mουσείου του Δήμου Aίγινας. H ίδια έχει διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Aίγινας, είναι μέλος των Φίλων του Mουσείου Mπενάκη, των Φίλων της Aκροπόλεως, των Φίλων του Mεγάρου Mουσικής και φυσικά του Φεστιβάλ της Aίγινας. Tο 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Aίγινα: τα Πρόσωπα - οι Tόποι, οι Mνήμες» μία εξαιρετική προσέγγιση στα θέματα που επέλεξε να γράψει. Θα πάρουμε μια ανάσα, και θα επικεντρωθούμε στη μεγάλη αγάπη της ζωής της, την κεντητική. Eδώ και τέσσερις δεκαετίες, από νεαρή ηλικία, ανάμεσα σε σπουδές και τόπους καριέρας, η Mαίρη Γαλάνη-Kρητικού έχει ασχοληθεί με την ελληνική λαϊκή παράδοση της κεντητικής, με επισκέψεις στα μουσεία και την καταγραφή θεμάτων και μοτίβων, τα οποία, στη συνέχεια, εξελίσσονταν στη σύνθεση ταπισερί δικής της έμπνευσης, με αφετηρία την καθημερινότητα της ελληνικής υπαίθρου. Aπό το ενημερωτικό δελτίο που συνέταξε η ιστορικός τέχνης Iρις Kρητικού (άξια κόρη), ο μακρύς κατάλογος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων με έργα κεντητικής της Mαίρης Γαλάνη-Kρητικού, αρχίζοντας από το Λαογραφικό Mουσείο της Aίγινας, το Nαυτικό Mουσείο Eλλάδας στον Πειραιά, στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Iδρυμα στο Nαύπλιο, καθώς και σε μουσεία, πολιτιστικά ιδρύματα και ιδιωτικούς χώρους τέχνης στην Eλλάδα και στο εξωτερικό. Aυτή η οφειλόμενη αναφορά στα έργα της φίλης Mαίρης, στην αιγινήτικη κυρίως διαδρομή της στήλης, είναι και η εισαγωγή στην έκθεσή της, με τίτλο: «Kλωστές», που θα γίνει τον Aπρίλιο στην Γκαλερί Genesis, στην οδό Xάρητος 35, Kολωνάκι, από τις 23 Aπριλίου ώς τις 18 Mαΐου. Στην ατομική αυτή έκθεση, η Mαίρη Γαλάνη-Kρητικού συμπυκνώνει τις τεχνικές και τη θεματολογία που την απασχόλησαν στις περασμένες δεκαετίες. Δουλεύοντας, άλλοτε, με χοντρό μαλλί και, άλλοτε, με λεπτό μετάξι και με κοινή αφετηρία έμπνευσης τους κάμπους των μεσαιωνικών ευρωπαϊκών ταπισερί και τα περίτεχνα μουσειακά εργόχειρα της ελληνικής λαϊκής τέχνης μάς αφηγείται ιστορίες ενός χειροποίητου μυθικού ελληνικού τόπου. Aλλά και αιγινήτικες αυθεντικές εικόνες για τη μοναδικότητα του τοπίου, για το πέρασμα Eπιταφίων, για τις αναζητήσεις του Mεγαλέξανδρου στους θαλασσινούς μας βυθούς... Ως τα εγκαίνια της Tρίτης 23 Aπριλίου, θα μιλήσουμε και για τη δεξιοτεχνία της μανιώδους συλλέκτριας με σπάνια κουμπιά, χρυσοκλωστές, αιγινήτικα κοπανέλια και παλιές δαντέλες. Oλα βρίσκουν τη θέση τους σε αποκαλυπτικές ιστορίες μιας πιο εξομολογητικής κλίμακας, χρώματα, σχήματα, μορφές, λιτανείες, με μαλλί και μετάξι σε κέντημα ευγενικής ψυχής...

Ξύλινα καΐκια που καταστρέφονται

  "Έντεκα χιλιάδες καΐκια πρέπει να καταστραφούν και έχουν ήδη καταστραφεί τα μισά. Και όμως όλα τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε άλλες εργασίες" Με τα λόγια αυτά του Κ. Γουζέλη τελειώνει το ολοσέλιδο ρεπορτάζ του Γ. Ζουμπουλάκη στην εφημερίδα "Το Βήμα" της  24/3/13. Ένα αφιέρωμα στην προσπάθεια κάποιων "ρομαντικών" να συνεχίσουν και να καταγράψουν την αγάπη τους για τη θάλασσα και τα παραδοσιακά ξύλινα σκάφη στη μεγάλη οθόνη, μέσα από την ταινία που γυρίζουν. Συμπαραστάτες του Κ. Γουζέλη, οι  Ν. Δαρουκάκης, Λουκάς Ζησιμάτος, Απ. Δαμουράκης, Δημ. Χριστακόπουλος. Η παραδοσιακή τέχνη της ναυπηγικής τέτοιων σκαφών που μεγάλωσε και έθρεψε γενιές ναυτικών και των οικογενειών τους χάνεται τις τελευταίες δεκαετίες μετά από οδηγία της Ε. Ένωσης που απαιτεί να καταστραφούν αυτά τα σκάφη τα οποία είναι αναπόσπαστο μέρος της φυσιογνωμίας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της ναυτικής μας παράδοσης, στο όνομα της προστασίας της υπεραλίευσης. Η υποκρισία στο ζενίθ όταν τα μεγάλα ιχθυοτροφεία μεγάλων εταιρειών και ομίλων ξεφυτρώνουν το ένα πίσω από το άλλο, απειλώντας το οικοσύστημα και τις παραλίες των λουομένων.

   Με δόλωμα μια παχυλή αποζημίωση σε καιρούς οικονομικής καχεξίας, οι ψαράδες μας αναγκάζονται να τα "σπάσουν". Το κράτος ανήμπορο να κάνει κάτι, να προτείνει, να διεκδικήσει εναλλακτικές λύσεις και τη σωτηρία έστω των πιό αυθεντικών και χαρακτηριστικών σκαφών, ώστε να συνεχιστεί αυτή η παράδοση και να μη χαθεί από τα μάτια των επόμεων γενεών η φιγούρα των καλαίσθητων σκαριών που όργωσαν το Αιγαίο, αρκείται στην αποστολή τηλεοπτικών συνεργείων για να καταγράψουν τη στιγμή της καταστροφής. Μια νεκρολογία που "όζει" (που ζέχνει) γιατί είναι ψεύτικη και κροκοδείλια. Στην αντίπερα όχθη, στην Τουρκία, τέτοια σκαριά όχι μόνο προστατεύονται αλλά  οργώνουν ως τουριστικά ημερόπλοια τα ελληνικά νησιά της Δωδεκανήσου. Για να μας επαληθεύσει ο κ. Γουζέλης που αναφέρει πως : "Σε καμία άλλη χώρα πλην της Ελλάδος δεν απαιτείται το σπάσιμο του σκάφους".

     Τα παραδοσιακά αυτά σκαριά δεν είναι τελικά παρά ένας κρίκος στην αλυσίδα  των βίαιων και αναγκαστικών αλλαγών που μας έχουν επιβάλλει ώστε να χαθεί σιγά - σιγά κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα;

Στον απόηχο της εορτής

 Λαμπερός ο εορτασμός της Ευαγγελίστριας στην Κυψέλη παρά τις αντίθετες διαθέσεις του καιρού. Ο κόσμος  από όλη την  Αίγινα αλλά και επισκέπτες του τριημέρου που ανέβηκαν στην Κυψέλη ήταν πάρα πολύς. Η πλατεία σημαιοστολισμένη, ο ναός φροντισμένος χάρη στις άοκνες προσπάθειες του εφημέριου π. Νεκτάριου Κουκούλη και του εκκλησιαστικού συμβουλίου και πολλών εθελοντών κυρίων και κυριών που επί δύο εβδομάδες καθημερινά από το πρωί βρίσκονταν στην εκκλησία και εργάζονταν.

 Παρόντες - συνεορταστές οι ιερείς του νησιού  που για άλλη μία φορά έδειξαν πόσο αγαπούν την Κυψέλη συμμετέχοντας στις ακολουθίες και την παραμονή της εορτής και ανήμερα. Ιδιαίτερα θα πρέπει στο σημείο αυτό να κάνουμε λόγο για τον αρχιμ. Φιλόθεο Πετράκο ο οποίος λειτούργησε και κήρυξε το πρωί της εορτής. Εντυπωσίασε με το μεστό λόγο του, με την σεμνότητα και σοβαρότητα που τον διακρίνει, το μειλίχιο ύφος του, το ιερατικό ήθος, την ευγένεια των τρόπων και την προσήνεια του. Γνωστός άλλωστε στους Κυψελιώτες και πολύ αγαπητός, εφόσον είναι και κάτοικος του χωριού. Ωστόσο ο ανύστακτος ιερωμένος έχει αποσπάσει το σεβασμό την αναγνώριση και την τιμή των Αιγινητών για το αθόρυβο αλλά πολύ ουσιαστικό έργο που έχει επιτελέσει στο χωριό της Παχιοράχης με τη συντήρηση και ανακαίνιση των δύο ναών του χωριού, τόσο του ενοριακού του Αγίου Διονυσίου, όσο και του μικρότερου αυτού των Ταξιαρχών.  Αποτέλεσμα των προσπαθειών του είναι  η προσέλευση πολλών Αιγινητών από όλες τις περιοχές του νησιού όταν λειτουργεί ο ενοριακός ναός της Παχιοράχης, ιδιαίτερα τις ημέρες του Πάσχα ή του Αγίου Διονυσίου. Ο Λάκων στην καταγωγή ιερέας παράλληλα  με τα ιερατικά και ενοριακά του καθήκοντα ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ευχαριστούμε τον κ. Ν. Λαβούτα για την παραχώρηση των φωτογραφιών.

Υπάρχει ακόμα λεβεντιά

 Δανειζόμαστε τη φωτογραφία από  το Aeginanews  του καλού φωτογράφου κ. Δημήτρη Βλάϊκου συνεργάτη του "Κ" της "Καθημερινής"  από τη χθεσινή μαθητική παρέλαση στην παραλία της Αίγινας. Πολλά γράφονται και ακούγονται για τις μαθητικές παρελάσεις." Γιατί πρέπει να γίνονται, αν πρέπει, ποιός ο λόγος και ο σκοπός τους; " "Τι εξυπηρετούν;" και κυρίως πως πρέπει να γίνονται. Ενώ δεν υστερούν οι υστερίες για τον τρόπο που γίνονται. Είναι αλήθεια ότι και οι παρελάσεις όπως και πολλές άλλες εκδηλώσεις του δημόσιου και ιδιωτικού μας βίου περνούν την κρίση τους. Όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας. Όμως ας επαινέσουμε αυτά τα παιδιά που ακόμα και σήμερα μέσα στο μουντό περιβάλλον επιμένουν να συνεχίζουν να σηκώνουν τη σημαία, να κοιτούν αγέρωχα, να σκύβουν από σεμνότητα το κεφάλι, να προσπαθούν να βηματίσουν σε μια αβημάτιστη Ελλάδα και αποπροσανατολισμένη, να επιμένουν να ντύνονται τα χρώματα τα Ελληνικά. Ας επαινέσουμε ιδιαίτερα αυτά τα παιδιά και τους νέους που ειδικά φέτος "έφαγαν" αρκετό κρύο ή κάποιους που παρήλασαν με πυρετό και συνάχι. Και τέλος ας μη λυπηθούμε  τους επαίνους μας και προς τους γονείς εκείνους που στηρίζουν αυτά τα παιδιά και από το υστέρημά τους φροντίζουν να τα έχουν ντυμένα και περιποιημένα τιμώντας τη μεγάλη ημέρα. Τιμώντας την Ελλάδα. Τιμώντας εν τέλει τους ίδιους τους εαυτούς τους που μαρτυρούν έτσι ότι ξέρουν να σέβονται, να αναγνωρίζουν και να τιμούν τους αγώνες των ηρώων και των προγόνων μας.

Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου στη Μασσαλία

 

     Η Μασσαλία μαζί με την Τεργέστη και την Οδησσό στάθηκαν οι τρείς ακμαίες οικονομικά παροικίες του Ελληνισμού στα χρόνια της Τουρκοκρατίας που προώθησαν και συνέβαλαν αποφασιστικά στην προετοιμασία της Επανάστασης του 1821. Εκεί είχαν καταφύγει άνθρωποι του εμπορίου αλλά και  των γραμμάτων από πολλές περιοχές της Ελλάδος,  οι οποίοι με βιβλία, χρήματα, όπλα και άλλα εφόδια βοήθησαν κινητοποιώντας επίσης και τους Φιλέλληνες Ευρωπαίους να συνδράμουν στο Ελληνικό ζήτημα.

   Σήμερα είναι πολύ παρήγορο και συγκινητικό να βλέπεις να εορτάζεται με σεβασμό και ενθουσιασμό η επέτειος της Εθνικής παλιγγενεσίας σε αυτούς τους ιστορικούς για τον Ελληνισμό τόπους. Ευχαριστούμε τον κ. Δ. Παπαλεονάρδο για την ανταπόκρισή του και το φωτογραφικό υλικό που μας απέστειλε. Το παραθέτουμε αυτούσιο:

  

   "Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και εθνική υπερηφάνια εορτάστηκε στη Μασσαλία η Κυριακή της Ορθοδοξίας και η Εθνική επέτειος .Η Μασσαλία έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην Επανάσταση του 1821 καθώς υπήρξε μεγάλο φιλελληνικό κέντρο και βοήθησε τον αγώνα με εθελοντές Έλληνες και Φιλέλληνες ,με πολεμοφόδια και δάνεια προς το αγωνιζόμενο ¨Εθνος.

  Το πρωί της 24ης Μαρτίου τελέστηκε Πανηγυρική θεία λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Μασσαλίας ,στη συνέχεια έγινε η καθιερωμένη λιτάνευση των εικόνων πέριξ του Ναού κι στο τέλος εψάλλη Πανηγυρική Δοξολογία για την εθνική επέτειο από τον Αρχιερατικό Επίτροπο Μασσαλίας Αρχιμ.π.Γρηγόριο Ιωαννίδη και τους Αρχιμ.π.Αμφιλόχιο και διάκονο Κύριλλο.Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Ναυτιλιακός Ακόλουθος Μασσαλίας Πλοίαρχος ΛΣ Παπαλεονάρδος Δημοσθένης ενώ διαβάστηκε μήνυμα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.Στο τέλος ψάλθηκε ο Εθνικός ύμνος από όλο το εκκλησίασμα.Στις τελετές παρέστησαν ο ασκών χρέη Γενικού Προξένου της Ελλάδος κ.Ν.Γαιτανίδης,ο Προξενικός Λιμενάρχης Μασσαλίας,ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Μασσαλίας κ Δ.Αρκαζού,ο Πρόεδρος της Ορθόδοξης Κοινότητας κ Μ.Καλπαξίδης ,οι μαθητές του Ελληνικού σχολείου μαζί με τους δασκάλους τους και πολλοί ομογενείς.

     Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας εξετέθη σε προσκύνημα τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγ.Νεκταρίου Αιγίνης". 

Η Ευαγγελίστρια στην Κυψέλη της Αίγινας.

Η "χαλασμένη" Εκκλησία

Η ιστορία του Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Κυψέλη της Αίγινας.

Οι απαρχές της  ιστορίας της ανοικοδόμησης του Ιερού Ναού της Ευαγγελίστριας στην Κυψέλη αναζητούνται στα μέσα του 19^ου αιώνα. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού που ονομαζόταν τότε «Μαρνάς», αποφάσισαν να φτιάξουν ναό όχι στη σημερινή θέση της πλατείας της Κυψέλης, αλλά  στην περιοχή που σήμερα βρίσκονται τα συνεργεία αυτοκινήτων στου «Μπρίκια», στη λεωφόρο της Κυψέλης. Η Εκκλησία άρχισε να κτίζεται το διάστημα 1840 - 45. Το νέο τους ναό τον αφιέρωσαν στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Όμως δεν πρόλαβαν να τον εγκαινιάσουν γιατί μέσα σε μια νύχτα, ολόκληρη η σκεπή του ναού γκρεμίστηκε. Κανείς τότε δεν μίλησε για κακή κατασκευή, αλλά οι παλαιοί χωρικοί απέδωσαν το γκρέμισμα του ναού ως «σημάδι»  ότι η Παναγία  δεν ήθελε  την Εκκλησία της σε αυτή τη θέση. Για πολύ καιρό παρέμειναν εκεί  τα χαλάσματα του οικοδομήματος, χωρίς κανείς να τολμήσει να πει πως πρέπει να ξαναρχίσει η ανοικοδόμηση του ναού. Με  τον καιρό   και λόγω  της ύπαρξης της «χαλασμένης εκκλησιάς» εκεί, σε όλη την Αίγινα επικράτησε η τοπωνυμία «Στη Χαλασμένη Εκκλησία». Τελικά  για έναν αιώνα επικράτησε η περιοχή , το χωριό να ονομάζεται «Χαλασμένη», μέχρι που ο πρόεδρος του Δ. Λορέντζος [Μητσάκης] εισηγήθηκε την μετονομασία του χωριού σε «Κυψέλη», γύρω στα 1949. Εν τω μεταξύ ο ναός παρέμενε για  δεκαετίες μισογκρεμισμένος. Οι κάτοικοι του χωριού αναζητούσαν νέα τοποθεσία  για την ανοικοδόμηση  της εκκλησιάς τους. Η επιλογή έγινε στον χώρο που βρίσκεται σήμερα ο ενοριακός ναός, στη σημερινή πλατεία που τότε ήταν χωράφι ιδιοκτησίας της οικογένειας Πιτσιλού. Η ανοικοδόμηση του ναού πρέπει να έγινε μετά  το 1858, διότι δεν αναφέρεται στον κατάλογο των Ενοριών της Αίγινας που έγινε από την Κυβέρνηση του βασιλέα Όθωνα. Ο νέος μικρός ναός που είχε ξύλινη οροφή κάηκε το 1875 από αβλεψία του ιερέα Βασίλειου Λυκούρη. Ο τελευταίος παρ’ ότι η φωτιά οφειλόταν σε ατύχημα, θεώρησε τον εαυτό του υπαίτιο και αφιέρωσε  το υπόλοιπο της ζωής του στην ανέγερση του μεγάλου σημερινού ναού. 

Ο π. Βασίλειος Λυκούρης κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να συγκεντρώσει τα χρήματα. Μεγάλα ποσά για το κτίσιμο του ναού, κατέβαλαν οι σφουγγαράδες και βουτηχτάδες του χωριού, ενώ δωρεάν πέτρα και πουριά προσφέρθηκαν από τα πολλά νταμάρια που λειτουργούσαν τότε στην περιοχή. Η ανοικοδόμηση του ναού ολοκληρώθηκε το 1880  και από τότε λειτουργείται αδιάκοπα, ενώ  αναγνωρίστηκε επίσημα και ως ενοριακός ναός. Χαρακτηριστικό επίσης είναι το στοιχείο ότι στο ναό αυτό υπηρέτησαν από τότε μέχρι σήμερα Κυψελιώτες ιερείς. Ο ναός αρχιτεκτονικά ανήκει στο ρυθμό του σταυροειδούς  μετά τρούλου. Διέθετε ένα παλιό καμπαναριό πάνω από κεντρική του είσοδο, στο οποίο κατά πάσα πιθανότητα είχαν τοποθετηθεί καμπάνες από εκκλησάκι της Παλαιάς Χώρας. Στη δεκαετία του 1970 το εκκλησιαστικό συμβούλιο αποφάσισε το γκρέμισμα του μικρού καμπαναριού. Επίσης ο ναός από την αρχή εφοδιάστηκε με ρολόι το οποίο σήμαινε την ώρα  και ρύθμιζε  τη ζωή  των χωρικών. Λίγο πριν το 1980 και όταν εφημέριος του ναού ήταν ο αρχιμ. Νεκτάριος Πανταζής, το εκκλησιαστικό συμβούλιο αποφάσισε να  μεγαλώσει το ναό προς τη νότια πλευρά του ώστε να επαρκεί ο εσωτερικός του χώρος κατά τις μεγάλες εορτές του χρόνου. Τα σχέδια εκπονήθηκαν, αλλά   ποτέ  το έργο δεν ξεκίνησε. Λυσσαλέες  αντιδράσεις μερίδας κατοίκων του χωριού που υποστήριζαν ότι θα αλλάξει η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του ναού αλλά και της πλατείας οδήγησαν στην ματαίωση  του έργου. Διχογνωμίες, αντιπαλότητες, επεισόδια, αντιμαχόμενες συγκρούσεις, μικροκομματικές  ανόητες διαφορές πίκραναν  τον εφημέριο π. Νεκτάριο  και δίχασαν  την ενορία.. Τα  χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί χρησιμοποιήθηκαν για την  αγιογράφηση  του ναού. Εν τω μεταξύ κάποιοι μεθόδευσαν  τις ενέργειές τους ώστε ο ναός και η γύρω από αυτόν πλατεία, να χαρακτηριστεί με απόφαση του  Υπουργείου Πολιτισμού, «Διατηρητέο Μνημείο» [Φ.Ε.Κ. 574/26.6.1980]. Απόφαση που φέρει την υπογραφή του τότε υπουργού πολιτισμού Α. Ανδριανόπουλου, αλλά που δυσχεραίνει κάθε προσπάθεια συντήρησης του κτιρίου το οποίο χρειάζεται επιτακτικά κάποιες επεμβάσεις.

   Ωστόσο ο ναός της Ευαγγελίστριας στην Κυψέλη,  χάρη στην αγάπη   των σημερινών Κυψελιωτών και στις άοκνες προσπάθειες  του εφημέριου της π. Νεκταρίου Κουκούλη  και του εκκλησιαστικού συμβουλίου δεν παύει να είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, ένας όμορφος συμμετρικός ναός με νησιώτικες πινελιές και  μεγάλες δόσεις Αιγινήτικης πέτρας. Δεν παύει να δεσπόζει με τον ασημί του τρούλο και το πέτρινο καμπαναριό πάνω από τις παλιές αγροικίες και τα νεώτερα κτίσματα του χωριού. Να είναι το κέντρο της λατρευτικής, πνευματικής και κοινωνικής ζωής του χωριού, που συγκεντρώνει  τους ανθρώπους του τόπου στα πανηγύρια στις μεγάλες εθνικές και θρησκευτικές γιορτές, στις ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές τους. Να  αποτελεί έτσι  μια πραγματικά πνευματική ζεστή Κυψέλη,   να  ρυθμίζει την εργασία αλλά και να συντροφεύει τον ύπνο των Κυψελιωτών με το γλυκό ήχο του ρολογιού του.

Κυριακή της Ορθοδοξίας

     Μεγάλη ημέρα η σημερινή για την Ορθόδοξη Εκκλησία μιας που εορτάζεται η μεγάλη νίκη της ορθής γνώμης, ορθής πίστης, ορθής λατρείας προς το Θεό απέναντι στην αίρεση της Εικονομαχίας που ταλαιπώρησε το Βυζάντιο από το 726 ως το 843 μ.Χ. Με την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο οι εικόνες επανήλθαν στην Εκκλησία και αναστηλώθηκαν. Δηλαδή τοποθετήθηκαν σε στύλους. Ασφαλώς αναφερόμαστε σε φορητές ξύλινες εικόνες οι οποίες τοποθετούνταν σε στύλους. Στο κάτω μέρος της εικόνας υπήρχε υποδοχή στην οποία εφάρμοζε ένα κοντάρι, το οποίο με τη σειρά του ήταν τοποθετημένο στο δάπεδο του ναού. Γι' αυτό ομιλούμε για αναστήλωση. Το γεγονός αυτό εορτάζεται σήμερα, γι΄αυτό στο τέλος της Θ. Λειτουργίας περιφέρουν οι ιερείς μαζί με τους πιστούς τις εικόνες γύρω από το ναό και ο ιερέας διαβάζει αποσπάσματα από τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

      Οι εικόνες στην Ορθόδοξη Εκκλησία, εκτός από τη Θεολογική, έχουν και παιδαγωγική σημασία. Είναι τα παραστατικά και ζωντανά μέσα με τα οποία ο πιστός θυμάται και ενατενίζει τη ζωή και την προσωπικότητα των αγίων της Εκκλησίας και προπάντων του ίδιου του Χριστού. Είτε βρίσκονται στους ναούς είτε στα σπίτια των χριστιανών αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της λατρευτικής παράδοσης και βοηθούν τους πιστούς να ανάγονται ευκολότερα προς το Θεό και τα πρόσωπα που τιμά  η Εκκλησία.

    Άλλωστε σε εποχές δύσκολες οι εικόνες στάθηκαν τα βιβλία των αγραμμάτων και βοήθησαν πολύ στην πνευματική οικοδομή των πιστών. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός με τη σοφή διάκριση κατόρθωσε να  διαλύσει την πλάνη διδάσκοντας ότι: "Όταν προσκυνούμε μια εικόνα η προσκύνηση  αναφέρεται στο πρόσωπο και όχι στο υλικό της εικόνας, το ξύλο ή το χρώμα". Η τιμή αποδίδεται στο εικονιζόμενο πρόσωπο ενώ η λατρεία στο Θεό.

"Η αυλή των θαυμάτων" συνεχίζεται.

     Για δεύτερο Σαββατοκύριακο συνεχίζεται στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης η παράσταση της Θεατρικής Ομάδας Κυψέλης με το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη: "Η αυλή των θαυμάτων".
Ώρα έναρξης: 20.30 μ. μ.

Σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας τη δεκαετία του ’50.

Όλο το έργο διαδραματίζεται μέσα σε μια αυλή με πολλά δωμάτια, όπου σε καθένα από αυτά μένει και μια οικογένεια

Η αυλή των θαυμάτων είναι η αυλή των θυμάτων….  Των θυμάτων μιας Ελλάδας  που βάλθηκε να αλλάξει ερήμην των ανθρώπων της.

 Απόσπασμα από το έργο:

Μπάμπης: Δε μου κάνει πια καρδιά να φύγω… Ώρες.. ώρες μου ‘ρχεται να βγω στο δρόμο και να μπήξω τις φωνές… Ο γέρος μου ήτανε στρατιώτης από το δέκα ως το είκοσι… στα σαράντα έχασα έναν αδελφό κι εγώ ότι μου ‘ πανε το ΄κανα… Γιατί να φύγω; Γιατί να πάω αλλού… εδώ είναι ο τόπος μου… Εδώ πρέπει  να βρω δουλειά, ψωμί, σπίτι…  εδώ τα θέλω όλα… εδώ… εδώ!!!

Γιάννης: αυτό ήθελα να σου πω κι εγώ… αλλά δεν ήξερα πως θα το πάρεις.

Μπάμπης:  τι θα πει πως θα το πάρω… είναι ο τόπος μας  για δεν είναι;

Γιάννης:  Είναι και μεγαλείο τόπος! Μα αν ο καθένας τόνε βγάζει  σκάρτο, ρίχνει πέτρα πίσω του και φεύγει, τι θα γίνει;

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Μπήτρου

Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται οι:  

Δήμητρα Πιτσιλού,  Μαρία Λυκούρη, Αντωνία Μπήτρου, Νίκος Καρβούνης, Γιώργος Μπήτρος

Πελαγία Δρυμωνίτη, Χαρά Νταμουράκη, Χρήστος Παπασεβαστός, Παντελής Μπέσης,  Έφη Αξιώτη

Ηλίας Θωμάς,   Τζόκα Γιούργκεν, Μικαέλα Μαρίνη, Παντελής Γκαρής, Σταύρος Τσοτσορός