"Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη"

Δεύτερος  συνεχόμενος  Απρίλιος  σε καραντίνα. Ο μήνας  αυτός είναι από  τους πλέον αγαπημένους  των Ελλήνων. Ο κατεξοχήν μήνας  της Άνοιξης, ο μήνας  της Πασχαλιάς  και  του έρωτα. Ιδιαίτερα αγαπημένος  των ποιητών.

Ας αφήσουμε  τις μίζερες ή μαύρες σκέψεις που μας  δημιουργεί  η καραντίνα  και ο κορονοϊός και ας φέρουμε  στο μυαλό μας  το σχεδίασμα από  το μεγάλο ποίημα  του Διονύσιου Σολωμού: "Ελεύθεροι πολιορκημένοι"  που γράφτηκε  για  τους τυραγνισμένους από την πολιορκία  των Τούρκων Μεσολογγίτες. Πλαισιωμένο με  τους ανάλογους πίνακες  ζωγραφικής  της εποχής  του μεγάλου αγώνα.

Δ.  ΣΟΛΩΜΟΣ:  ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ  ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ  Γ΄,  αποσπάσματα  6

Έστησ’  ο  Έρωτας  χορό  με  τον  ξανθόν  Απρίλη,

Κι  η  φύσις  ηύρε  την  καλή  και  τη  γλυκιά  της  ώρα,

Και  μες  στη  σκιά  που  φούντωσε  και  κλει  δροσιές  και  μόσχους

Ανάκουστος  κιλαϊδισμός  και  λιποθυμισμένος.

Νερά  καθάρια  και  γλυκά,  νερά  χαριτωμένα,

Χύνονται  μες  την  άβυσσο  τη  μοσχοβολισμένη,

Και  πέρνουνε  το  μόσχο  της,  κι  αφήνουν  τη  δροσιά  τους,

Κι  ούλα  στον  ήλιο  δείχνοντας  τα  πλούτια  της  πηγής  τους,

Τρέχουν  εδώ,  τρέχουν  εκεί,  και  κάνουν  σαν  αηδόνια.

Εξ’  αναβρύζει  κι  η  ζωή  σ’  γη,  σ’  ουρανό  σε  κύμα.

Αλλά  στης  λίμνης  το  νερό,  π’  ακίνητό  ‘ναι  κι  άσπρο,

Ακίνητ’  όπου  κι  αν  ιδείς,  και  κάτασπρ’  ως  τον  πάτο,

Με  μικρόν  ίσκιον  άγνωρον  έπαιξ’  η  πεταλούδα,

Που  ‘χ’  ευωδίσει  τς  ύπνους  της  μέσα  στον  άγριο  κρίνο.

Αλαφροίσκιωτε  καλέ,  για  πες  απόψε  τι  ‘δες`

Νύχτα  γιομάτη  θαύματα,  νύχτα  σπαρμένη  μάγια!

Χωρίς  ποσώς  γης,  ουρανός  και  θάλασσα  να  πνένε,

Ούδ’  όσο  καν’  η  μέλισσα  κοντά  στο  λουλουδάκι,

Γύρου  σε  κάτι  ατάραχο   π’  ασπρίζει  μες  στη  λίμνη,

Μονάχο  ανακατώθηκε  το  στρογγυλό  φεγγάρι,

Κι  όμορφη  βγαίνει  κορασιά  ντυμένη  μες  το  φως  του.

 

 

 

"Τώρα Απρίλης κι Άνοιξη" .... τώρα και καραντίνα.

 

Πειράξαμε  λίγο την παροιμία γιατί μπορεί  να είναι πλέον Απρίλης αλλά  η καραντίνα καλά κρατεί. Θα μπορούσαμε   να  πούμε  πως "Λείπει ο Απρίλης  από  την καραντίνα" μια  που είναι ο δεύτερος συνεχόμενος  Απρίλιος  με καραντίνα. 

Ο  κορονοιός καλά κρατεί  και  οι προβλέψεις  δεν είναι ευοίωνες. Εμείς  όμως συνεπείς  στο λαογραφικό μας ραντεβού ας δούμε  τις παροιμίες και τις συνήθειες  του μήνα αυτού που πραγματικά είναι από τους πιο αγαπημένους των ανθρώπων. Ο μήνας που αρχίζει να μυρίζει  καλοκαίρι, ο χειμώνας μαζεύει και τα τελευταία  του σύννεφα  και όλα δείχνουν πως μια καινούργια εποχή ξεκινά.

Ένας μήνας λοιπόν ιδιαίτερα αγαπητός που εμπερικλείει και  την Πασχαλιά, εκτός  κι αν εκείνη διαλέξει  το Μάιο για να τσουγκρίσει  το κόκκινο αυγό της , όπως φέτος.

Τώρα τα πράγματα ήρθαν αλλιώς. Κι ενώ έξω η άνοιξη έχει στήσει το γνώριμο της πανηγύρι, οι πανηγυριστές είναι κλεισμένοι στα σπίτια  τους για το καλό τους.

Εμείς όμως πιστοί στη συνήθεια ας  θυμηθούμε  τον Απρίλη με  τις ωραίες του παροιμίες, τα γνωμικά που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες  με τις γεωργικές εργασίες και συνήθειες  των ανθρώπων της υπαίθρου. 

 

  Όπως  συνηθίζουμε  κάθε πρωτομηνιά, ας  ανατρέξουμε  στο "καλαντάρι" του μήνα και  στο βιβλίο της κ. Λίνας Μπόγρη -Πετρίτη  "Τα λέμε  και στην Αίγινα" όπου οι παροιμίες έχουν  τον πρώτο λόγο. Παροιμίες  που έχουν αναφορά  στην αγροτική ζωή των παλαιών Ελλήνων. Ο καιρός  και  τα νάζια  του αυτό το μήνα καθόριζαν εν πολλοίς  τη σοδειά και την πορεία των εργασιών.

Τον λένε  και "ξανθό" τούτο  το μήνα γιατί έστησε χορό - λέει ο ποιητής -με τον...  έρωτα. Αυτά  τα λέει ο ποιητής αλλά και να μην  το έλεγε δεν θα μπορούσε φέτος  να είναι διαφορετικά μετά από  έναν τόσο ζοφερό Μάρτιο.  

Απρίλιος, δεύτερος μήνας της Άνοιξης και τέταρτος μήνας του χρόνου, σύμφωνα με το Ιουλιανό αλλά και το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Έχει τριάντα ημέρες. Το όνομά του από το λατινικό Aprillis και το ρήμα             aperio= ανοίγω, επειδή είναι ο μήνας που ανοίγουν τα μπουμπούκια.

Την πρώτη ημέρα του μήνα, κυριαρχεί το πρωταπριλιάτικο ψέμα!

 Ένα έθιμο που συνεχίζεται στις μέρες μας και που, σύμφωνα με το θρύλο, ξεκίνησε από τη Γαλλία κατά τον 16^ο αιώνα, όπου γιορταζόταν η 1^η Απριλίου σαν αρχή του χρόνου. Ο πάπας Γρηγόριος όμως έδωσε διαταγή να μετατεθεί η πρωτοχρονιά από την 1^η Απριλίου στην 1^η Ιανουαρίου, κάτι που υλοποίησε ο βασιλιάς Κάρολος ο Θ΄. Οι άνθρωποι μπερδεύτηκαν με τις αλλαγές και πολλοί ήταν εκείνοι που δεν μπορούσαν ν’ αλλάξουν συνήθειες χρόνων. Η κοινωνία χωρίστηκε σ’ εκείνους που δέχτηκαν την αλλαγή και στους άλλους που δεν δέχονταν τη νέα κατάσταση. Μαθημένοι οι δεύτεροι να ανταλλάσσουν ευχές και δώρα την 1^η του έτους που είχαν συνηθίσει τον μήνα Απρίλιο, δέχονταν και ψεύτικα δώρα και ευχές από τους άλλους. Έτσι υπερίσχυσε ο λόγος της πράξης και τα λόγια ήταν ψεύτικα, μέχρις ότου φτάσαμε στις πρωταπριλιάτικες φάρσες, που όλοι προσπαθούν με τα ψέματά τους να ξεγελάσουν όσο το δυνατόν περισσότερους.

-Απρίλης, λεν οριστικά πως μπαίνει καλοκαίρι,
αλλά μπορεί πρωταπριλιά να ’ναι κι αυτό. Ποιος ξέρει;
Περιμένουν πολλά από τον Απρίλη οι γεωργοί και με αγωνία «ψάχνουν για σημάδια» από τον χειμώνα ακόμα.
-Αν δεις Φλεβάρη γελαστό, καρτέρα Απρίλη σκοτεινό.
Συνήθως αυτό το μήνα πέφτει το Πάσχα. Η Ανάσταση του Θεανθρώπου, αλλάζει τη διάθεση του γεωργού και αυξάνει την πίστη του για την καλή σοδειά μαζί με την ανάσταση της φύσης.
-Τώρα Απρίλης κι Άνοιξη, τώρα Χριστός Ανέστη…(από δημοτικό τραγούδι).
-Ο Απρίλης δείχνει τον ανθό κι ο Μάης τον καθαρίζει.
-Ο Απρίλης ρίχνει τη δροσιά, κι ο Μάης τα λουλούδια.
-Απριλομάη τα πουλιά φτιάχνουνε τη φωλιά τους.
-Απρίλης με τα λούλουδα και Μάης με τα ρόδα.
-Του Απρίλη οι μαργιολιές βάζουν μπελά και στις γριές
  και του Μάη τα καπρίτσια μαργιολέουν τα κορίτσια.
-Απρίλη μέρες ζύμωνε κι αν έχεις στράτες πήγαινε.
-Απριλιάτικο μεθύσι, όπου κάτσει θα γιομίσει.
Ευλογία Θεού λένε τις βροχές τ’ Απρίλη οι γεωργοί και υποστηρίζουν πως είναι ό,τι καλύτερο για τα σπαρτά, τα αμπέλια, τις ελιές.

Αρκετές και οι μετεωρολογικές παροιμίες, όπου αναφέρεται η ευεργετική απριλιάτικη βροχή.
-Του Απρίλη η βροχή κάθε στάλα και φλουρί.
-Ο Μάης για τον τρυγητή κι ο Απρίλης για το θέρο.
-Κάθε σταγόνα τ’ Απριλιού, ένα βαρέλι λάδι.
-Οι μέρες τ’ Απριλιού λεν τα μαντάτα του λαδιού.
-Αν κάνει ο Απρίλης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα,
τότε τ’ αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα.
-Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια,
 κι αν δείξει ο Απρίλης  δυο χαρές, γιομίζουν τα σακούλια.
-Απρίλης βρεμένος, άρχοντας κορδωμένος.
-Αν δεις Απρίλη άβρεχο και Μάη ποτισμένο,
 θα δεις το δόλιο γεωργό αρκούδι πεινασμένο.
-Αν βρέξει ο Απρίλης τρεις και τέσσερις , κι ο Μάης μία δύο,
αξίζει, βασιλέα μου, για όλο σου το βίο.
-Κάλλιο Γενάρης άχιονος, παρά Απρίλης άβρεχος.
-Βροχή τ’ Απρίλη θέλει ο γεωργός κι ο κεραμιδάς την ξέρα.
-Τα νερά τ’ Απρίλη, του φτωχού τα πλούτη.
-Η βροχή τ’ Απρίλη μόνο τους ψαράδες  βλάφτει.
Επειδή ο καιρός δεν έχει ακόμα "στρώσει", ο λαός πιστεύει ότι σταθεροποιείται στις 18 Απριλίου και συμβουλεύει μέσα από τις παροιμίες:
-Το Μάρτη ξύλα φύλαγε μη κάψεις τα παλούκια, και τ' Απριλιού τις δεκαοχτώ μη κάψεις τα καρούλια (του αργαλειού).
-Ως τ' Απριλιού τις δεκαοχτώ να 'χεις το μάτι σου ανοιχτό.
Περάσανε οι δεκαοχτώ, άραξε πάνω σ' ένα αβγό.
-Και στ' Απριλιού τις δεκαοχτώ, ξεράθει η πέρδικα στ' αβγό, (από το κρύο).
-Στον τόπο τον αμαρτωλό Απριλομάη χιονίζει.
-Αν τρελαθεί ο Απρίλης μας και θέλει να χιονίσει,
 κακό έκανε στο γεωργό που θέλει ν' αλωνίσει.
Τούτο το μήνα τα αποθέματα λιγοστεύουν και, περιμένοντας τις καινούριες σοδειές, οι γεωργοί τινάζουν ακόμα και τα κοφίνια μήπως  κι έχει μείνει ακόμα κάτι μέσα από ... προμήθειες.
-Απρίλης, γρίλης (γκρινιάρης), τιναχτοκοφινίδης.
Πολλοί είναι εκείνοι που τον λένε Αγιοργίτη, επειδή πέφτει τούτο το μήνα η γιορτή του Αγίου Γεωργίου, του ήρωα τροπαιοφόρου και δρακοκτόνου, που σκοτώνει το «θηρίο», σώζει την κόρη και έτσι ξανατρέχει  και πάλι ελεύθερο το νερό, όπως αναφέρεται στο θρύλο. Την ημέρα της γιορτής του, μαζεύουν από τους αγρούς το μυρωδάτο χαμομήλι, για να έχουν ισχύ οι θεραπευτικές του ιδιότητες, με την  ευλογία του αγίου.
-Απ’ τ’ Άι Γιωργιού τσιμάριζε κι αμόλα (απόπλευσε), αφού και ο καιρός στρώνει.
Και επειδή ο λαός μας πιστεύει πως «κάθε πράγμα στον καιρό του», έχει και για τον Απρίλη κάτι να πει:
-Μη πας Απρίλη για γαμπρός, το Θεριστή κουμπάρος,
μήτε Γενάρη σώγαμπρος, για θα σε πάρει ο χάρος. 
Αλλά και για τις αγροτικές εργασίες που δεν πρέπει να αργούν :
-Αλί στα Μαρτοκλάδευτα και τ’Απριλοσκαμένα. (Είναι πολύ αργά να κλαδεύεις τον Μάρτιο, το ίδιο αργά και για τον Απρίλιο το όργωμα).
Μέσα σε όλ’ αυτά και ο φόβος του ή της ερωτευμένης από δίστιχο του Κλήδονα:
 -Μην είναι η αγάπη μας σαν τ’ Απριλιού  το χιόνι,
 όπου το ρίχνει αποβραδίς και το πρωί το λιώνει.
Αλλά και οι ευσεβείς πόθοι των… αρσενικών:
-Να ’μουν το Μάη γάιδαρος και τον Απρίλη κριάρι,
 όλο το χρόνο κόκορας και γάτος το Γενάρη.                                                 
Και το πολύ δικό μας από το έθιμο του Λειδινού, στο… αισιόδοξο μοιρολόι:
-[…] Πάλι θα ’ρθεις, Λειδινέ μου, με του Μάρτη τις δροσιές,
 με τ’ Απρίλη τα λουλούδια τσαι του Μάη τις δουλειές.

 

Με τη φινέτσα μιας άλλης εποχής.

Αρκετό καιρό τώρα στο συνεργείο  του κ. Δ. Ροδίτη  στην Κυψέλη είναι σταθμευμένη μια παλιά  ντίβα των δρόμων. Ένα μικρό πουλμανάκι που μας γυρίζει πίσω στις δεκαετίες  του '70 ή και του '60. 

Με  πολύ μεγάλη φροντίδα και σεβασμό  στην αρχική του μορφή έχει συντηρηθεί και καμαρώνει ανάμεσα στις σύγχρονες λαμαρίνες  που την περιστοιχίζουν. Πλησιάζοντας βλέπει κάποιος το υψηλό  γούστο την καλαισθησία τις απαράμιλλες γραμμές  της σχεδίασης, τη λειτουργικότητα  του οχήματος, τους  ευρύχωρους εσωτερικούς χώρους. Κάθε σημείο  του, κάθε αντικείμενο του μαρτυρούν  το υψηλό γούστο και τη φινέτσα μιας άλλης εποχής.

Όπως μας ενημέρωσε ο κ. Ροδίτης, το αυτοκίνητο είναι ιδιοκτησίας ενός  Γάλλου κατοίκου της Αίγινας, ο οποίος το αγόρασε  στη Λατινική Αμερική, το μετέφερε  στη Γαλλία και από κει το έφερε  στην Αίγινα. Έχοντας διανύσει δεκαετίες ζωής αλλά  και τη μισή υφήλιο εμείς δεν έχουμε παρά να συγχαρούμε  τον ιδιοκτήτη  του για  την αγάπη  του σε αυτό το αυτοκίνητο που έχει  τη δική  του ιστορία αλλά κυρίως για την ομορφιά που μας προσφέρει καθημερινά  με  την άψογη  εικόνα  του.

 

Όταν ο Καποδίστριας συνάντησε τον Ξάστερο.

Όταν ο μαυροντυμένος άντρας πάνω στο άλογο συνάντησε  τον Ξάστερο ένα βράδυ στο μοναστήρι του Άι Λιά, η ζωή του άλλαξε. Την άλλη μέρα κιόλας μπαίνει σε μια βάρκα και φθάνει στην Αίγινα και με ένα μαγικό χαρτί στο χέρι κτυπά  την πόρτα ενός  τεράστιου κτιρίου που τέτοιο  δεν είχε ξαναδεί ποτέ  στη ζωή του. Σε λίγο διάβηκε  την πόρτα  του μεγάλου Ορφανοτροφείου  της Αίγινας......

Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας  που μας διηγείται  η κ. Προνόη Θεολογίδου  στο βιβλίο της "Ο Ξάστερος που έγινε Αστέριος". Μια  ιστορία δοσμένη και γραμμένη από  τη συγγραφέα με  πολύ  τρυφερότητα  και ευαισθησία  που κατορθώνει να αναπαραστήσει μέσα  στις σελίδες του βιβλίου μια ολόκληρη εποχή και να προβάλει τον μεγάλο οραματιστή  πολιτικό μέσα από το έργο  του.

 

Ο  Ιωάννης  Καποδίστριας προβάλει μέσα  στο βιβλίο ως "από μηχανής Θεός", διακριτικά αλλά  καίρια  και αποφασιστικά αλλάζει τη ζωή ενός παιδιού που συναντά  τυχαία ένα βράδυ που φιλοξενείται σε ένα μοναστήρι της Πελοποννήσου. Στις σελίδες  του βιβλίου δεν μιλά  ο Καποδίστριας αλλά  το έργο του, οι συνεργάτες  του, οι ιδέες και τα οράματά  του.

Είναι πίσω από όλους και πάνω από όλους. Είναι στο παρασκήνιο αλλά  συγχρόνως ο μεγάλος  πρωταγωνιστής  που φωτίζει τη ζωή των ορφανών και την αλλάζει.

Η συγγραφέας έχει κατορθώσει μέσα από τη μελέτη  των ιστορικών πηγών να αναπλάσει μια εποχή και να συνθέσει με πολύ κατανοητό  τρόπο την ατμόσφαιρα  πίσω από τους τοίχους του θεόρατου Ορφανοτροφείου.  Δεν αναφέρεται στην πειθαρχία ούτε στην σκληρότητα και τον αυταρχισμό  των προσώπων  του Ιδρύματος κάτι που θα  ταίριαζε σε ένα  τέτοιο Ίδρυμα, αλλά αφήνει  να φτάσουν στα αυτιά μας η χαρά, οι φωνές, τα τραγούδια, τα παιχνίδια και τα τρεχαλητά των παιδιών.

 

Η ιστορία αυτή, το βιβλίο αυτό είναι ένα πραγματικό κόσμημα. Μια ένεση χαράς και αισιοδοξίας  στους μαύρους καιρούς  μας.  Κάποιος  θα θελήσει να το διαβάσει μια και δύο  φορές. (ο γράφων το έπραξε). Είναι ιδανικό δώρο  για μικρά παιδιά  αλλά  δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά. Είναι ένα  βιβλίο για μεγάλους. Ένα μάθημα ιστορίας που η φιλόλογος Προνόη Θεολογίδου μας παρουσιάζει με ένα πολύ δικό  της  και ιδιαίτερο τρόπο. Πως μπορούν λοιπόν να ειπωθούν - να παρουσιαστούν ιστορικές σελίδες με έναν διαφορετικό  τρόπο. Κι εδώ η ιστορία μας αναφέρεται στο μεγάλο εκπαιδευτικό έργο  του Κυβερνήτη, στο Ιστορικό κτίριο  του Ορφανοτροφείου και του ρόλου που διεδραμάτισε την εποχή εκείνη, αλλά και τη ζοφερή εικόνα  της Ελλάδας των πρώτων χρόνων μετά  την Επανάσταση. Τα θέματα είναι πολλά και παρουσιάζονται μπροστά μας αποκαλυπτικά και χωρίς  διδακτισμό.

Το μικρό βιβλίο  ευτύχησε να εκδοθεί με πολύ καλαισθησία  και αγάπη από την "Αιγιναία".

Είναι μια προσφορά  του περιοδικού της  "Αιγιναίας" που φέτος συμπληρώνει  είκοσι συναπτά  εκδοτικά  χρόνια, στη μεγάλη επέτειο και στο έτος  2021. Το όμορφο εξώφυλλο, οι γκραβούρες εποχής και τα σχέδια  σε όμορφα χρώματα  σε ταξιδεύουν μέσα από τις σελίδες. Οι κυρίες Ελένη Σταμπόγλη και Εύη Καλογεροπούλου που ανέλαβαν  την εκδοτική επιμέλεια και το σχεδιασμό της έκδοσης αντίστοιχα έχουν κάνει θαυμάσια  δουλειά.

Στο  τέλος  του βιβλίου υπάρχει ένας κατατοπιστικός ενημερωτικός οδηγός  για  τα πρόσωπα και τις εικόνες  του βιβλίου  σε απλή και  κατανοητή γλώσσα  για  παιδιά.

 

"Η βαθειά Ελλάς αντιδρά" του κ. Μανώλη Κοττάκη

                         Άρθρο του κ. Μανώλη Κοττάκη στην εφημερίδα "Εστία" της 27/3/21
 

ΑΝΗΜΕΡΑ 25^ηςΜαρτίου επιβιβάζομαι στο πλοίο της γραμμής και … βάζω πλώρη για την γενέτειρα μου Αίγινα προκειμένου να παραστώ σε εκδήλωση για τον Καποδίστρια με ομιλητή τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια . Στα μέσα της διαδρομής -ο καιρός μπονάντζα- διακρίνω στον ορίζοντα από μακριά κάτι ασυνήθιστο . Μια ελληνική σημαία ζωγραφισμένη πάνω στην βραχονησίδα Λαγούσες. Διάβολε , λέω μέσα μου , τι συμβαίνει εδώ; Σημαία στο Καστελλόριζο , σημαία στην Κίναρο, σημαία στα Λέβηθα , σημαία στην Ψέριμο να το καταλάβω ! Πρέπει να θυμίζουμε στους Τούρκους σε ποιους ανήκουν τα νησιά . Αλλά σημαία σε βραχονησίδα μερικά μίλια έξω από το λιμάνι του Πειραιά;Τι τρέχει εδώ; Χαζεύω την υπέροχη σημαία από την γέφυρα του «Απόλλωνα» και ρωτάω τον καπετάνιο του συμμαθητή μου από το σχολείο Παναγιώτη Μακαρατζή αν γνωρίζει ποιος ανέλαβε την πρωτοβουλία να ζωγραφίσει την ελληνική σημαία πάνω στην βραχονησίδα και για ποιο λόγο . Φωτίζεται το πρόσωπο του , φυσικά και ξέρει ! Μου μιλά για μια ομάδα νέων παιδιών από το νησί τα οποία ένιωσαν την ανάγκη να χαράξουν την γαλανόλευκη για να κάνουν το χρέος τους. Δεν ξέρει ποια είναι , απλώς άκουσε την φήμη . «Ποιο χρέος;» δεν καταλαβαίνω, ο καπετάνιος με υποβάλλει στο μαρτύριο της σταγόνας . «Δεν ξέρεις λοιπόν ! Να σου εξηγήσω . Το σημείο που χάραξαν τα παιδιά την σημαία είναι ιστορικό . Εκεί βύθισαν οι Γερμανοί το πλοίο του πολεμικού μας ναυτικού «Υδράκι» στις 22 Απριλίου 1941. Εδώ βρίσκεται ο υγρός τάφος Ελλήνων ηρώων!

Είναι δυνατόν να τους ξεχάσουμε ; Γι αυτούς είναι η σημαία !Άριστα έπραξαν όποιοι και αν το έκαναν! »

Εντυπωσιάστηκα . Η αποκάλυψη πως δέκα νέα παιδιά από το νησί αισθάνονται την ανάγκη να αποδώσουν τιμές σε νεκρούς του 1941, παρατάνε τις δουλειές τους μια μέρα , επιβιβάζονται σε μια βάρκα και χωρίς να το πουν σε κανέναν ανεβαίνουν πάνω σε βραχονησίδα για να ζωγραφίσουν την ελληνική σημαία με συγκλονίζει . Ειδικώς όταν την μαθαίνω ανήμερα εθνικής επετείου . Σκέφτομαι πως αν πολλοί νέοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι , ναι υπάρχει ελπίδα γι αυτό τον τόπο. Αποχαιρετώ τον καπετάνιο την ώρα που το κινητό του κουδουνίζει στους ήχους του εθνικού ύμνου . Τρώγομαι όμως . Μήπως το συμβάν είναι μεμονωμένο; Μήπως εξωραΐζω τα πράγματα; Μήπως κάνω ειδήσεις τις επιθυμίες μου ; Μήπως το τρένο έχει χαθεί; Όχι ! Ευτυχώς όχι . Τα δελτία ειδήσεων της μεσημβρίας της 25ης Μαρτίου 2021 κατακλύζονται από τηλεοπτικά πλάνα νέων που κραδαίνουν ελληνικές σημαίες . Σημαίες παντού ! Σημαίες σε κορυφές βουνών . Σημαίες σε λιμάνια. Σημαίες σε κτίρια . Σημαίες σε πλατείες . Σημαίες έξω από τουρκικά προξενεία.Σημαίες στις εφημερίδες . Τις διανείμαμε και εμείς . Ξέσπασμα κανονικό!

Δεν είναι μεμονωμένο το συμβάν λοιπόν . Η σημαία είναι τάση. Και ο εθνικός ύμνος είναι τάση. Αν υπάρχει ένα μήνυμα από αυτήν την φετινή σιωπηρή επέτειο αυτό είναι το εξής : το φρόνημα του λαού και ειδικώς των νέων παιδιών είναι υψηλό, υψηλότατο ! Η αντεθνική προπαγάνδα των γραφικών αναθεωρητών της ιστορίας πέφτει στο κενό . Τα ντοκυμανταίρ των τουρκοκάναλων που εξωραΐζουν την οθωμανία ρίπτονται στα σκουπίδια. Η αλλοίωση της σημαίας από τους λοατκι περιφρονείται! Η βαθιά Ελλάς αντιδρά . Έχουμε ήδη περάσει σε νέα φάση! Το σύστημα έχει χάσει επεισόδια. Για να μιλήσω και εγώ με τηλεοπτικούς όρους. Η πατρίς αγαπάται.