Το χαμόγελο της κυρίας Επιστήμης.

    Ποιά εικόνα θα  μπορούσε να συνοδεύσει  μια ευχαριστήρια επιστολή προς τους συντελεστές και οργανωτές  του 9ου Φεστιβάλ Φιστικιού; Ίσως μια νυχτερινή εικόνα από τα πυροτεχνήματα της γιορτής; Μια απόψη της παραλίας με πολύ κόσμο; Στιγμιότυπα από τις επιτυχημένες συναυλίες; Φωτογραφίες από τα εκθέματα της  έκθεσης στην ψαραγορά;  Εικόνες από  τη γαστρονομία, τη παιδική ψυχαγωγία, το κοπανέλι, την τελετή έναρξης και λήξης;

   Ίσως  να ήταν μια εύκολη λύση. Συνήθως στις ευχαριστίες αναφέρουμε  όλους εκείνους που έδωσαν το δικό  τους προσωπικό στίγμα, την παρουσία  τους,την πινελιά  τους.

    Προσωπικά  θα  ήθελα να συνοδεύσω τα δύο κείμενα  που ακολουθούν με το χαμόγελο που φέτος μας έλειψε. Το χαμόγελο της κυρίας Επιστήμης.

   Κάθε χρόνο το περίπτερο της εκεί προς  την Παναγίτσα  αισθητικά άψογο έσφυζε από ζωή και εκείνη  γεμάτη ενθουσιασμό σκόρπαγε  τα κεράσματά της σε όλους ανεξαιρέτως.

    Φέτος το περίπτερο ήταν εκεί. Η ίδια όμως απουσίαζε επειδή είναι κοντά  στο γιό  της το Σαράντη και προσφέρει με αυταπάρνηση την αγάπη και τη φροντίδα  της, στο παιδί της. 

   Για μας ήταν παρούσα και νοιώθαμε την αύρα της.

  Της ευχόμαστε πάντα να είναι γερή και δυνατή και να προσφέρει  το χαμόγελο και την αγάπη της στους οικείους, τους φίλους και τους πελάτες της.

 Δελτίο τύπου από  την Πρόεδρο του Φετσιβάλ Φιστικιού κ. Κ. Σαλπέα.

 

  Για  9 ^η συνεχόμενη  χρονιά  διοργανώθηκε από  το Δήμο Αίγινας, την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου (ΚΕΔΑ)  και την Περιφέρεια  Νήσων Αργοσαρωνικού  το Φεστιβάλ  Φιστικιού από 14 – 17 Σεπτεμβρίου.

    Το 9^ο Φεστιβάλ Φιστικιού  άφησε  το δικό  του στίγμα στην ιστορία του θεσμού, για τη μεγάλη προσέλευση επισκεπτών, τον μεγάλο αριθμό εκθετών και παραγωγών, τις πολλές και ποικίλες προ - φεστιβαλικές εκδηλώσεις, τις ξεναγήσεις, τη σωστή και έγκαιρη ενημέρωση, τις μεγάλες μουσικές εκδηλώσεις  στην κεντρική σκηνή της παραλίας, την εμπορική έκθεση κατά μήκος  της παραλίας  της πόλης, τις εκθέσεις και εκδηλώσεις στους χώρους  του Λαογραφικού Μουσείου.

    Για  την επιτυχία  του Φεστιβάλ  εργάστηκαν τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ συνεπικουρούμενα από   τους εθελοντές και τους υπαλλήλους  του Δήμου Αίγινας.

   Ένα μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας  της  διοργάνωσης οφείλεται στα ηλεκτρονικά μέσα  του νησιού και τον τύπο  που με τις καταχωρήσεις και δημοσιεύσεις  τους συνέβαλαν στην έγκαιρη και σωστή ενημέρωση των επισκεπτών.

   Τέλος  οφείλουμε να αναγνωρίσουμε  τη θερμή στήριξη του θεσμού από τους απλούς Αιγινήτες,  τους δημότες του νησιού  τους επώνυμους και ανώνυμους φίλους και επισκέπτες που από  τα πρώτα χρόνια στηρίζουν το θεσμό  του Φεστιβάλ και έχουν συμβάλει στην εδραίωση και βελτίωση του.

   Το Φεστιβάλ Φιστικιού οδεύει αισίως προς  τον 10^ο  χρόνο του. Η επόμενη διοργάνωση που θα έχει επετειακό χαρακτήρα  απαιτεί τη στήριξη και τη συμμετοχή όλων.  Ανοίγουμε από  σήμερα  ένα  δημιουργικό διάλογο  για να μπορέσουμε έγκαιρα να προγραμματίσουμε και να οργανώσουμε το επόμενο Φεστιβάλ. Ξεκινάμε από σήμερα  την προετοιμασία  της επόμενης  γιορτής Φιστικιού στην οποία  θέλουμε όλους  τους δημότες  του νησιού, τους φίλους και επισκέπτες αρωγούς και συνοδοιπόρους. Το Φεστιβάλ Φιστικιού μας χρειάζεται όλους.

Μετά τιμής

Η  Πρόεδρος του 9^ου Φεστιβάλ Φιστικιού.

Αικατερίνη  Στάθη – Σαλπέα.

Ευχαριστήριο από τους Υπεύθυνους των Εκδηλώσεων του 9ου Φεστιβάλ Φιστικιού.

 

Τελείωσε η μεγάλη γιορτή του νησιού μας  με διαφοροποιημένα συναισθήματα για αυτούς που συμμετείχαν και συνέβαλαν με το δικό του τρόπο ο καθένας είτε εκθέτοντας τα προϊόντα του είτε προσφέροντας  στις εκδηλώσεις  δίνοντας  γέλιο, κέφι, χαρά συγκίνηση , αναμνήσεις αλλά και τιμή σε ανθρώπους που με το πέρασμα τους από το νησί μας άφησαν το αποτύπωμα τους σαν κληρονομιά σε όλους εμάς. Εμείς που αποτελέσαμε την ομάδα των εκδηλώσεων θέλουμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας και τις ευχαριστίες μας σε αυτούς όλους τους εθελοντές που βοήθησαν να πετύχουμε κάποιους από τους στόχους μας με όσες δυνατότητες και μέσα μπορέσαμε να οργανώσουμε  και να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας. Στις ξεναγήσεις μας βοήθησαν οι κυρίες Άννα Ρόδη και η Άννα Γιαννούλη.

      Στα ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους ο Ανέστης Κορνέζος, ο  Κυπαρισσόπουλο Σίμων ο Γιάννης Χερουβείμ  ο Γιώργος και ο Γιάννης  Χαρτοφύλακας.

      Στις εκθέσεις ο Paul Walker με την Ελίκα Βλαχάκη, και την Κυριακή  Χριστακοπούλου, για το αφιέρωμα στον ζωγράφο Γιάννη Σανταντόνιο. Επίσης το Γιώργο Καρύδη για τη βοήθεια του στην οργάνωση της έκθεσης.

     Την κ. Κλειώ Μακρή για την παρουσίαση των γλυπτών της στην Κολώνα, καθώς και τις ομιλήτριες κ. Χρυσουλάκη έφορο αρχαιοτήτων και την κ Καζαντζάκη, ιστορικό τέχνης.

Στις  θεατρικές παραστάσεις την κ. Καίτη Μπούλη και τη θεατρική ομάδα δασκάλων και νηπιαγωγών Αίγινας.

      Στα μουσικά και χορευτικά δρώμενα, την κ. Μαρία Γιαννοπούλου και την όμορφη ομάδα της, την κ, Νάνσυ Αυγέρη , την ορχήστρα Εστουντιαντίνα με το μαέστρο Αλέξανδρο Σπίνγζινκ, αλλά και την πολυφωνική χορωδία της Αίγινας και το μαέστρο Γιάννη Βρυζάκη.

      Τους λαϊκούς γλύπτες της πέτρας και του πηλού καθώς και τους λαϊκούς ζωγράφους, Σπύρο Γαλάρη, Τάκη Μαρίνη, Παναγιώτη και  Δημήτρη Χατζίνα , Σώζο Τζώνη, Ιούλιο και Παναγιώτη Κρεούζη , Νίκο Κανάβα, Ιωάννα Τζίτζη, Παγκάλιας , Σούλα Συρίγου.Στα ψηφιδωτά τη Βάσω Φλώρου και το Σωτήρη Τρικόπουλο.

      Στις ομιλίες και τις παρουσιάσεις :  Μονοπάτια της Αίγινας,το Γιώργο Μπήτρο, τη Βάσω Κανελλοπούλου, την Ευαγγελία Ρεκλείτη, τον Ασπέ Κουλόν. Το σύλλογο ενεργών πολιτών , το σύλλογο Ανάβαση και την περιβαλλοντική  ομάδα του Γυμνασίου της Κυψέλης. Επίσης την κ Ευγενία Καπράλου για το αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Χρήστου Καπράλου και τους ομιλητές κ.  Μαρίνα Λαμπράκη –Πλάκα, διευθύντρια   της  εθνικής πινακοθήκης, Παύλο Σάμιο, ζωγράφο και Αρετή Πηγιαδίτη, ιστορικό τέχνης.

    Στην Λαμπαδηδρομία την Πανελλήνια  Ομοσπονδία Συλλόγων   Εθελοντών Αιμοδοτών, το σύλλογο Δρομέων  υγείας Αίγινας  τους Ραδιοερασιτέχνες Αίγινας,  τον κ. Νεκτάριο Λαβούτα  τον ιατρό κ. Γρήγορη Γαλάνη καθώς και όλους τους δρομείς.

    Στην τελετή έναρξης τον  Γιώργο Μπήτρο για την παρουσίαση του προγράμματος και για τη θεατρική ομάδα της Κυψέλης.

    Για τα αγροτικά και κτηνοτροφικά θέματα, τον αγροτικό σύλλογο Αίγινας.

Για την παρασκευή ένζυμου άρτου και για τη συμμετοχή της στην κατασκευή γλυκών την κ Μάρθα Μαργαρώνη

     Τη Λέσχη Αρχιζαχαροπλαστών Ελλάδος για δημιουργική και ζωντανή παρουσία της και το Γιώργο Μούρτζη για την  οργάνωση αυτών των εκδηλώσεων.

Στο διαγωνισμό φωτογραφίας τον Τάκη Ηλία, Ελίκα Βλαχάκη, Βάσω Φλώρου, Ασπέ Κουλόν και όλους όσοι συμμετείχαν. Στο Διαγωνισμό για τη γαλατόπιτα τη Λέσχη Αρχιζαχαροπλαστών Ελλάδας και τις κυρίες που πήραν μέρος στο διαγωνισμό.

     Θέλουμε επίσης να ευχαριστήσουμε τη Μαριάνθη Στάθη για την εξαιρετική οργάνωση της παιδικής ψυχαγωγίας καθώς και το Βασίλη Ζαμπέλη για την άψογη συνεργασία του.

     Στην τελετή λήξης και πάλι τον Γιώργο Μπήτρο που μόνο εκείνος ξέρει να προσφέρει τόσα πολλά και τόσο απλά.

     Τέλος να ευχαριστήσουμε τους Συλλόγους, Αγίων, Βαθέως,  Αγίων Ασωμάτων, Κυψέλης , το Μορφωτικό Αίγινας Καποδίστρια και το Σύλλογο Γυναικών Αίγινας για τη συμμετοχή τους ,την συντονίστρια Σοφία Πρωτονοταρίου, την Ευαγγελία Χελιώτη και  όλους τους Εθελοντές .

   Ακόμη όλη την οργανωτική επιτροπή της 9ης Γιορτής Φιστικιού ,την Κ.Ε.Δ.Α. και τον Δήμο Αίγινας .

   Σε όλους αυτούς που με αγάπη προσέφεραν στην Αίγινα και το Φεστιβάλ,ένα μεγάλω ευχαριστώ.

                  

      Η Πρόεδρος  της Οργανωτικής Επιτροπής                             Οι Υπευθύνοι των Εκδηλώσεων

              

               Αικατερίνη Σαλπέα -Στάθη                                                            Αλυφαντή Φλώρα

                                                                                                                            Γελαδάκη Ανθή

 

NOISE Από τον Βαγγέλη Πιτσιλό και τη Δέσποινα Γιαννούλη

  Δεν είναι ένα καινούργιο έργο. Είναι  το έργο το οποίο παρουσίασαν  στα δύο τελευταία Φεστιβάλ Θεάτρου της Αίγινας. " Μεταξύ συρμού και αποβάθρας"  λοιπόν με νέο τίτλο  αλλά με τους ίδιους συνετελεστές με νέα  φωτογράφιση, ανανεωμένο και φρέσκο προσφέρεται  στους θεατές  της Αθήνας για  όλο το μήνα Οκτώβριο  κάθε  Δευτέρα και Τρίτη  από 2 Οκτωβρίου.
   Η παράσταση  που στην κυριολεξία  "έσκισε"  στην Αίγινα  μεταφέρεται  σε Αθηναϊκή σκηνή και αυτό από μόνο του είναι μια πρόκληση  για τους δύο ηθοποιούς. Να υπενθυμίσουμε  ότι  ήταν μια παραγωγή  ειδικά για το 6ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας   η οποία επαναλήφθηκε και φέτος στο 7ο Φεστιβάλ. Ευχόμαστε  σε όλους  καλή επιτυχία.

Σχετικά  γράφει η  Ανθή Αγγελοπούλου

«Noise» σημαίνει δυνατός, ανεπιθύμητος ή ενοχλητικός ήχος, ή οποιοσδήποτε αντιληπτός ήχος ή δεδομένα που παρεμποδίζουν τη λήψη σήματος ή πληροφοριών. Το «Noise» είναι από τα λίγα θεατρικά έργα που έχει και απόδοση στη νοηματική γλώσσα βασίζεται σε συρραφή κειμένων, τα οποία γράφτηκαν κατά τη διάρκεια των προβών, ως αποτέλεσμα έρευνας, συζήτησης και πρακτικής διερεύνησης πάνω στην επικοινωνία των ανθρώπων χθες και σήμερα. Η πρόζα άρρηκτα συνδεδεμένη με την κίνηση, τη μουσική, τη μιμητική, το χορό, την performans, τη νοηματική γλώσσα, ασχολείται με  ένα από τα βασικά ερωτήματα της σύγχρονης κοινωνίας: υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία για τον σημερινό άνθρωπο;

Η δυνατότητα που του δίνεται μέσω του διαδικτύου και κάθε συσκευής τηλεπικοινωνίας τελικά βελτιώνει την ουσιαστική επαφή με τους γύρω του ή τον κρατά αποξενωμένο και «ασφαλή» πίσω από οθόνες, ακουστικά και τεράστιες ή μικρές αποστάσεις;  Η παράσταση, σε ρυθμούς ανάλογους της «νέας εποχής» στην επικοινωνία, αντιδιαστέλει το σήμερα στο χθες, τη γλώσσα των social media στον βωβό κινηματογράφο, το ηχητικό μήνυμα στην αναμονή ενός γράμματος, την απόσταση στη δύναμη της αγκαλιάς. Χωρίς να εξιδανικεύει μέσα ή εποχές, ερευνά την ανθρώπινη ανάγκη για επαφή μέσα από το πρίσμα των αναγκών της σύγχρονης εποχής για γρήγορη και εύκολη επικοινωνία. Αφορμή για το έργο στάθηκαν η προσωπική εμπειρία, οι αληθινές μαρτυρίες και η παρατήρηση και έγιναν ο οδηγός της παράστασης αυτής. Οι δύο ηθοποιοί «ταξιδεύουν» μέσα στο χρόνο, κρατώντας τα πόδια τους γερά στο σήμερα, για να ερευνήσουν πώς καλύπτεται αυτή η βαθιά ανθρώπινη ανάγκη να επικοινωνήσουμε.

Αρκούν ένα γράμμα, μια εικόνα, ένας ήχος, μια λέξη; Τα σύγχρονα μέσα της προσχεδιασμένης επικοινωνίας μηδένισαν τις αποστάσεις. Όμως, σε ένα κόσμο που κινείται γρήγορα, γεννά νέες απαιτήσεις και ανάγκες κάθε μέρα, ζητά όλο και περισσότερο από το χρόνο μας, σε ένα κόσμο γεμάτο θόρυβο, τελικά, καταφέρνουμε να δούμε πραγματικά ο ένας τον άλλον ;

 Συντελεστές

Σύλληψη- σκηνοθεσία-ερμηνεία: Δέσποινα Γιαννούλη-Βαγγέλης Πιτσιλός

Κείμενα: Δέσποινα Γιαννούλη, Βαγγέλης Πιτσιλός, Βασιλική Ταντάουι

Φωτογραφία: Δημήτρης Βλάικος

Απόδοση στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα: Σοφία Παπαθεοδώρου

Αφίσα: Ελισσάβετ Νότογλου

Trailer: Θωμάς Γιαννάκης

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη 21.15 μμ για όλο τον Οκτώβριο

Έναρξη: 2 Οκτωβρίου

Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ, 8 ευρώ (φοιτητικό) και 5 ευρώ (ατέλεια)

Θέατρο ΠΚ : Κασομούλη 30 & Ρενέ Πυώ 2, Νέος Κόσμος

Τηλέφωνο: 21 0901 1677

"Ο βυθός της Αίγινας" στο 2ο Γυμνάσιο Αίγινας

 Ναι  είναι ο βυθός γύρω από την Αίγινα. Ακόμα και για  τους πιό δύσπιστους ο φακός της κ. Ρένας Καρακατσάνη δίνει τις  δικές του απαντήσεις. Εικόνες μοναδικής ομορφιάς  από το βυθό έτσι όπως τον καταγράφει η κ. Ρένα Καρακατσάνη όταν βουτά με μια απλή μάσκα και μια  φωτογραφική μηχανή "της πλάκας" όπως η ίδια λέει. Και να σκεφτείτε, συνεχίζει, ότι αυτές οι φωτογραφίες προέρχονται από ένα μέτρο βάθος κυρίως από την περιοχή της Σουβάλας, στην οποία κατοικεί  τις τελευταίες δεκαετίες.

   Η κ. Ρένα Καρακατσάνη είναι απόγονος της γνωστής οικογένειας Καρακατσάνη από  την Παχεία Ράχη. Η οικογένεια  του γλύπτη και καλλιτέχνη Καρακατσάνη που πρόσφερε εξαιρετικές υπηρεσίες  στο δημόσιο τομέα αλλά και στην Αίγινα ειδικότερα.

 Η κ. Καρακατσάνη εδώ και χρόνια  φωτογραφίζει το βυθό της θάλασσας  γύρω από την Αίγινα. Παλαιότερα είχε παρουσιάσει τη δουλειά της σε ειδική εκδήλωση στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας και είχε εκθέσει  φωτογραφίες  της στη Σουβάλα στο Ξενοδοχείο "Έφη".

  Χθες Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου είχαν σειρά οι μαθητές  του 2ου Γυμνασίου Αίγινας να απολαύσουν το έργο της κ. Καρακατσάνη και να ξεναγηθούν στο υποβρύχιο κόσμο  της. Η κ. Καρακατσάνη έδωσε πολλές εξειδικευμένες πληροφορίες  στους μαθητές για τον υποθαλάσσιο κόσμο του Σαρωνικού και μέσα από τις φωτογραφίες της παρουσίασε τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο οικοσύστημα με την εμφάνιση πολλών αχινών ή την υπεραλίευση.

  Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με αφορμή το ναυάγιο στη Σαλαμίνα και τις συνέπειές  του στην καθαρότητα των ακτών και της θάλασσας.

 Η κ. Ρένα Καρακατσάνη είναι μεταφράστια βιβλίων και μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στα αγαπημένα της νησιά, την Αίγινα  και την Τζιά.

Το ναυτικό δυστύχημα στην Πειραϊκή. Το καΐκι "Ανάστασις" συγκρούεται με το "Υδρα"

Από τη "Μηχανή του χρόνου" του Στέφανου Μίλεση.

 Οκτώ και τέταρτο, βραδάκι Κυριακής, Αύγουστος του 1937. Ένα πετρελαιοκίνητο ιστιοφόρο τρεχαντήρι με το όνομα «Ανάστασις» ξεκινούσε από το λιμάνι της Σουβάλας στην Αίγινα κατάφορτο με 45 εκδρομείς και προορισμό τον Πειραιά. Ανάμεσά τους και τουλάχιστον 15 παιδιά. Το ταξίδι από την Αίγινα μέχρι το λιμάνι του Πειραιά έγινε με τις καλύτερες δυνατόν συνθήκες για το τρεχαντήρι. Οι ελάχιστοι κυματισμοί της θάλασσας ελάχιστα ενοχλούσαν τους θαλασσινούς ταξιδιώτες και τον καπετάνιο του τρεχαντηριού, τον γνωστό στην εποχή του, Καπετάν-Λεούση. Αυτά τα ανεπαίσθητα κυματάκια μάλλον έφτιαχναν κέφι κουνώντας ρυθμικά το τρεχαντήρι και συνόδευαν το τραγούδι των επιβατών, στο δίωρο ταξίδι. Το τρεχαντήρι «Ανάστασις» επιβιβάζει από το γραφικό λιμανάκι της Σουβάλας τους εκδρομείς με προορισμό τον Πειραιά Πλησιάζοντας στην είσοδο του κεντρικού λιμανιού του Πειραιά κι ενώ στο μεταξύ το σκοτάδι είχε καλύψει σαν μαύρο πέπλο τον ορίζοντα, όλοι μάζευαν τα πράγματά τους αδημονώντας για την αποβίβαση. Την ίδια ώρα που το τρεχαντήρι «Ανάστασις» πλησίαζε το λιμάνι, ένα άλλο ατμόπλοιο, το «Ύδρα» σήκωνε τις κλίμακές του και απέπλεε με προορισμό το Λεωνίδιο και ενδιάμεσες στάσεις την Αίγινα και τις Σπέτσες. Το «Ύδρα» ή αλλιώς το «Υδράκι» -όπως άρεσε στους επιβάτες να το αποκαλούν- ήταν χωρητικότητας 250 τόνων και ανήκε στον εφοπλιστή Πετσάλη. Κυβερνήτης του ήταν ο Μόσχος Διαμαντόπουλος. Παρά το γεγονός ότι η αναχώρηση έγινε στις δέκα το βράδυ, χωρίς καθυστέρηση στην επιβίβαση όπως συνηθιζόταν, ο πλοίαρχος Διαμαντόπουλος διακατεχόταν από μια αδημονία αναχώρησης την οποία είχε μεταδώσει στο επταμελές πλήρωμα. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που η πορεία του «Ύδρα» δεν ήταν αυτή που συνήθως ακολουθούσαν τα εξερχόμενα από το λιμάνι πλοία. Το «Ύδρα» ή αλλιώς το «Υδράκι» Τα πλοία που έφευγαν από τον Πειραιά πλησίαζαν τη δεξιά πλευρά του προλιμένα αφήνοντας χώρο στην αριστερή για αυτά που έμπαιναν στο λιμάνι. Όμως, εκείνη τη βραδιά το «Ύδρα» δεν ακολούθησε τον γενικό κανόνα, αλλά εξήλθε από την αριστερή πλευρά.

Ωστόσο, αυτή η μικρή παρατυπία, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση σκαφών με δεδομένο ότι υπήρχε επαρκής ορατότητα να γίνει ελιγμός για αποφυγή σύγκρουσης. Το δυστύχημα Η ώρα ήταν δέκα και μισή όταν οι επιβάτες του τρεχαντηριού σταμάτησαν απότομα το τραγούδι. Ξαφνικά είδαν μπροστά τους να διαγράφεται στο σκοτάδι η σιλουέτα του ατμόπλοιου, το οποίο άνοιγε ταχύτητα εξερχόμενο του λιμανιού και τραβούσε ίσα κατά πάνω τους! Συνέβαινε δηλαδή αυτό που οι θαλασσινοί περιγράφουν ως «Κοράκι με κοράκι», δηλαδή πλώρη με πλώρη. Ο καπετάνιος του τρεχαντηριού έτρεξε στην πλώρη και κρατώντας ένα ναυτικό φανό στο χέρι άρχισε να το κινεί γρήγορα ελπίζοντας ότι η γέφυρα του «Ύδρα» θα ανταποκριθεί και θα στρέψει το ατμόπλοιο προς τα δεξιά. Το τρεχαντήρι δεν μπορούσε να κινήσει δεξιότερα, καθώς βρισκόταν κοντά στην Πειραϊκή ακτή και θα συντριβόταν πάνω στα βράχια της. Δυστυχώς τα σήματα αυτά της απόγνωσης ελάχιστα μετέβαλαν το πεπρωμένο των δύο σκαφών αφού «Ύδρα» και «Ανάστασις» βρέθηκαν σε διασταυρούμενες ρότες, μύτη με μύτη. Κι αφού ο έμπειρος Καπετάν-Λεούσης είδε ότι το έναντι αυτού ατμόπλοιο δεν μετέβαλλε την πορεία του, σε μια κίνηση περισσότερο απόγνωσης και λιγότερο ως γέννημα λογικής σκέψης, έστρεψε το «Ανάστασις» «όλο αριστερά», αλλά ήταν πλέον αργά. Η πλώρη της «Ύδρας» με την ταχύτητα που είχε αναπτύξει βγαίνοντας από τον προλιμένα στην ανοιχτή θάλασσα, εμβόλισε στην κυριολεξία το ξύλινο τρεχαντήρι, καθώς σφηνώθηκε στην δεξιά μάσκα της πλώρης του. Ένας τρομερός ήχος συνόδευσε την πρόσκρουση. Το τρεχαντήρι ανυψώθηκε σαν από ένα αόρατο χέρι στον αέρα όπως συμβαίνει με τα πλοία που προσκρούουν σε νάρκη. Διασωθέντες από το τρεχαντήρι «Ανάστασις» Πολλοί από τους επιβάτες του τρεχαντηριού έπεσαν στη θάλασσα. Άλλοι βρέθηκαν παρασυρμένοι κάτω από το βαρύ μεταλλικό σκαρί του ατμόπλοιου. Το θανάσιμο αγκάλιασμα των δύο σκαφών κράτησε το άσχημα χτυπημένο «Ανάστασις» στην επιφάνεια. Εάν ο χρόνος και οι ανθρώπινες ενέργειες σταματούσαν σε εκείνο το σημείο θα αποφεύγονταν οι ανθρώπινες θυσίες. Όμως, ο Κυβερνήτης του «Ύδρα» διέταξε «πίσω ολοταχώς» και προκάλεσε τη βίαια αποκόλληση του τρεχαντηριού και την άμεση καταπόντισή του. Τα απόνερα που δημιούργησε η ταχεία υπαναχώρηση του «Ύδρα» έστειλαν το τρεχαντήρι στα βάθη της θάλασσας. Οι προσπάθειες διάσωσης Από τους πρώτους που έσπευσαν να παράσχουν βοήθεια ήταν ο ιδιοκτήτης γνωστού κέντρου κοντά στο βασιλικό περίπτερο, ο Μανώλης Παρλαμάς! Ο γενναίος αυτός άνδρας ακούγοντας τη βουή της σύγκρουσης αμέσως έσπευσε στο σημείο με τη βενζινάκατό του και επιδόθηκε στη διάσωση των ναυαγών. Με το μικρό του σκάφος, τη γνωστή «Χαρίτσα», κατόρθωσε να περισυλλέξει 16 ναυαγούς από τους οποίους οι 9 ήταν ζωντανοί. Οι υπόλοιποι που ανασύρθηκαν είχαν ήδη πνιγεί. Το «Ύδρα» έριξε στη θάλασσα δύο βάρκες για να συνδράμουν το έργο της διάσωσης, αλλά βυθίστηκαν αμέσως, γιατί από τον ήλιο και την εγκατάλειψη είχαν ανοίξει οι σκαρμοί τους. Έτσι το μοναδικό μέσο που συνέδραμε τον Παρλαμά ήταν η πλοηγική λέμβος «υπ΄ αριθμ. 2» από τον πλοηγικό σταθμό. Από τις προσπάθειες διάσωσης Άλλη μια αιτία που συνετέλεσε στον υψηλό αριθμό θυμάτων ήταν ότι πολλοί επιβάτες δεν ήξεραν κολύμπι. Την εποχή εκείνη ακόμη και αρκετοί νησιώτες δεν ήξεραν να κολυμπούν. Η είδηση του τραγικού δυστυχήματος έκανε γρήγορα τον γύρο του Πειραιά, προκαλώντας θλίψη και αγωνία. Κόσμος σηκώθηκε από τις ταβέρνες και έτρεχε προς το κέντρο του Παρλαμά. Ο πειραϊκός λιμένας έζησε μια από τις δραματικότερες νύχτες του. Μέχρι την αυγή η προκυμαία ήταν γεμάτη από κόσμο που περίμενε με αγωνία να μάθει αν οι δικοί του άνθρωποι που ταξίδευαν ήταν καλά. Αλλά και οι επόμενες ημέρες κύλισαν στην αβεβαιότητα, καθώς κανένας δεν γνώριζε τον ακριβή αριθμό των εκδρομέων που επέβαιναν στο τρεχαντήρι. Το «Ανάστασις» μετά την ανέλκυσή του στις 8 Αυγούστου 1937 Αρκετές ημέρες αργότερα, στις 8 Αυγούστου αποφασίστηκε να γίνει η ανέλκυση του τρεχαντηριού το οποίο βρέθηκε από τον δύτη του Βασιλικού Ναυτικού, Στυλιανό Ρόρη σε βάθος 60 περίπου μέτρων και σε απόσταση 700 περίπου μέτρων από το πράσινο φανό του λιμενοβραχίονα του προλιμένα. Στην ανέλκυση συμμετείχε και το ναυαγοσωστικό «Μαριγώ Μάτσα» και μια μπίγα του Πολεμικού Ναυστάθμου η οποία ρυμουλκήθηκε μέχρι το σημείο όπου είχε σημανθεί από δύο λέμβους και ένα βαρέλι. Ωστόσο, από μόνο του το γεγονός της ανεύρεσης του τρεχαντηριού στον πυθμένα της θάλασσας αποτελούσε την κορύφωση του δράματος της ναυτικής αυτής τραγωδίας. Δύο σώματα βρέθηκαν κρατημένα από τα ξάρτια του βυθισμένου τρεχαντηριού ένα ανδρικό και ένα γυναικείο, ανεβάζοντας τον αριθμό των θυμάτων στους 24 μέχρι την ημέρα εκείνη....