Η "Παναγίτσα" στις Λαούσες.

  
  Πρώτη του Αυγούστου σήμερα και ο νους μας καλπάζει στη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Τι πιό ταιριαστό  λοιπόν να θυμηθούμε μια ξεχασμένη ίσως Παναγιά  της θάλασσας μας, της δικής μας θάλασσας  του Σαρωνικού που καθημερινά την αγναντεύουμε από απέναντι αλλά  που δυστυχώς λίγοι έχουμε κατορθώσει να της ανάψουμε κερί.

  Πριν  δύο χρόνια είχαμε κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στο εκκλησάκι που βρίσκεται σε ένα από τα μικρά νησάκια  που αποτελούν το σύμπλεγμα των Λαουσών, ή καλύτερα που συντροφεύουν το μεγάλο ξερονήσι της Λαούσας.  

   Ο καλός φίλος  της "Οδού Αιγίνης" κ. Νίκος Πανταζής  μας ανανέωσε το ενδιαφέρον  για το ναΰδριο αυτό στέλνοντας μας φωτογραφίες από την τελευταία του ανάβαση στο νησί.

     Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο για όλους εμάς  που δεν έχουμε πάει εκεί και το μόνο που κάνουμε είναι να το κοιτάμε από το πλοίο της  γραμμής. Ένα από τα αναρίθμητα γλαρονήσια που στολίζουν το Ελληνικό Αρχιπέλαγος. Μην ξεχνάμε ότι στα νερά του έχει βυθιστεί το Α/Τ ΎΔΡΑ  τον  Απρίλιο  του 1941. Ο τόπος πέρα από  την ομορφιά   του έχει και τη δική του ιστορία, από τα χρόνια  της Κατοχής, διότι δεν ήταν λίγες οι φορές  που κάποιοι Αιγινήτες κατέφυγαν  στα νησάκια αυτά  για να γλυτώσουν από τη μανία  των Γερμανών.

   Η σημαία  που κυματίζει περήφανη μας σκορπά ρίγη συγκίνησης,  είναι μια εικόνα πέρα για πέρα ελληνική  που συναντάμε από τη μικρή Ρω  ως την Ερικούσα πάνω στο Ιόνιο.

     Το μικρό εκκλησάκι της Παναγίας στις Λαούσες   στις 23 Αυγούστου στα εννιάμερα της Παναγίας. Παναγία η Φανερωμένη λοιπόν η μικρή εκκλησούλα  που είναι σε λίγους γνωστή με την κανονική ονομασία της, αν και αρκετά αναγνωρίσιμη αφού αποτελεί αναπόσπαστη ψηφίδα του νησιώτικου τοπίου των Λαουσών  που συναντάμε με το πλοίο της γραμμής από και προς τον Πειραιά. Ανήκει στην ενορία  της Αγίας Τριάδος Βαθέος αλλά η πρόσβαση ως εκεί είναι ιδιαίτερα δύσκολη μια που δεν υπάρχει μώλος και θα πρέπει να είναι απόλυτα ήρεμη η θάλασσα για να δέσει το καΐκι πάνω στα βράχια. 

   Ευχόμαστε κάποια στιγμή να βρεθεί  ένας καλός χορηγός  που θα ξηλώσει αυτά τα απερίγραπτα ελενίτ από την οροφή ώστε ο ναός να αποκατασταθεί και να αναδειχθεί η ομορφιά  του. 

   

   Το τοπίο είναι μια μικρή αποκάλυψη καταμεσίς  του Σαρωνικού. Αλήθεια αν δεν ξέραμε τον τόπο θα μπορούσαμε άνετα να υποθέσουμε πως  οι φωτογραφίες είναι από κάποια νησίδα  του Αιγαίου.

  

 

Καλοκαίρι στην Αίγινα.... τότε!

  Η καλοκαιρινή γεμάτη δροσερό αεράκι που κάνει τις παλιές τέντες να ανεμίζουν, εικόνα του Σπύρου Βασιλείου μας  προτρέπει να χαρούμε το καλοκαίρι κοντά  στην παραλία. Ξύλινα τραπεζάκια έξω μαζι με παλιές καρεκλίτσες στο χώμα, ανέμελη διάθεση, παρέες, μια τέντα που δεν αντιστέκεται στο μελτέμι (ίσως), η ελληνική σημαία να κυματίζει διακριτικά, μικρά κυματάκια προσπαθούν να ασπρίσουν το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας, μια σεμνή ταμπέλα χωρίς ρεκλάμες και διαφημίσεις  και "κάπου απέναντι είναι το νησί" (στίχος: Λ.Νικολακοπούλου)

   Πουθενά  το πλαστικό, το ψεύτικο, το δήθεν. Όλα γήινα, απλά, καθημερινά, φιλικά και προσαρμοσμένα στην ανθρώπινη κλίμακα.

    Μια εικόνα, ένας  τρόπος ζωής, μια ατμόσφαιρα, μια αισθητική, ένας ήθος που δεν μας αφήνει αδιάφορους, μας βάζει σε κρίση, μας προβληματίζει, μας ταξιδεύει, μας αναγκάζει να επανατοποθετηθούμε απέναντι στα σημερινά  που μας σφίγγουν  τη ψυχή.

Ο βιγλάτορας Προφήτης Ηλίας στη Δωρούσα

  Έχουν και τα μικρά νησάκια  του Σαρωνικού τα ξωκλήσια τους. Η Δωρούσα, η Μετώπη, η Κυρά, οι Λαούσες, η νησίδα στον Τούρλο έχουν στα  βράχια  τους έναν άγρυπνο φρουρό, έναν βιγλάτορα, έναν βαρδιάνο  που φρουρεί και προστατεύει τη μικρή γη τους. Ένα  κάτασπρο εκκλησάκι  απέριτο με το καμπαναριό του και την ελληνική σημαία να ανεμίζει  με τα πρώτα χάδια του αγέρα.

  Στη Δωρούσα εδώ και δεκαπέντε χρόνια στις 20 Ιουλίου ανήμερα του Προφήτη Ηλία ο παπά -Λευτέρης ανεβαίνει στην κορυφή του νησιού Δωρούσα και λειτουργεί τον Άη -Λιά. Ξεκινά χαράματα για να φτάσει στην Απόνησο και από κει με σκάφος περνά απέναντι στο βράχο της Δωρούσας. Από κει κι έπειτα ξεκινά η ανάβαση "στο Χριστό στο Κάστρο", γιατί αυτό μας θυμίζει η ανάβαση του παπά , του ψάλτη και των προσκυνητών  στον βιγλάτορα Προφήτη Ηλία της Δωρούσας.

   Το νησί βρίσκεται ακριβώς πίσω από το Αγκίστρι στον κόλπο της Επιδαύρου. Η θέα είναι μοναδική. Η ομορφιά απερίγραπτη. Ας αφήσουμε  τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους. Υποκλινόμεθα στον άοκνο και ανύσταχτο ιερέα που στο κατακαλόκαιρο αψηφά κόπο, ζέστη, ανάβαση για να λειτουργήσει αυτό το ταπεινό εκκλησάκι.

Αναρωτιέται κανείς πως ανέβασαν όλα αυτά τα υλικά για να κτιστεί ο ναός οι ταπεινοί και ευλαβείς αυτοί άνθρωποι  που συνεχίζουν γενιά με τη γενιά να μην αφήνουν κάθε χρόνο αλειτούργητο  το μικρό ξωκκλήσι.

Η "Αιγιναία" κυκλοφόρησε. Τεύχος 28

  Η "Αιγιναία" κυκλοφόρησε καβάλασε ένα vintage ποδήλατο  του  Σανταντόνιο πολύχρωμο και ετοιμοπόλεμο όπως εκείνα που διέσχιζαν τους παλιούς χωματόδρομους της Ελλάδας. Σήμα κατατεθέν μιας κυριακάτικης ανέμελης βόλτας ή άλλοτε πάλι ταυτισμένο με στο σκληρό καθημερινό μεροκάματο κάποιων επαγγελματιών.

   Η "Αιγιναία" λοιπόν κυκλοφόρησε το28ο τεύχος της πιστή στο ετήσιο καλοκαιρινό ραντεβού της με ένα ταξιδιάρικο καλοκαιρινό εξώφυλλο, νοσταλγικό,  πολύχρωμο και  γιατί όχι υπαινικτικό.  

   Δεν είναι όμως μόνο το εξώφυλλο που μπορεί να ικανοποιήσει  τους φανατικούς αναγνώστες της. Είναι η αξιόλογη  ύλη, τα θέματα και τα αφιερώματα που αναδεικνύουν αυτό το τεύχος ως ένα από τα καλύτερα της πολύχρονης πορείας  της.

  Με αξιοσημείωτη καλαισθησία και σωστή επιλογή γραμματοσειράς σε απαλό  στην αφή χαρτί και άψογο φωτογραφικό υλικό ξεδιπλώνει τα θέματά της χωρισμένα σε θεματικές ενότητες, κάνοντας αρχή από ένα θέμα το οποίο απασχολεί το νησί: 

  "Αναπτυξιακές προτάσεις και προοπτικές στην Αίγινα". Συγγραφείς οι: Θεόδωρος Παπαηλίας, Ανδρέας Αλεξόπουλος, Νικόλαος Στρόμπλος, Ανδρέας Τζόβολος, Ελένη Αλυφαντή.

   Ακολουθεί το αναμενόμενο λόγω επετείου αφιέρωμα στον Νίκο Καζαντζάκη  με  τις υπογραφές των:  Γιώργου Στασινάκη, Σοφίας Μηλιώτη, Μαίρης Γαλάνη - Κρητικού, Ίριδας Κρητικού.

   Αναφορά  στα Καποδιστριακά κτίρια από τους: Βασίλειο Παύλου, Προνόη Θεολογίδου, Πολίνα Στοφόρου.

   Στην ενότητα "Συλλογικές δράσεις" επιχειρείται ένα  αφιέρωμα στο Σύλλογο "Αίγινα Εθελοντής από την Μαίρη Κουκούλη και στα "Παλιά μονοπάτια της Αίγινας από τον Γιώργο Μπήτρο σε μια συνέντευξη της κ. Ευαγγελίας Ρεκλείτη.

   Ακολουθεί η ενότητα "Μορφές άλλου καιρού"  που παρουσιάζουν οι: Μαίρη Γαλάνη - Κρητικού, Λίνα Μπόγρη - Πετρίτου, Λένα Καπνιά- Αραποστάθη και Παναγιώτης Βελτανισιάν.

   Ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα με τίτλο: "Αποχαιρετισμοί"  από τους: Κ.Μ. Κοπανίτσα, Μ.Πεσμαζόγλου, Στ. Πεσμαζόγλου, Β. Γρηγοριάδη και Π. Θεολογίδου για τον "Δημήτρη Κοπανίτσα". Επίσης ο Μάνος Ευστρατιάδης γράφει για  τον Νίκο Κούνδουρο και η Κυριακή Χριστακοπούλου για τον Γιάννη Σανταντόνιο.

    Τέλος  στις "Βιβλιοπαρουσιάσεις" Προνόη Θεολογίδου, Δημήτρης Νικολόπουλος και Γιώργος Μπήτρος παραουσιάζουν νέες εκδόσεις βιβλίων και κυκλοφορίες που αναφέρονται στην Αίγινα και όχι μόνο.

   Αξίζει να σημειωθεί η τιτάνια προσπάθεια  των συντακτών και των μελών της συντακτικής επιτροπής να συνεχίσουν την έκδοση του ιστορικού περιοδικού της Αίγινας. Γι' αυτό ο αναγνώστης μην παραξενευτεί όταν στις τελευταίες σελίδες αντικρίσει διαφημίσεις επαγγελματιών του νησιού που στήριξαν με τη χορηγία  τους  την κυκλοφορία του νέου τεύχους. Μαζί με αυτούς και πολλοί ανώνυμοι χορηγοί οι οποίοι ακαριαία αντέδρασαν προσφέροντας  τον οβολό  τους.

Η "Αιγιναία" κυκλοφορεί σε όλα  τα βιβλιοπωλεία της Αίγινας και στο Κέντρο Τύπου.

 Πωλείται στην τιμή των 10 Ευρώ.

Η Συντακτική επιτροπή του περιοδικού αποτελείται από τους: Γιώργο Μπόγρη (Διευθυντή), Κώστα Γαβρόγλου, Μαίρη Γαλάνη - Κρητικού, Προνόη Θεολογίδου, Μαίρη Κουκούλη, Γιώργο Κουλικούρδη, Αννίτα Λεούση, Βασίλη Λυκούρη, Γιώργο Μπήτρο, Δημήτρη Νικολόπουλο, Ελένη Σταμπόγλη.

"Νίκος Καζαντζάκης - Οι τόποι" η έκθεση στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας

    Κλείνει  τις πόρτες της αύριο Κυριακή 30 Ιουλίου η ομαδική έκθεση ζωγραφικής που φιλοξενήθηκε στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας από το Σάββατο 22 Ιουλίου και ήταν αφιερωμένη στους τόπους δημιουργίας, κατοικίας και περιπλάνησης του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη.

  Εστιασμένο στα τοπία της ζωής και των συνεχών περιπλανήσεων, στα τοπία της γραφής και της έμπνευσης του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη, το αφιέρωμα συγκεντρώνει σημαντικούς ζωγράφους και έργα που στο μεγαλύτερο μέρος τους πραγματοποιήθηκαν ειδικά για την έκθεση.

   Η έκθεση που παρουσιάστηκε αρχικά στην Αθήνα, στην Αίθουσα Τέχνης του ΙΑΝΟΥ, παρουσιάζεται στο Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείου του Δήμου Αίγινας σε συνδιοργάνωση  με την Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Αίγινας (ΚΕΔΑ), ενώ θα συνεχίσει το ταξίδι της στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

  Τα απέριττα τοπία των κρητικών ελαιόδενδρων και οι απόκρημνοι βράχοι στις σκήτες του Αγίου Όρους, οι θαλασσινοί παφλασμοί και τα αγριοπούλια του Σαρωνικού και του Αιγαίου Πελάγους, τα χρυσά σταροχώραφα της Πελοποννήσου και η κοιμισμένη βυζαντινή πολιτεία του Μυστρά, οι νοσταλγικές εξοχές της Αγγλίας και τα αζουρένια καλοκαίρια στα ακρωτήρια της Νοτίου Γαλλίας, οι περίκλειστοι κήποι στην Αλάμπρα, τα προσκυνήματα του Αγίου Φραγκίσκου στην Ασίζη και οι πυρακτωμένες μνήμες της τερρακόττας στην Πομπηία, οι ακίνητες λίμνες της Ελβετίας, τα ερημικά τοπία του Καυκάσου και οι αρχέγονες θεότητες της Κύπρου, οι ανθισμένες κερασιές της Ιαπωνίας και οι πορσελάνινες νύχτες της Κίνας, αποτέλεσαν το πολύτιμο αλφαβητάριο των αφηγήσεων ετούτης της έκθεσης.

   Σημαντικό μέρος των έργων αποτελεί συγκινητική και επίμονη αναφορά στην Κρήτη, τον γενέθλιο και αυτοαναφορικό τόπο του συγγραφέα αλλά επίσης, βιωμένο γενέθλιο τόπο αρκετών από τους εξαιρετικούς συμμετέχοντες. Εξίσου επίμονη ωστόσο αποδεικνύεται η παρουσία της Αίγινας ανάμεσα στα έργα της έκθεσης:

   Έχοντας επιστρέψει στην Eλλάδα το 1931, ο Νίκος Καζαντζάκης εγκαθίσταται στην Aίγινα όπου και αγοράζει γη το 1935, με την επιστροφή του από την Ιαπωνία και την Kίνα. Το σπίτι που αποπερατώθηκε στη βορειοδυτική παραθαλάσσια πλευρά του νησιού λίγο αργότερα, αποτέλεσε έκτοτε την πρώτη μόνιμή του κατοικία. Εκεί εξάλλου ο συγγραφέας πέρασε τη δύσκολη περίοδο από το 1940 έως το 1944 έχοντας και εκείνος βρει καταφύγιο γόνιμο και φιλόξενο στο νησί.

   Είναι το ίδιο σπίτι όπου εκείνος ατενίζοντας από την ανεμπόδιστη θέα τη θάλασσα και κολυμπώντας στα κρυφά βράχια από κάτω, ολοκλήρωσε την έκτη γραφή της Oδύσσειας. Το ίδιο σπίτι που έως και σήμερα «κλείνει» νοητά τη διαδρομή-προσκύνημα στα σπίτια και τη μνήμη των ιερών τεράτων του ελληνικού πνεύματος, της γραμμής και του χρώματος που αγάπησαν εξίσου το νησί.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες

Στέλιος Αλεξάκης, Όλγα Αλεξοπούλου, Νεκτάριος Αποσπόρης, Καλλιόπη Ασαργιωτάκη, Άννα Αχιλλέως Staeubli, Ανδρέας Γεωργιάδης, Άννα Γρηγόρα, Δικαία Δεσποτάκη, Φραγκίσκος Δουκάκης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Σταύρος Ιωάννου, Μάρκος Καμπάνης, Μηνάς Καμπιτάκης, Δημήτρης Κατσιγιάννης, Βασίλης Λιαούρης, Νεκτάριος Μαμάης, Βαρβάρα Μαυρακάκη, Στέλλα Μελετοπούλου, Γεωργία Μπλιάτσου, Γεύσω Παπαδάκη, Νίκη Πρόκου, Γιώργος Σαλταφέρος, Γιώργος Σαρασίτης, Βασίλης Σούλης, Έφη Σούτογλου, Αλέκος Σπανούδης, Μαρίνα Στελλάτου, Παναγιώτης Τούντας, Βάσω Τρίγκα, Κατερίνα Τσεμπελή, Αθηνά Χατζή, Αριστείδης Χρυσανθόπουλος

Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού

Την έκθεση συμπληρώνει κατάλογος έργων που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο IANOS.GR

 

«Cineλθετε» σήμερα στο Φεστιβάλ Θεάτρου

    Με  stand up  comedy  από δύο δοκιμασμένους του είδους συνεχίζονται οι παραστάσεις του 7ου Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου. Την σκυτάλη μετά τον εξαιρετικό κ. Δημήτρη Φραγκιόγλου που έπαιξε  τους "100 ρόλους που δεν πρόλαβε να παίξει" παίρνουν δύο γνωστά τηλεοπτικά πρόσωπα.

Ο Διονύσης Ατζαράκης και ο Θωμάς Ζάμπρας, μετά την τηλεοπτική επιτυχία στο ΣΚΑΙ, μεταφέρουν το χιούμορ της εκπομπής «Cineλθετε»   στο θέατρο.

Σε μιάμιση ώρα ασταμάτητου γέλιου, μιλούν για την καθημερινότητα, τις σχέσεις, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τα Τρίκαλα, τα σχολικά τους χρόνια, το facebook, τα ψυχολογικά τους, τον Μπάτμαν και τις πρώην τους. Αν έχετε και εσείς θέματα με την ποιότητα του τηλεοπτικού και κινηματογραφικού τοπίου στις ημέρες μας, ή απλά θέματα με την πρώην σας , η παράσταση «Cineλθετε»  είναι ιδανική για εσάς. 

Τιμές εισιτηρίων: 10 Ευρώ και  8 Ευρώ (Φοιτητικό – Άνεργοι)

Ώρα έναρξης 21.15  στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου.

Ο Άγιος Νεκτάριος και τα τρία ορφανά

   Του κ. Κώστα Ζουρδού από το Blog ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

Σελίδες τοπική ιστορίας από την Κυψέλη.

Ο Ευάγγελος Οικονόμου ζούσε στο απλό και απέριττο του σπίτι στη Κυψέλη Αιγίνης ασκώντας το επάγγελμα του σφουγγαρά. Η δουλειά ήταν δύσκολη και πολύ απαιτητική και κυρίως επικίνδυνη. Οι σφουγγαράδες βουτούσαν σε όλα τα νησιά που  μπορούσαν να βγάλουν σφουγγάρια με μια στολή και έμεναν στο νερό όσο η αναπνοή τους το επέτρεπε. Όταν θέλανε να ανεβούνε στην επιφάνεια της θάλασσας για να πάρουνε ανάσες τραβούσανε ένα σκοινί και με αυτό το τρόπο έδιναν σήμα στους συνεργάτες τους που βρισκόντουσαν στη βάρκα πως ήταν η ώρα για να ανέβουν στην επιφάνεια.     Ο Ευάγγελος ήταν παντρεμένος με την Θεοδώρα Καλαμαρά και είχανε τρία παιδιά, το Σωτήρη, τη Μαριάνθη και τη Δέσποινα.

Ο Ευάγγελος έφυγε με το καΐκι και τους συνεργάτες του για σφουγγάρια στη μακρινή Σκόπελο. Καταλαβαίνει κανείς τις δυσκολίες που υπήρξαν την εποχή εκείνη για ένα τέτοιο ταξίδι και το χρόνο που απαιτούνταν. Συνήθως έλειπε από το σπίτι για τρείς ολόκληρους μήνες μα αν τα πράγματα πήγαιναν καλά γυρνούσε με ένα καλό χρηματικό ποσό που του επέτρεπε να ζήσει την οικογένεια του για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να κάνει το επόμενο του ταξίδι. Την εποχή εκείνη στην Αίγινα είχε έρθει ένας Επίσκοπος πρώην Διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής, ο Πενταπόλεως Νεκτάριος και είχε κτίσει ένα γυναικείο μοναστήρι στην περιοχή Ξάντος, με τη φήμη της ενάρετης ζωής του να έχει κατακλύσει τους αιγινήτες που σε κάθε ευκαιρία έτρεχαν να ζητήσουν τη συμβουλή του.

Όσο πλησίαζε ο καιρός της επιστροφής του Ευάγγελου η Θεοδώρα ήταν αρκετά ανήσυχη. Ένα πρωί μετά από έναν ακατάστατο ύπνο και από διάφορα όνειρα που δεν μπορούσε να ερμηνεύσει κίνησε για το λιμάνι της Αίγινας. Φτάνοντας στη προβλήτα αντίκρισε μεσοπέλαγα το καΐκι που δούλευε ο άντρας της, να πλησιάζει. Ένας κόμπος την έπνιξε. Ο άντρας της είχε γυρίσει νεκρός, είχε πνιγεί στη Σκόπελο με τις φήμες να λένε ότι οι συνεργάτες του από αμέλεια τον ξεχάσαν και δεν κατάλαβαν το σινιάλο που τους έκανε τραβώντας το σκοινί. Ο αέρας του τελείωνε και όταν ποια τον ανέσυραν ο Ευάγγελος είχε «φύγει» σε ηλικία 33 ετών αφήνοντας πίσω του μια χήρα γυναίκα και τρία ορφανά παιδιά. Η Θεοδώρα έκλαψε και στεναχωρήθηκε πολύ για τον άντρα της αλλά έστρεψε την προσπάθεια της στην ανατροφή των παιδιών της. Στην προσπάθεια της αυτή είχε συμπαραστάτη τον Άγιο Νεκτάριο που την βοηθούσε με χρήματα, με τρόφιμα και με ότι μπορούσε. Μετά από τρία χρόνια η Θεοδώρα από την στεναχώρια για την απώλεια του άντρα της και από μια πνευμονία που την ταλαιπωρούσε «έφυγε» από τη ζωή, ήταν και  εκείνη 33 ετών. Έτσι τα παιδιά του Ευάγγελου και της Θεοδώρας έμειναν πεντάρφανα χωρίς τους γονείς τους σε ηλικία 8 ετών ο Σωτήρης, 6 ή Μαριάνθη και 4 ετών η Δέσποινα. Όταν ο Άγιος Νεκτάριος πληροφορήθηκε το θάνατο της Θεοδώρας έστειλε τρεις μοναχές για να κανονίσουν τη ταφή και μια κυρία τη Πετρωνία Κοκονέζη η οποία είχε γνωρίσει τον Άγιο στην Αθήνα και τον είχε ακολουθήσει στην Αίγινα. Ήταν από πλούσια οικογένεια, χήρα, και είχε χάσει και τα δυό της παιδία σε ηλικία 18 και 20 χρονών από φυματίωση.   Η Πετρωνία Κοκονέζη ανέλαβε όλα τα έξοδα της Κηδείας.

Μετά τη κηδεία τα ορφανά τα ανέλαβε η γιαγιά τους, από τον πατέρα τους, η Δέσποινα Οικονόμου ή οποία είχε φήμη αγίας γυναίκας. Η γιαγιά Δέσποινα τρείς μέρες μετά τον θάνατο της Θεοδώρας έστειλε τον οκτάχρονο Σωτήρη σε ένα ερημοκκλήσι για να προσευχηθεί λέγοντας του:  "σωτηράκη θα πας στο εκκλησάκι της Παναγίας της Μεσοποταμίτισσας και θα παρακαλέσεις τη Παναγία να σε προστατέψει εσένα και τις αδερφές σου που ήσαστε ορφανά παιδιά". Μετά από δέκα ημέρες ο Άγιος Νεκτάριος έστειλε μια μοναχή και την κ. Πετρωνία Κοκονέζη για να πάρουν τα τρία ορφανά. Τα δύο κορίτσια ή Μαριάνθη και ή Δέσποινα θα έμεναν στο μοναστήρι μέχρι ο Άγιος να τους βρει οικογένειες για να τα μεγαλώσουν. Ο Σωτήρης έμεινε όλο το καλοκαίρι στο ασκητήριο της Αγίας Κυριακής υπο την επίβλεψη τριών μοναχών της Γερόντισσας Κύριακής, της Γερόντισσας Σταματίνας και της Γερόντισσας Μάρθας. Κάθε Κυριακή κατέβαινε στο μοναστήρι και διακονούσε στο ιερό κοντά στον Άγιο Νεκτάριο. Το φθινόπωρο η Πετρωνία Κοκονέζη ανέλαβε το Σωτήρη και το πήρε μαζί της στην Αθήνα για να τον σπουδάσει.

Κατά την παραμονή του δίπλα στον Άγιο Νεκτάριος ο Σωτήρης έζησε τη θαυματουργική του παρουσία. Κάποια μέρα αρρώστησε με υψηλό πυρετό, ο οποίος για τρείς ημέρες τον είχε εξαντλήσει. Οι γερόντισσες από το ασκητήριο τον μετέφεραν στο μοναστήρι του Αγίου με σκοπό να το πάνε σε έναν γιατρό στην Αίγινα. Ο Άγιος δεν τις άφησε, ευλόγησε το Σωτήρη και ο Πυρετός αμέσως έπεσε. Άλλη μία φόρα, παρουσιάστηκαν στο στήθος του Σωτήρη δύο όγκοι σαν πορτοκάλια. Οι μοναχές σκέφτηκαν να τον μεταφέρουν στην Αθήνα με την προοπτική μιας χειρουργικής επέμβασης. Η Γερόντισσα Ξένη έδωσε εντολή να παρουσιαστεί ο Σωτήρης στον Άγιο Νεκτάριο  όπου ύστερα από προσευχή τον ευλόγησε και μετά από μερικές μέρες οι όγκοι εξαφανίστηκαν.

 Ο Σωτήρης σπούδασε, μπήκε στο Πολυτεχνείο αλλά το πρώτο χρόνο μετά την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο η κυρία Πετρωνία Κοκονέζη απεβίωσε. Λόγω οικονομικών δυσκολιών εγκατέλειψε το πολυτεχνείο και μπήκε στο πολεμικό ναυτικό φτάνοντας στο βαθμό του Πλωτάρχη. Ο Σωτήριος ήθελε να γίνει κληρικός αλλά ο Άγιος Νεκτάριος είχε προβλέψει πως δεν θα ακολουθούσε το δρόμο της ιεροσύνης. Συνέγραψε δύο Βιβλία το ένα ήταν: «Περί ανατροφής των παιδιών υπό το φώς της Χριστιανικής Διδασκαλίας» και το άλλο ήταν: « Η ιστορία των τριών ορφανών και ο Άγιος Νεκτάριος». Διατηρούσε στενή προσωπική φιλία με τον Ηγούμενο της Λογγοβαρδίας Πάρου, Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο.

Τα δύο κορίτσια η Μαριάνθη και η Δέσποινα έμειναν στο μοναστήρι με τη προσωπική τους επιθυμία να αφοσιωθούν στο Θεό. Όμως ο Άγιος Νεκτάριος είχε και για αυτές προβλέψει ότι θα κάνουν μεγάλες πολυμελείς οικογένειες όπως και έγινε.

 

Η Μαριάνθη Οικονόμου μετέπειτα Κλώνου, παντρεύτηκε το Κωνσταντίνο Κλώνο και έζησαν όλοι τους τη ζωή στην Κυψέλη Αιγίνης. Έκαναν έξι παιδιά τον Σώζων ( απεβίωσε σε ηλικία 7 ετών) την Ευγενία, τον Ευάγγελο, τη Θεοδώρα, τη Νεκταρία και τον Παναγιώτη.

Η Μαριάνθη Κλώνου ήταν γιαγιά μας και είχαμε την ευλογία να μας μεγαλώσει ένας άνθρωπός διηγούμενος τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου μέρος της οποίας είχε ζήσει, και τον αποκαλούσε Πατέρα…

Κώστας Ζουρδός

Η ιστορία των τριών ορφανών υπάρχει και στο εξαιρετικό βιβλίο του κ. Μανώλη Μελινού με τίτλο : "Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο" τόμος Πρώτος.

"Ελλαδογραφία" του Γιάννη Βούρου στο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας

   Ο θεατρικός μονόλογος "Ελλαδογραφία" του ηθοποιού και σκηνοθέτη κ. Γιάννη Βούρου παρουσιάζεται εκτάκτως στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας και στα πλαίσια του 7ου Φεστιβάλ Θεάτρου, την Κυριακή 30 Ιουλίου και ώρα 21.15 μ.μ.

    Πρωταγωνιστεί η ηθοποιός κ. Τζωρτζίνα Κώνστα.

 

Τοποθέτηση Διευθυντών Σχολικών Μονάδων Αίγινας

  Ανακοινώθηκαν χθες Πέμπτη 27 Ιουλίου οι τοποθετήσεις των Διευθυντών για τα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Περιφέρειας Πειραιά, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης των ενδιαφερομένων  που υπέβαλαν υποψηφιότητα.

Στην Αίγινα στα Γυμνάσια και Λύκεια τοποθετήθηκαν οι παρακάτω Διευθυντές:

Γενικό Λύκειο Αίγινας: Πούντος Ιωάννης

ΕΠΑΛ  Αίγινας:  Αγγελόπουλος Αναστάσιος

Διευθύντρια εργαστηρίων ΕΠΑΛ: Σώρρου Στυλιανή.

1^ο Γυμνάσιο Αίγινας: Βαλωμένος Δημήτριος

2^ο Γυμνάσιο Αίγινας: Μπήτρος Γεώργιος

Γυμνάσιο Αγκιστρίου με Λυκειακές τάξεις: Πάλλη Ευαγγελία.

Στα Δημοτικά Σχολεία της  Αίγινας τοποθετήθηκαν οι παρακάτω Διευθυντές:

1^ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας : Μπόγρη Ειρήνη

2^ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας: Ντελής Αντώνης

Δημοτικό Σχολείο Ασωμάτων:  Ιωάννου Παύλος

Δημοτικό Σχολείο Κυψέλης: Ντάφη Ανθούλα

Δημοτικό Σχολείο Μεσαγρού – Αγίας Μαρίνας: Παπανικολάου Βασίλειος

Παραμένει ανοικτή η θέση του Διευθυντή για  το Γυμνάσιο Μεσαγρού. Για τα υπόλοιπα Δημοτικά Σχολεία της Αίγινας (Βαθύ - Πέρδικα) θα οριστούν οι  προιστάμενοι των σχολείων αυτών.

Η κατάσταση με τα ονόματα των Διευθυντών αναμένεται να επικυρωθεί από τον Περιφερειάρχη για να ακολουθήσει η Πράξη ανάληψης καθηκόντων.