"Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει .... καλοκαίρι θα μυρίσει"

 "Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει .... καλοκαίρι θα μυρίσει"  έλεγαν οι παλαιότεροι θέλοντας να ξορκίσουν το δύστροπο κουτσο- φλέβαρο όπου το κρύο είναι ιδιαίτερα βαρύ. 

  Πάντως  ας είμαστε και  λίγο επιφυλακτικοί. Μπορεί οι παροιμίες να είναι το  καταστάλαγμα  της σοφίας  του απλού λαού, όμως τα τελευταία  χρόνια  έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση η εγκυρότητά  τους , ιδιαίτερα αυτών  που αναφέρονται στα κλιματολογικά θέματα. Αιτία το φαινόμενο του θερμοκηπίου. 

  Όμως ας ξαναγυρίσουμε στο λαογραφικό Φλεβάρη. Οι παλαιοί Έλληνες λοιπόν,  έπαιρναν με αυτή την παροιμία μια βαθιά ανάσα διότι ο χειμώνας - ότι κι  αν έκανε  - βάδιζε προς το τέλος του. Και ρουφούσαν  αισιοδοξία από τις πρώτες ευωδιές και εικόνες της άνοιξης που έφερναν οι τολμηρές αμυγδαλιές σκάζοντας τα πρώτα τους άνθη. Φέτος έχουν λίγο καθυστερήσει οι λιγοστές πλέον αμυγδαλιές του νησιού μας. Και να σκεφτεί κανείς ότι παλαιότερα η Αίγινα είχε πολλές και φοβερές αμυγδαλιές και τα αμύγδαλα ήταν η πρώτη και βασική ύλη κάθε σπιτικού γλυκού μέσα στα νοικοκυριά.

  

Καλό μήνα λοιπόν  με μια εικαστική πινελιά από τον Γιάννη Τσαρούχη

Το πρώτο σουβλάκι στην Αίγινα.

Φωτογραφία  του κ. Χρ. Νεστορίδη

Το πρώτο σουβλάκι στην Αίγινα λέγεται ότι το έφερε  ο Λευτέρης ο Λαμπαδάριος. Η φωτογραφία  που ανέβασε ο κ. Χρ. Νεστορίδης είναι αρκετά γνωστή και μπορεί να τη δει κάποιος και στο "Στέκι" στην Κυψέλη.

Στην παραλία μιας Αίγινας πολύ διαφορετικής,  ο Λευτέρης πουλά  τα σουβλάκια του με το βοηθό του. Δεν θέλει και πολύ για να αποκτήσει  το παρατσούκλι "ο  σουβλάκιας" που επρόκειτο να  το συνοδεύει από τότε για όλη του τη ζωή και να γίνει ακόμα και τοπωνύμιο της περιοχής πριν την Καβουρόπετρα.

Για κάποια χρόνια -δεκαετία 1950 -60 - ο Λευτέρης ο Λαμπαδάριος με  το καρότσι του ήταν υπαίθριος  πωλητής  σε περιοχές  του Πειραιά. ΄Εψηνε τα σουβλάκια  του και τα πουλούσε στους περαστικούς στο Πασαλιμάνι, στις περιοχές  του κεντρικού λιμανιού, στην Τρούμπα. Ήταν η εποχή που ο Αμερικάνικος Στόλος έπιανε  στον Πειραιά και πολλοί ναύτες ξεχύνονταν  στους δρόμους και στα μαγαζιά  του Πειραιά.

Ο βιοπαλαιστής Λευτέρης έφερε σιγά - σιγά  το καρότσι του στην Αίγινα. Με αυτό ξεκίνησε και μετά από χρόνια έφτιαξε την ταβέρνα και το μπακάλικο του στο χωμάτινο τότε δρόμο που οδηγούσε από την Κυψέλη προς την Καβουρόπετρα. Οι εποχές άλλαζαν αλλά εκείνος  διατηρούσε το παρατσούκλι του. Ο "σουβλάκιας".

Τη δουλειά  του τη συνέχισε στο ιδιόκτητο μαγαζί του στην Καβουρόπετρα. Μια παλιά μπακαλοταβέρνα  με πολλά βαρέλια αριστερά όπως έμπαινες και πολλά είδη μπακάλικου έως και παγωτά και αναψυκτικά  τους καλοκαιρινούς μήνες. Το δυνατό του όμως χαρτί ήταν το ψήσιμο και το καλό κρασί. Γι' αυτό  τα βράδια ιδιαίτερα του Σαββάτου και της Κυριακής γινόταν πραγματικά πανηγύρι. Με τη γυναίκα  του τη Μαρίνα να μαγειρεύει και τον ίδιο να σερβίρει και να ψήνει και αργότερα με τη βοήθεια του γιου του, κράτησε για δεκαετίες  τη ταβέρνα  του. Σήμερα δεν λειτουργεί πιά. Ο ίδιος αποχωρίστηκε το επάγγελμα  του ταβερνιάρη και αφοσιώθηκε στο εμπόριο σιδήρου και τη συγκέντρωση πολλών παλαιών σιδερένιων αντικειμένων και εργαλείων, στη μεταποίησή τους και την πώλησή τους μέσα στην Αθήνα.

 Η μπακαλοταβέρνα αυτή ήταν ένας κρίκος στη μεγάλη αλυσίδα τέτοιων μικρών αλλά πολύ χαρακτηριστικών ταβερνών στην Αίγινα. Οι πιο μεγάλες ταβέρνες της Αίγινας όπως του Βατζούλια, του Κόκκορα και άλλες κυρίως στην ενδοχώρα του νησιού είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι Τρεις Ιεράρχες της Κυψέλης

Ο αρχιμανδρίτης  και δάσκαλος Ιωάννης Ηλιόπουλος  του Δημοτικού Σχολείου της Κυψέλης είχε φροντίσει ώστε  να αποκτήσει η  ενορία  του χωριού εικόνα  των  Τριών Ιεραρχών  για  την ημέρα  της εορτής τους. Η  εικόνα φέρει  επιγραφή στο κάτω  μέρος που αναφέρει  πως προέρχεται από δωρεά των μαθητών και δασκάλων του Δημοτικού Σχολείου 'Χαλασμένης" Αιγίνης  το έτος 1936.

Η  εικόνα είναι ζωγραφισμένη με απαλά και γήινα χρώματα και έντονες  αναγεννησιακές επιρροές.

   Άλλοι καιροί .... σαφώς και άλλες προτεραιότητες. Όταν  η μνήμη  των Τριών Ιεραρχών προστατών της ελληνικής παιδείας είχε  άλλη βαρύτητα και αίγλη.  Σε  εποχές  δύσκολες, με  μεγάλα  προβλήματα διαβίωσης οι  άνθρωποι δεν ξεχνούσαν και δεν υποτιμούσαν  τους  Αγίους  τους. Θεωρούσαν την εορτή τους σημαντική ημέρα όχι μια αργία αλλά ημέρα γιορτής, ημέρα που θα έτρωγαν θα έπιναν, θα τραγουδούσαν και θα χόρευαν μαζί. Ημέρα όμως προβληματισμού και αναστοχασμού.

   Η εικόνα αυτή χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα την ημέρα  του  εκκλησιασμού των σχολείων  της ενορίας  και αποτελεί  μια  υπενθύμιση  σε όλους εμάς σήμερα, πως δεν πρέπει να ξεχνάμε  τις παραδόσεις μας , εκπαιδευτικές, εκκλησιαστικές, πολιτιστικές.

   

Η εικόνα των Τριών Ιεραρχών στην Παλαιά Χώρα

 Εορτή σήμερα των Αγίων Τριών Ιεραρχών προστατών Αγίων και Ελληνικών γραμμάτων κι ας θυμηθούμε μια πολύ όμορφη τοιχογραφία τους που συναντάμε στην Παλαιά Χώρα της Αίγινας.

Στο ναό του Αγίου Χαραλάμπους ο προσκυνητής θα συναντήσει  την τοιχογραφία των Αγίων Τριών Ιεραρχών που εορτάζουν σήμερα. Η τοιχογραφία διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Οι Άγιοι ιστορούνται με την αρχιερατική τους στολή ενώ ξεχωρίζει η στάση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ο οποίος κρατά και ποιμαντορική ράβδο.

Η εικόνα που έχει έντονα αναγεννησιακά χαρακτηριστικά χρησιμοποιεί πολύ γήινα και απαλά χρώματα και είναι από τις πλέον σπάνιες εικονογραφήσεις και των Τριών  που διατηρούνται στην Παλαιά Χώρα. Αν και ο Άγιος Χαράλαμπος γειτνίαζε με το κοντινό νταμάρι, ως κτίσμα δεν έχει υποστεί φθορές  και αυτό το διαπιστώνουμε και από το εσωτερικό του ναού.

Η Αίγινα χωρίς την υδροφόρα "ΑΙΓΙΝΑ"

 "Ήταν ένα μικρό καράβι"

Αυτή η εικόνα πλέον είναι ιστορική. Η υδροφόρα "ΑΙΓΙΝΑ" που είχαμε συνηθίσει εδώ και δεκαετίες να βλέπουμε καθημερινά  δεμένη δίπλα  στο ΝΟΑ δεν  υπάρχει πια. Ρυμουλκούμενη οδηγήθηκε  για διάλυση στα ναυπηγεία Aliaga της  Τουρκίας.

  Το πλοίο ήταν κατασκευής  1966  και καθημερινά μετέφερε  νερό στην Αίγινα από τον Ασπρόπυργο. Η αργή πλεύση  της, η φιγούρα της στο Σαρωνικό, η εικόνα  της στο λιμάνι της Αίγινας την έκανε αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινότητας μας σε τέτοιο σημείο που πολλές φορές  να μην την προσέχουμε. 

   Αθόρυβη αλλά ακούραστη ταξίδευε  χειμώνα - καλοκαίρι για να εξυπηρετήσει  τις ανάγκες  του νησιού. Πολυδουλεμένο σκάφος οδηγήθηκε  εκεί  που η μοίρα όλων των πλοίων οδηγεί και παραδίνεται πλέον  στο φλόγιστρο του διαλυτή.

   Εμείς θα τη θυμόμαστε είτε  φορτωμένη με νερό να εξέχει ελάχιστα από την επιφάνεια  της θάλασσας είτε ξεφόρτωτη να  υψώνεται στη  μπούκα  του λιμανιού της Αίγινας

Πληροφορίες από το προφίλ  του κ.Παντελή Φύσσα στο Fb.

Εορτή Μητροπολίτη Ύδρας κ.κ. Εφραίμ

 Φωτογραφίες Σπήλιος Σπηλιώτης.

Πανηγυρική η ατμόσφαιρα σήμερα στην Ύδρα όπου ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ύδρας Σπετσών Αιγίνης Ερμιονίδος και Τροιζηνίας εόρτασε  την ονομαστική του εορτή.

  Σήμερα, κυριώνυμο ημέρα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό  της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ύδρας, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Ύδρας κ. Εφραίμ και Λήμνου κ.κ. Ιεροθέου. Συλλειτούργησαν πολλοί ιερείς από περιοχές και νησιά  της Μητροπόλεως. Παρέστησαν εκπρόσωποι αρχών της Ύδρας και των Σπετσών και αντιπροσωπείες Ιερών Μονών.

   Πολλοί πιστοί προσήλθαν να συμμετάσχουν και να συμπροσευχηθούν αλλά και να ευχηθούν στο Σεβασμιότατο.

  Μετά  το πέρας  της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε δεξίωση στο αρχονταρίκι  του Μητροπολιτικού Ναού.

Τρεις διακρίσεις για το ιστορικό "Αιάκειον"

Τρεις και όχι μία διακρίσεις  για  το ιστορικό «Αιάκειον» της Αίγινας.

 Για μας που ζούμε στην Αίγινα αυτό δεν μας ξαφνιάζει καθόλου.

Το «Αιάκειον» και οι άνθρωποι που το έχουν δημιουργήσει με επικεφαλής  την πρωτοπόρα κ. Ντόλυ, αλλά και οι επόμενες άξιες γενιές  έχουν κατακτήσει με τις γεύσεις και την ποιότητά των προιόντων τους μια  ξεχωριστή θέση στις προτιμήσεις μας αλλά και στη ζωή της Αίγινας.

 Οι  3 βραβεύσεις του «Αιάκειον»  στην έκθεση EXPOTROF 2020 είναι μια ακόμα αναγνώριση των κόπων και της προσπάθειας  των ανθρώπων του, συγχρόνως η διάκριση αυτή αποτελεί μια μεγάλη  τιμή για  την Αίγινα. Προάγει και προωθεί  τη γαστρονομία και τα τοπικά προϊόντα  του νησιού και συμβάλει στην τουριστική προβολή και ανάπτυξη του τόπου.

 Αναλυτικά  οι τρεις διακρίσεις έχουν ως εξής:

1.      Χρυσό βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου προϊόντος: Κρέμα Φιστίκι χωρίς Ζάχαρη
2. 1ο βραβείο γεύσης στην κατηγορία ξηρό τρόφιμο: Κρέμα Φιστίκι χωρίς Ζάχαρη
3.  Χάλκινο βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου προϊόντος Κρέμα Φιστίκι

Πολλά συγχαρητήρια στον κ. Αλέξανδρο Κουκούλη και σε όλους  τους συνεργάτες του.

Pasta party.... για να πάρουν δυνάμεις.

 Τα στενά δρομάκια της Αίγινας ίσως να είναι και ο ιδανικότερος χώρος για να πραγματοποιούνται event και ενδιαφέρουσες  δράσεις. 

Το Σάββατο  25/1 το βράδυ έλαβε χώρα στην οδό Ι.Γκίκα παράλληλα από τη ψαραγορά, το pasta party που συνδιοργανώθηκε από το Σύλλογο Φίλων Φεστιβάλ Φιστικιού τον Ο.Α.Κ. Αίγινας, το Εδεσματοπωλείον "ΠΕΤΡΑΣ" και το εστιατόριο  "ΝΟΝΤΑΣ".

  Βασικό σύνθημα  της διοργάνωσης: "Για να πάρουμε δυνάμεις" και απευθυνόταν στους αθλητές  που την επόμενη ημέρα  θα συμμετείχαν στον  9ο  αγώνα  δρόμου Ι. Καποδίστριας. Η ευκαιρία όμως ήταν πολύ καλή για  πολλούς φίλους και περαστικούς να σταματήσουν και να απολαύσουν  την  pasta και  το party  να  δημιουργηθούν παρέες  να υπάρξει κέφι, πολλά χαμόγελα και μια  γιορτινή διάθεση άκρως απαραίτητη μέσα  στον κρύο και υγρό χειμώνα  που διανύουμε.

Πρόσωπα  της βραδιάς  η κ. Ράνια Πετρά, η κ. Αγγελική Στουραΐτη, η κ. Ελένη Κουνελάκη, ο κ. Παναγιώτης Μπέσης, ο κ. Θωμάς Νικολαΐδης και οι συνεργάτες  τους.

Μια ασπίδα από ελληνικές σημαίες για τον Κυβερνήτη.

  Μια συμβολική ασπίδα από ελληνικές σημαίες σχηματίστηκε και πάλι  γύρω από την προτομή  του  Ιωάννη Καποδίστρια στον κήπο της Παναγίτσας. Το γλυπτό - έργο του γλύπτη Καρακατσάνη - γίνεται το σημείο τιμής και αναφοράς  στον άνθρωπο που θυσιάστηκε  για την Ελλάδα, ζώντας ασκητικά και δουλεύοντας νυχθημερόν για να  θεμελιώσει  τη  νέα  Ελλάδα.

Οι μαθητές  της  Αίγινας στέκουν συμβολικά ολόγυρα από την προτομή δείχνοντας  το σεβασμό και την οφειλόμενη τιμή σε αυτόν που ίδρυσε σχολεία  στο νησί τους θέλοντας να καλλιεργήσει πνευματικά  τους νέους  να τους μεταδώσει γνώση να  τους οδηγήσει σε μια καλύτερη ζωή.

Το στασίδι του Κυβερνήτη.

 Μια απλή ξύλινη θέση. Ένα σημείο της ιστορίας. Ένα σύμβολο. Ένα απομεινάρι μιας προσευχητικής στάσης ζωής.

  Φαίνεται πως παραμένει αδειανό αλλά είναι έμφορτο από την ευγνωμοσύνη και την ευχαριστία τόσων γενεών  που χάρη σε εκείνον σήμερα απολαμβάνουν τα δώρα και τα αγαθά ενός ευνομούμενου κράτους. Ενός κράτους που αυτός θεμελίωσε πάνω στις στάχτες και δίπλα στα ερείπια μιας πατρίδας που είχε ματώσει για να αποκτήσει το πολυτιμότερο δώρο της Ελευθερίας.

  Το στασίδι  του πρώτου Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια  στον Μητροπολιτικό Ναό της Αίγινας θα μένει στους αιώνες ένα παντοτινό  σύμβολο θυσίας ενός ανθρώπου και προσφοράς.

Η Καποδιστριακή «σχολειούπολη» της Αίγινας

Από τις πιο σημαντικές στιγμές  των εκδηλώσεων για την επέτειο άφιξης και ορκωμοσίας  του Ιωάννη Καποδίστρια στην Αίγινα, αποτέλεσε η εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου της ημέρας από την φιλόλογο κ. Προνόη Θεολογίδου  στο τέλος  της Δοξολογίας στον Μητροπολιτικό Ναό.

Από  τις λίγες φορές που ένας λόγος  τέτοιου είδους δεν περνά απαρατήρητος, ούτε διεκπεραιώνεται βιαστικά και ανόρεχτα, αλλά γίνεται σημείο αναφοράς, τροφοδοτεί τη σκέψη μας και τις γνώσεις γύρω από τον εορτασμό της επετείου και προβληματίζει για το αύριο.

Η κ. Προνόη Θεολογίδου κατόρθωσε μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια μιας ομιλίας να αναφερθεί στην Καποδιστριακή εποχή της Αίγινας επικεντρώνοντας  στο εκπαιδευτικό έργο του Κυβερνήτη. Τόνισε το αυστηρό χρονοδιάγραμμα  των ενεργειών του και υπογράμμισε  το χρόνο  που διήρκεσαν οι εργασίες ανοικοδόμησης των εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, όπως το Εϋνάρδειο, το Ορφανοτροφείο. Μας  υπενθύμισε  τα σχολεία που λειτούργησαν όπως το αλληλοδιδακτικό, τις  Τεχνικές Σχολές, τη Βιβλιοθήκη, κάνοντας λόγο για μια πρότυπη για την εποχή «σχολιούπολη» στην Αίγινα.

Ασφαλώς οι αναφορές της αυτές είχαν ξεκάθαρη στόχευση και αυτή ήταν να υπενθυμίσει το χρέος μας απέναντι στον πρωτοπόρο Κυβερνήτη που άφησε βαριά κτιριακή κληρονομιά  στο νησί μας. Κτίρια που ακόμα παραμένουν σε αχρησία ενώ οι εργασίες αποκατάστασης και συντήρησης δεν έχουν ολοκληρωθεί. Τέλος σημείωσε  την πρόοδο των εργασιών  στο Κυβερνείο και την επικείμενη παράδοση μιας αίθουσας ως σύγχρονο μουσείο Ι. Καποδίστρια.

Σε επόμενες  αναρτήσεις μας θα φιλοξενήσουμε τμήμα της πολύ σημαντικής αυτής ομιλίας.

Φωτογραφίες: Σ.Μεθενίτη