Ένα μικρό απόσπασμα από τον πρόλογο της εργασίας:
Κάποιοι κάποτε τα χάραξαν με την
περπατησιά τους. Βήματα αρχέγονα που άφησαν τα ίχνη τους στη σκληρή γη,
δημιουργώντας δίαυλους επικοινωνίας ανάμεσα σε οικισμούς.
Δρόμοι και τρόποι τροφοδοσίας, εργασίας, της ίδιας της ζωής. ανταλλαγής προϊόντων,
τροφών, μηνυμάτων, επισκέψεων, ηθών και εθίμων. Εν τέλει μονοπάτια πολιτισμού.
Μονοπάτια ιστορίας και λαογραφίας.
Η διαδρομή τους παμπάλαιη όσο και η ιστορία της
Αίγινας περνά από τόπους λατρείας, από ναούς και ξωκλήσια, μοναστήρια και
κτηνοτροφικούς οικσιμούς, σταματά σε
σουβάλες και αλώνια, ανηφορίζει σε ανεμόμυλους και σε πηγές, κατεβαίνει σε
υπόγειες στοές και σπηλιές.
Είναι τα ίδια μονοπάτια που περπάτησαν οι απλοί άνθρωποι του μόχθου και της καθημερινής βιοπάλης
αλλά και οι διωγμένοι από τους
κατακτητές κάτοικοι της Παλιαχώρας. Είναι τα ίδια μονοπάτια που βάδισε ο Άγιος
Νεκτάριος ανεβαίνοντας στη Χρυσολεόντισα ή παλαιότερα ο Άγιος Διονύσιος, η Αγία
Θεοδώρα και Θεοπίστη. Είναι το μονοπάτι
που ακολούθησε η Αφαία προσπαθώντας να βρει καταφύγιο ερχόμενη από την Κρήτη.
Είναι τα ίδια μονοπάτια που βάδισαν οι
χιλιάδες πρόσφυγες που ήρθαν στο νησί μετά
την Επανάσταση του ’21. Τα ίδια μονοπάτια που μέτρησε με την
περπατησιά του ο Καζαντζάκης, ο Ελύτης,
ο Μόραλης, ο Νικολάου, ο Καπράλος, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Βάρναλης.
Είναι τα μονοπάτια της Αίγινας.
Σε αυτά τα μονοπάτια περπάτησε
η Περιβαλλοντική Ομάδα του 2ου Γυμνασίου για δύο χρονιές αποκτώντας
μια πρωτόγνωρη εμπειρία από τον παλαιότερο τρόπο ζωής και
επικοινωνίας των ανθρώπων. Στα
μονοπάτια με το βαρύ
ιστορικό τους σκηνικό συνεχίζουμε και σήμερα να περπατάμε. Και έχουμε σκοπό να συνεχίσουμε
γιατί είναι συναρπαστικό το ταξίδι στην ιστορία, στη λαογραφία και στη ζωή του τόπου μας.



