Η μικρόσωμη αεικίνητη γυναίκα γίνεται μοναχή και από την κοινωνική προσφορά μεταβαίνει στην κοινοβιακή ζωή του μοναστηριού. Αυτό δεν την εμποδίζει να νοιάζεται, να βοηθά και να συμπαρίσταται στο δοκιμαζόμενο αδελφό.
Το 1989 και μετά από άδεια του οικείου Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεου η Γαβριηλία εγκαθίσταται στην Αγία Σκέπη και αποκτά μια πνευματική σχέση με την αδελφότητα της Μονής και την ηγουμένη τότε Ειρήνη. Μεγάλες και γνωστές προσωπικότητες της εποχής εκείνης την επισκέπτονται στην Αγία Σκέπη όπως ο Μητροπολίτης Κισσάμου Ειρηναίος, ο Διονύσιος και Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης από το Άγιον Όρος. Κτυπημένη από τη νόσο των λεμφαδένων φεύγει στις 21 Φεβρουαρίου, ένα βροχερό απόγευμα, από την Αίγινα για την Αθήνα. " Στη μέση της διαδρομής του πλοίου μόλις φθάσαμε σε εκείνο το γλαρονήσι, λες κι ακούστηκε ο ήχος που κάνει ένα κλαρί που σπάει....Δεν θα επιστρέφαμε πιά στην Αίγινα". Με αυτά τα λόγια αποχαιρετά το νησί της Αίγινας μέσα στο βιβλίο που αναφέρει τη ζωή και τη διδασκαλία της, η μαθήτρια της.
Η Γερόντισσα Γαβριηλία είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα των μεγάλων μορφών της Εκκλησίας μας που έζησαν ή επισκέφθηκαν το νησί της Αίγινας.