Οι επιβάτες που ταξιδεύουν προς Πειραιά εδώ
και χρόνια, αντικρίζουν «μπαίνοντας» στο λιμάνι στην αριστερά
πλευρά και ανάμεσα στα σημερινά σύγχρονα σκάφη τη σιλουέτα ενός παλαιού σκαριού
να είναι δεμένο κοντά στην πέτρινη δεξαμενή "Βασιλειάδη".
Φαντάζει σαν
φάντασμα ή φιγούρα από σκηνικό ταινίας εποχής. Πρόκειται όμως για ένα
πλοίο που με τη πρωτοβουλία και φροντίδα των εφοπλιστών κκ. Σπύρου Πολέμη και
Βασίλη Κωνσταντακόπουλου ταξίδεψε ρυμουλκούμενο από την Αμερική στην
Ελλάδα, με σκοπό να αποτελέσει την αρχή
της ίδρυσης και στην Ελλάδα του πρώτου πλωτού Ναυτικού Μουσείου. «Το πλοίο της
ελευθερίας» όπως ονομάστηκε το συγκεκριμένο σκάφος ανήκει στην
κατηγορία των Λίμπερτυ, των 2.742 πλοίων που ναυπηγήθηκαν βιαστικά κατά τη
διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου για να εξυπηρετήσουν τις
θαλάσσιες μεταφορές προϊόντων. Είναι τα πλοία αυτά που αψήφησαν νάρκες, που
γλίτωσαν από φονικές ναζιστικές τορπίλες, που ταξίδεψαν σε πύρινες ζώνες. Είναι
τα πλοία αυτά στα οποία η Ελληνική ναυτιλία σήμερα οφείλει την ανάπτυξη και τη
δύναμη της. Σε αυτά στηρίχθηκαν τα πρώτα επιχειρηματικά βήματα πολλών φτασμένων
και επιτυχημένων σήμερα Ελλήνων εφοπλιστών. Είναι τα πλοία αυτά που ανέδειξαν
την ελληνική ναυτοσύνη και ταξίδεψαν την ελληνική σημαία στα πέρατα του
πλανήτη. Είναι τα πλοία αυτά που πρόσφεραν μεροκάματο σε Έλληνες ναυτικούς και χόρτασαν ψωμί χιλιάδες
οικογένειες σε μια κατεστραμμένη χώρα από την Κατοχή και τον εμφύλιο. Με την
άφιξη του πλοίου στην Ελλάδα, η Αμερική δίνει στη χώρα μας ένα κομμάτι από την
ιστορία της. Και αυτή η ιστορία αφορά τους 2.000 Έλληνες ναυτικούς που έδωσαν
τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου.
Σήμερα παγκοσμίως υπάρχουν μόνο τρία πλοία
τέτοιου τύπου. Τα δύο βρίσκονται στην Βαλτιμόρη και στο Σαν Φρανσίσκο και
λειτουργούν ως μουσεία. Το τρίτο, το δικό μας πλέον «Liberty Hellas»,
παρά τα 75 σχεδόν χρόνια που μετρούν οι λαμαρίνες του, ταξίδεψε τον Ατλαντικό
και τη Μεσόγειο και το απόγευμα της 11ης
Ιανουαρίου του 2008, πέρασε τη μπούκα του λιμανιού του Πειραιά. Για να εκτελέσει το
υπερατλαντικό ταξίδι του , το πλοίο δέχτηκε πολλές επεμβάσεις από τον
προηγούμενο Αύγουστο. Στη συνέχεια οδηγηθήκε στα Ναυπηγεία
Σκαραμαγκά για ανακατασκευή και μετά έδεσε δίπλα στο θωρηκτό «Αβέρωφ» στο Φαληρικό Δέλτα.
Το χρέος
της Ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας είναι μεγάλο προς αυτά τα πλοία.
Η Αμερική παραχώρησε 100 λίπμερτυ και 7
τάνκερ στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς των
Ελλήνων στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Οι Έλληνες όμως πλοιοκτήτες έφτασαν να
διαχειρίζονται συνολικά 600 πλοία αυτής
της κατηγορίας. Αν υπολογίσουμε πως τα πληρώματά τους ήταν 35μελή, καταλαβαίνουμε τη βοήθεια
που πρόσφεραν μέσω του συναλλάγματος που έρρεε στις Ελληνικές οικογένειες της
δεκαετίας του’50. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση
του κ. Β. Κωνσταντακόπουλου με την ευκαιρία της άφιξης του «Liberty Hellas» στον Πειραιά: «Εάν δεν υπήρχαν τα
λίμπερτυ, εγώ δεν θα ήμουν εδώ. Ούτε σαν ναυτικός, ούτε σαν πλοιοκτήτης»[
περιοδικό «Εφοπλιστής» τεύχος 190].
Το εγχείρημα είναι φιλόδοξο αλλά η αποφασιστικότητα των Ελλήνων εφοπλιστών
είναι μεγάλη. Ήδη εκφράστηκαν φόβοι και αμφιβολίες όχι μόνο για
την επισκευή του πλοίου αλλά και για τη συντήρησή του. Η αρχή όμως έγινε και όλοι ευχόμαστε «Το πλοίο της ελευθερίας» να συγκεντρώσει δίπλα του πολλά ακόμα
παραδοσιακά και ιστορικά σκάφη της Ελληνικής ναυτιλίας.
