Από το blog thesshiping.com πληροφορηθήκαμε πως ο παλαιός 'Πορτοκαλής Ήλιος" δεν υπάρχει πιά. Το άλλοτε
περήφανο βαποράκι του Σαρωνικού, που καλωσόριζε τους επιβάτες του και τους
προσέφερε στιγμές μοναδικές με τα ταξίδια του, σήμερα δεν έχει μείνει τίποτα να
το θυμίζει, παρά μόνο κάποια καρτ- ποστάλ, φωτογραφίες, ταινίες και μνήμες παλαιών επιβατών. Τα τελευταία χρόνια μετά το ατύχημά του έξω από το λιμάνι της Αίγινας ως μικρό κρουαζιερόπλοιο "Γιωργής", ήταν παροπλισμένο στα ναυπηγεία της
Θεσσαλονίκης, όπου περίμενε να του ορίσουν την τύχη του. Τελικά τον περασμένο χειμώνα παραδόθηκε στη φλόγα του διαλυτή του στη Θεσσαλονίκη και σήμερα πλέον
είναι μια παλιά καλή ανάμνηση. Ακολούθησε έτσι την μοίρα όλων εκείνων των μικρών αλλά πολυαγαπημένων πλοίων του Σαρωνικού που πρόσφερε μοναδικά ταξίδια στους επιβάτες του χρωματίζοντας τα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών του '60 και '70, με στιγμές ανεμελιάς στα καταστρώματα του, κάτω από τις πορτοκαλί τέντες.
Ποιός ήταν όμως ο "Πορτοκαλής";
Στη δεκαετία του '60 ο εφοπλιστής Κώστας Λάτσης διαφημίζει τη δρομολόγηση του μεγάλου για την εποχή εκείνη επιβατηγού στον Αργοσαρωνικό. Είχαν προηγηθεί η "Εριέττα" και ο "Σπύρος" τα λεγόμενα και "πούλμαν" της εποχής. Με το εντυπωσιακό όνομα "Πορτοκαλής Ήλιος" το πρώην πλοίο - καζίνο μετατρέπεται σε επιβατηγό και αναλαμβάνει τη γραμμή προσεγγίζοντας καθημερινά την Αίγινα, τα Μέθενα, τον Πόρο, την Ύδρα, την Ερμιόνη και τις Σπέτσες. Στην κυριολεξία άφησε εποχή και μεσουράνησε στη γραμμή όχι μόνο εξαιτίας της ονομασίας του αλλά και με την πολυτέλεια και άνεση που πρόσφερε για την εποχή του. Τα ταξίδια στο Σαρωνικό ταυτίστηκαν με τον "Πορτοκαλή Ήλιο"
Αρχές της δεκαετίας του '80 εγκαταλείπει τη γραμμή και "χάνεται" κάπου στο Αιγαίο κάνοντας μικρά δρομολόγια πότε από το Ηράκλειο για την αντικρινή νησία "Ντία" ή για Σαντορίνη και πότε από την Ουρανούπολη για Άγιον Όρος κάνοντας τον περίπλου του Άθω, χωρίς να περάσει ποτέ απαρατήρητο. Τη δεκαετία του 2000 κάτω από νέα πλοιοκτησία ανακαινίζεται εκ βάθρων με νέα μοντέρνα και εντυπωσιακή γραμμή επιστρέφει στον Αργοσαρωνικό, στην κυριολεξία αγνώριστο με το όνομα ΄Γιωργής" και εκτελεί καθημερινές κρουαζιέρες σε Αίγινα - Πόρο - Ύδρα. Σε μία από αυτές σκοντάφτει ένα απόγευμα στο ύφαλο που υπάρχει έξω από το λιμάνι της Αίγινας. Τραυματίζεται ανεπανόρθωτα και παροπλίζεται.
Το περήφανο σκαρί θα μείνει πάντα αξέχαστο στη μνήμη όσων αγαπούν τα ταξίδια με πλοία φευγάτα, πανέμορφα που φέρουν στα πλευρά τους παράξενα ονόματα γεμάτα μύθο και αθωότητα. Γεμάτα μυρωδιές, ανάσες και ιδρώτα από παιδικά καλοκαίρια.
Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από το "Θησαυρό της Βαγίας" της Ζ. Σαρρή, αποχαιρετώντας το πλοίο που χαρακτήρισε τις παιδικές διακοπές άλλων δεκαετιών:
"Ο Πορτοκαλής Ήλιος ξεμάκραινε από το λιμάνι του Πειραιά. Οχτώ το πρωί και η ζέστη κιόλας ίδρωνε το κορμί, κολλούσε πάνω στο δέρμα. Η θάλασσα ασάλευτη θα ' μοιαζε αληθινό γυαλί, αν δεν ήταν οι άσπροι αφροί που ξεσήκωνε το καράβι χαράζοντάς την. Κόσμος πολύς, περισσότερες γυναίκες και παιδιά, που ξεκινούσαν για κάποιο νησί του Σαρωνικού, την Αίγινα, τον Πόρο, την Ύδρα ή τις Σπέτσες. Τα σχολεία είχαν κλείσει κι οι μητέρες είχαν ετοιμάσει τις καλοκαιριάτικες αποσκευές, βατραχοπέδιλα, μάσκες, σαγιονάρες, ψάθινα ή πάνινα καπέλα.... Στο κατάστρωμα οι πολυθρόνες ήταν όλες πιασμένες κι ούτε ένα σκαμνί αδειανό. Στα σαλόνια έκανε τόση ζέστη, που όλοι οι επιβάτες προσπαθούσαν να βολευτούν έξω, με την ελπίδα να δροσιστούν από τον αέρα της θάλασσας. Σε μια άκρη της κουπαστής, δύο αγόρια, θα ήταν δεκατεσσάρων χρονών, κοιτούσαν στ' ανοιχτά και συζητούσαν.
- Πέρσι , την ίδια ακριβώς μέρα ταξιδεύαμε με το ΚΑΜΕΛΙΑ.Τούτο το καράβι φαίνεται πιό μεγάλο, πιό καλό, έλεγε ο Κλου ο σγουρόξανθος, ψηλός με ωραία μελιά μάτια.
-Ναι αλλά πέρσι πηγαίναμε στον Πόρο, ενώ φέτος.....
.... στα μεγάφωνα ακούστηκε μια φωνή: "Παρακαλούνται οι κύριοι επιβάτες που προορίζονται για την Αίγινα να ετοιμαστούν για την αποβίβαση, το πλοίο θα αναχωρήσει αμέσως". Ο ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ ΗΛΙΟΣ έμπαινε στο λιμάνι......................................"