Συνεχίζει τις παραστάσεις του το 3ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας μέσα σε έναν καταιγισμό παράλληλων και ποικίλων εκδηλώσεων που χαρακτηρίζει εδώ και χρόνια το καλοκαιρινό πολιτιστικό τοπίο. Αποτέλεσμα ο θεατής να κάνει με δυσκολία την τελική επιλογή της βραδιάς. Η ποικιλία είναι ευπρόσδεκτη, ο σωστός προγραμματισμός όλων αυτών των εκδηλώσεων παραμένει το αδύνατο σημείο.
Μέσα λοιπόν σε αυτό τον ανελέητο καταιγισμό κατορθώνουν και παρουσιάζονται παραστάσεις off Broadway της Αθηναίκής θεατρικής πιάτσας. Παραστάσεις που έχουν κάνει την πορεία τους, έχουν αξιολογηθεί από κοινό και κριτικούς και εν τέλει είναι ευτύχημα να φιλοξενούνται στα σκαλιά του Κυβερνείου.
Έτσι και η χθεσινή. Ο λόγος ο ελληνικός ο αλλοτινός μα αψεγάδιαστος του Εμμανουήλ Ροΐδη ήρθε και συνταίριαξε με το κτίριο και το χώρο που έζησε και εργάστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ένα έργο δύσκολο, ένας μονόλογος βασικά, (από τον ηθοποιό Ιωσήφ Ιωσηφίδη) που παρά την αφόρητη ζέστη, τους ήχους της πόλης και το ακατάλληλο της σκηνής κατόρθωσε να παρουσιαστεί ευπρεπώς από τους δύο ηθοποιούς της παράστασης. Ο λόγος για τις σκέψεις, τις αμφιβολίες, την καχυποψία, τα ερωτηματικά ενός ανασφαλούς συζύγου ο οποίος υποπτεύεται διαρκώς τη γυναίκα του με την οποία ήταν σφοδρά ερωτευμένος πριν το γάμο. Την παντρεύτηκε και πήγαν στην Τζιά για μήνα του μέλιτος με τη βεβαιότητα ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Αντιθέτως εκεί παρέμειναν όλο το καλοκαίρι και ασφαλώς ο έρως εφούντωσε. Με την επιστροφή στη Σύρα όμως ξεκινούν πολλά βασανιστικά ερωτήματα αν η σύζυγος του είναι πιστή.... καιροφυλακτεί, παρακολουθεί, υποψιάζεται. Εις μάτην όμως κοπιάζει..........
