Δεν είναι ο δυνατός νοτιάς που φουρτούνιασε τη θάλασσα, αλλά η δύσκολη είδηση της μέρας που φουρτούνιασε το νου και τις ψυχές και γιόμισε δάκρυα τα μάτια των ανθρώπων στην Αίγινα τούτη την Κυριακή.
Το φευγιό ενός ανθρώπου ήσυχου, γλυκομίλητου και πάντα χαμογελαστού.
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην τους ξέρεις προσωπικά, να μην έχεις μιλήσει πολύ, να μην έχεις κάνει παρέα, είναι όμως πρόσωπα που είναι μέσα στην καθημερινότητά σου, αναπόσπαστες ψηφίδες μιας ζωής που συμπληρώνουν ταιριαστά και όμορφα το παζλ της ζωής μας.
Είναι κάποιοι επαγγελματίες, λες και είναι γεννημένοι γι' αυτό, που η ευγένεια και το ήθος τους ξεπερνά την πόρτα του μαγαζιού τους, που κοσμούν την τοπική αγορά και την πόλη της Αίγινας. Με τη στόφα του παλιού επαγγελματία του γνήσιου, του διαθέσιμου πάντα να εξυπηρετήσει, να μιλήσει σωστά και ευγενικά ακόμα κι όταν δεν τον αφήνουν τα προβλήματα ή οι δυσκολίες. Άλλωστε η ίδια θέλησε να συνεχίσει την εμβληματική επιχείρηση που είχε ο πατέρας της στον ίδιο ακριβώς δρόμο στη γωνία με την Σπύρου Ρόδη.
Θα θυμόμαστε τη Διονυσία εκεί στο μετερίζι της, στην επιχείρηση της στην οδό Βασ. Γεωργίου με τα χιλιάδες πράγματα και αντικείμενα που πάντα χαζεύαμε. Ένας μικρός επίγειος καταναλωτικός παράδεισος που έβρισκες ακόμα και το πιο σπάνιο πράγμα, παλιό ή νεότερο.
Θα θυμόμαστε τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας με τα άπειρα στεφάνια έτοιμα προς πώληση για τον Εσταυρωμένο της Εκκλησίας.
Η ίδια μέσα από τον προσωπικό καθημερινό αγώνα της κέρδισε το δικό της στεφάνι, αυτό της ζωής, της αποδοχής και της αγάπης όλων που σήμερα δάκρυσαν στο άκουσμα της θλιβερής είδησης. Το στεφάνι της αιώνιας ζωής στην οποία ήδη ταξιδεύει κι ας διάλεξε τούτο το νοτιά για να φύγει.
Δεν είναι τυχαίο! Ήξερε να είναι καλός καπετάνιος στη ζωή της.
